Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συνταγματική αναθεώρηση αποτελεί κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία, καθώς το Σύνταγμα αποτελεί τον θεμελιώδη χάρτη οργάνωσης της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής μας ζωής, πάνω στον οποίο αποτυπώνονται όλες οι διεκδικήσεις και οι ταξικές συγκρούσεις. Ως εκ τούτου, έχει πάντα πρόσημο. Για εμάς το πρόσημο αυτό θέλουμε να είναι δημοκρατικό και πολιτικά προοδευτικό.
Η περίοδος που λαμβάνει χώρα η συγκεκριμένη διαδικασία είναι ιστορική, γιατί η χώρα μας έχοντας βγει από τα μνημόνια οδεύει πλέον σε μία κανονικότητα. Να θυμηθούμε ότι στα πρώτα πέντε χρόνια της επιβολής των μνημονίων η χώρα μας είχε χάσει ήδη το 25% του παραγόμενου πλούτου της, πολύ περισσότερο από αυτό που έχανε όταν έβγαινε από πόλεμο.
Με την ανεργία στα ύψη και τις κοινωνικές δομές συρρικνωμένες, τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα στη διάρκεια των μνημονίων καταβαραθρώθηκαν. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Δεν άντεξε το Σύνταγμα; Πώς να αντέξει, αφού το καρατόμησαν; Δεν βόλεψε και το έβαλαν στην άκρη.
Μετρήσαμε περίπου τριάντα Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, δηλαδή καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, χωρίς τον λαό να έχει καμία δυνατότητα να επιλέξει και με την τότε Κυβέρνηση να κυκλοφορεί με το σλόγκαν «αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε» και μάλιστα, παρά τα λανθασμένα μνημονιακά προγράμματα που προσδοκούσαν ανάπτυξη και έριχναν την ύφεση στα τάρταρα. «Συγγνώμη, κάναμε λάθος» ήρθε η ομολογία πολύ αργότερα, αλλά τι να το κάνεις; Μας αποζημίωσε αυτό; Κάποιοι συμπολίτες μας, όμως, δεν τα κατάφεραν και δυστυχώς ο ελληνικός λαός πλήρωσε το μάρμαρο της λιτότητας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θυμάμαι εκείνο το περίφημο ευρωπαϊκό Σύνταγμα το 2005, που πήγε να φορεθεί «καπέλο» στους Γάλλους με γαρνιτούρα τη συνταγματοποίηση του νεοφιλελευθερισμού και που ευτυχώς οι Γάλλοι το απέρριψαν, παρ’ όλη την επιχειρηματολογία «ψηφίστε το, γιατί θα γίνουμε το μαύρο πρόβατο, γιατί θα μας δείρουν, γιατί δεν υπάρχει plan B». Κάτι μου θυμίζει αυτό.
Τι ήταν, λοιπόν, να ακούσω αυτήν την περίφημη πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για τη συνταγματική αναθεώρηση, την πρόταση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, δηλαδή τη συνταγματοποίηση του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή τη συνταγματοποίηση της λιτότητας;
Εάν υιοθετείτο η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, θα έπρεπε να εφαρμόζουμε λιτότητα στο διηνεκές, ακόμα και στην περίοδο κρίσης, γιατί θα έχουμε τη συνταγματική επιταγή της λιτότητας γραμμένη στο κούτελό μας. Τι να σας κάνω που το τέταρτο μνημόνιο δεν σας βγήκε! Γιατί πώς αλλιώς θα εφαρμόσετε το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά σας αν δεν το κρύψετε πίσω από ένα μνημόνιο;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν δεχτούμε ότι η δημοκρατία είναι ένα καλό σύστημα, γιατί μπορεί να εξασφαλίζει τους όρους που καθιστούν δυνατή την ελευθερία επιλογών σε ένα οργανωμένο κοινωνικό σύνολο, τι δυνατότητες ελέγχου να έχει μία κοινωνία εάν δεν αναγνωρίζονται στους πολίτες τα ατομικά δικαιώματα προστασίας από κάθε διάκριση, όπως εκείνα του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού; Εδώ, λοιπόν, η Κυβέρνηση με πρότασή της στο άρθρο 5 ενισχύει αυτά τα δικαιώματα.
Εάν δεχτούμε ότι η δημοκρατία είναι ένα καλό σύστημα, γιατί μπορεί να περιορίζει τον έλεγχο της εξουσίας, τι δυνατότητες ελέγχου να έχει μία κοινωνία εξαθλιωμένη και πτωχοποιημένη χωρίς να συνδέεται με την αναγνώριση κοινωνικών δικαιωμάτων, όπου σου ρίχνουν και το ανάθεμα ότι «εσύ φταις για την κατάντια σου, γιατί μαζί τα φάγαμε»;
Η Κυβέρνηση με πρότασή της αποκαθιστά ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους τους ανθρώπους. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων σε οικονομική βάση, αλλά επιπρόσθετα με την ενίσχυση της αξιοπρεπούς διαβίωσης, με την παροχή καθολικών κοινωνικών υπηρεσιών και την εν γένει ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.
