ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

24/01/2019

Π. Βράντζα: Αυτή η Συμφωνία είναι μία παρακαταθήκη για τη χώρα

Π. Βράντζα: Αυτή η Συμφωνία είναι μία παρακαταθήκη για τη χώρα



Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε εδώ σήμερα ενώπιον των ευθυνών μας, οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν ιστορικές. Δεν πρόκειται να κάνω σε κανέναν -ούτε στον κ. Στύλιο που είπε πράγματα και ανακρίβειες, παρότι δεν ακούει- μαθήματα ιστορίας ούτε διπλωματίας. Δεν είμαι ειδικός. Δεν πρόκειται όμως και να ανεχθώ ως πολίτης αυτής της χώρας και ως μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου να αντιμετωπίζομαι ως να έχω υποστεί λοβοτομή.
Ρωτάω, λοιπόν, υπάρχει κάποιος σε αυτή την Αίθουσα ο οποίος δεν γνωρίζει ότι το μακεδονικό ζήτημα υφίσταται ως ζήτημα από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και το ζήτημα του ονόματος προέκυψε με τον καθορισμό των συνόρων των βαλκανικών κρατών το 1913 και με την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας;
Προφανώς η στάση του επίσημου ελληνικού κράτους για το θέμα από την ίδρυσή του έως τις μέρες μας επιδέχεται και κριτικής και ερμηνείας. Και βεβαίως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τα δεδομένα της βαλκανικής χερσονήσου, αλλά και τις διεθνείς γεωπολιτικές καταστάσεις.
Στην τελευταία φάση του ζητήματος, το 1991, όταν ιδρύθηκε το κράτος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας ή Δημοκρατία της Μακεδονίας για τις περισσότερες χώρες στα βόρεια σύνορά μας, η χώρα μας έχει δύο επιλογές: ή να στρουθοκαμηλίζει και να επιδεικνύει έναν φοβικό πατριωτισμό με πλήθος γραφικότητες, τις οποίες έχουμε υποστεί όλα αυτά τα χρόνια ή να κάνει μια σοβαρή εξωστρεφή πολιτική, όπως έγινε το τελευταίο διάστημα από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία οδήγησε και στην Συμφωνία των Πρεσπών.
Ας δούμε, λοιπόν, τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος, προσπαθώντας να είμαστε και ειλικρινείς. Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας προφανώς το γεγονός ότι η Κυβέρνηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι στο ίδιο πνεύμα, ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση για το ονοματολογικό, το οποίο επισήμως υφίσταται σαν πρόβλημα από το 1995 στην ενδιάμεση συμφωνία. Στη βάση πάντα της εθνικής γραμμής, η οποία εκφράστηκε ρητά και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, έφτασε στη συγκεκριμένη Συμφωνία, η οποία είναι σαφώς καλύτερη και από ό,τι είχε διαπραγματευτεί η χώρα κατά το πρόσφατο παρελθόν.
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για την Αντιπολίτευση. Η Νέα Δημοκρατία, στον βωμό ενός πιθανού μικροκομματικού οφέλους και με στόχο ένα ακροδεξιό ακροατήριο, υπαναχωρεί από τις πάγιες θέσεις της, τις οποίες έχει διατυπώσει και σε αυτή την Αίθουσα πρόσφατα ο Αρχηγός της. Το ίδιο κάνει και το ΠΑΣΟΚ με άλλα κριτήρια αλλά για το ίδιο μικροκομματικό όφελος. Δηλαδή τα δύο κόμματα τα οποία οδήγησαν τη χώρα σε αυτό το αδιέξοδο προτάσσουν το κομματικό από το εθνικό όφελος.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, που το βασικό επιχείρημά σας είναι ότι προωθούμε τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Για τη Συμφωνία δεν λέτε όμως κάτι.
 Για τη Συμφωνία μιλάμε και αν είναι μια προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος.
Στο κείμενο της Συμφωνίας, σε συνδυασμό και με τη ρηματική διακοίνωση, αφαιρέθηκαν όλα τα επιχειρήματα της Αντιπολίτευσης περί εθνικής μειοδοσίας, προδοσίας και όλες οι υπόλοιπες εθνικιστικές κορώνες, και φτάσαμε σήμερα να συζητάμε επί της Συμφωνίας, επί των διαδικαστικών θεμάτων, δηλαδή να συζητάμε όχι την ουσία, ακριβώς λόγω ένδειας επιχειρημάτων.
