ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

16/01/2019

Ν. Ξυδάκης: Περπατάμε σε ένα κόσμο που αλλάζει - βίντεο

Ν. Ξυδάκης: Περπατάμε σε ένα κόσμο που αλλάζει - βίντεο



.

Αγαπητές συναδέλφισσες και συνάδελφοι, ο κ. Σταθάκης, ο συνάδελφος Βουλευτής, έκανε μία καλή εισαγωγή σε ό,τι θέλω να αποτελειώσω εγώ. Με νηφαλιότητα και ακρίβεια έθεσε το πλαίσιο και της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία ζητείται ψήφος εμπιστοσύνης, αλλά και σε αδρές γραμμές τη σημασία της Συμφωνίας των Πρεσπών και των προϋποθέσεων και των πολύ ισχνών -έως προσχηματικών- αντιρρήσεων που προβάλλονται από την Αντιπολίτευση.
Πριν από έναν χρόνο περίπου, που ξεκίνησε η ιστορία της Συμφωνίας των Πρεσπών, είχαμε πει Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο τον Πρόεδρο της Βουλής, Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Βούτση, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα προκαλέσει τεκτονικές μετακινήσεις στην πολιτική γεωγραφία και στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, θα επηρεάσει συνειδήσεις και στους πολίτες.
Εν τέλει, είναι και αυτή η Συμφωνία, μαζί με την ιστορική περιπέτεια των μνημονίων, ένας από τους παράγοντες που μας δείχνουν την αλλαγή των πολιτικών υποκειμένων, εφ’ όσον το διαπιστώνουμε -και όποιος δεν το διαπιστώνει είναι ή τυφλός ή υποκριτής- ότι αλλάζει η ίδια η κοινωνία.

