ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

  1. Αρχική Σελίδα
  2. Επικαιρότητα
  3. Αλ. Τσίπρας: Η μεσαία τάξη θα είναι αυτή που θα πληρώσει και πάλι το μάρμαρο, αν επιτρέψουμε σε όσους βούλιαξαν τη χώρα να επανέλθουν

05/07/2019

Αλ. Τσίπρας: Η μεσαία τάξη θα είναι αυτή που θα πληρώσει και πάλι το μάρμαρο, αν επιτρέψουμε σε όσους βούλιαξαν τη χώρα να επανέλθουν

Αλ. Τσίπρας: Η μεσαία τάξη θα είναι αυτή που θα πληρώσει και πάλι το μάρμαρο, αν επιτρέψουμε σε όσους βούλιαξαν τη χώρα να επανέλθουν



Ομιλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη


Πολίτες της Θεσσαλονίκης, ένα μόνο μήνυμα σας φέρνω από τις περιοδείες μου σε όλη την Ελλάδα. Από την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, την Φλώρινα, την Καβάλα, την Τρίπολη, την Πάτρα, ένα μήνυμα σας φέρνω: Η ανατροπή δεν είναι απλώς μια επιθυμία. Η ανατροπή δεν είναι απλώς μια ανάγκη για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Η ανατροπή έχει ήδη ξεκινήσει.

Το βλέπω στα μάτια των ανθρώπων, στο πάθος των ανθρώπων, στο πείσμα των ανθρώπων, στην αποφασιστικότητα με την οποία δίνουμε τη δύσκολη μάχη. Το βλέπω και σήμερα, εδώ, στην Θεσσαλονίκη, στα δικά σας πρόσωπά. Το βλέπω και το γνωρίζω, γιατί αυτή είναι μια διαφορετική μάχη. Την Κυριακή ψηφίζουμε για τη ζωή μας, και για αυτό, αυτή την κάλπη ας μη τη θεωρούν κάποιοι δεδομένη. Ας μη βιάζονται κάποιοι να προδικάσουν το αποτέλεσμα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει πει ακόμη τη τελευταία του λέξη. Ας μη βιάζονται οι πρίγκιπες, και ας μη νομίζουν ότι θα επιστρέψουν στον θρόνο τους. Ο ελληνικός λαός είναι αυτός που θα αποφασίσει ποιος και με ποιους θέλει να προχωρήσει την επόμενη τετραετία.

Λέμε κάθε μέρα και κάθε ώρα, ότι πρέπει και μπορούμε να κερδίσουμε αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Πρέπει ο λαός μας να κερδίσει, και μπορεί να κερδίσει αυτή την κρίσιμη μάχη. Να την κερδίσει, όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για την Ελλάδα. Όχι για το κόμμα, αλλά για τη ζωή μας. Το χρειάζονται οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι, οι διανοούμενοι, όλοι εκείνοι που προσβλέπουν σε ένα καλύτερο αύριο.

Το χρειάζονται όλοι οι μη προνομιούχοι Έλληνες, και το χρειάζονται γιατί, λίγους μήνες μετά την έξοδο από τα μνημόνια, μετά τις πρώτες ανάσες που πήραμε ελεύθεροι, μετά τα πρώτα μέτρα-οξυγόνο που καταφέραμε να πάρουμε σε συνθήκες, επιτέλους, μιας νέας ελευθερίας, θα ήταν αδιανόητο να επιτρέψουμε να μας βουλιάξουν πάλι στην ασφυξία του χτες. Στον βυθό του ΔΝΤ, των μνημονίων και της παλινόρθωσης του παλιού πολιτικού κατεστημένου που μας χρεοκόπησε. Που μας χρεοκόπησε και που τώρα ζητάει, τι; Μας ζητάει να πάρει πίσω τα κλειδιά της χώρας. Και πρώτα-πρώτα να πάρει πίσω τα κλειδιά του ταμείου. Αυτοί που χρεοκόπησαν και λεηλάτησαν το ταμείο, αυτοί που το παρέδωσαν άδειο, ζητάνε τώρα να αρπάξουν τους κόπους και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Ζητάνε να πάρουνε τα 35 και πλέον δις από τις θυσίες του λαού μας και να τα δώσουν στις τράπεζες και στους τραπεζίτες. Σε αυτούς, δηλαδή, που μας οδήγησαν στην κρίση.

