ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

24/01/2019

Γ. Ουρσουζίδης: Να είναι, όμως, ομόφωνο εναντίον πρακτικών που είναι ξένες προς τον πολιτισμό και τις αξίες μας

Γ. Ουρσουζίδης: Να είναι, όμως, ομόφωνο εναντίον πρακτικών που είναι ξένες προς τον πολιτισμό και τις αξίες μας



Αγαπητοί συνάδελφοι, τον τρόπο που αρχίζει μία ομιλία τον ορίζει εξ ολοκλήρου η ψυχή, τον ελευθερώνει. Ό,τι πω σήμερα θα είναι γι’ αυτούς που μου εμπιστεύτηκαν αυτήν εδώ την τιμητική θέση, τους φίλους, τους συγχωριανούς, τους συμπατριώτες μου. Το υπαγορεύει εξ ολοκλήρου η ψυχή σαν Έλληνας, Πόντιος και Μακεδόνας. Αυτό το πρόθεμα «ελ», η πεμπτουσία του ελληνισμού, η ελευθερία, το υψηλότατο αυτό αγαθό που μας ενώνει και μας ταυτοποιεί χιλιάδες χρόνια τώρα.
Συλλογάμαι, λοιπόν, ελεύθερα, μιλάω ελεύθερα και με ελεύθερη τη βούληση ασκώ τα βουλευτικά μου καθήκοντα. Προτάσσω το εθνονύμιο «Έλληνας» για την εθνότητα και εθνικότητα μου. Προσδιορίζω την καταγωγή μου από τον Πόντο και δηλώνω τη μακεδονική εντοπιότητα μου. Αυτές είναι τρεις λέξεις που τις δένει αδιάλειπτα για χιλιετίες η λέξη «Ελλάδα».
Ο Πόντος ήταν ο τόπος που για χιλιετίες έζησαν και μεγαλούργησαν οι πρόγονοι μέχρι το ’23, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες, πριν εγκατασταθούν στη νέα τους πατρίδα, τη Μακεδονία. Πριν από ενενήντα πέντε χρόνια, λοιπόν, η Μακεδονία έγινε η νέα πατρίδα των παππούδων μου, πρόσφυγες από τον Πόντο, διωγμένοι από τον πόλεμο, που σκότωσε 1.600.000 Έλληνες της Μικράς Ασίας και ξερίζωσε άλλους τόσους, τότε που η Μεγάλη Ιδέα τους στοίχισε το βιός, τα σπίτια, τις πατρίδες, τις ζωές των αγαπημένων που βρήκαν καταφύγιο στην Ημαθία.
Μου έλεγε η γιαγιά μου ιστορίες από όταν ήταν μικρή ότι βρήκαν μία Μακεδονία που ζούσαν μαζί ελληνόφωνοι, σλαβόφωνοι, εβραίοι και μουσουλμάνοι, που τα παιδιά έπαιζαν μαζί στους μαχαλάδες και που η Τουρκάλα γειτόνισσα πρόσεχε τις μικρές αδερφές της όταν δούλευαν στα χωράφια. Ήταν τότε η Μακεδονία, η πύλη των Βαλκανίων και η Θεσσαλονίκη, η μεγαλύτερη πόλη νότια του Δούναβη μετά την Κωνσταντινούπολη, όταν η Μακεδονία ένωνε τους λαούς αντί να τους χωρίζει.
Καυχιόμαστε για την καταγωγή από τους αρχαίους Έλληνες που αποίκισαν όλη τη Μεσόγειο, ξεχνάμε ότι για να το πετύχουν αυτό συνεργαζόντουσαν και εμπορεύονταν με τους γείτονές τους.
Τιμάμε τον Μέγα Αλέξανδρο επιλεκτικά, ξεχνώντας πως πρώτος απέφυγε τις διακρίσεις ανάμεσα στους λαούς και προέτρεπε τους Μακεδόνες να παντρεύονται Περσίδες. Ο ίδιος παντρεύτηκε τη Ρωξάνη, κόρη Πέρση σατράπη.
Είμαστε περήφανοι για τους μεγάλους μας προγόνους, ξεχνάμε όμως αυτό που τους έκανε μεγάλους.
Η Μακεδονία, λοιπόν, του Φιλίππου του Β΄, του Μεγαλέξανδρου και του μεγάλου φιλόσοφου του Αριστοτέλη του Σταγειρίτη είναι Ελλάδα.
Τα παραπάνω τοποθετούν στο χρόνο με ακρίβεια τη διαχρονία του έθνους που κανένας επιστήμονας δεν διανοήθηκε ποτέ να αμφισβητήσει. Οι Σλάβοι, όμως και οι Βούλγαροι εμφανίστηκαν στην περιοχή τον 6ο μετά Χριστόν αιώνα, κάτι που επίσης κανένας σοβαρός επιστήμονας δεν αμφισβήτησε, ούτε αμφισβητεί.
