Μήνυμα του βουλευτή Κέρκυρας για την Εργατική Πρωτομαγιά

Το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς παραμένει διαχρονικό και σηματοδοτεί την ανάγκη για ενότητα και αγώνα με βασικό ζητούμενο την σταδιακή επαναφορά των τσακισμένων κοινωνικών δικαιωμάτων κατά την περίοδο της κρίσης.

Σε μια εποχή διαρκούς τεχνολογικής ανάπτυξης όπου αναπτύσσονται ευκαιρίες για βελτίωση των συνθηκών και μείωση των ωρών εργασίας, οι κυρίαρχες παγκόσμιες νεοφιλελεύθερες ελίτ επιθυμούν διακαώς να οξύνουν περαιτέρω τις ανισότητες και να εντείνουν την εργασιακή εκμετάλλευση, ονειρευόμενοι την εγκαθίδρυση ενός εργασιακού μεσαίωνα που θα λειτουργεί ευεργετικά στην αύξηση των εσόδων τους.

Απέναντι σε διεθνείς και εγχώριους οπαδούς της ελαστικοποίησης, της επισφάλειας και της καθεστοποίησης της μαύρης εργασίας. Απέναντι σε κείνους που η συγκυρία τους εμφανίζει στο προσκήνιο με το μανδύα του εθνικισμού και του ρατσισμού, όμως στο οικονομικό πεδίο δεν χάνουν την ευκαιρία να δείξουν πόσο ταυτίζονται με το νεοφιλελευθερισμό, συνεχίζοντας να ζητούν την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση του ξεπερασμένου 8ωρου και τη φτωχοποίηση των εργαζομένων. Είναι ο Βέμπερ, ο Κουρτς, ο Όρμπαν, ο Σαλβίνι μα και οι εν Ελλάδι θαυμαστές τους.

Η χώρα μας δίνει εξίσου αυτή τη μεγάλη μάχη εδώ και μια 4ετια καιο κόσμος της εργασίας αρχίζει να κατακτά ουσιαστικές νίκες. Η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, η αύξηση του κατώτατου μισθού και η κατάργηση του υποκατώτατου, η συνεχής μείωση της ανεργίας, η αποτελεσματική καταπολέμηση της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας, η επιβολή προστίμων σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι μονάχα η αρχή για την πολυπόθητη ανάκτηση της αξιοπρέπειας στον εργασιακό τομέα.

Η 1η του Μάη δεν συνιστά μια ημερομηνία τυπικής αργίας σε ένα ημερολόγιο. Είναι μια βαριά φορτισμένη μέρα που διαπερνάει παγκόσμια όσους παλεύουν και επιζητούν περισσότερη δικαιοσύνη, περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη αλληλεγγύη. Έτσι κερδήθηκε αυτή η μέρα. Από το Σικάγο που ξεκίνησαν όλα, μέχρι τους 200 εκτελεσθέντες της Καισαριανής, το Μπλοκ 15 του Χαιδαρίου, τον Αλέκο Παναγούλη το μήνυμα είναι κοινό, διαχρονικό και ποτισμένο με αίμα. Όποιος λαός δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι υποχρεωμένος να το ξαναζήσει.