ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

08/02/2019

Κ. Ζαχαριάδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κεντροαριστερά - Προϋποθέσεις συνεργασίας με συγκεκριμένη στόχευση

Κ. Ζαχαριάδης: Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κεντροαριστερά - Προϋποθέσεις συνεργασίας με συγκεκριμένη στόχευση



Άρθρο του Διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ

Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων στο χώρο της κεντροαριστεράς. Πάγια θέση του Συνασπισμού και μετέπειτα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η επίλυση της πολυετούς διαμάχης με τη Βόρεια Μακεδονία, δέσμευση η οποία υλοποιήθηκε μεθοδικά και προσεκτικά μετά την έξοδο από το μνημόνιο από την ελληνική κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Το ΚΙΝΑΛ δεν περίμενε σίγουρα ότι η ελληνική κυβέρνηση θα φτάσει το ζήτημα μέχρι το τέλος, ποντάροντας ενδεχομένως στο γεγονός ότι η Συμφωνία θα μπορούσε να μπλοκαριστεί από τους γείτονες και να μην χρειαστεί καν να έρθει για επικύρωση στην ελληνική Βουλή. Διέβλεψε λάθος η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, όπως είχε διαβλέψει αντίστοιχα λάθος η ίδια ηγεσία για την έξοδο από το μνημόνιο, όπως είχε διαβλέψει επίσης λάθος σε μια σειρά από ζητήματα, υιοθετώντας διαρκώς μια στάση σε όλα τα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής που ετεροκαθοριζοταν από την επίσημη θέση της ΝΔ.

Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε κατά συνέπεια καταλύτη εξελίξεων στο χώρο της κεντροαριστεράς, θέτοντας τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ εκείνων των δυνάμεων που θέλουν τη χώρα να προχωρήσει μπροστά, να σταματήσει να στρουθοκαμηλίζει στην εξωτερική πολιτική, να ακολουθήσει μια προοδευτική πολιτική στόχευση, και εκείνων που θέλουν να μείνει κολλημένη στο παρελθόν, σε όσα μας οδήγησαν στην χρεοκοπία και στην κρίση αντιπροσώπευσης.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον κεντρικό πολιτικό πυλώνα, την κεντρική πολιτική αναφορά στο χώρο της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, τον χώρο της ευρείας προοδευτικής παράταξης και των αυτοαποκαλούμενων ιστορικά δημοκρατικών δυνάμεων. Η σύμπλευση με δυνάμεις και προσωπικότητες του χώρου αναπτύσσει μια δυναμική, ωστόσο δεν θα πρέπει να εξαντλείται στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Υπάρχει μια σειρά ζητημάτων που και σε εθνικό, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, απαιτούν συμμαχίες.

Το πρώτο ζήτημα είναι η άνοδος της ακροδεξιάς και η προσπάθειά της να ηγεμονεύσει ιδεολογικά σε επιμέρους θέματα. Το βλέπουμε στην Ελλάδα με την ηγεσία Μητσοτάκη και κορυφαία στελέχη της ΝΔ να αναπτύσσουν κοντινή ρητορική με τη Χρυσή Αυγή σε επιμέρους θέματα, να επενδύουν στον τυφλό εθνικισμό και στην πατριδοκαπηλεία. Το βλέπουμε όμως και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με την μετατόπιση της χριστιανοδημοκρατίας προς τα ακροδεξιότερα του πολιτικού φάσματος, με την υιοθέτηση σκληρών αντεργατικών μέτρων, όπως στην Αυστρία και την Ουγγαρία για παράδειγμα, και την εμμονή στις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας.

Μαζί με την ανάγκη δημιουργίας ενός προοδευτικού μετώπου απέναντι στην ακροδεξιά, θα πρέπει αυτή η συμμαχία να αντανακλάται και στην ευρύτερη κοινωνική και πολιτική μας ατζέντα και να δίνει πειστικές απαντήσεις στις ανησυχίες της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, σε Ελλάδα και ΕΕ. Βασικοί πυλώνες αυτής της ατζέντας είναι η εργασία, τα δικαιώματα και ο ρόλος του κράτους ως «επιταχυντή» και προωθητή θετικών εξελίξεων, που παίρνει πρωτοβουλίες και συμβάλλει στη βιώσιμη ανάπτυξη.

Η αύξηση του κατώτατου μισθού και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού για τους νέους συνιστούν δύο από τις πλέον εμβληματικές μεταρρυθμίσεις μετά την έξοδο από τα μνημόνια και το πέρασμα στη μεταμνημονιακή εποχή. Οι πρωτοβουλίες για μείωση της ανεργίας συνεχίζονται, η βελτίωση των μισθών αποτελεί κεντρική προτεραιότητα, ώστε να καταφέρουμε να έχουμε ένα ισχυρότερο και δικαιότερο εργασιακό καθεστώς που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της οικονομίας, στις ικανότητες των εργαζομένων και στη δυναμική της αγοράς.

Παράλληλα, οφείλουμε να στοχεύουμε στην ενίσχυση των δικαιωματικών πολιτικών, στον διαρκή εκδημοκρατισμό των σωμάτων ασφαλείας, στην καταπολέμηση της βίας και της στοχοποίησης κοινωνικών ομάδων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, χρώματος ή θρησκείας, στη διαρκή εκπαίδευση των μαθητών στις αρχές της δημοκρατίας, της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης μέσα από την εκπαίδευση. Έχουμε ως οδηγό τα προοδευτικά νομοσχέδια και όσα έχουμε ψηφίσει από το 2015 μέχρι σήμερα.

Ένα ακόμη πεδίο δράσης πάνω στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί ένα προοδευτικό μέτωπο είναι εκείνο της λειτουργίας του κράτους στη σύγχρονη οικονομία. Αυτό αφορά στην αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών που παρέχει, στο περιβάλλον και το οικοσύστημα που καλλιεργεί για επενδύσεις και κοινωνική ανάπτυξη, στις συνέργειες με τον ιδιωτικό τομέα και βέβαια στην ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων, που θα αφήνουν ένα ευρύ κοινωνικό αποτύπωμα. Στην προετοιμασία της χώρας για την ψηφιακή οικονομία και την δημιουργία πάσης φύσης υποδομών για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση.

Σημαντική παρέμβαση είναι η προσπάθεια αναστροφής της πληθυσμιακής γήρανσης και συρρίκνωσης της χώρας. Το περίφημο δημογραφικό, με ότι αυτό συνεπάγεται, η μεγάλη βόμβα του μεσομακροπρόθεσμου μέλλοντος μας. Χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα και επιλογές στρατηγικού χαρακτήρα.

Είναι, τέλος, κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι το προοδευτικό μέτωπο που θέλουμε να δημιουργήσουμε θα πρέπει να έχει τη μέγιστη δυνατή αντιπροσώπευση στους κόλπους της κοινωνίας. Να αντιστοιχηθεί η πολιτική δυναμική που αναπτύσσεται με την κοινωνική δυναμική, και να διαμορφωθούν εκείνες οι συνθήκες που θα φέρουν τους πολίτες πιο κοντά στην πολιτική και θα ενισχύσουν τη συμμετοχή στα κοινά. Πάνω σε αυτή τη βάση αξίζει να δουλέψουμε αποφασιστικά το επόμενο διάστημα.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