Αυτή είναι μεγάλη μας διαφορά με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία προτείνει μεν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, με μόνη όμως στήριξη την παροχή προνοιακού επιδόματος ως μέσον απαλλαγής της πολιτείας από την υποχρέωσή της για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, παραδείγματος χάρη, υγείας με την οποία εξασφαλίζει στους πολίτες ισότιμη πρόσβαση και ανάπτυξη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση έφερε είκοσι επτά προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση που έχουν να κάνουν με τη διεύρυνση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας, την ενίσχυση του κοινοβουλευτισμού, την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και των δημόσιων αγαθών. Δύο μέρες τώρα έχουν αναλυθεί όλα λεπτομερώς. Δεν θα τα επαναλάβω.
Υπάρχουν προτάσεις ώριμες, όπως να μη διαλύεται η Βουλή με την μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, το άρθρο 32. Εδώ η Νέα Δημοκρατία το στηρίζει μεν επί της αρχής, αλλά διαφωνεί επί του τρόπου, προτείνοντας στην τρίτη ψηφοφορία να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 151 ψήφους. Προσέξτε, δηλαδή, ο ύψιστος θεσμικός παράγων της πολιτείας να μετατρέπεται σε μία κομματική επιλογή χωρίς τη μεσολάβηση των εκλογών.
Επιπλέον, με κουτοπονηριά, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, ψηφίζετε ταυτόχρονα και την πρόταση της Κυβέρνησης που δεν την πιστεύετε και που οδηγεί στην τελική έβδομη ψηφοφορία για εκλογή Προέδρου από τον λαό, θεωρώντας ότι αν κερδίσετε τις εκλογές, θα επιβάλλετε αυτό που θέλετε, σε αντίθεση με αυτό που ψηφίσατε και σε αντίθεση με την κατεύθυνση και το πνεύμα του Συντάγματος.
Τέλος, για το επίμαχο θέμα όπου διίστανται οι απόψεις των συνταγματολόγων, εάν και κατά πόσον η προτείνουσα Βουλή δεσμεύει την αποφασίζουσα ή αναθεωρητική Βουλή, αναφέρω λόγια του Αριστόβουλου Μάνεση: «Η αναθεώρηση του Συντάγματος αποτελεί εκδήλωση και πραγμάτωση πολιτικής βούλησης και όχι νομικής τοποθέτησης. Είναι βασικό θέμα εξουσίας και όχι επιστήμης, άρα, είναι έργο των πολιτικών και όχι των συνταγματολόγων».
Με αυτό το δεδομένο, η πολιτική αιτιολόγηση του κάθε άρθρου που επιλέγεται από την προτείνουσα Βουλή προς αναθεώρηση οδηγεί στην κατεύθυνση βελτίωσής του στη δεύτερη και αναθεωρητική Βουλή.
Η διαχρονικότητα και η ανθεκτικότητα που προσδιορίζει το Σύνταγμά μας αποτυπώνεται από τη διαχρονικότητα και των δύο Βουλών να συμμετέχουν στο προς αναθεώρηση άρθρο, παρά τη μεσολάβηση της εκλογικής διαδικασίας. Εδώ, αποτυπώνεται και η υπευθυνότητα των πολιτικών κομμάτων στην τόσο σημαντική διαδικασία.
Δυστυχώς, η Αντιπολίτευση, ιδιαίτερα η Αξιωματική Αντιπολίτευση, έχει περάσει πολύ κάτω από τον πήχη, αφού επιδιώκει να μην καταγράφεται στα ψηφοδέλτια της ψηφοφορίας για την αναθεώρηση η κατεύθυνση των αναθεωρητέων άρθρων, έτσι ώστε οι ψηφοφόροι να μη γνωρίζουν την κατεύθυνση που θέλει η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει σε αυτά τα άρθρα.
Όλα δηλαδή στα μουλωχτά. Πώς να εξηγήσετε άλλωστε ότι θέλετε να συνταγματοποιήσετε τον νεοφιλελευθερισμό; Μην ανησυχείτε, όμως, διότι είναι αυτή η Κυβέρνηση που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και είναι αυτή η Κυβέρνηση που με την ψήφο του ο ελληνικός λαός θα της δώσει τη δυνατότητα να διαμορφώσει τον καταστατικό χάρτη της χώρας, το Σύνταγμά μας με δημοκρατικό και προοδευτικό πρόσημο.
Σας ευχαριστώ πολύ.