ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

17/06/2018

H ομιλία της Μαρίας Θελερίτη στην πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση



.

Ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της βουλής

Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι, κατ’ αρχάς, χαιρετίζω την καταδίκη του φασισμού και των πατριδοκάπηλων, που εκφράστηκαν και προτάθηκε από τον Πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου…
ΜΑΡΙΑ ΘΕΛΕΡΙΤΗ: Συνεχίζω. Εκφράστηκε και από την ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου για τη στέρηση του δικαιώματος της συζήτησης και της συμμετοχής της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στη σημερινή συζήτηση -αλλά όχι μόνο αυτό και την καταδίκη της- η οποία έχει ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο: Την αποσταθεροποίηση και την υπονόμευση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
(Θόρυβος στην Αίθουσα)
Το ότι είμαι ευγενική δεν σημαίνει ότι δεν θέλω λίγη ησυχία για να μιλήσω.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την κατανόηση.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση υποβάλλει πρόταση δυσπιστίας στην Κυβέρνηση, που σε χρόνο μικρότερο από μια κυβερνητική θητεία βγάζει την χώρα από τον εφιάλτη των μνημονίων στον οποίον έριξαν οι συγκεκριμένες κυβερνήσεις που ευθύνονται για την κατάρρευσή της. Σε χρόνο μικρότερο από μια πλήρη κυβερνητική θητεία αλλάζει την εικόνα της Ελλάδας και επιχειρεί να δημιουργήσει εκ του μηδενός μια νέα χώρα, βασισμένη σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης. Σε χρόνο μικρότερο από μια πλήρη κυβερνητική θητεία αλλάζει την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό και επανακτά την αξιοπιστία του διεθνούς εταίρου, όπως αποδεικνύουν και οι επισκέψεις όλων των κορυφαίων ξένων ηγετών στη χώρα μας εδώ και τρία χρόνια.
Σε χρόνο, λοιπόν, μικρότερο από μια πλήρη κυβερνητική θητεία κλείνει ένα εθνικό θέμα χωρίς να διστάσει να συγκρουστεί με τις εθνικές της φαντασιώσεις, διότι συνάδελφοι και συναδέλφισσες, επί εικοσιπέντε και πλέον χρόνια η Ελλάδα ζούσε σε μια φαντασίωση. Ενώ όλα τα κράτη του κόσμου ανεξαιρέτως είχαν αναγνωρίσει την ονομασία «Μακεδονία» για το κράτος των Σκοπίων, στην Ελλάδα η εθνική μας και συλλογική μας εμμονή και η άρνηση των κυβερνήσεων της δεκαετίας του 1990 και του 2000 να υποχωρήσουν στο ισχυρό εθνικιστικό ρεύμα που διέρρεε και διαρρέει την κοινωνία μας, εμπόδιζαν οποιαδήποτε προοπτική λύσης.
Ας δούμε, όμως, τι συνέβαινε μέχρι σήμερα. Όλοι όσοι έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό γνωρίζουν καλά πως η χρήση του όρου «Μακεδονία» είχε παγιωθεί. Παρά το γεγονός ότι επισήμως η χώρα για τα διεθνή «fora» είχε την ονομασία «FYROM», σε όλες τις διεθνείς εμπορικές εκθέσεις και σε όλα τα συνέδρια, σε όλες τις αθλητικές οργανώσεις, τα Σκόπια αναγνωρίζονταν κανονικά με το όνομα «Μακεδονία». Σε δεκάδες περιπτώσεις, οι ελληνικές αντιπροσωπείες –αποστολές, ομάδες- αποχωρούσαν διαμαρτυρόμενες για ό,τι συνέβαινε.
Την ίδια ώρα, οι επίσημες αναφορές των κυβερνήσεων των Σκοπίων έκαναν λόγο για «μακεδονικές μειονότητες», εξέπεμπαν μηνύματα αλυτρωτισμού, έφτιαχναν σημαίες με τον Ήλιο της Βεργίνας, ονόμαζαν δρόμους και αεροδρόμια με αναφορές στην ελληνική ιστορική Μακεδονία. Με δυο λόγια, στο όνομα μΙας φαντασίωσης αφήναμε ένα μέτωπο στα εθνικά μας θέματα ανοιχτό, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπαγόταν για την αστάθεια στην περιοχή.
Χρειάστηκε να έρθει η συγκυρία όπου δύο κυβερνήσεις, αυτές των δύο χωρών, οι οποίες είχαν διαρρήξει κάθε σχέση με τον εθνικισμό, να δουν μία ευκαιρία να κλείσει αυτή η πληγή. Η διαπραγμάτευση κράτησε μήνες. Κατέληξε σε μία συμφωνία που αν υλοποιηθεί, θα αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για την οικοδόμηση μιας νέας εποχής για τις διμερείς σχέσεις και για τα Βαλκάνια.
Είναι καλή ή κακή αυτή η συμφωνία; Επειδή επιχειρηματολόγησαν οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσές μου με ακαταμάχητα, κατά τη γνώμη μου, επιχειρήματα και με τις απόψεις που κατέθεσαν για την ιστορική, νομική, πολιτισμική, δικαιωματική και πολιτική διάσταση του ζητήματος, εγώ θα αναφερθώ στις απόψεις μιας σειράς ακαδημαϊκών για το αν είναι καλή ή κακή αυτή η συμφωνία.
