ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

24/01/2019

Μ. Ζορμπά: Η Κυβέρνηση λύνει ένα ζήτημα τριάντα ετών με τόλμη και αποφασιστικότητα - βίντεο



.

Κύριε Πρόεδρε, η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι κρίσιμης σημασίας, όχι μόνο για την εξωτερική πολιτική, όχι μόνο για τη θέση της χώρας στο βαλκανικό ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον, αλλά και για το εσωτερικό μας, όπως φαίνεται, για τον πολιτισμό μας, για την ταυτότητα, για τη διαμόρφωση των συμπεριφορών των πολιτών και για το δημόσιο βίο.
Η Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να εγκριθεί, αν θέλουμε να μετονομαστεί η γειτονική χώρα σε «Βόρεια Μακεδονία» και να μην εξακολουθήσει να ονομάζεται από όλο τον κόσμο «Μακεδονία». Αν δεν εγκριθεί, τότε, ενώ ο ένας εταίρος θα έχει συμμορφωθεί στα ζητούμενα, ο άλλος -δηλαδή εμείς- θα τα έχει αθετήσει. Και αυτό δεν θα είναι μόνο ένα Βατερλό της διεθνούς θέσης της χώρας. Θα είναι ο θρίαμβος της δηλητηριώδους νοοτροπίας, της αποκάλυψης ενός συναισθήματος περιφρόνησης και επιθετικότητας προς τους γείτονες, στο οποίο έχουμε -δυστυχώς- βεβαρημένο ιστορικό. Πάνω σε αυτό το ζήτημα θα επιχειρηματολογήσω.
Οι ερευνητές που μελετούν τα αρχεία βρίσκονται συχνά μπροστά σε τεκμήρια αυτής της υπεροψίας. Θυμίζω τι έγραφε προς τον πρωθυπουργό Στέφανο Δραγούμη, το 1910, ο Έλληνας απεσταλμένος στην κεντρική Μακεδονία για τους «Σλαβόφωνους Μακεδόνες», επισημαίνοντας πως «Είναι απόλυτη ανάγκη η αποστολή χρημάτων προς επίτευξην του ιερού σκοπού μας», δηλαδή του προσεταιρισμού τους. Λέει, λοιπόν: «Δια πάσης θυσίας δεν πρέπει να αφήσομεν τα ατυχή αυτά πλάσματα, τα οποία Μακεδόνες καλούνται, να πέσσουσι εις τας αγκάλας των Βουλγάρων». «Τα ατυχή αυτά πλάσματα, τα οποία Μακεδόνες καλούνται»!
Δεν θα σχολιάσω ότι τους αποδίδεται τότε το όνομα «Μακεδόνες», κάτι που τους αρνούνται σήμερα ορισμένοι αδιάβαστοι. Η φράση, όμως, συνοψίζει το μείγμα αλαζονείας και περιφρόνησης που χαρακτηρίζει ορισμένες συμπεριφορές, το οποίο έχει γίνει, βεβαίως, στόχος κριτικής, ειρωνείας και σάτιρας, για το οποίο, σε κάθε περίπτωση, δεν νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε περήφανοι.
Αυτήν τη λάθος νοοτροπία κατάφεραν οι διπλωματικές διαπραγματεύσεις να ακυρώσουν με τη Συμφωνία των Πρεσπών, καλλιεργώντας από τους ίδιους τους πρωθυπουργούς των δύο χωρών ένα πνεύμα έντιμης διαπραγμάτευσης και αλληλοσεβασμού των διαφορών.
Θέλω να υπογραμμίσω ότι οι εξωτερικές σχέσεις μιας χώρας επηρεάζουν όχι μόνο την εσωτερική της πολιτική κατάσταση και την ποιότητα της δημοκρατίας, αλλά γενικότερα το δημόσιο βίο, τον πολιτισμό της στην καθημερινή ζωή, τη στάση των πολιτών. Η επιθετικότητα στην εξωτερική πολιτική εύκολα συστρέφεται σε επιθετικότητα στο εσωτερικό, σε συμπλεγματική εσωστρέφεια και απομονωτισμό, σε αδιαφορία για όσα η εκπαίδευση και ο πολιτισμός μπορούν να μας μάθουν.