Ποια η διαφορά μας, λοιπόν, με τους βόρειους γείτονες; Γιατί ερίζουμε; Τι μας χωρίζει; Ποιο είναι το ζητούμενο; Μήπως η οριοθέτηση εδαφών ή μήπως η οριοθέτηση ιστορίας και ταυτοτήτων;
Εξ αρχής πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όσα θα πω παρακάτω, πρώτον, τα διαπραγματεύτηκαν και τα συνομολόγησαν οι πλέον ειδικοί επιστήμονες, οι καλύτεροι, οι άριστοι –που σας αρέσει να λέτε εσείς- και από τα δύο μέρη και, δεύτερον, είναι συμβατά με το διεθνές δίκαιο. Δεν περιλαμβάνει η Συμφωνία ζητήματα έξω από το πεδίο εφαρμογής της, ορίζει ό,τι ακριβώς προβλέπεται από τη διεθνή Συνθήκη της Βιέννης.
Το έθνος, λοιπόν, είναι έξω από το πεδίο της Συμφωνίας, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο μιλάμε για ιθαγένεια και υπηκοότητα, αλλά και για έναν ακόμη σπουδαίο λόγο: δεν το επιθυμεί ένα μεγάλο τμήμα του βόρειου γείτονα.
Τα ζητήματα των εδαφών, λοιπόν, λύθηκαν το 1913 με τη Συνθήκη Βουκουρεστίου και όπως εξήγησε η αριστούχος νομικός, καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Γαβουνέλη Μαρία χώρες σαν τη δική μας τυλίγονται το μανδύα του διεθνούς δικαίου –γιατί;- διότι αισθάνονται ασφαλείς μέσα στους κανόνες του διεθνούς δικαίου και έχει μεγάλη σημασία αυτό. Σας θυμίζω τη Συνθήκη της Λωζάννης και ποιοι την αμφισβητούν.
Δεύτερον, το ζήτημα των ταυτοτήτων, δηλαδή το όνομα της ιστορικής αλήθειας και του αλυτρωτισμού. Ως προς το όνομα όλοι οι ειδικοί επιστήμονες συμφωνούν ότι κερδίσαμε περισσότερα από εκείνα που είχαμε θέσει ως στόχο εδώ και δεκαετίες. Αντιπροσωπευτική είναι διατύπωση του κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου: «Η Ελλάδα επιτυγχάνει την αλλαγή του κρατικού ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ο συμφωνηθείς γεωγραφικός προσδιορισμός παραπέμπει σε μέρος του όλου, όπως ακριβώς έπρεπε να γίνει».
Το «Δημοκρατία της Μακεδονίας», λοιπόν, τελειώνει οριστικά. Στη θέση του ορθά μπαίνει ο γεωγραφικός προσδιορισμός «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας». Ως προς τον όρο «Μακεδών» λόγω της αρχαιότητας είναι συνυφασμένος με τον ελληνισμό. Επιθυμούμε οριοθέτηση ταυτοτήτων ελληνισμού και σλαβισμού χωρίς να αναγνωρίζουμε μακεδονικό έθνος. Άλλο η αρχαία Μακεδονία –εννοείται ότι όλα εκεί συνδέονται με τον ελληνισμό- και άλλο 19ος, 20ος αιώνας.
Ως προς τον αλυτρωτισμό είναι σαφές ότι η Συμφωνία των Πρεσπών απαγορεύει αποτελεσματικά να θέσουν θέμα μειονότητας οι βόρειοι γείτονες. Επιβεβαιώνεται το υφιστάμενο σύνορο ως ένα διεθνές σύνορο. Η Συμφωνία, λοιπόν, πατάσσει τον αλυτρωτισμό και εγγυάται το απαραβίαστο στα σύνορά μας.
Ως προς τη γλώσσα έχουν χιλιοειπωθεί. Οι ειδικοί και ιδιαίτερα ο άριστος ακαδημαϊκός κ. Ζάικος λέει ότι η γλώσσα ορίζεται ως σλαβική, ονομάζεται μακεδονική και διδάσκονταν σε όλα τα πανεπιστήμια της Ευρωπαϊκής Ένωσης πριν το ’77.
Ως προς την ταυτότητα για εμάς τους Έλληνες δεν αλλάζει απολύτως τίποτα, Μακεδόνες θα συνεχίσουμε να αυτοαποκαλούμαστε. Ούτε το αεροδρόμιο της Μακεδονίας ούτε το Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας θα αλλάξει όνομα, αντίθετα με αυτά που συμβαίνουν στην απέναντι πλευρά.
Σε ό,τι αφορά την ιθαγένεια, ήδη στη μετάφραση της Συμφωνίας τους δεν χρησιμοποιούν τη λέξη «nationalsk», που είναι το αντίστοιχο του nationality, το αποφεύγουν για ευνόητους λόγους, γιατί ένα μεγάλο κομμάτι της πατρίδας τους δεν το επιθυμεί.