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας -της Μακεδονίας επαναλαμβάνω, γιατί στο όνομα υπάρχει ήδη η λέξη Μακεδονία- υποχρεώθηκε μεταξύ άλλων να αλλάξει το όνομά της και από «Δημοκρατία της Μακεδονίας» να ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία». Η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι αναγνωρισμένη από πλήθος κρατών, από εκατόν σαράντα εκ των οποίων και οι μεγάλες χώρες στον πλανήτη. Αναγκάστηκε να αλλάξει το Σύνταγμά της και να απαλείψει τα αλυτρωτικά σημεία, να παραδεχτεί ότι η γλώσσα της, η μακεδονική γλώσσα, όπως αυτή αναγνωρίστηκε στην 3η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων στην Αθήνα το ‘77 -και έχει σημασία και ο τόπος και ο χρόνος- ανήκει στις νότιες σλαβικές γλώσσες και να παραδεχτεί ότι η πολιτιστική της κληρονομιά δεν έχει καμία σχέση με τον αρχαιοελληνικό μακεδονικό πολιτισμό.
Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που θεωρεί ότι με βάση τα ιστορικά γεγονότα από το 1913 έως το 2008 και μέσα από μια ειρηνική διαπραγμάτευση, επαναλαμβάνω, θα μπορούσαμε να κερδίσουμε περισσότερα. Και ελπίζω και πιστεύω ότι -πλην της Χρυσής Αυγής βεβαίως που δεν είναι εδώ- δεν είναι κάποιος εδώ που να υιοθετεί τα πολεμικά σενάρια των πατριωτών του καναπέ, οι οποίοι μέσα από το Facebook οργανώνουν επανάσταση για να απελευθερώσουμε τις αλύτρωτες πατρίδες.
Θέλω να ρωτήσω όμως και κάτι τους δρυΐδες του ελληνικού Κοινοβουλίου, αυτούς που νομίζουν ότι η ζωή ξεκινάει από το περιστύλιο και τελειώνει στο εντευκτήριο, αν έχουν ποτέ μιλήσει με έναν κάτοικο της γειτονικής χώρας, έναν κάτοικο που γεννήθηκε μετά το ‘45 και είναι κάτω από 74 χρόνων, ο οποίος νομίζει τόσα χρόνια ότι ζει σε μια χώρα που λέγεται Μακεδονία και ότι μιλάει μια γλώσσα που αυτός που την ξέρει για μακεδονική.
Προφανώς μπορούμε να κάνουμε κριτική στις πολιτικές ηγεσίες της γειτονικής χώρας διαχρονικά. Δεν ξέρω όμως τι μπορούμε να πούμε στους πολίτες αυτής της χώρας. Και για αυτό ακριβώς η Συμφωνία αυτή αποτελεί επίτευγμα, γιατί ανατρέπει παραδοχές για έναν ολόκληρο λαό, παραδοχές δεκαετιών.
Κατά τη γνώμη μου, έχουμε μπροστά μας μια Συμφωνία επωφελή για τη χώρα και τους πολίτες της, η οποία συμβάλλει στη σταθερότητα της περιοχής. Δεν δίνουμε τίποτα. Αντίθετα όμως παίρνουμε πίσω πράγματα που ακούσια ή εκούσια χάθηκαν τον τελευταίο αιώνα.
Την θέλουμε ή όχι; Και αν δεν τη θέλουμε, ποια είναι η εναλλακτική; Τα διλήμματα είναι συγκεκριμένα. Αν δεν θέλουμε το «Βόρεια Μακεδονία», τότε θα έχουμε το σκέτο «Μακεδονία». Αν δεν θέλουμε να έχουμε στενές σχέσεις με τους βόρειους γείτονές μας, τότε θα έχει η Τουρκία. Αν δεν θέλουμε σταθερότητα στα βόρεια σύνορά μας, τότε θα υποστούμε την αστάθεια. Και αν υπάρχουν γκρίζες ζώνες στη Συμφωνία, όπως λέτε -και πιθανόν να υπάρχουν γκρίζες ζώνες, αυτές οι συμφωνίες ιστορικά έχουν δείξει ότι πιθανόν χρειάζονται κάποιες διευκρινίσεις- δεν είναι επί της ουσίας. Επί της ουσίας, έχουν διευκρινιστεί τα σημεία που πρέπει, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Ένα άλλο επιχείρημά σας είναι ότι η Συμφωνία είναι αποτέλεσμα πίεσης του διεθνούς παράγοντα. Αν δεν είσαι η βόρεια Κορέα και αν είσαι κράτος - μέλος που ανήκεις σε οργανισμούς, σε ομάδες κρατών κι έχεις συνεργασίες, σχέσεις με γειτονικές χώρες, προφανώς λαμβάνεις υπόψη σου τον διεθνή παράγοντα και δεν καταλαβαίνω γιατί να χρησιμοποιείται σαν επιλήψιμο το ότι τα συμφέροντα της χώρας αυτή τη στιγμή συμπίπτουν με τα συμφέροντα του διεθνούς παράγοντα.