Το μείγμα περιφρόνησης και τυφλής επιβολής προς τους γείτονες εύκολα μετατρέπεται σε κρίση μεγαλείου και υπεροψία, όχι μόνο προς τους εκτός συνόρων, αλλά και προς τους εντός. Ο εθνικιστικός παροξυσμός γύρω από το «Μακεδονικό» λειτούργησε επανειλημμένα ως έναυσμα εναντίον των δημοκρατικών κατακτήσεων του ίδιου του ελληνικού λαού. Στα συλλαλητήρια του 1992 για τη Μακεδονία εμφανίστηκε και απόκτησε δύναμη η Χρυσή Αυγή με λόγια μίσους, που στη συνέχεια διαχύθηκαν σε κάθε μορφή του κοινωνικού βίου. Αυτός είναι ο δίαυλος μέσα από τον οποίο τροφοδοτείται μια γενικευμένη αντικοινωνική συμπεριφορά, την οποία βλέπουμε στην καθημερινή ζωή, αλλά και σε επεισόδια που -δυστυχώς- ξεσπούν συχνά εναντίον των ξένων, των γυναικών, των διαφορετικών, των πιο αδύναμων. Το μίσος ξεκινάει εναντίον των πιο μακρινών, για να φτάσει γρήγορα στους διπλανούς μας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα, όταν η αναζήτηση εχθρών και η αλαζονεία γίνεται άξονας πολιτικής, όταν κόμματα του δημοκρατικού τόξου τις υιοθετούν για να τις μετατρέψουν σε πολιτικό κέρδος. Είναι επικίνδυνο το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Είναι πραγματικά παράδοξο, δε, αυτό που συμβαίνει σήμερα, να βλέπεις προσωπικότητες που διακήρυσσαν την αφοσίωσή τους στον φιλελευθερισμό και στο διαφωτισμό, να κατρακυλούν πίσω στον χρόνο, κάτω από τις βασικές οικουμενικές αρχές που συγκρότησαν τη νεωτερική κοινωνία. Γιατί όπως όλοι ξέρουμε, στη βάση των σύγχρονων διεθνών σχέσεων και του πολιτισμού βρίσκεται το πνεύμα αλληλοαναγνώρισης. Αυτή η διαδικασία είναι ο άξονας της ιστορίας μας, λένε οι μεγάλοι φιλόσοφοι, η αναγνώριση του άλλου ως υποκειμένου δικαιωμάτων, που σημαίνει τον σεβασμό στην αρχή των εθνοτήτων.
Γιορτάζουμε σε λίγο τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Ανεξαρτησία και η Ελλάδα είχε μια τεράστια συμβολή στην καθιέρωση της αρχής αυτής στον κόσμο. Είναι άτοπο, αδιανόητο, μια χώρα που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθιέρωση της αρχής των εθνοτήτων, να μη σέβεται σήμερα την αρχή αυτή μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Και έχουμε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα καταστατικά κείμενα του ΟΗΕ και της UNESCO, κείμενα για την αναγνώριση των πολιτισμικών δικαιωμάτων, ανάμεσα στα οποία την αναγνώριση των γλωσσών, την πολιτισμική ταυτότητα και φυσιογνωμία κάθε λαού. Αυτές οι αρχές βρίσκονται στη βάση όλων των συνθηκών και των διακηρύξεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Είναι αδιανόητο σήμερα να σκεφτόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς τα πολιτισμικά δικαιώματα. Η αναγνώριση της μακεδονικής γλώσσας στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στο παρελθόν ορθώς έγινε. Και είναι πολύ θλιβερό που η Αξιωματική Αντιπολίτευση παίζει κρυφτό με αυτή την ιστορία.
Η Κυβέρνηση λύνει ένα ζήτημα τριάντα ετών με τόλμη και αποφασιστικότητα. Αυτό θα ανοίξει -επιτέλους- τον δρόμο για να μπορούμε να προσγειωθούμε στο σήμερα, στη δική μας ιστορία, χωρίς κρίσεις μεγαλείου και για να συνεργαστούμε με τους γείτονές μας στην ανάδειξη του κοινού βαλκανικού πολιτισμού, στον οποίο όλοι έχουμε θέση και δικαίωμα, σε οποιαδήποτε γλώσσα κι αν γράφτηκε η ιστορία κάθε χώρας, καθώς η διαφορετική κουλτούρα καθενός μας άνθισε και συγχρωτίστηκε για αιώνες σε αυτά τα εδάφη.
Προσβλέπουμε σε αυτήν τη συνεργασία. Γι’ αυτό αξίζει μία από τις μελλοντικές μας πρωτοβουλίες να είναι να καλέσουμε τους Υπουργούς Πολιτισμού όλων των γειτόνων μας για να καταστρώσουμε σχέδιο συνεργασίας και ανάδειξης της πολιτισμικής κληρονομιάς, αλλά και της σύγχρονης κουλτούρας, για να δείξουμε στον κόσμο ότι τα Βαλκάνια μπορεί να υπήρξαν πυριτιδαποθήκη πολέμων, αλλά τώρα μπορούν να συνεργαστούν σε μία έκρηξη ιδεών, τεχνών, δημιουργικότητας και πολιτισμού.
Ευχαριστώ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