ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

28/01/2019

Γ. Κατρούγκαλος: Η Ελλάδα έχει ρόλο και ιστορία στα Βαλκάνια και, κυρίως, έχει μέλλον

Γ. Κατρούγκαλος: Η Ελλάδα έχει ρόλο και ιστορία στα Βαλκάνια και, κυρίως, έχει μέλλον



Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι όλες οι πλευρές της Αίθουσας συμφώνησαν ότι το Κοινοβούλιο συναντάται με την Ιστορία, συζητώντας την πολύ σημαντική αυτή Συμφωνία. Από τη συνάντηση αυτή, μετά την επιτυχή ψήφιση και κύρωση της, μπορεί πολλά να περιμένει η χώρα μας. Υπάρχουν, όμως, και δύο κίνδυνοι, ένας εκ των οποίων βλέπει προς το παρελθόν και ένας εκ των οποίων αφορά το μέλλον.
Ο κίνδυνος για το μέλλον αφορά τον διχασμό, τον οποίο δεν σκέφτηκαν όσοι από την πλευρά σας υιοθέτησαν εμπρηστική φρασεολογία, φτάνοντας να μιλήσουν μέχρι και για εθνική μειοδοσία.
Ο άλλος κίνδυνος αφορά -όπως είπε αναλυτικά ο Πρωθυπουργός- την εργαλειοποίηση της ιστορίας. Και σ’ αυτό το σημείο θα εξαντλήσω την ομιλία μου, εφόσον πρώτον σε ένα μικρό διάστημα της αναγκαστικά αναφερθώ σε ανακρίβειες που ακούστηκαν και που χωρούν διόρθωσης.
Θα ξεκινήσω, για να έχω την προσοχή σας, από το ελάχιστο και για πολλούς λεπτομερειακό, επειδή όμως ακριβώς έχει επαφή με το σώμα της Ιστορίας και την αντίληψη που έχουμε γι’ αυτήν.
Διαμαρτυρηθήκατε, γιατί προβλέψαμε επιτροπή για τα βιβλία της Ιστορίας, σαν να μην ξέρετε ότι και τα δύο κόμματα, τα οποία είχατε κυβερνητική ευθύνη, προέβλεψαν αντίστοιχες επιτροπές για τα βιβλία της Ιστορίας με την Αλβανία και την Τουρκία. Και εδώ, λοιπόν, όχι απλώς υπάρχει ένα στοιχείο υποκρισίας, αλλά και άγνοιας για τον λόγο που χρειάζεται αυτή η διαδικασία. Δεν είναι για να διορθωθούν τα βιβλία, αλλά για να δούμε την αντίληψη που έχει ο κάθε λαός για τον άλλον και να μπορέσει να τεθεί η ειρηνική τους συνύπαρξη σε νέα βάση.
Ξέρετε τι είναι το μόνο που μας ζήτησαν οι Αλβανοί; Να πάψουμε να χρησιμοποιούμε στα βιβλία τον όρο «Τουρκαλβανοί» και να χρησιμοποιούμε τον όρο «μουσουλμάνοι Αλβανοί». Είναι εναντίον του εθνικού συμφέροντος αυτό; Είναι υπέρ του εθνικού συμφέροντος να τονίζουμε την τουρκική επιρροή;
Είδα και τα Πρακτικά. Όταν σας έλεγα, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, ότι η σύνθετη ονομασία που περιελάμβανε τον όρο «Μακεδονία» είναι εθνική θέση, άκουσα τους όρους, «ψεύτη» και «ψέματα». Είναι δυνατόν; Και αυτό έγινε όχι μόνο από την Ενδιάμεση Συμφωνία, που ρητά ενσωμάτωσε το όνομα Μακεδονία, και όχι μόνο στις προγραμματικές δηλώσεις που ήδη ακούστηκαν, αλλά από το 1993, μέσα στο πλαίσιο της πρώτης αντίδρασης της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Είναι δημοσιευμένο έγγραφο, αλλά παρ’ όλα αυτά θα το καταθέσω στα Πρακτικά, του Πρέσβη μας στον ΟΗΕ, που αναφέρεται στην επείγουσα ανάγκη γρήγορης επίλυσης. Αυτό το λέω για εσάς, που είπατε γιατί βιαστήκαμε. Το 1993 το ελληνικό κράτος σημείωνε την επείγουσα ανάγκη γρήγορης επίλυσης και προτείνει ως όνομα, στο πλαίσιο -λέει το κείμενο- ενός γνήσιου συμβιβασμού της «Σλαβομακεδονίας». Καμία αναφορά στην εθνότητα, καμία αναφορά στη γλώσσα, μόνο στο όνομα. Όλα αυτά τα έγγραφα θα τα καταθέσω.
