Με την υπενθύμιση του ορισμού του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη ρητορική μίσους - η οποία συνίσταται, όπως αναφέρεται στη σχετική απόφαση, σε «όλες τις μορφές έκφρασης που εξαπλώνουν, υποκινούν, προωθούν ή δικαιολογούν το φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό ή άλλες μορφές μίσους που βασίζονται στη μισαλλοδοξία, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που εκφράζεται από τον επιθετικό εθνικισμό και τον εθνοκεντρισμό, καθώς και βιαιοπραγία κατά των μειονοτήτων, των μεταναστών και των προσφύγων» - ξεκίνησε την τοποθέτησή της, κατά τη συζήτηση της σχετικής Έκθεσης στο Στρασβούργο, η επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, βουλεύτρια Β΄Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Αννέτα Καββαδία.

Κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις διαστάσεις που, πανευρωπαϊκά, τείνει να λάβει το φαινόμενο, έκανε λόγο για απειλή της κοινωνικής συνοχής, καθώς υπονομεύονται βασικοί θεσμοί, που δεν είναι δυνατό να υπάρξουν και να λειτουργήσουν ολοκληρωμένα χωρίς μίνιμουμ κοινωνική συναίνεση και αλληλεγγύη.Και συνέδεσε την εξάπλωση της ρητορικής μίσους με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, και την οικονομική κρίση, που «στραγγαλίζουν» - όπως είπε - ολόκληρες κοινωνίες ενεργοποιώντας τα πιο συντηρητικά τους ανακλαστικά. «Σε αυτή τη συγκυρία - και με το προσφυγικό ζήτημα που ακολούθησε - οι μεγάλοι παίκτες της Ευρώπης επέλεξαν να απαντήσουν με υπαναχωρήσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα, με δεξιόστροφες πολιτικές, χτίζοντας τοίχους και απεκδύοντας την Ενωμένη Ευρώπη από την ανθρωποκεντρική ιδεολογική πανοπλία που είχε από την ίδρυσή της. Δυστυχώς, οι πολιτικές αυτές επιλογές εισήγαγαν εκ νέου τις ακροδεξιές ιδέες στην κεντρική πολιτική σκηνή, βγάζοντάς τες από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας, και καθιστώντας την ακροδεξιά - τον γνήσιο φορέα της ιδεολογίας αυτής - πιο φερέγγυο πολιτικό συνομιλητή από ό,τι οι συντηρητικοί πολιτικοί, που θεωρήθηκαν ευκαιριακοί θιασώτες της.

Τώρα,» συνέχισε η Αννέτα Καββαδία, «όχι μόνο το αυγό του φιδιού έχει, ήδη, εκκολαφθεί αλλά το ίδιο το φίδι κυκλοφορεί ανάμεσά μας απειλώντας να δηλητηριάσει τους πάντες. Μετά τα τείχη στα σύνορα - που είχαν σκοπό να κρατήσουν έξω τους πρόσφυγες - χτίζονται τείχη μέσα στις ίδιες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι φτωχοί, οι γυναίκες, οι Ρομά,τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, οι κάθε είδους μειονότητες, όλοι μπορούν να στοχοποιηθούν υπό το πρίσμα του εφήμερου πολιτικού κέρδους και με τη βοήθεια του ανεξέλεγκτων -και όμως εύκολα χειραγωγήσιμων - ΜΜΕ και Μέσων κοινωνικής δικτύωσης».

Υπερτονίζοντας ότι το φαινόμενο, είναι πολιτικό και, ως εκ τούτου, και η αντιμετώπισή του οφείλει να είναι πολιτική, η κ.Καββαδία έφερε ως παράδειγμα τις πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες στην Ελλάδα – αντιρατσιστικός νόμος, νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου κλπ – που «τραβάνε», όπως είπε, την κοινωνία προς τη σωστή κατεύθυνση.

«Συνειδητά», κατέληξε, «κράτησα για το τέλος την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς συνιστά – ως βάση συνανάπτυξης, συνεργασίας, κοινής ωφέλειας και ειρήνης για χώρες και πολίτες – το πιο τρανταχτό παράδειγμα για το πώς μια κορυφαία πολιτική συμφωνία μπορεί, με την ύπαρξή της και μόνο, να εξολοθρεύσει, στην πράξη, την ακροδεξιά ρητορεία. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη Συμφωνία έβαλε πολλούς από εμάς,τις βουλεύτριες και τους βουλευτές και του ΣΥΡΙΖΑ, στο στόχαστρο, με απειλές ακόμη και κατά της ζωής μας. Επιμείναμε, όμως, και επιμένουμε. Επιμένουμε, ότι η συνεργασία και η συνύπαρξη πρέπει να είναι η απάντηση. Μόνο μέσω του έντιμου συμβιβασμού και της διαπραγμάτευσης βρίσκουμε κοινό τόπο συνεννόησης, αφήνοντας πίσω μας ιδεολογίες και νοοτροπίες, τις οποίες η ήπειρός μας πλήρωσε ακριβά στο παρελθόν και στις οποίες δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξαναγυρίσει»..