Και σας ρωτώ, θα αφήσει ο ελληνικός λαός τους κόπους και τις θυσίες του σε αυτούς που τον οδήγησαν στη χρεοκοπία; Θα δώσει πίσω τα κλειδιά του ταμείου σε αυτούς που το ρημάξανε; Ο ελληνικός λαός έχει και μνήμη και κρίση. Και κυρίως, ξέρει ο ελληνικός λαός από ανατροπές. Και τώρα, ναι, το πιστεύω, όλοι το πιστεύουμε, θα πετύχει τη μεγαλύτερη πολιτική και εκλογική ανατροπή στη σύγχρονη ιστορία του τόπου.

Όμως, πολίτες της Θεσσαλονίκης, ένα φάντασμα πλανιέται τούτες τις ώρες πάνω από τη χώρα. Το φάντασμα όσων ευθύνονται για την οικονομική, πολιτική και ηθική χρεοκοπία της χώρας. Το πολιτικό προσωπικό της χρεοκοπίας, οι βαρόνοι της ενημέρωσης, και οι λόρδοι της διαπλοκής. Όλοι αυτοί, αφού οδήγησαν την Ελλάδα στο γκρεμό, αφού άδειασαν τα ταμεία, με τη διαπλοκή, τη διαφθορά, το ρουσφέτι, τους ημετέρους.

Ο λαός δεν μπορεί να ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί που χρεοκόπησαν τον τόπο. Ποιοι είναι αυτοί που λεηλάτησαν τον τόπο. Ποιοι είναι αυτοί που γκρέμισαν τις ελπίδες και τα όνειρά του τόσο χρόνια. Και είναι οι ίδιοι αμετανόητοι αυτοί που θέλουν να επιστρέψουν και θέλουν να επιστρέψουν για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.

Αφού άδειασαν τα ταμεία. Αφού οι μεν το έσκασαν, αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια και ένα έλλειμμα πάνω από 24 δισεκατομμύρια. Αφού οι δε, όταν προσγειώθηκαν ανώμαλα από τον φανταστικό κόσμο του «λεφτά υπάρχουν», έτρεξαν ικέτες να κουβαλήσουν εδώ τα γεράκια του ΔΝΤ. Αφού απέτυχαν να αντιμετωπίσουν, με τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, όσα δεινά οι ίδιοι προκάλεσαν. Αφού κατάντησαν στο τέλος να κραυγάζουν «Γερούν γερά» και να τρομοκρατούν με το Grexit, να εκβιάζουν μαζί με το τους πιο σκληρούς από τους δανειστές την ελληνική κυβέρνηση για το ΟΧΙ της στους εκβιασμούς. Αφού γέμισαν τη χώρα με λουκέτα, εκτίναξαν την ανεργία σε πρωτοφανή ύψη, ρήμαξαν το ένα τέταρτο της οικονομίας. Τώρα τι κάνουν; Τώρα κουνούν το δάχτυλο σε μας. Και μας λένε ότι η χώρα που εμείς διασώσαμε από τη χαράδρα που αυτοί τη ρίξανε, τους ανήκει.

Ξέρετε κάτι πολίτες της Θεσσαλονίκης; Δεν μας συγχωρούν. Και γιατί δεν μας συγχωρούνε; Δεν μας συγχωρούν γιατί εμείς πετύχαμε εκεί που απέτυχαν αυτοί με τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις. Δεν μας συγχωρούν, γιατί εμείς βγάλαμε τελικά τη χώρα από τα μνημόνια. Δεν μας συγχωρούν, γιατί αυτό το κάναμε φροντίζοντας ταυτόχρονα τους πιο αδύναμους. Τους μισθωτούς, τους μικρομεσαίους, τους νέους, τους συνταξιούχους. Δεν μας συγχωρούν, ότι μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες αντισταθήκαμε στην αγριότητα βάζοντας πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο, την αλληλεγγύη, τις πανανθρώπινες αξίες, την ανθρωπιά. Είτε αυτό αφορούσε εκατομμύρια συμπατριώτες μας, είτε αφορούσε χιλιάδες πρόσφυγες αντιμετωπίζοντας την μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτά δεν μας συγχωρούν.

