Η Δεξιά ψηφίζει πάντα ταξικά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άρνησή της να ψηφίσει την έκθεση μου για το οικιακό προσωπικό

Η Ε.Ε να διασφαλίσει ένα δεσμευτικό «πακέτο» δικαιωμάτων στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στη  δημόσια  εκπαίδευση και υγεία, στην πρόνοια

Σειρά θεμάτων που συνθέτουν τα διακυβεύματα των κρισιμότερων εκλογών στην ιστορία της Ε.Ε. θέτει η Ευρωβουλεύτρια και εκ νέου υποψήφια, Κωνσταντίνα Κούνεβα, σε συνέντευξή της στο thefact.gr και στον Παναγιώτη Χαραλαμπόπουλο.
Η Κ. Κούνεβα επικρίνει τη στάση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και της ΝΔ στο Ευρωκοινοβούλιο,όπου χέρι-χέρι με την ακροδεξιά καταψήφιζαν οποιοδήποτε νομοθέτημα ή τροπολογία αφορούσε την ενίσχυση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Καυτηριάζει την ανθελληνική στάση του υποψήφιου της ευρωδεξιάς για την προεδρία της Κομισιόν, Μάνφρεντ Βέμπερ, και τη θερμή στήριξη του Γερμανού πολιτικού από τη ΝΔ και τον Κυρ. Μητσοτάκη. «Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, και η ΝΔ, είναι προσηλωμένοι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο για την Ευρώπη. Ένα σχέδιο που κρατάει την Ευρώπη διαιρεμένη, βυθισμένη στις ανισότητες Βορρά- Νότου και εκτεθειμένη σε εθνικούς και εθνικιστικούς ανταγωνισμούς. Αυτό, άλλωστε, το είδαμε τα προηγούμενα πέντε χρόνια στο ευρωκοινοβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και η ΝΔ καταψήφισαν ό,τι είχε σχέση με ενίσχυση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, των γυναικών, των αναπήρων. Και υπερψήφιζαν ό,τι ευνοούσε την τραπεζοκρατία. Όπως, για παράδειγμα, τη μερική ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος, με τον λεγόμενο τρίτο πυλώνα ιδιωτικής ασφάλισης, που διαφημίζει ο κ. Μητσοτάκης», τονίζει μεταξύ άλλων στη συνέντευξή της η Κ. Κούνεβα.

Ακολουθεί oλόκληρη η συνέντευξή της Κ.Κούνεβα όπως δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο TheFact:

Προσφάτως είπατε στο Ευρωκοινοβούλιο ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν έχει καταλάβει τίποτε από τη φωνή του πρεκαριάτου, που σιγά-σιγά δυναμώνει. Αυτό το πρεκαριάτο μπορεί να ενωθεί και ν’ ανατρέψει τα δεδομένα;

Υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες σ’ αυτό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Το μεγαλύτερο ποσοστό των «πρεκάριων», εργαζόμενων που δουλεύουν σε συνθήκες επισφάλειας, με προσωρινά συμβόλαια, μερική απασχόληση, ακόμη και συμβόλαια μηδενικών ωρών, είναι έξω από τα συνδικάτα. Και δεν φταίνε οι ίδιοι γι’ αυτό. Φταίνε και τα ίδια τα συνδικάτα, που κλείνουν τις πόρτες τους και περιορίζονται  στους εργαζόμενους με «κανονική» απασχόληση. Πάρτε παράδειγμα την κατάσταση που επικρατεί στη δική μας ΓΣΕΕ, που αδυνατεί να κάνει ακόμη και συνέδριο, λόγω της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε δυο ομάδες που έχουν εξίσου γραφειοκρατική αντίληψη. Μήπως δεν φταίει και το γεγονός ότι τα σωματεία που στέλνουν εκπροσώπους στο συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν έχουν καμιά ουσιαστική σχέση με τους νέους εργαζόμενους, τους «πρεκάριους»; Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια θετικά σημάδια. Όπως τα σωματεία βάσης που έχουν δημιουργηθεί  στους εργαζόμενους delivery, στις ταχυμεταφορές και αλλού. Αλλά πολύ περισσότερες ελπίδες δίνει αυτό που γίνεται στη Γαλλία, με τα «Κίτρινα Γιλέκα». Εκεί βλέπουμε μια  προσπάθεια ενοποίησης του «πρεκαριάτου», που μάλιστα παρέσυρε και τα συνδικάτα.
Νεοφιλελευθερισμός και ακροδεξιά δημιουργούν ένα επικίνδυνο μείγμα στην Ε.Ε. Από τη μία απειλούνται τα εργασιακά δικαιώματα- Ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι το 8ωρο και η σταθερή εργασία είναι ξεπερασμένα- και από την άλλη οξύνεται ο σωβινισμός. Η Αριστερά έχει τη δυνατότητα να ηγεμονεύσει στην προσπάθεια απόκρουσής τους; 
Το θέμα δεν είναι να ηγεμονεύσει η Αριστερά, αλλά να συμβάλει στη συγκρότηση μιας μεγάλης, έντιμης συμμαχίας για την απόκρουση αυτού του επικίνδυνου μείγματος που αναφέρατε, της διασταύρωσης της ακροδεξιάς και του εθνικισμού με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Και αυτός είναι ο βασικός  στόχος της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ και όλης της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Καλέσαμε ήδη τους υποψήφιους προέδρους των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων να πάρουν θέση σε μερικές βασικές αρχές για τον εκδημοκρατισμό της ΕΕ, την ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων, την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα Σύμφωνο Βιώσιμης Ανάπτυξης, που θα στηρίζεται όχι μόνο σε οικονομικούς, αλλά σε κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες. Οι απαντήσεις που έχουν δώσει είναι ενθαρρυντικές. Άλλωστε, από την εμπειρία μου τα τελευταία δύο χρόνια στο Ευρωκοινοβούλιο, μπορώ να σας πω ότι υπήρχε καλή συνεργασία ανάμεσα στην Αριστερά, τους Σοσιαλιστές και τους Πρασίνους σε πολλά ζητήματα που αφορούν την απασχόληση, την κοινωνική πολιτική, τη διαφάνεια στη λειτουργία των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Μια προοδευτική συμμαχία στην ΕΕ είναι εφικτή, το κρίσιμο είναι να κερδίσει και την πλειοψηφία στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο.

Την ίδια ώρα, η ΝΔ αποθεώνει τον κ. Βέμπερ, ο οποίος είχε μιλήσει για Grexit πριν από τον Σόιμπλε και που είναι υπέρμαχος των περικοπών σε ό,τι σχετίζεται με το κοινωνικό και αλληλέγγυο πρόσωπο της Ε.Ε. Πώς το χαρακτηρίζετε αυτό;

Δεν μας εκπλήσσει αυτό. Όχι μόνο ο κ. Βέμπερ, που φιλοδοξεί τώρα να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν, αλλά η πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στο οποίο ανήκει η ΝΔ, καλλιέργησε έναν ιδιόμορφο ρατσισμό εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση. Μερικές φορές  ήταν στα όρια της υστερίας. Το είδαμε και πριν από λίγες μέρες, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα θετικά μέτρα. Ο κ. Βέμπερ έσπευσε να τα αποδοκιμάσει, λέγοντας μάλιστα ότι γι’ αυτό η ευρωπαϊκή δεξιά είναι αντίθετη στην ευρωπαϊκή ασφάλιση κατά της ανεργίας. Ήταν μια πολύ αποκαλυπτική απάντηση, γιατί δείχνει ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, άρα και η ΝΔ, είναι προσηλωμένοι στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο για την Ευρώπη. Ένα σχέδιο που κρατάει την  Ευρώπη διαιρεμένη, βυθισμένη  στις ανισότητες Βορρά- Νότου και εκτεθειμένη σε εθνικούς και εθνικιστικούς ανταγωνισμούς. Αυτό, άλλωστε, το είδαμε τα προηγούμενα πέντε χρόνια στο ευρωκοινοβούλιο. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και η ΝΔ καταψήφισαν ό,τι είχε σχέση με ενίσχυση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, των γυναικών, των αναπήρων. Και υπερψήφιζαν ό,τι ευνοούσε την τραπεζοκρατία. Όπως, για παράδειγμα, τη μερική ιδιωτικοποίηση  του ασφαλιστικού συστήματος, με τον λεγόμενο τρίτο πυλώνα ιδιωτικής ασφάλισης, που διαφημίζει ο κ. Μητσοτάκης.

