ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

12/07/2018

Σία Αναγνωστοπούλου: Η άφωνη κοινωνία πρέπει να βρει τρόπο να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο της ιστορίας - βίντεο

Σία Αναγνωστοπούλου: Η άφωνη κοινωνία πρέπει να βρει τρόπο να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο της ιστορίας - βίντεο



Ομιλία της  βουλευτού Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εσωτερικών: «Μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης – Εμβάθυνση της Δημοκρατίας – Ενίσχυση της Συμμετοχής – Βελτίωση της οικονομικής και αναπτυξιακής λειτουργίας των ΟΤΑ [Πρόγραμμα «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι»] - Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου οργάνωσης και λειτουργίας των ΦΟ.ΔΣ.Α. - Ρυθμίσεις για την αποτελεσματικότερη, ταχύτερη και ενιαία άσκηση των αρμοδιοτήτων σχετικά με την απονομή ιθαγένειας και την πολιτογράφηση – Λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας ΥΠΕΣ»

.

Αναλυτικά η ομιλία:
Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε από χθες ένα νομοσχέδιο που εισάγει μερικές εμβληματικές αλλαγές-μεταρρυθμίσεις και αυτό είναι η αρχή, γιατί έπεται ο «Κλεισθένης 2».
Από χθες ακούω από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά και από την υπόλοιπη Αντιπολίτευση, το ερώτημα ποιος ζήτησε απλή αναλογική. Ζήτησαν οι δήμαρχοι, ζήτησε κανένας άλλος;
Αυτό που εκπλήσσει σ’ αυτήν τη χώρα για τα πολιτικά κόμματα κυρίως που κυβέρνησαν τον τόπο, είναι ότι δεν δίνουν σημασία και δεν ακούν ποτέ την κοινωνία, την αόρατη και άλαλη κοινωνία. Ποια δείγματα υπάρχουν, στα οποία ποτέ δεν δώσατε σημασία και ειδικά τον τελευταίο καιρό;
Όταν υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς, όταν υπάρχει αποχή από τις εκλογές, όταν έχει προηγηθεί ένα διάστημα οικονομικής κρίσης που άλλαξε κοινωνικές ταυτότητες, έδιωξε πολύ κόσμο στην ανεργία, τον περιθωριοποίησε, όταν υπάρχει οικονομική πίεση, δημιουργία νεόπτωχων κ.λπ., τότε αυτή η κοινωνία, στην οποία δρουν δυνάμεις ακροδεξιές, πρέπει οπωσδήποτε να ξαναβρεί έναν δρόμο και αυτό μόνο η πολιτική ηγεσία μπορεί να το εμπνευστεί, να συμμετάσχει στα κοινά, δηλαδή να επαναπολιτικοποιηθεί.
Άρα, λοιπόν, η απλή αναλογική είναι ένα αίτημα για το οποίο η κοινωνία βοά με σφιγμένα τα χείλη, που κραυγάζει με σφιγμένα τα χείλη, μόνο που δεν την ακούτε, όπως δεν ακούγατε πάρα πολλά άλλα πράγματα, όπως τους τριγμούς από την κατάρρευση του οικονομικού μοντέλου της χώρας που κατέρρευσε η ίδια η κοινωνία, όπως δεν ακούγατε τι γινόταν με την εξωτερική πολιτική. Επίσης, τώρα δεν ακούτε τίποτα ή μάλλον ακούτε αυτό που σας βολεύει, γιατί το βρίσκετε ως ευκαιρία.