Είπατε, όμως, χθες και κάτι που είναι μισή αλήθεια, άρα χειρότερη από ψέμα. Είπατε ότι εσείς στις διαπραγματεύσεις, όταν τέθηκε εκ των υστέρων το ζήτημα -μολονότι ο διαπραγματευτής του ΟΗΕ ανέκαθεν έλεγε ότι τα ζητήματα εθνότητας, ταυτότητας και γλώσσας είναι εκτός ρύθμισης ακριβώς για τον λόγο που αναφέραμε, διότι οι διεθνείς συμβάσεις δεν μπορούν να αναφερθούν στα θέματα αυτά- αντιδράσατε και αποκρούσατε τον ισχυρισμό για την εθνότητα και για τη γλώσσα.
Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Πού είναι η άλλη μισή; Ότι αυτή η διαπραγμάτευση γινόταν εκ μέρους σας στο πλαίσιο διπλής ονομασίας, άλλη για το εσωτερικό και άλλη για το εξωτερικό και σας καλώ να το διαψεύσετε, εάν αυτό που λέω τώρα δεν είναι αλήθεια.
Δηλαδή, τι θα γινόταν; Θα είχε όνομα για τις διεθνείς της σχέσεις, άρα πρώτη εγκατάλειψη του erga omnes, θα άλλαζε το όνομα της διεθνούς ονομασίας, στο Σύνταγμα τους όμως, εφόσον δεν θα υπήρχε αυτό το ζήτημα ούτε καν τεθειμένο εκ μέρους μας, θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν οι αναφορές στον μακεδονικό λαό, στη μακεδονική γλώσσα.
Άρα, αυτό που διαπραγματευόσασταν και έρχεστε να μας πείτε ότι ήσασταν και υπερήφανοι είναι πολύ χειρότερο απ’ αυτό που πετύχαμε, γιατί εμείς έχουμε erga omnes, πραγματική δηλαδή ενιαία ονομασία και για το εσωτερικό και για το εξωτερικό, ενώ ακόμα και στη δική σας λύση, που δεν την φέρατε καν σε πέρας, η ονομασία «μακεδονικός λαός» και «μακεδονική γλώσσα» θα έμενε στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Όχι, λοιπόν, μισές αλήθειες.
Ας πάμε τώρα στο ουσιώδες. Είναι μία και ελληνική η Μακεδονία; Το 1880 ο Τρικούπης έλεγε: «Η Μακεδονία δύναται να διαιρεθεί εις τρία τμήματα, την μεσημβρινήν, ήτις είναι και θα είναι ελληνική, ο,τιδήποτε και να συμβεί, την κεντρικήν, την περιλαμβάνουσα ελληνικούς πληθυσμούς και την αρκτικήν, δηλαδή τη βόρεια, την μη οικουμένην υφ’ Ελλήνων».
Και σε μεταγενέστερή του συνέντευξη είπε την περίφημη φράση: «Όταν έρθει ο μέγας πόλεμος, η Μακεδονία θα γίνει ή ελληνική ή βουλγαρική κατά τον νικήσαντα».
Τι έκανε το βαθύ κράτος; Πώς εργαλειοποίησε την Ιστορία, ειδικά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου; Επέδειξε έναν ιστορικό αλληθωρισμό και έναν στρουθοκαμηλισμό, ένα κατασκευασμένο είδωλο ιστορίας, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, ακριβώς επειδή τότε το βαθύ κράτος αντιλαμβανόταν ως βασικό κίνδυνο για τη χώρα τον εκ Βορρά κίνδυνο, προχώρησε σε μια δική του εκδοχή της Ιστορίας, στην οποία ανήκουν και αυτά τα οποία ακούσαμε και καταχειροκροτήθηκαν από τη μεριά σας.
Το μεγαλύτερο έγκλημα και απέναντι στην Ιστορία και απέναντι στα εθνικά συμφέροντα ήταν ο εκτουρκισμός των Πομάκων στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής. Για να μην γίνεται συσχετισμός με τα βουλγαρικά χαρακτηριστικά της γλώσσας τους, τους στείλατε σε τουρκικά σχολεία να μαθαίνουν άλλη γλώσσα από τη δική τους και να αποκτούν άλλη συνείδηση.
Το ίδιο ουσιαστικά, για να ανταποκριθείτε στον ίδιο κίνδυνο, εξηγεί και γιατί ο Ευάγγελος Αβέρωφ ήταν τόσο δεκτικός το 1959 να δεχθεί μακεδονική γλώσσα.
Και λέτε για το όνομα. Συμφωνώ και εγώ. Το όνομα είναι σημαντικό. Όμως, η Ιστορία είναι η ψυχή μας, αλλά και το όνομα είναι κομμάτι της ιστορίας μας.
