ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

10/05/2019

Χρ. Μαντάς: Με το έργο μας, αλλά και με την προοπτική μας και με την πρότασή μας ζητάμε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής - βίντεο

Χρ. Μαντάς: Με το έργο μας, αλλά και με την προοπτική μας και με την πρότασή μας ζητάμε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής - βίντεο



Ομιλία κατά τη συζήτηση και ψηφοφορία επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, σύμφωνα με τα άρθρα 84 του Συντάγματος και 141 του Κανονισμού της Βουλής

.

Καλησπέρα! Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε ένα δοκίμιό του για τον ιστορικό υλισμό έγραφε ότι η ιστορία είναι πάντα αυτή που ιστορούν οι νικητές. Νομίζω ότι η ένταση και το μένος του κ. Βενιζέλου -γιατί αυτό θέλω να σχολιάσω από τον πυρήνα της ομιλίας του- για τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από την πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται ότι ίσως δεν βρίσκεται πια στη θέση να ιστορήσει την ιστορία από την πλευρά των νικητών.

Ταυτόχρονα, όμως, θέλω να σημειώσω ότι οι νικητές που έχουν ιστορήσει ιστορίες πολλές φορές υπήρξαν, ταυτόχρονα, και νεκροθάφτες της ιστορίας.

Πάω σε ένα άλλο θέμα τώρα. Το έχω πάρει από το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, με τίτλο «Στους ώμους των γιγάντων» και από το κεφάλαιο «Λέω αναληθή, ψεύδομαι, παραποιώ». Λέει μια ιστορία εκεί. Αναφέρεται σε μια ιστορία ο Ουμπέρτο Έκο, στην ιστορία του Πτολεμαίου. Ο Πτολεμαίος επιβεβαίωνε ότι ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη. Σίγουρα έλεγε κάτι που δεν ίσχυε και το έλεγε επειδή έκανε λάθος, αλλά δεν έλεγε ψέματα. Ψέμα σημαίνει να λέει κανείς το αντίθετο από αυτό που θεωρεί ότι ισχύει, ενώ ο Πτολεμαίος ήταν απολύτως πεπεισμένος πως ο ήλιος κινείται.

Μάλλον δεν έχουμε πολλούς Πτολεμαίους από αυτήν την πλευρά. Τι έχουμε; Έχουμε ένα άλλο είδος. Το ψέμα πολλές φορές είναι μια δυαδική σχέση. Ωστόσο, υπάρχουν και ψέματα μονοφωνικά ή τριαδικά. Εγώ έχω την εντύπωση ότι οι συνάδελφοι, κυρίως της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, των μονοφωνικών ψέματων ή της μονοφωνικής κακοπιστίας, θα έλεγα καλύτερα.

Τι είναι αυτό; Μονοφωνική, λοιπόν, είναι η κακοπιστία μέσω της οποίας κάποιος που γνωρίζει την αλήθεια λέει ψέματα στον ίδιο του τον εαυτό και συνήθως καταλήγει να πιστεύει στα ψέματά του. Στην κακοπιστία αυτός που ψεύδεται και αυτός που δέχεται το ψέμα είναι το ίδιο πρόσωπο, το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να ξέρω -ως κάποιος που εξαπατά- την αλήθεια που κρύβω από τον εξαπατώμενο εαυτό μου.

Μπορεί να φαίνονται λίγο περίεργα αυτά και θα προσθέσω και κάτι ακόμη, αλλά θα μας βάλουν να σκεφθούμε μερικά πράγματα. Η Χάνα Άρεντ λέει ότι το πρόβλημα με τα ψέματα και την εξαπάτηση είναι ότι η αποτελεσματικότητά τους βασίζεται εξ ολοκλήρου σε μια σαφή αντίληψη της αλήθειας, την οποία ο ψεύτης και ο απατεώνας επιθυμεί να κρύψει.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εγώ κατάλαβα από την ομιλία του κ. Μητσοτάκη ότι έκανε μια επιλογή, η οποία θα σημαδέψει, κατά τη γνώμη μου, και την πορεία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από εδώ και πέρα και την πορεία του ίδιου του Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ενός παραδοσιακά κεντροδεξιού μέχρι τα τώρα Κόμματος.