Η κρίση, πολιτικά και πνευματικά, ξεκίνησε πολύ πριν από τη χρεοκοπία και η μεγάλη χρεοκοπία ήταν η αφορμή να φέρει με πόνο και βιαιότητα τις μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις, να αναδυθούν νέες ταξικότητες πολύ σκληρές και, δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος που κυβέρνησε από τη Μεταπολίτευση δεν έχει βγάλει κανένα δίδαγμα.
Ένα δίδαγμα βγάζω εγώ ως συμπέρασμα από τις λυσσώδεις, ανιστόρητες και υστερικές επιθέσεις της Αντιπολίτευσης, ιδίως της συντηρητικής παρατάξεως που έχει μεταλλαχθεί και από το «ακραίο Κέντρο». Θα παραλλάξω μία λατινική φράση: «fiat imperium et pereat mundus», να γίνω γκουβέρνο και ας πέσει ο κόσμος. Πόσες φορές τα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης δεν ακούσαμε μεγαλοφώνως και με ένταση στελέχη της Αντιπολίτευσης να παρακαλούν, να εύχονται ένα εθνικό ατύχημα -«Γερούν γερά!», «Βάστα, Σόιμπλε!»-, να παρακαλούν εθνικά ατυχήματα στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου, να παρακαλούν να μην υπάρχει ηρεμία στη Βαλκανική, να παρακαλούν να μην υπάρχει ηρεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Θα θυμίσω, για να δούμε την υποκρισία και το μείγμα αδράνειας και τοξικού διχασμού, ότι το καλοκαίρι του 2015 ένα επιφανές στέλεχος της συντηρητικής παρατάξεως, ο Παναγιώτης Μπαλτάκος, αρθρογράφησε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ υπέρ, με το επιχείρημα της αρθρογραφίας του Γεωργίου Βλάχου του 1922, το «Οίκαδε» και τους «Πομερανούς». Υποστήριξε αυτό το δόγμα της παλαιάς Δεξιάς, της σκληρής λαϊκής Δεξιάς του κωνσταντινισμού και του Λαϊκού Κόμματος: Ούτε ένας Έλληνας ούτε ένας Πομερανός δεν θα θυσιαστεί στα χώματα της Ανατολής! Αυτό είναι ένα δόγμα σεβαστό.
Ποιος του απάντησε και ποιος αποκάλεσε το «Οίκαδε», το οποίο το «μάζευε» ο ίδιος ο Γεώργιος Βλάχος επί είκοσι πέντε και τριάντα χρόνια μέχρι τη δεκαετία του ’40 και μετάνιωνε οικτρά για αυτήν την αρθρογραφία; Του απάντησαν την επόμενη Κυριακή στην ίδια εφημερίδα και του είπαν ότι είναι ένα τυπικό παράδειγμα, άθλιο, παλαιοκομματισμού και παλαιοελλαδισμού. Αυτός που του απάντησε με αυτό τον τρόπο είναι ένας Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, ο Βουλευτής Λακωνίας Θανάσης Δαβάκης.
Δείτε, λοιπόν, ένας τυπικός συντηρητικός πώς απαντάει στο δόγμα της εσωστρέφειας, της αδράνειας, του ανάδελφου έθνους, της εσωστρέφειας, της κακομοιριάς, του διχασμού, της γεννήτριας διχασμού. Αυτή είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας σήμερα. Αυτή είναι η πολιτική των φιλελευθέρων της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή είναι η βαθύτατη υποκρισία και η τεράστια ιστορική αμηχανία.
Έχουμε μία Ελλάδα της κόπωσης και της απαισιοδοξίας μετά από δέκα χρόνια μακράς ύφεσης. Έχουμε μία Ελλάδα της αυτοϋποτίμησης, της λοιδορίας από τα λαϊκά ταμπλόιντ της Ευρώπης, μία Ελλάδα στην οποίαν τάζουν υπεραναπλήρωση, μεμψιμοιρία και αναδελφοσύνη. Και είμαστε υποχρεωμένοι να συνομιλήσουμε με τους συμπολίτες μας, με τις νεότερες γενιές που λαχταρούν να ακούσουν κάτι για την Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της αυτογνωσίας, της χαράς, της χαρούμενης γνώσης.
Το 2007 με Κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή μιλούσαμε σοβαρά για τη γενιά των 700 ευρώ, τη G700. Είχαν κατέβει το καλοκαίρι με τις πυρκαγιές στην πλατεία Συντάγματος με μαύρα t-shirt. Από τότε είχε αρχίσει η βαθιά κοινωνική και πνευματική κρίση.
Το 2019 η Κυβέρνηση της «αριστερής παρένθεσης» τις επόμενες μέρες θα καταργήσει, θα δώσει μία χαραμάδα ελπίδας στη γενιά του υποκατώτατου. Αυτά έχουν ψυχική αξία, έχουν αξία πάνω στους ανθρωπότυπους που φτιάχνουμε στην ελληνική κοινωνία. Τον ορίζοντα χαμηλών προσδοκιών στα παιδιά του υποκατώτατου και στα παιδιά που ξενιτεύονται δεν τον έδωσε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ οραματίζεται, υπόσχεται και υλοποιεί ένα πρόγραμμα ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν υπόσχεται νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα, deal με την ολιγαρχία και καλά ιδιωτικά σχολεία για τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών. Για δημόσιο σχολείο, για δημόσια υγεία και δημόσιο πανεπιστήμιο μίλησε πριν ο συνάδελφος Γιώργος Σταθάκης.
Ένα πράγμα έχουμε να πούμε στους νέους πολίτες οι οποίοι μας ακούνε, ένα στίχο από ένα τραγούδι, που το τραγουδούν από το 1996, του Σωκράτη Μάλαμα. Αυτό μας λένε τα παιδιά σήμερα: «Περπατώ σε έναν κόσμο που αλλάζει, όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά, βάζει κορδέλες και με ταράζει, βάφεται άλλος και προσπερνά.» Δεν θα αφήσουμε αυτό τον κόσμο να μας προσπεράσει.
Ευχαριστώ πολύ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