Δεν μας συγχωρούν, γιατί φροντίσαμε τους πιο ευάλωτους, γιατί ανοίξαμε τις πόρτες των νοσοκομείων σε δυόμιση εκατομμύρια ανασφάλιστους συμπολίτες μας, γιατί ενισχύσαμε τα κοινωνικά μέτρα, γιατί στηρίξαμε το κοινωνικό κράτος. Δεν μας συγχωρούν, γιατί τους χαλάσαμε τα σχέδια να μετατρέψουν τα μνημόνια σε καθεστώς, στο οποίο οι λίγοι θα ευημερούν στις πλάτες των πολλών. Και δεν μας συγχωρούν, τέλος, και για κάτι ακόμα. Δεν μας συγχωρούν, γιατί εμείς όλα αυτά τα πετύχαμε, χωρίς να είμαστε, όπως αυτοί, από τζάκια, χωρίς να έχουμε γεννηθεί σε μεγάλα σαλόνια, χωρίς να έχουμε γεννηθεί πρίγκιπες, εκπαιδευμένοι από μικροί στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και ποτισμένοι με την βεβαιότητα ότι η εξουσία και η χώρα τους ανήκουν κληρονομικώ δικαίω.

Αυτά δεν μας συγχωρούν. Γι’ αυτά δεν μας συγχωρούν. Ε, λοιπόν, ας μη μας συγχωρούν. Για μας είναι έπαινος οι συκοφαντίες τους. Είναι έπαινος οι τοξικές επιθέσεις μεγάλων ΜΜΕ, με δεσμούς αίματος και χρήματος μαζί τους. Για εμάς είναι έπαινος οι επιθέσεις και η φιλοξενία, όπως προχθές που αποφάσισα να δώσω τη μάχη του ΣΚΑΪ, διότι δεν ήρθε ποτέ να με αντιμετωπίσει ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης και αποφάσισα να πάω στο δικό του γήπεδο. Είναι έπαινος για εμάς αυτή η υποδοχή. Είναι έπαινος για εμάς αυτές οι επιθέσεις. Είναι έπαινος για εμάς οι απειλές, δήθεν, για στρατηγική μας συντριβή, οι απειλές για διώξεις και θεσμικές απαγορεύσεις. Κι ας είναι βέβαιοι. Δεν πρόκειται να μας γονατίσουν. Δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την Αριστερά, με την δημοκρατική παράταξη του τόπου. Δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα μαζί μας. Αλλά ούτε πρόκειται να μας αλλάξουν μυαλά.

Η Αριστερά, πολίτες της Θεσσαλονίκης, η δημοκρατική και προοδευτική παράταξη στον τόπο μας, έχουν πολύ βαθιές ρίζες στον λαό και στην Ιστορία για να φοβηθούν την αντιδραστική έφοδο που επιχειρείται σήμερα. Κι αυτό το λέω, ειδικά εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Στη Θεσσαλονίκη του Λαμπράκη, του Τσαρουχά, του Χαλκίδη, του Μοσκώφ. Στη, Θεσσαλονίκη των ποιητών και των αγώνων. Η Θεσσαλονίκη δεν έχει απλώς διαβάσει το βιβλίο της δημοκρατίας, έχει γράψει το βιβλίο της δημοκρατίας στον τόπο μας. Ας το ακούσουν λοιπόν καλά.

Ο κόσμος της εργασίας και οι γενιές της δημοκρατίας και της προόδου, όλες οι γενιές, δεν πρόκειται να επιτρέψουν αυτή την παλινόρθωση που τώρα επιχειρείται. Δεν πρόκειται να επιτρέψουν την επιστροφή της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας, στην ανασφάλεια και στην εργασιακή ζούγκλα. Όμως, πολίτες της Θεσσαλονίκης, επειδή βρισκόμαστε στην περίοδο των μεγάλων λόγων, και των μεγάλων υποσχέσεων, όλα αυτά που έκαναν και κάνουν αυτές τις ημέρες, είναι εξαιρετικά διδακτικά. Δεν πρέπει να τα ξεχνάμε.

Γιατί, ξέρετε, το έργο του καθενός δείχνει τι κρύβουν τα λόγια του. Το έργο και η ταυτότητά του καθενός. Τάζουν σήμερα ανάπτυξη όχι απλώς ισχυρή, αλλά ιλιγγιώδη. Αλλά είναι αυτοί, οι ίδιοι που οδήγησαν την Ελλάδα στη μεγαλύτερη υποανάπτυξη που είδε ποτέ ο τόπος σε συνθήκες ειρήνης. Την απώλεια του 25% του εθνικού μας πλούτου μέσα σε λίγα μόλις χρόνια. Και είμαστε εμείς, που καταφέραμε για εννιά συνεχόμενα τρίμηνα τώρα, η οικονομία μας να αναπτύσσεται με θετικούς ρυθμούς.