Θα ήθελα, επίσης, να αναφερθώ στις επιφυλάξεις και στις ανησυχίες πολλών φίλων και ιδιαίτερα των Πατέρων της Εκκλησίας, τις οποίες τις έχουμε και δεν τις αγνοώ. Από την άλλη, όμως, είναι η πεποίθηση ότι πράττω το σωστό. Αν περάσει ακόμα ένα τέταρτο του αιώνα –νομίζω ότι αυτό πιστεύουν οι ειδικοί-, θα μείνει το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σκέτο και αυτό που θα συμβεί θα είναι πολύ άδικο. Αυτό διδάσκει εξάλλου η ιστορία από το ’44 μέχρι σήμερα. Το ομολογούν, επίσης, οι ειδικοί.
Μου ζητείται να αρνηθώ την πεποίθησή μου, που προσεκτικά διαμόρφωσα μελετώντας προσεκτικά το κείμενο της Συμφωνίας και τις ερμηνείες αξιόλογων Ελλήνων επιστημόνων, με διαφορετικές αφετηρίες το τονίζω αυτό. Αναφέρομαι σε εκείνους τους ειδικούς επιστήμονες, ιστορικούς, σλαβολόγους, διεθνολόγους, νομικούς που αφιέρωσαν τη ζωή τους υπηρετώντας το δίκιο της πατρίδας. Αναφέρομαι στους επιστήμονες που αφιέρωσαν δεκαετίες μελέτης για να κατανοήσουν σε βάθος το ζήτημα, να ξεπεράσουν χρονιές προκαταλήψεις και να αντιπαλέψουν πολιτικές σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες, ώστε να φέρουν σε πέρας τη διαπραγμάτευση και να καταλήξουν σε συμφωνία αλληλοκατανόησης και συνεννόησης μεταξύ των δύο λαών και όχι μόνο.
Πώς να τους αγνοήσω; Πώς να προτάξω τη μεταφυσική σας ερμηνεία, την απαίτησή σας ή ακόμη και την απειλή σας απέναντι στη γνώση που λάμπουν τα ελεύθερα γένη, όπως είπε ο εθνομάρτυρας Ρήγας Φεραίος; Πώς να αρνηθώ την πεποίθησή μου; Θα ήταν αυτό πράγματι επιλήψιμο και ανέντιμο για ένα σημαντικό λόγο, για ένα θέμα που σέρνεται στον βάλτο του λαϊκισμού πάνω από εβδομήντα χρόνια.
Και τώρα που επιτέλους με τη θέση σε ισχύ της Συμφωνίας αλλάζουν όνομα, τώρα που αναγνωρίζουν ότι είναι Σλάβοι, τώρα που αναγνωρίζουν ότι η γλώσσα τους είναι σλαβική, τώρα που επιτέλους αναγνωρίζουν ότι δεν έχουν καμμία σχέση την αρχαία Μακεδονία, τώρα που αλλάζουν το Σύνταγμα τους, με καλείτε να μην υποστηρίξω τη Συμφωνία. Αδιανόητο, παράλογο.
Μήπως θέλετε να σας θυμίσω τους υπερπατριώτες Σαμαρά, Μητσοτάκη, Βενιζέλος, Μπακογιάννη, Αβραμόπουλο; Στις 27/9/2014 από το Βήμα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ο Υπουργός Εξωτερικών της Κυβέρνησης Σαμαρά επί λέξει είχε πει: «Προτείνουμε μία αμοιβαία αποδεκτή σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό πριν τη λέξη «Μακεδονία» για κάθε χρήση erga omnes.
Τέλος, για να τελειώνω με τους υπερπατριώτες, θέλω να πω ότι από το ’79 ταξιδεύω στη Βουλγαρία, εκεί σπούδασα. Δεν διανοήθηκα ποτέ να περάσω τα σύνορα, γιατί δεν ήθελα να μπει στο διαβατήριό μου η ψευδεπίγραφη σφραγίδα. Ξανά περιορισμό στη ζωή μου δεν βάζω. Τέρμα η φυλακή, γιατί ο περιορισμός φυλακή είναι.
Οι Έλληνες, λοιπόν, δεν είναι ούτε «νενέκοι» ούτε εθνικιστές πατριδοκάπηλοι. Πατριώτες είναι. Τιμούν και σέβονται την πατρίδα τους, όπως και τις πατρίδες των άλλων. Πού βρίσκεται, όμως, το πολιτικό ήθος; Είναι δυσδιάκριτο. Μέσα σε όλους αυτούς τους θεατρινισμούς, τις εξάρσεις και τους αλαλαγμούς, την επίπλαστη ανυπόφορη και απαράδεκτη σκηνοθεσία της γλώσσας του σώματος των κομματικών καρεκλοκένταυρων. Γέρασαν μέσα σε αυτή την Αίθουσα και ακόμη θαρρώ δεν κατάλαβαν το καθήκον και την υποχρέωσή τους να υπηρετούν.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Να δω μια συναίνεση, ένα ομόφωνο χαμόγελο και ας μην είναι χειροκρότημα. Να είναι, όμως, ομόφωνο εναντίον πρακτικών που είναι ξένες προς τον πολιτισμό και τις αξίες μας.
Σας ευχαριστώ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