Ένα άλλο επιχείρημα είναι το δημοψήφισμα, το γιατί δεν κάνουμε δημοψήφισμα. Δεν θα αναλύσω αυτό που λέγεται, ότι πρέπει αυτή η χώρα να αποφασίζει για το όνομα μιας άλλης χώρας και θα πάω στην ουσία. Το πολίτευμά μας είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και το σύστημα είναι αντιπροσωπευτικό. Καλώς ή κακώς δεν έχουμε άμεση Δημοκρατία. Τα δημοψηφίσματα μπορούν να αποτελέσουν ένα εργαλείο του πολιτεύματός μας για κάποια θέματα.
Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να θέσουμε στον λαό ένα τέτοιο ζήτημα -ο λαός λειτουργεί με θυμικό- αν μπορούμε να θέσουμε ένα ζήτημα που απαιτεί εξειδικευμένη γνώση, μία Συμφωνία η οποία άπτεται των εθνικών, οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων της χώρας. Η γνώμη μου είναι ότι αυτό θα ήταν τελικά επικίνδυνο.
Να θυμίσω -το είπαν και άλλοι- ότι το θυμικό του ελληνικού λαού ήταν αυτό που είχε σαν αποτέλεσμα μετά τη συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 και τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920, ο Ελευθέριος Βενιζέλος να μείνει εκτός Βουλής και καταλήξαμε στη Συνθήκη της Λοζάνης με τις απώλειες που ξέρουμε όλοι.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης, και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και όχι μόνο, ψαρεύετε σε θολά νερά και αυτό είναι επιζήμιο για τη χώρα. Αν νομίζετε ότι υπάρχουν Έλληνες οι οποίοι είναι ευχαριστημένοι που για δεκαετίες ένας γειτονικός λαός χρησιμοποιεί το όνομα, την ιστορία μας και τα σύμβολά μας, τότε κάνετε λάθος. Το χάλι που επέτρεψαν οι συντηρητικές κυβερνήσεις της χώρας, από τον Εμφύλιο έως τις ημέρες του ανεκδιήγητου και πατριδοκάπηλου Σαμαρά, είναι αυτό που διορθώνουμε με αυτή τη Συμφωνία.
Νομίζω ότι πετυχαίνουμε και κάτι περισσότερο.

Οι πολιτικές αναταράξεις που προκαλεί, δείχνουν ότι το πολιτικό προσωπικό και τα κόμματα δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τη νέα εποχή, δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τις συνθήκες που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε όχι μόνο στη χώρα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δυστυχώς, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, ταμπουρώνεστε πίσω από τους φόβους σας και μετράτε το μπόι σας με τον ίσκιο σας. Η χώρα αξίζει πολύ περισσότερα από όσα μπορείτε να της προσφέρετε.
Έχω πει πολλές φορές ότι δεν τα κάναμε όλα καλά. Γίνεται, όμως, μία ειλικρινής προσπάθεια να αναβαθμίσουμε τη χώρα σε όλα τα επίπεδα. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτή η Συμφωνία ότι είναι μία παρακαταθήκη για τη χώρα και είμαι υπερήφανη που συμμετέχω με την ψήφο μου σε αυτήν.
Ευχαριστώ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