Έχετε αγωνιστεί, μαζί με άλλους, για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, γα τα δικαιώματα των  εργαζομένων που μετακινούνται μεταξύ χωρών της ΕΕ κ.ά. Έχετε πει πως έχετε καταθέσει περίπου 2.000 τροπολογίες προς όφελος των εργαζόμενων και άλλων κοινωνικών ομάδων! Όμως, έχετε επισημάνει πως η Δεξιά έχει μπορέσει να μπλοκάρει αρκετές προσπάθειές σας. Πώς εξηγείται το γεγονός ότι απλοί πολίτες εξακολουθούν να στηρίζουν πολιτικές δυνάμεις που λειτουργούν ως εκπρόσωποι του κεφαλαίου, των πολυεθνικών και των τραπεζών;

Κοιτάξτε, η Δεξιά ψηφίζει πάντα ταξικά. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άρνησή της να ψηφίσει την έκθεση μου για το οικιακό προσωπικό, μια έκθεση που είχα αναλάβει για λογαριασμό της Επιτροπής Γυναικών του Ευρωκοινοβουλίου. Η έκθεση λέει ότι οι οικιακοί  βοηθοί, γυναίκες μετανάστριες στην πλειοψηφία τους, πρέπει επιτέλους να γίνουν ορατές, να αποκτήσουν εργασιακά  και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτό το απλό και αυτονόητο το αρνήθηκαν. Τώρα, το γιατί οι πολίτες στηρίζουν τέτοιες δυνάμεις, είναι αρκετά περίπλοκο. Νομίζω ότι το κυρίαρχο είναι ο φόβος. Όταν οι πολίτες, οι εργαζόμενοι ξεπεράσουν τον φόβο, μάθουν  να υπερασπίζονται  τα δικαιώματά τους απέναντι στους ισχυρούς και τις οικονομικές ελίτ, θα δουν και πιο καθαρά ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι στο πλευρό τους.

Προσωπικά, στην περίπτωση που επανεκλεγείτε, τι είναι αυτό που θα θέσετε ως προτεραιότητα; Τι είναι αυτό που θα θέλατε ν’ αλλάξετε ριζικά και ν’ αποτελέσει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές;

Νομίζω ότι το σημαντικότερο είναι να υπάρξει ένας πραγματικός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων στην ΕΕ. Δηλαδή, ένα βασικό «πακέτο» δικαιωμάτων στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στη  δημόσια  εκπαίδευση και υγεία, στην πρόνοια, που να ισχύει δεσμευτικά σε όλες τις χώρες και για όλους τους πολίτες. Αν η ΕΕ δεν μπορεί να εγγυηθεί  τα βασικά δικαιώματα με ισότιμο τρόπο και για τον Βούλγαρο, και για τον Έλληνα και  για τον Βέλγο πολίτη, τότε θα συνεχίσει να χάνει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων, μέχρι που να διαλυθεί μέσα σε καταστροφικούς εθνικούς ανταγωνισμούς. Και κανείς μας δεν θέλει να σκέφτεται πού μπορεί να οδηγήσει αυτό. Η Ευρώπη έχει ζήσει  δυο παγκόσμιους πολέμους και η ΕΕ φτιάχτηκε για να μην επαναληφθούν.