Όταν έχουμε, λοιπόν, τέτοια φαινόμενα, μια πολιτική ηγεσία αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να ακούσει και να απαντήσει στην αγωνία της κοινωνίας. Δεύτερον, όταν πρέπει να αλλάξεις αυτήν τη χώρα, όταν πρέπει να αλλάξεις αυτό το αναπτυξιακό μοντέλο για να μην παρατηρηθούν πάλι αυτά τα φαινόμενα που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής, από πού θα αλλάξει, δεν θα αλλάξει από κάτω; Από πάνω θα αλλάξει πάλι; Όταν η διαφθορά και η διαπλοκή είχαν πραγματικά περάσει σε όλον τον ιστό της κοινωνίας, από πού πρέπει να αλλάξει; Δεν πρέπει να υπάρξει συμμετοχική οικονομία; Δεν πρέπει να υπάρξουν συμμετοχικοί προϋπολογισμοί; Είναι πράγματα τα οποία μάλλον δεν θέλετε να ακούσετε και να καταλάβετε.
Όταν μια χώρα βρίσκεται σε τέτοια ρήξη σε σχέση με το παρελθόν -έχει γίνει τομή, η οικονομική κρίση είναι τομή σε αυτήν τη χώρα, αυτά που γίνονται στην Ευρώπη, η άνοδος της ακροδεξιάς είναι τομή, είναι ρήξη με το παρελθόν- τι κάνει μια σοβαρή πολιτική ηγεσία, η οποία θέλει να έχει όραμα για το μέλλον; Κοιτάει δύο πράγματα αμέσως: την παράδοση του τόπου, τι κινητοποίησε αυτή η κοινωνία όταν βρέθηκε στριμωγμένη και από την άλλη μεριά τι πρακτικές ακολουθούν άλλες ευρωπαϊκές χώρες αυτήν την περίοδο, είτε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Δύο μοντέλα κινητοποίησε η κοινωνία. Το ένα ήταν της άμεσης λαϊκής συμμετοχής. Όταν στριμώχτηκε πάρα πολύ αυτή η κοινωνία, όταν έπεσε ο ναζισμός πάνω στο κεφάλι της, στο πρώτο που ακούμπησε ήταν η λαϊκή συμμετοχή σε τοπικό επίπεδο. Έτσι τα έβγαλε πέρα. Με άμεση Δημοκρατία δεν εκφασίστηκε. Μπόρεσε να επιζήσει και να επιβιώσει. Σας αναφέρω τις Κορυσχάδες. Δεν σας λέει τίποτα, το ξέρω.
Το άλλο μοντέλο, όμως, είναι μια ευκαιρία -και αυτό προσπαθείτε να κάνετε εσείς- για να επιβάλλετε, να νομιμοποιήσετε στο όνομα αυτών των αλλαγών ένα μοντέλο τοπικής αυτοδιοίκησης, μονοπρόσωπο, στο οποίο ο Δήμαρχος και μια ολιγοπρόσωπη εξουσία λογοδοτεί στην αγορά. Τα είδαμε με τις εργολαβίες, με όλα αυτά. Άρα, το θέμα είναι από που προσπαθεί να πιάσει το νήμα κάνεις και τι δυνάμεις προσπαθεί να κινητοποιήσει από την κοινωνία.
Στην Ευρώπη, όμως, είμαστε εμείς οι ιδεοληπτικοί οι οποίοι ξαφνικά ανακαλύψαμε την πυρίτιδα και προσπαθούμε να την επιβάλουμε; Για ρίξτε μια ματιά τι γίνεται στη νότια Ευρώπη και σε διάφορες άλλες περιοχές και στον Καναδά -να σας πω εγώ- όπου εκεί έχουμε μοντέλα άμεσης Δημοκρατίας, γιατί έχει τεθεί ένα μείζον ερώτημα τις τελευταίες δεκαετίες στην Ευρώπη και στον ανεπτυγμένο κόσμο. Οι κοινωνίες συνθλίβονται από το παγκοσμιοποιημένο και ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης.
Αν δεν θέλουμε να χάσουμε τη Δημοκρατία, πρέπει να αναθεωρήσουμε και να επαναπροσανατολίσουμε, να μπούνε οι μάζες στον πολιτικό στίβο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από πάνω, μόνο με την κινητοποίηση των δυνάμεων σε τοπικό επίπεδο.
Άρα, αυτήν τη στιγμή εδώ συγκρούονται δύο μεγάλα ρεύματα. Έχουν συγκρουστεί πάλι στην Ευρώπη και έχουν συγκρουστεί πάλι στην Ελλάδα. Εμείς θεωρούμε ότι αυτή η άφωνη κοινωνία πρέπει να βρει τρόπο να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο της ιστορίας.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