Εγώ πιστεύω ότι ο κ. Μητσοτάκης απέτυχε πραγματικά στο σχέδιό του να θολώσει τα νερά και να αλλάξει την ατζέντα της συζήτησης και θέλω να του πω και στον ίδιο και στους συναδέλφους Βουλευτές ότι οι μέθοδοι του μακαρθισμού και των επιτελών του Τραμπ και του Μπολσονάρου δεν περνάνε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Οι μέθοδοί του μεταφασισμού δεν περνάνε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Και νομίζω ότι ο κ. Μητσοτάκης δυστυχώς -τον έχω γνωρίσει ως φιλελεύθερο πολιτικό- μοιάζει όλο και περισσότερο δραματικά, απελπιστικά -θα έλεγα και λυπάμαι για αυτό- με αυτόν τον ηγέτη του ΛΑΟΣ -με τον οποίο να θυμίσω ότι συνυπήρξατε στην κυβέρνηση Παπαδήμου- και τον τρόπο που λειτουργούσε αυτός ο συγκεκριμένος ηγέτης του ΛΑΟΣ.
Πού πήγε, άραγε, ο φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης; Δεν μπορώ να τον βρω πουθενά πια και καθόμουν πάρα πολλά χρόνια δίπλα του, όταν ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
Πιστεύω ότι βουλιάζει κάθε μέρα η ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Ελπίζω και πιστεύω -και διαπιστώνω πολλές φορές- ότι κάποιοι συνάδελφοι δεν ακολουθούν ή κρατούν αποστάσεις από αυτόν τον δρόμο στον βάλτο των ψευδών ειδήσεων.

Κοιτάξτε, η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας είναι λίγο -εγώ θα την περιέγραφα- σαν τη ρόδα του Λονδίνου –την ξέρει καλά ο Ευκλείδης- που έχει διάφορα κομμάτια γύρω-γύρω, τα οποία γυρνούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συνεχώς. Αυτά τα καλάθια, λοιπόν, έχουν πέντε, έξι πράγματα μέσα, ανομία, το Μάτι, τώρα μας ήρθαν τα κότερα, προστέθηκε σε αυτά η αθλιότητα για την οικογένεια του Πρωθυπουργού και κάποια άλλα τέτοια.

Αυτή τη ρόδα γυρίζετε, συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή τη ρόδα, την αμετακίνητη ρόδα, με αυτά τα συγκεκριμένα καλάθια σε διάφορες δόσεις κάθε φορά γυρίζετε.
Και δεν τολμάτε -γιατί περί αυτού πρόκειται- να κάνετε μία συγκροτημένη συζήτηση πάνω στις προγραμματικές μας διαφορές και να πούμε ποια είναι αλήθεια και ποια είναι ψέματα, τι ακριβώς κάναμε, πώς το κάναμε, πότε το κάναμε και τι προοπτική δίνουμε. Διότι όσο ακολουθείτε αυτόν τον δρόμο νομίζω ότι δεν έχετε απολύτως κανένα μέλλον, όχι μόνο να κυβερνήσετε, αλλά και ως κόμμα της κεντροδεξιάς στην ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Αυτό, λοιπόν, που εμείς υπερασπιζόμαστε –προσπαθούμε, εν πάση περιπτώσει, να υπερασπιστούμε- είναι πρώτα από όλα την ίδια τη Δημοκρατία απέναντι στην αντιπολιτική «μετα-Δημοκρατία». Υπερασπιζόμαστε την πολιτική και προγραμματική αντιπαράθεση απέναντι στη μικροπολιτική και την παραπολιτική. Και βεβαίως, υπερασπιζόμαστε το δίκαιο των πολλών απέναντι στην αδικία των λίγων.

