Παρέμβαση στο Στρασβούργο, στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης

Την αντιδιαστολή στην αντιμετώπιση των προσφύγων μεταξύ των γειτονικών με τη Συρία χωρών και αυτών της ΕΕ, ανέδειξε η βουλεύτρια Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτα Καββαδία κατά την παρέμβασή της – εκ μέρους της ομάδας της Αριστεράς - στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE), στο Στρασβούργο. Κάνοντας λόγο για την υποχρέωση στήριξης χωρών όπως η Ιορδανία και ο Λίβανος, η επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στην PACE, προέτρεψε την Ευρώπη να διδαχθεί, όπως είπε, από τη στάση όσων φιλοξενούν εκατομμύρια πρόσφυγες στο έδαφός τους. «Αυτές οι χώρες δίνουν ένα μάθημα στην Ευρώπη: ένα μάθημα στις ανθρωπιστικές αρχές, στην αλληλεγγύη, στην οργάνωση μιας σωστής αντιμετώπισης σε μια τόσο μεγάλη κρίση. Ας μην ξεχνάμε», τόνισε, «ότι μιλάμε για χώρες με σχετικά μικρό πληθυσμό - με εξαίρεση την Τουρκία - που είναι φτωχότερες από τη μέση χώρα της ΕΕ, με αδύναμες κοινωνικές δομές. Και όμως, ολόκληρη η ευρωπαϊκή ήπειρος, ίσως η πλουσιότερη ομάδα κρατών στον κόσμο, έχει αποτύχει να δώσει καταφύγιο, να απορροφήσει και να ενσωματώσει ακόμη και ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού των προσφύγων που κατοικούν στις χώρες αυτές».
Φέρνοντας ως παράδειγμα την υποδειγματική – αν και εν μέσω τεράστιων δυσκολιών – στάση της Ελλάδας στην αντιμετώπιση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, η κ. Καββαδία επανέφερε το θέμα της απροθυμίας των ευρωπαϊκών ηγεσιών να ενσκήψουν, και να αντιμετωπίσουν, επί της ουσίας το θέμα.
«Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι οι κοινωνικές δομές των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών, ακόμη και των πιο πλούσιων και ισχυρότερων, όπως η Γερμανία, έχουν φτάσει στα όριά τους και δυσκολεύονται να ανταποκριθούν τις ανάγκες του πληθυσμού τους. Παραβλέποντας το γεγονός ότι τα προβλήματα της ευρωπαϊκής κοινωνικής συνοχής είναι το αποτέλεσμα του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, αυτό είναι ένα επιχείρημα που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, χώρες που έχουν πληγεί βαριά από την οικονομική κρίση. Ωστόσο, πώς μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι εμείς στην Ευρώπη βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση από την Ιορδανία ή τον Λίβανο; Και ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα - ανεξαρτήτως από τα δικά της σοβαρά προβλήματα - προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει καταφύγιο σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, έναν τεράστιο αριθμό αναλογικά προς τον πληθυσμό της».
«Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει η Ευρώπη;», αναρωτήθηκε η Αννέτα Καββαδία. «Προφανώς, η Τουρκία πρέπει να υποστηριχθεί, όπως πρέπει να δοθεί περισσότερη βοήθεια στις γειτονικές, της Συρίας, χώρες προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι άμεσες ανάγκες. Ωστόσο, πρόκειται για βραχυπρόθεσμα μέτρα. Ο τόνος πρέπει να καθοριστεί από την ΕΕ, η οποία θα μπορούσε εύκολα να αποσυμφορήσει την κατάσταση επιτρέποντας τη μετεγκατάσταση των προσφύγων στην επικράτειά της και αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για τερματισμό του πολέμου. Η πολιτική μιας «Ευρώπης – Φρούριο», κατέληξε, «όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, αντιθέτως το επιδεινώνει περαιτέρω.»