Αντώνης Λιάκος, Ομότιμος Καθηγητής Νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών: «Αυτή η συμφωνία είναι ιστορική και τερματίζει ένα πρόβλημα είκοσι επτά χρόνων. Αν πάει καλά ως το τέλος, θα είναι ένα από τα λίγα επιτεύγματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αναφορικά με τα εθνικά θέματα, σημαντικό όσο και η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δείχνει ικανότητα, ψυχραιμία και καθαρή ματιά. Και εγώ αμφέβαλα αν θα ολοκληρωνόταν, αλλά πρέπει να τους το πιστώσουμε οι της απέναντι όχθης. Ψυχραιμία και να γιορτάσουμε μαζί».
Δημήτρης Χριστόπουλος, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου: «Το όνομα ενός κράτους μπορεί οριακά να γίνει αντικείμενο διπλωματικής διαπραγμάτευσης, ακόμα και αν αυτό δεν είθισται στις διεθνείς σχέσεις. Το όνομα ενός έθνους, η ταυτότητα δηλαδή ενός λαού, το πώς αισθάνεται το «ανήκειν» του, δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης, διότι δεν είναι ζήτημα κανόνων, αλλά ζήτημα συνείδησης. Θεωρώ, λοιπόν, ότι η συμφωνία βρίσκει μία βιώσιμη τομή που αξίζει. Η Αθήνα κερδίζει την ονομασία με γεωγραφικό επιθετικό προσδιορισμό έναντι όλων και τα Σκόπια κρατούν την αξιοπρέπεια της ταυτότητας του λαού της χώρας τους».
Αθηνά Σκουλαρίκη, Λέκτορας του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης: «Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά την κρίση της δεκαετίας του 1990 πώς έχουμε καταλάβει για το Μακεδονικό; Αν η Ελλάδα επικαλείται την ιστορική αλήθεια, το έλλειμμα πληροφόρησης χαρακτήριζε εξ αρχής την ελληνική στάση στο ζήτημα αυτό και κυρίως ως προς τις εξελίξεις στη νεώτερη εποχή, την εποχή των εθνικών κινημάτων, των πολιτικών και πολεμικών συγκρούσεων του 20ου αιώνα. Αυτό το έλλειμμα οφειλόταν στην πολιτική της αποσιώπησης του ανύπαρκτου ζητήματος που ακολουθούσε το ελληνικό κράτος σε όλη τη μετεμφυλιακή περίοδο. Αυτό αφ’ ετέρου είχε σχέση με τις στρεβλές εντυπώσεις που καλλιεργούσαν οι πρωτοστατούντες στην κινητοποίηση για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Μία από τις πηγές παρεξήγησης μεταξύ των δύο χωρών είναι και η διαφορά στο πώς ορίζουμε γεωγραφικά τη Μακεδονία».
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Θα μου δώσετε δύο λεπτά ακόμα, κύριε Πρόεδρε, λόγω και της καθυστέρησης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικόλαος Βούτσης): Θα σας δώσω ένα λεπτό ακριβώς. Τίποτα παραπάνω.
ΜΑΡΙΑ ΘΕΛΕΡΙΤΗ: «Η Ελλάδα ορίζεται με αναφορά στην αρχαία Μακεδονία θεωρώντας πως αυτή συμπίπτει με τη σύγχρονη ελληνική Μακεδονία».
Κι εδώ πραγματικά δεν θα επεκταθώ λόγω της έλλειψης χρόνου. Αναφέρθηκε η συναδέλφισσα Σία Αναγνωστοπούλου πάρα πολύ εκτενώς στην τοποθέτησή της. Θα κρατήσω μόνο το τελευταίο μέρος αυτού του άρθρου που λέει ότι η σημερινή Κυβέρνηση υπό τον Ζάεφ δεν είναι ευκαιριακά μόνο μετριοπαθής, όπως λέγεται εδώ. Επικράτησε μέσα από τη σύγκρουση με τις αντιδημοκρατικές πρακτικές, τον εθνικισμό και την αρχαιόπληκτη ρητορεία της προηγούμενης Κυβέρνησης. Μπορεί και θέλει να λύσει τη διαφορά με την Ελλάδα, αρκεί οι αδιάλλακτοι εκατέρωθεν να μην τορπιλίσουν πάλι την όποια λύση.
Τελειώνοντας, θέλω να πω ότι έφτασε επιτέλους η ιστορική στιγμή και στο πλαίσιο της παρούσας συζήτησής μας δίνεται αυτή η ευκαιρία να δούμε με κριτική ματιά τον πολιτικό αυταρχισμό που γεννήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και την επανομιμοποίηση μιας νεόκοπης εθνικοφροσύνης. Να απομακρυνθούμε από την εξωφρενική εθνικιστική αδιαλλαξία που έχει σε τεράστιο βαθμό την ευθύνη για τις εθνικιστικές φωνές και συμπεριφορές που ενισχύθηκαν για κάποιο διάστημα και επικράτησαν στην απέναντι πλευρά και τις είδαμε εδώ αυτό το διήμερο. Να απομακρυνθούμε από τον διχασμό και τις ναζιστικές απόψεις που στοχεύουν στην υπονόμευση της Δημοκρατίας.

Ας συσπειρωθούμε ξανά, ως δημοκρατικές δυνάμεις και ως πολίτες, με στόχο την ειρηνική συνύπαρξη με τους γειτονικούς λαούς και τις γειτονικές μας χώρες.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