Και απόδειξη για αυτό -για όσους θέλουν να προσέχουν, να διαβάζουν, αλλά και όλους τους ανθρώπους που ζουν αυτά τα πράγματα- είναι αυτά που είπαν οι Υπουργοί μας, όλοι οι Υπουργοί, ο Υπουργός Παιδείας, ο Υπουργός Υγείας, η Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, η Αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η Υπουργός Εργασίας, ο Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, η πρώην Υπουργός Τουρισμού, ο Υπουργός Τουρισμού και πάρα πολλοί άλλοι -δεν θέλω να αδικήσω κανέναν- για αυτά που έχουμε κάνει και είναι πάρα πολύ συγκεκριμένα πράγματα μέσα σε δύσκολες συνθήκες που άλλαξαν και αλλάζουν τις ζωές των ανθρώπων.

Δεν έχουμε ποτέ -μα ποτέ!- πανηγυρίσει, δεν έχουμε μιλήσει ποτέ για success story, ίσα-ίσα, το αντίθετο μάλλον και μάλιστα, καμμιά φορά και με ακραίο τρόπο. Δηλαδή, θέλω να πω πως εγώ νιώθω ότι οι Βουλευτές μας, όλοι εμείς πάρα πολλές φορές είμαστε τόσο ταπεινοί και χαμηλών τόνων -πρώτα από όλα εγώ που βγαίνω και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης- που δεν προλαβαίνουμε να πούμε τα πάρα πολλά που έχουμε κάνει με σκληρή δουλειά και ούτε έχουμε προλάβει και μια φορά να τα χαρούμε αυτά -εδώ που τα λέμε- σε όλη αυτή τη διάρκεια αυτής της πολύ δύσκολης περιόδου, που ο ιστορικός του μέλλοντος νομίζω ότι θα τα δει με ένα άλλο μάτι, πιο ψύχραιμο και πιο νηφάλιο.
Λέω, λοιπόν, ότι είμαστε σε μία κρίσιμη καμπή. Για αυτό ζητάμε σε αυτή την κρίσιμη καμπή για μια ακόμη φορά -θα είναι η τελευταία, φαντάζομαι, σε αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο μέχρι τον Οκτώβριο που θα πάμε στις εθνικές εκλογές- την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής και ζητάμε, ταυτόχρονα, την ψήφο εμπιστοσύνης του λαού.

Και γιατί το ζητάμε αυτό το πράγμα; Το ζητάμε με γνώση, αλλά και με πάθος για δύο λόγους, πρώτον, γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι αγωνιστήκαμε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες με έναν έντιμο τρόπο σε μια κατεύθυνση υπεράσπισης της κοινωνικής πλειοψηφίας και δεύτερον, γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η Νέα Δημοκρατία έχει ένα ακραία νεοφιλελεύθερο αντικοινωνικό πρόγραμμα, το οποίο θα διαλύσει την κοινωνία και θα μας φέρει σε μία τέτοια οπισθοδρόμηση που δεν μπορούμε να τη φανταστούμε ακόμα.

Θα πω ένα παράδειγμα για αυτό. Το έχουμε ξαναπεί στην τελευταία συζήτηση του προϋπολογισμού για το 2019, τον Δεκέμβρη του 2018. Ο κ. Χουλιαράκης ανέλυσε κυρίως το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο μιλάει για απότομες περικοπές των φόρων, για υπερφορολόγηση και πολλά άλλα και λέει μετά ποια είναι η λύση, να κόψουμε τους φόρους για να έρθει η ανάπτυξη. Παρένθεση εδώ –αστεράκι- είναι ότι μέσα σε αυτό, που είναι κρίσιμο αυτό, υπολόγιζαν ως δεδομένο την περικοπή του αφορολόγητου.
Ξαναγυρνάω και λέω ότι με τους πιο ήπιους υπολογισμούς το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, έτσι όπως το παρουσίασε –εν πάση περιπτώσει- στην τελευταία Διεθνή Έκθεση ο Αρχηγός της ήταν κόστους τουλάχιστον 5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξης του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Επιτρέψτε μου να μιλήσω ένα λεπτό ακόμη, κύριε Πρόεδρε.

