ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

11/07/2018

Χ. Καφαντάρη: Βήμα αποκατάστασης της κανονικότητας στο ζωτικό χώρο της εργασίας - βίντεο

Χ. Καφαντάρη: Βήμα αποκατάστασης της κανονικότητας στο ζωτικό χώρο της εργασίας - βίντεο



Τοποθέτηση της Βουλευτή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Β` Αθήνας και Προέδρου της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις – Αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας – Ενίσχυση της προστασίας των εργαζομένων – Επιτροπεία ασυνόδευτων ανηλίκων και άλλες διατάξεις»

.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όσοι είμαστε αυτή τη στιγμή, συζητάμε σήμερα το νομοσχέδιο του Υπουργείο Εργασίας, ένα νομοσχέδιο που πραγματικά αποτελεί ένα ακόμα βήμα αποκατάστασης της κανονικότητας στον ζωτικό χώρο της εργασίας.

Από τις 21 Ιουνίου και οριστικά μετά τις 20 Αυγούστου η χώρα μας βγαίνει από το καθεστώς επιτροπείας και μνημονίων. Η χώρας μας, η οποία το 2015 ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, στέκεται πλέον κανονικά στα πόδια της. Ό,τι και να πει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά και γενικότερα η Αντιπολίτευση –γιατί πολλά ακούσαμε σήμερα- πρέπει να αναλογιστούν ένα πράγμα: Από πού πραγματικά βγαίνουμε; Βγαίνουμε από τις μνημονιακές πολιτικές που κύριο στόχο και ως πρώτες ενέργειες είχαν την υποβάθμιση της εργασίας, των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τα ελλειμματικά ασφαλιστικά ταμεία. Βγαίνουμε από τις πολιτικές που μείωσαν το ΑΕΠ της χώρας 25% και ώθησαν την ανεργία γύρω στο 27%. Εδώ, σημειώνω ότι το 2017 έκλεισε με αύξηση του ΑΕΠ γύρω στο 1,5%.

Βγαίνουμε από την εργασιακή ζούγκλα που κυριάρχησε την πενταετία 2010 με 2015, που, όπως ανέφερα πριν, η ανεργία έφτασε στο 27%, ενώ τώρα είναι γύρω στο 20% και κάτι.

Η χώρα μας επιστρέφει στην κανονικότητα. Ακούστηκαν πολλά. Τι εννοούμε, όταν λέμε «κανονικότητα»; Είναι κανονικότητα η επιστροφή στο μοντέλο ανάπτυξης που επί δεκαετίες εφαρμόστηκε από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ το 2009, το 2008; Αυτήν την επιστροφή εννοούμε; Όχι. Μιλάμε για την επιστροφή στην κανονικότητα και για την εφαρμογή ενός άλλου νέου μοντέλου ανάπτυξης.

Πρώτη φορά η χώρα μας έχει ένα συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Ποτέ δεν είχε ένα αναπτυξιακό σχέδιο. Το βασικό ερώτημα το οποίο υπάρχει σήμερα και μετά τον Αύγουστο θα είναι ακόμα πιο σαφές είναι: Με την πρόοδο ή με τη συντήρηση; Με το νέο ή το παλιό;

Η απάντηση είναι: Με την πρόοδο σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης δίκαιης, με σεβασμό στο περιβάλλον, κάλυψη των αναγκών του λαού και με επίκεντρο τον άνθρωπο και τον εργαζόμενο.

Απέτυχαν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις. Απέτυχε η Νέα Δημοκρατία, το ΚΙΝΑΛ, η Αντιπολίτευση γενικά με το αφήγημά τους ότι θα πέσει αυτή η Κυβέρνηση. Από τον Γενάρη το 2015 το ακούμε αυτό. Απέτυχαν παταγωδώς σε όλα. Και οι αξιολογήσεις κλείνουν και η χώρα οδεύει στην έξοδο.

Εδώ, όμως, θα πω: Τι κάνουν τώρα; Επιστρατεύουν τον φόβο. Απευθύνομαι τώρα στον κόσμο που μας ακούει, σε όσους μας ακούν. Επιστρατεύουν τον φόβο, γιατί, όπως έλεγε ο Θουκυδίδης, ο φόβος αμβλύνει τη μνήμη. Επιστρατεύουν τον φόβο και τρομοκρατούν τον κόσμο και για πιθανές μειώσεις συντάξεων και για όλα αυτά τα οποία ακούμε. Γιατί;

Γιατί θέλουν να ξεχάσει ο κόσμος ποιος πραγματικά ήταν εκείνος ο οποίος έκοψε δεκατρείς φορές τις συντάξεις, πότε κόπηκαν τα επιδόματα αδείας, δώρο Χριστουγέννων, δώρο Πάσχα, πώς το 2013 ο κατώτατος μισθός μέσα σε μία νύχτα έπεσε στα 586 ευρώ και στα 510 ευρώ για τους νέους.

