ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

15/01/2019

Σ. Αναγνωστοπούλου: Δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή την Κυβέρνηση, γιατί δεν φοβόμαστε, γιατί για εμάς αντιεθνικισμός σημαίνει κοινωνική και ατομική χειραφέτηση - βίντεο

Σ. Αναγνωστοπούλου: Δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή την Κυβέρνηση, γιατί δεν φοβόμαστε, γιατί για εμάς αντιεθνικισμός σημαίνει κοινωνική και ατομική χειραφέτηση - βίντεο



Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση και ψηφοφορία επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, σύμφωνα με τα άρθρα 84 του Συντάγματος και 141 του Κανονισμού της Βουλής

.

Αναλυτικά η ομιλία:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στο Κοινοβούλιο σήμερα και αύριο έχουμε δύο ιστορικές ημέρες, γιατί σηματοδοτούν το τέλος ενός μεγάλου πολέμου, δεκαετούς πολέμου, που ξεκίνησε με την κρίση, χωρίς συμβατικά όπλα, αλλά πολύ σκληρού και καταλυτικού για την κοινωνία. Όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτόν που είχαμε επί δέκα χρόνια, αναδιατάσσονται πολιτικές δυνάμεις, οι κοινωνικές δυνάμεις συνειδητοποιούν και τον εαυτό τους και τους στόχους που έχουν βάλει, μέχρι να συγκροτηθούν και να διαμορφωθούν τα τελικά πολιτικά πεδία.
Τι έχουμε σήμερα στη μεταμνημονιακή εποχή; Το μεγάλο ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο πολιτικός κόσμος, αλλά και η κοινωνία είναι τι έθνος θέλουμε, τι χώρα θέλουμε, τι κοινωνία θέλουμε.
Αυτό το ερώτημα το έφερε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή, όπως πρέπει να γίνεται πάντα. Ακούσαμε εδώ πάρα πολλά: για πρόθυμους, για αποστάτες, για συναλλαγές. Δεν έχουν μάθει ή μάλλον έχουν ξεχάσει ότι σε αυτό το Κοινοβούλιο παίζεται η πολιτική, παίζεται η δημοκρατία και η δημοκρατία είναι σκληρό πράγμα, θέλει διαλεκτική σύγκρουση και εκεί -ειδικά στις οριακές στιγμές- αναδιατάσσονται δυνάμεις.
Θέλουν να εκφοβίσουν τον κόσμο και τους Βουλευτές, με τα μηνύματα, με όλα αυτά που είδαμε. Αυτή η οριακή στιγμή, λοιπόν, δίνει ένα σύνθημα: Δεν φοβόμαστε! Η ψήφος εμπιστοσύνης σε αυτήν την Κυβέρνηση το πρώτο που δείχνει είναι ότι δεν φοβόμαστε.
Επίσης, ανέφερα ότι σε έναν πόλεμο αναδιατάσσονται δυνάμεις. Όπως σε όλους τους σημαντικούς πολέμους, βλέπουμε κατά καιρούς διάσπαρτες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες συντάσσονται για να δώσουν αυτήν τη μία μάχη. Αυτό, όμως, που διαμορφώνει το κεντρικό πολιτικό τοπίο και τα μέτωπα που συγκρούονται φτάνει όταν έρθει η οριακή στιγμή.
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία τέτοια οριακή στιγμή. Και δεν είναι οριακή στιγμή μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για ένα εθνικό θέμα. Είναι γιατί απαντάει στο ερώτημα που έθεσα πριν, τι έθνος, τι χώρα, τι κοινωνία θέλουμε, εάν θέλουμε ένα έθνος, μία κοινωνία – σκαντζόχοιρο και προς τα έξω, αλλά και προς τα μέσα ή αν θέλουμε μία κοινωνία η οποία μπορεί να οραματιστεί το μέλλον της, σεβόμενη το παρελθόν της, την ιστορία της, αλλά να οραματιστεί και να γράψει η ίδια την ιστορία στο μέλλον.
Υπάρχουν δυνάμεις εδώ και φάνηκε σήμερα και θα φανεί τις επόμενες μέρες -ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται, ήδη φαινόταν εδώ και καιρό- οι οποίες επιθυμούν αυτό το έθνος, αυτή η κοινωνία να είναι περιχαρακωμένη, σκαντζόχοιρος. Κυνικά εντελώς η Νέα Δημοκρατία ήθελε να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών από τη μια για να λυθεί ένα πρόβλημα που οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις δημιούργησαν, ένα αδιέξοδο, να πετάξει τη ρετσινιά στην Αριστερά ότι «να, δώσετε γλώσσα, εθνότητα» κ.λπ.