Και το ερώτημα είναι από πού θα βρουν αυτά τα χρήματα για να κάνουν αυτό το πρόγραμμα, διότι σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, εμείς, όπως πάρα πολλές φορές έχει ειπωθεί, σε αυτή τη νέα περίοδο, μέσα στον δημοσιονομικό χώρο που έχουμε και στον προϋπολογισμό, συγκροτούμε ακριβώς το πρόγραμμά μας, που είναι ένα πρόγραμμα ισορροπημένο ανάμεσα στις κοινωνικές δαπάνες και στις στοχευμένες φοροελαφρύνσεις. Και το κάνουμε αυτό και στο ενδιάμεσο του χρόνου, ακριβώς γιατί δεν θέλουμε να πάμε σε υπερπλεονάσματα, της τάξεως του 4,5% ή των 5%, δηλαδή σε μία υπερκάλυψη των δεσμεύσεών μας. Και τώρα πια έχουμε τη δυνατότητα. Και αυτό μαζί με πολλά άλλα είναι ακόμη μια απόδειξη ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια οριστικά.

Συνεπώς, νομίζω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμα διλήμματα, σε μία κρίσιμη πολιτική μάχη. Για αυτό, με το έργο μας, αλλά και με την προοπτική μας και με την πρότασή μας ζητάμε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής και την ψήφο εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού.

Τελειώνω με το εξής: Το εγχείρημά μας, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, έχει μια ευρωπαϊκή διάσταση που κάποιες φορές την ξεχνάμε. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου -θα έλεγα- σε τέτοιες συνθήκες στην Ευρώπη δεν είχαμε σε μια δυτική χώρα αριστερή διακυβέρνηση μέσα από τη διαδικασία των εκλογών. Σπάσαμε αυτή την ιστορία, ένα κομματικό κατεστημένο το οποίο λειτουργούσε επί δεκαετίες και το οποίο λεηλάτησε τη χώρα και την έφερε σε αυτή την κατάσταση που την έφερε, ειδικά στα χρόνια του μνημονίου, ως αποτέλεσμα ακριβώς πολιτικών που την περίοδο των παχέων αγελάδων δεν έκαναν τίποτα ή έκαναν πολύ λίγα -για να μην μηδενίζω- για να συγκροτήσουν ένα παραγωγικό μοντέλο και ένα κοινωνικό κράτος που θα είχε βιωσιμότητα και προοπτική.
Και κάναμε αυτό που δεν έγινε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και αυτό είναι ένα μάθημα με ιστορικό βάθος. Μπορέσαμε να ανακόψουμε αυτό που θα ήταν πραγματικότητα, αν εμείς ως ριζοσπαστική Αριστερά δεν παίρναμε αυτή την πρωτοβουλία, να ανακόψουμε τον φασισμό και τον ναζισμό. Διότι σε αυτές τις συνθήκες κρίσης το ότι εμείς -η χώρα μας- τολμήσαμε και αναλάβαμε αυτό το μεγάλο έργο -κατά τη γνώμη μου- αποτελεί στην ουσία ένα παράδειγμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο για το πού πρέπει να πάνε τα πράγματα. Διότι διαφορετικά αν δεν αλλάξουμε τις χώρες μας κι αν δεν αλλάξουμε την Ευρώπη και δεν την κάνουμε πιο κοινωνική, με λιγότερες ανισότητες, τότε πραγματικά και για πολλούς άλλους λόγους και κυρίως για λόγους δημοκρατίας και δημοκρατικής λειτουργίας τότε το φίδι του φασισμού ο κίνδυνος του φασισμού, θα επανέλθει και τότε οι εξελίξεις μπορεί να είναι απρόβλεπτες.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