Ο Αριστοτέλης έλεγε, πράγματι, στο τρίτο βιβλίο της Ρητορικής: «Το ελληνίζειν εστί το ορθώς λέγειν». Εσείς, όμως, τι κάνατε για τα ονόματα και για τη γλώσσα συγκεκριμένα; Εννοώ το βαθύ κράτος, γιατί ίσως είναι άδικο να το αποδίδω μόνο στην παράταξή σας.
Πραγματοποιεί, πράγματι, απογραφή γλώσσας το 1928. Με τι όνομα για τη γλώσσα; Μακεδονοσλαβική. Το 1951, που ξαναγίνεται γλωσσική απογραφή, στο πλαίσιο του κατασκευασμένου ειδώλου, της κατασκευασμένης κρατικής ιστορίας, απαλείψατε το όνομα «μακεδονο» και η γλώσσα καταγραφόταν ως σλαβική. Και στις δύο περιπτώσεις, προφανώς, υπήρχε βουλγαρική γλώσσα που καταγραφόταν.
Ο όρος «σλαβική» αντιλαμβάνεστε ότι είναι ένα παράδοξο γλωσσικό. Δεν υπάρχει γλώσσα που να μιλούν όλοι οι Σλάβοι. Είναι σαν να δηλωνόταν η ελληνική ως ινδοευρωπαϊκή και δείχνει ακριβώς το παιχνίδι της υποκρισίας και της εργαλειοποίησης της ιστορίας εκ μέρους σας.
Είχαν ταυτότητα αυτοί οι άνθρωποι ή τη δημιούργησαν ο Τίτο και ο κομμουνισμός;
Είχα διαβάσει, αλλά πρέπει να το ξαναδιαβάσω το απόσπασμα του Μυριβήλη από τη «Ζωή εν τάφω», που μιλάει και για τη γλώσσα και για την ταυτότητα. Λέει: «Τη γλώσσα τους την καταλαβαίνουν περίφημα και οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι. Όμως αντιπαθούν τους πρώτους, τους Βούλγαρους, γιατί τους πήραν τα παιδιά στο στρατό. Μισούν τους δεύτερους που τους κακομεταχειρίζονται για Βούλγαρους και κοιτάνε εμάς τους περαστικούς Ρωμιούς με αρκετή συμπαθητική περιέργεια, επειδή είμαστε πνευματικοί υπήκοοι του Πατρίκ, του Πατριάρχη και είναι και οι τάφοι των προεστών και των παπάδων τους, που είναι σκαλισμένοι με τα ιερά και μυστηριώδη ελληνικά γράμματα. Αυτά μας κάνουν προνομιούχους αντίκρυ στα μάτια τους, μολονότι δεν θέλουν αυτοί να είναι μήτε Μπουλγκάρ, δηλαδή Βούλγαροι, μήτε Σρρπ, μήτε Γκρρτς, μονάχα Μακεντόν ορτοντόξ».
Εσείς θέλετε αυτούς τους ανθρώπους να τους κάνετε Βούλγαρους με το στανιό. Κανένα δικαίωμα και κανένα εθνικό συμφέρον δεν έχουμε για κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε κανένα εθνικό συμφέρον να έχουμε μία μεγάλη Αλβανία στα σύνορά μας. Πάντοτε η χώρα μας ήταν φιλειρηνική χώρα, που αποσκοπούσε στη σταθεροποίηση της περιοχής, ως παράγοντας ειρήνης, σταθερότητας, υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου.

Είπα πολλές φορές ότι τα θέματα ταυτότητας και εθνότητας δεν καθορίζονται από τις διεθνείς συνθήκες. Δεν υπάρχει εθνότητα και ταυτότητα στη Συνθήκη των Πρεσπών, ούτε μας πέφτει λόγος να προσδιορίσουμε την ταυτότητά τους στο τι είναι.
Πού μας πέφτει λόγος; Στο να προσδιορίσουμε τι δεν είναι στον βαθμό που θίγει τη δική μας Ιστορία, τη δική μας ταυτότητα, τον δικό μας πολιτισμό. Και αυτό έγινε στη Συνθήκη των Πρεσπών με το άρθρο 7.
Να αντιμετωπίσετε, λοιπόν, την Ιστορία και τον ελληνικό λαό με τιμιότητα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μία φοβική χώρα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να καταδικαστεί στη μιζέρια και στην αδράνεια, όπως ήταν όλα αυτά τα χρόνια η πολιτική σας. Η Ελλάδα έχει ρόλο και ιστορία στα Βαλκάνια και, κυρίως, έχει μέλλον. Και αυτό το μέλλον το υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο η Συμφωνία των Πρεσπών.

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