Αυτή τη στιγμή εμφανίζονται με θρασύτητα σε σχέση με την κυβερνητική πολιτική, η οποία θρασύτητα δείχνει ουσιαστικά τον πραγματικό τους φόβο, γιατί σταδιακά αποκαθίστανται ζητήματα και εν προκειμένω τα εργασιακά δεδομένα και δικαιώματα, όπως η επαναφορά συλλογικών συμβάσεων από τον Σεπτέμβριο του 2018, τα μέτρα για την αδήλωτη εργασία, η ενίσχυση του ΣΕΠΕ με προσωπικό και 7,5 εκατομμύρια ευρώ διαθέσιμα από τα ΕΣΠΑ, κίνητρα για πρόσληψη των αδήλωτων εργαζόμενων με πάταξη της αδήλωτης εργασίας και μάλιστα κίνητρα αντί των τιμωρητικών προστίμων, που τι αποτέλεσμα είχαν; Το πιο πιθανό απόλυση του εργαζόμενου και στέρηση φυσικά εσόδων για το Δημόσιο.

Σημαντικά βήματα περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο για το εργολαβικό προσωπικό, επίσης, σχετικά με τον ΟΑΕΔ και το επίδομα φερεγγυότητας του ΟΑΕΔ, μέτρα για τη μαθητεία και την πρακτική άσκηση με εγγραφή στην «ΕΡΓΑΝΗ» των νέων οι οποίοι απασχολούνται στις επιχειρήσεις. Πολλά άλλα αναφέρονται στο νομοσχέδιο.

Όλα αυτά είναι από τα πρώτα βήματα αποκατάστασης μίας εργασιακής κανονικότητας. Βάζουμε κανόνες, βάζουμε όρους, βάζουμε όρια στο εργασιακό τοπίο. Διότι και η προσέλκυση επενδύσεων που έχει ανάγκη η χώρα μας -και όλοι μιλάμε γι’ αυτό, άσχετα ποιος δουλεύει στην κατεύθυνση αυτή και ποιος είναι μόνο λόγια- απαιτεί ένα ρυθμισμένο εργασιακό περιβάλλον. Είναι λάθος αυτό που λέγεται, και πάνω σε αυτό δουλέψανε και οι προηγούμενες συγκυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, ότι με το χαμηλό εργασιακό κόστος θα έρθουν επενδύσεις. Είναι κάτι το οποίο δεν έγινε. Ποιο είναι το μοντέλο τους;

Μήπως θέλουμε, λοιπόν, να γίνουμε σαν κάποιες χώρες στη Νοτιοανατολική Ασία με τα ευτελιστικά μεροκάματα και με μη ευημερία του λαού; Όχι. Εμείς θέλουμε μία Ελλάδα ισότιμη εταίρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προσπαθεί και δουλεύει στην κατεύθυνση να επαναφέρει την Ευρώπη στις θεμελιώδεις αξίες της, της αλληλεγγύης, του κοινωνικού κράτους, της δημοκρατίας.

Δυστυχώς, η Ευρώπη σήμερα έχει απομακρυνθεί από αυτές τις απόψεις με την παλινόρθωση της ακροδεξιάς, κάτι το οποίο φαίνεται και με τα θέματα τα εργασιακά, την πρόσφατη κατάργηση του οκτάωρου και τη θέσπιση του δωδεκάωρου στην Αυστρία και πολλά άλλα. Είναι κάτι για το οποίο, βέβαια, και ο Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έχει τοποθετηθεί σχετικά, «ξεπερασμένα οκτάωρα» και όλα αυτά.

Κλείνοντας, κύριοι Υπουργοί -η κυρία Υπουργός δεν είναι εδώ-, θέλω να επαναφέρω στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, γνωρίζοντας την ευαισθησία του Υπουργείου Εργασίας, ένα κοινωνικό πλέον πρόβλημα που αφορά, κατά πρώτον, τους συνταξιούχους της Εθνικής Τράπεζας, αλλά και τέσσερις χιλιάδες περίπου εργαζόμενους στην Εθνική.

Οι δεκαεξίμισι χιλιάδες συνταξιούχοι με μία μονομερή κίνηση της τότε διοίκησης της Εθνικής τον Νοέμβρη του 2017 έχουν δει εδώ και δέκα μήνες τις μηνιαίες παροχές τους να μειούνται κατά 40% περίπου. Είναι ένα θέμα, ένα πρόβλημα το οποίο αφορά την κατάργηση της επικουρικής παροχής από έναν ειδικό λογαριασμό λεγόμενο ΛΕΠΕΤΕ. Αυτό πλέον δέκα μήνες τώρα δημιουργεί βιοποριστικό πρόβλημα στην πλειοψηφία των συνταξιούχων.

Τονίζω ότι δεν πρόκειται για περικοπή που αφορά ενέργειες της Κυβέρνησης και του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος. Αυτό είναι σαφές. Πρόκειται για μια διμερή σχέση διοίκησης, εργαζομένων και συνταξιούχων. Δεν είναι δηλαδή συνέπεια κάποιου νόμου. Αφορά όμως, δεκαεξίμισι χιλιάδες παρόχους σύνταξης και τέσσερις χιλιάδες και κάτι εργαζόμενους.

Πιστεύω ότι το Υπουργείο θα πάρει άμεσα την πρωτοβουλία να φέρει τα δύο μέρη στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, να βρεθεί λύση, διότι πρέπει να βρεθεί λύση, διότι πλέον το πρόβλημα είναι σοβαρό και αγγίζει όχι μόνο τους δεκαεξίμισι χιλιάδες παρόχους σύνταξης, αλλά και τις οικογένειές τους.

Ευχαριστώ πολύ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