ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

14/02/2019

Δ. Σεβαστάκης: Δεν είναι οι κοινοβουλευτικές περίοδοι συνελεύσεις για να έχουμε μια συμπτωματική ισχύ και με την οποία παίρνουμε μακροχρόνιες ρυθμίσεις



Παρ’ όλο που σήμερα και χθες φαίνεται ότι είναι μια συζήτηση έξω από την άμεση επικαιρότητα, εν τούτοις έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όχι ακαδημαϊκό ή θεωρητικό. Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον, γιατί συμπυκνώνει και εκφράζει με πολύ μεγάλη ευκρίνεια τις ιδεολογικές διήκουσες που διατρέχουν την ελληνική πολιτική σκηνή και που υποτίθεται ότι απηχούν και τις ορμές, τις διαθέσεις της κοινωνίας, αν υποθέσουμε ότι η πολιτική σκηνή είναι ο εκφραστής, ο ευθύβολος εκφραστής αυτών των κοινωνικών ροπών.
Επομένως, η συζήτηση παρ’ όλο που έχει στοιχεία διαφωνιών, εν τούτοις νομίζω ότι εισφέρει και στον πολιτικό στοχασμό και στην κατανόηση ενός μεγέθους, το οποίο συνήθως η πολιτική το έχει πετάξει έξω από τη γραμματική και το συντακτικό της και το οποίο είναι το μέγεθος του χρόνου, το στοιχείο της μακροσκόπευσης.

Θα μείνω σε ένα κομμάτι της πρότασης των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που είναι το αναλογικό σύστημα, που είναι η πρόνοια ο Πρωθυπουργός να είναι Βουλευτής, δηλαδή ενισχύει τη βουλευτική ταυτότητα του πρώτου πολίτη. Αποδεσμεύει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την ανατροπή της κοινοβουλευτικής τάξης με τη μη τελεσφόρο εκλογή του, που οδηγεί τα κόμματα σε εκλογές. Υποδεικνύει μια αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση με αναλογικά χαρακτηριστικά και στο τέλος θα έβαζα και την περίφημη ανάσχεση του άρθρου 86, που εξομοιώνει την ευθύνη του πολιτικού στελέχους, του Υπουργού, με τον πολίτη.
Όλα αυτά τα στοιχεία εισηγούνται με μια εσωτερική συνέπεια, κατά τη δική μου άποψη, μια διάρκεια χρονική τέτοια που κάνει πολύ λογικό το επιχείρημα τού ότι η προτείνουσα Βουλή πρέπει να επικοινωνεί με την αναθεωρητική Βουλή, ότι οι δύο στιγμές, η εκλογική διαδικασία με την οποία προκύπτει η προτείνουσα Βουλή και η εκλογική διαδικασία με την οποία προκύπτει η αναθεωρητική Βουλή, αυτό το μακρύ κομμάτι χρόνου μέσα στο οποίο συμπυκνώνεται η πολιτική προβληματοθεσία πρέπει να έχει σχέση, πρέπει να συνδέεται, πρέπει να ορίζει, να μεριμνά και να υπερκαθορίζει τις κανονιστικές ρυθμίσεις. Αυτή η ειδική ποιότητα ανάγνωσης του πολιτικού χρόνου εμένα με ενδιαφέρει πάρα πολύ, πέρα από τη συμπτωματολογία, πέρα από τους θνησιγενείς συσχετισμούς δυνάμεων και πέρα από την τεχνική συνελεύσεων. Δεν είναι οι κοινοβουλευτικές περίοδοι συνελεύσεις για να έχουμε μια συμπτωματική ισχύ και με την οποία παίρνουμε μακροχρόνιες ρυθμίσεις.
Αντίθετα με αυτήν την άποψη, που νομίζω ότι έχει ένα υποσυνείδητο βαθέος χρόνου, υπάρχει μια άλλη άποψη, της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αντιφάσκει απολύτως με την προσέγγιση των προβλημάτων. Η Νέα Δημοκρατία προτείνει πάρα πολλές αλλαγές σε πάρα πολλά άρθρα και με ανοιχτή την κατεύθυνση των αλλαγών. Επομένως, προτείνει ουσιαστικά τη δυνατότητα να ξαναγραφτεί το Σύνταγμα σε μια επόμενη φάση όπου θα έχει έναν άλλον πολιτικό συσχετισμό.
Είναι λίγο θνησιγενής και κοντόφθαλμη -νομίζω- μια τέτοια προσέγγιση, η οποία αντιφάσκει με αυτό το οποίο θεωρώ ότι είναι το πολιτικό υποσυνείδητο της Νέας Δημοκρατίας. Προτείνει την αλλαγή του άρθρου 53, προσπαθώντας να ορίσει σταθερές περιόδους εκλογικών αναμετρήσεων. Οι σταθερές περίοδοι εκλογικών αναμετρήσεων χτίζονται όχι τεχνικά, αλλά μέσα από τη διαβούλευση, δηλαδή μέσα από το αναλογικό σύστημα το οποίο φτιάχνει συσχετισμούς εύκολα, όχι ηγεμονικούς. Γιατί αυτό είναι η κυρίαρχη πολιτιστική θεώρηση του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός έχει μια αντίληψη σχετικοκρατική: μικρές δυνάμεις, μικρή πριμοδότηση, όχι κόμματα δομικής, τυφλής ηγεμονίας. Αυτό το στοιχείο πρέπει να το παραλάβει η Συνταγματική Αναθεώρηση.
Μιλώντας προηγουμένως και με συνταγματολόγους συναδέλφους ουσιαστικά αποδέχονται ότι έχουν ιδεολογικές κατευθύνσεις. Κάθε συνταγματική αναθεώρηση έχει τις ιδεολογικές της κατευθύνσεις. Έχει από κάτω τον αχό της ιδεολογίας και ο αχός της ιδεολογίας είναι οι αντιλήψεις του κοινωνικού σώματος.
Με αυτές τις σκέψεις νομίζω ότι η μέριμνα τού να κάνουμε μια κοινοβουλευτική συνθήκη πιο αναλογική, του να προβλέψουμε έναν πρωθυπουργό ο οποίος οπωσδήποτε θα έχει μπει στην εκλογική δοκιμασία, να αποδεσμεύσουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ως σύστημα παραγωγής πολιτικής που θα ανεξαρτητοποιείται από τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς και τελικά να οδηγήσουμε τον κοινοβουλευτικό τελεστή στην επιβεβαίωση της ευθύνης με την άρση του άρθρου 86, νομίζω ότι είναι μια κατεύθυνση πολύ δημιουργική.
Θέλω να πω κάτι που δεν ξέρω αν τεχνικά ήταν το σωστό. Θα ήθελα περισσότερο χρόνο διαβούλευσης. Έτσι κι αλλιώς τα Πρακτικά αυτών των συζητήσεων του διημέρου, θα έχουν πολύ σημαντικό διδακτικό χαρακτήρα, θα μπορούμε να ανατρέξουμε και θα μπορούμε να δούμε ορισμένες εξαιρετικές τοποθετήσεις που έχουν γίνει διάσπαρτα και που υποτίθεται ότι αποτελούν την επιτομή του πολιτισμού μας και της πολιτιστικής μας συνθήκης,
Ευχαριστώ πολύ.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