Από την άλλη μεριά, όμως, αφού ξεμπέρδευε με αυτό, ήθελε να εφαρμόσει δικό της πολιτικό σχέδιο, που είναι ο σκαντζόχοιρος στο εσωτερικό, ο φόβος της μιας κοινωνικής δύναμης, της μιας κοινωνικής τάξης για την άλλη: το ιδιωτικό εναντίον του δημοσίου, οι πλούσιοι εναντίον των φτωχών, οι άριστοι εναντίον των μετρίων κ.λπ. Μέτωπα συνέχεια.
Αυτή η Αριστερά ήταν ξεκάθαρη πάντα. Η Αριστερά είναι αντιεθνικιστική, υπέρ των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων. Κι αυτά είναι αλληλένδετα. Γι’ αυτό λέμε ότι δεν θέλουμε κοινωνία και έθνος σκαντζόχοιρο. Η μάχη, λοιπόν, του αντιεθνικισμού, ενός άλλου πολιτισμού κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων πρέπει να δοθεί στην μεταμνημονιακή εποχή. Γι’ αυτό ζητάμε ψήφο εμπιστοσύνης. Δεν ζητάμε για να κρατήσουμε τις καρέκλες, τις οποίες άλλωστε δεν κουβαλάμε κληρονομικό δικαιώματι. Τις πήραμε, μας τις έδωσε ο ελληνικός λαός για συγκεκριμένο λόγο.
Θέλω, λοιπόν, να μείνω λίγο σ’ αυτήν την Αριστερά και για το στίγμα της, γιατί αυτή η Αριστερά ήταν πάντα αντιεθνικιστική, με αυτόν τον αντιεθνικισμό γειωμένο στην κοινωνία, γιατί αντιεθνικισμός γειωμένος στην κοινωνία, με τα κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, σημαίνει χειραφέτηση της κοινωνίας, σημαίνει θάρρος στην κοινωνία. Πάντα δώσαμε αυτές τις μάχες και πριν πάρουμε την Κυβέρνηση. Και είναι λυπηρό ότι άνθρωποι, Πρωθυπουργοί τους οποίους εμείς στηρίξαμε όταν τα στελέχη τους δεν βρισκόντουσαν σ’ αυτές τις μάχες, δεν βγαίνουν τώρα να μιλήσουν.
Να θυμηθώ το θέμα των ταυτοτήτων, το εάν θα αναγράφεται η θρησκεία κ.λπ.; Ποιοι έδωσαν τη μάχη; Βλέπω τον Φίλη, θυμάμαι τον αείμνηστο Ελεφάντη και εμένα που γράφαμε συνεχώς. Δεν είδα τον κ. Σημίτη να βγει να υποστηρίξει αυτή τη γραμμή που δίναμε τότε διάσπαρτες δυνάμεις. Θυμάμαι για το Μακεδονικό, το 1992, οι αείμνηστοι Ασδραχάς, Ηλιού, Ελεφάντης έκαναν τη μεγάλη εκδήλωση στο Πάντειο, στηρίζοντας την πολιτική Μητσοτάκη εναντίον του Σαμαρά. Κανένας δεν βγήκε από τη Νέα Δημοκρατία.
Εδώ, όμως, τίθεται ένα μείζον ζήτημα και τίθεται σ’ αυτή τη Βουλή σήμερα και αύριο, όχι μεθαύριο: Η Νέα Δημοκρατία με αυτά που είπε ο Αρχηγός της, με αυτά που κάνουν στελέχη της, με αυτά που λέγονται για τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και γι’ αυτά που λέγονται για την κοινωνία, για το δημόσιο, για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για όλα αυτά, δείχνει ένα πράγμα: ότι σπάει, διαρρηγνύει -και αυτό φαίνεται τον τελευταίο καιρό πεντακάθαρα, γι’ αυτό λέω δύο μέτωπα- το μεταπολιτευτικό consensus και φαίνεται σαν η Δεξιά να κάνει ένα άλμα προς τα πίσω, προς τη μετεμφυλιακή εποχή.
Εμείς, λοιπόν, σήμερα προτείνουμε σ’ αυτή τη Βουλή ένα μεγάλο μέτωπο αντιεθνικιστικό, κοινωνικών και ατομικών διεκδικήσεων. Και σ’ αυτό το μέτωπο χωράνε όλοι όσοι δώσανε αυτές τις μάχες κατά καιρούς και όσοι προτίθενται να τις δώσουν. Γιατί σ’ αυτήν την κοινωνία που άντεξε δέκα χρόνια θυσιών, αξίζουν τα εξής:
Πρώτον, να μην φοβάται.
Δεύτερον, να τολμάει, να μην φοβάται τους γείτονές της, να μη φοβάται τους διπλανούς της, να μην φοβάται στο εσωτερικό τις άλλες κοινωνικές δυνάμεις.
Χαίρομαι που είμαι Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Χαίρομαι και τιμώ όλους αυτούς που συστρατεύονται εδώ μετά από συζήτηση, μετά από πλήρη ανάλυση του πολιτικού διακυβεύματος. Χαίρομαι που συστρατεύονται μαζί μας. Η ψήφος εμπιστοσύνης σ’ αυτήν την Κυβέρνηση είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην μεταμνημονιακή εποχή για μια νέα Ελλάδα χωρίς φόβο, με τόλμη και γενναιότητα και επειδή η χώρα μας θα είναι –εμείς μέσα από τη χώρα μας μπορούμε να μιλήσουμε- ο προμαχώνας για να δώσουμε τη μάχη στην Ευρώπη. Ήδη έχουν συγκροτηθεί τα δύο μεγάλα μέτωπα, το δεξιό συντηρητικό με κλείσιμο του ματιού στο ακροδεξιό μέτωπο και το αριστερό δημοκρατικό, προοδευτικό, σοσιαλιστικό μέτωπο».



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