Τάζουν πολλές και καλές θέσεις εργασίας. Αλλά είναι αυτοί που προκάλεσαν αιμορραγία στην εργατική τάξη, εκτινάσσοντας την ανεργία στο 28% και για τους νέους μας στο 60%. Είναι αυτοί που μείωσαν μέσα σε μια νύχτα τον κατώτερο μισθό κατά 22%. Και θέσπισαν τον ρατσιστικό υποκατώτατο για τους νέους εργαζόμενους. Είναι αυτοί που κατάργησαν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στερώντας από τους εργαζόμενους το στοιχειώδες δικαίωμα να διαπραγματεύονται και να αγωνίζονται δηλαδή, για τους όρους και για την αμοιβή της εργασίας τους. Και είμαστε εμείς, που μόλις βγήκαμε από τα μνημόνια επαναφέραμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό κατά 11% και καταργήσαμε τον ντροπιαστικό υποκατώτατο μισθό για τους νέους. Και είμαστε αυτοί, εμείς, που δεσμευτήκαμε για αύξηση 15% του κατώτατου μισθού τα επόμενα δυο χρόνια, ώστε οι μισθοί να φτάσουν στα προ κρίσης επίπεδα.

Τάζουν επίσης αξιοπρεπείς συντάξεις. Ποιοι; Αυτοί που σφαγίασαν τις συντάξεις ρίχνοντας εκατοντάδες χιλιάδες απόμαχους της δουλειάς στην απόγνωση. Αυτοί που έχουν κάνει ήδη επαφές και συμφωνίες, ενδεχομένως, με τις μεγάλες ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, για να παραδώσουν στην ιδιωτική κερδοσκοπία τις επικουρικές συντάξεις, καταστρέφοντας εκ νέου το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, και καθιστώντας σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο συνταξιούχους όμηρους της αγοράς. Και είμαστε εμείς, που δώσαμε τη σκληρή μάχη με τους δανειστές για να μην κοπούν οι συντάξεις, και πήγαμε κόντρα στο ρεύμα και τα καταφέραμε και ακυρώσαμε τις περικοπές. Είμαστε εμείς που κάθε χρόνο δίναμε μέρισμα στους συνταξιούχους. Είμαστε εμείς που θεσπίσαμε φέτος, ως μόνιμο το δώρο Πάσχα ως 13η σύνταξη για τους συνταξιούχους.

Τάζουν, τέλος, πολίτες της Θεσσαλονίκης, φορολογικές ελαφρύνσεις στη μεσαία τάξη. Αλλά είναι αυτοί που οδήγησαν σε τριακόσιες χιλιάδες λουκέτα στην αγορά. Είναι αυτοί που έριξαν στη φτώχεια και στην ανασφάλεια μισθωτούς και συνταξιούχους, και επέβαλαν κάθε είδους φορολογία στους επαγγελματίες. Είναι αυτοί που ταπείνωσαν τη μεσαία τάξη, την παρέδωσαν στους δανειστές με την διαβεβαίωση, θυμάστε τότε, ότι «έχει λίπος» η μεσαία τάξη και της στέρησαν ακόμα και τα στοιχειώδη. Και είμαστε εμείς, που μόλις βγάλαμε τη θηλιά από το λαιμό μας, τη θηλιά των μνημονίων, θεσπίσαμε τα πρώτα μετά από πολλά χρόνια σημαντικά μέτρα φορολογικής ελάφρυνσής της για τη μεσαία τάξη. Είμαστε εμείς που την έχουμε τοποθετήσει, μαζί με την εργασία, στο επίκεντρο της αντίληψης και του σχεδίου μας για την ανάπτυξη.

Γιατί, ας το ξέρουμε. Ό, τι κι αν λένε οι Σειρήνες της προπαγάνδας τους, όταν αυτοί μιλούν για ισχυρή ανάπτυξη, εννοούν ένα και μόνο πράγμα: Όχι ισχυρή ανάπτυξη, αλλά ανάπτυξη για τους ισχυρούς. Για τους ισχυρούς και μόνο για τους ισχυρούς. Η μεσαία τάξη ήταν και είναι γι’ αυτούς το υποζύγιο, που αίρει τις αμαρτίες ενός κοινωνικά άδικου συστήματος, και εξασφαλίζει τα μεγάλα κέρδη των ισχυρών. Η μεσαία τάξη είναι για αυτούς, αυτή που πληρώνει πάντα τα σπασμένα της κρίσης τους. Η μεσαία τάξη θα είναι αυτή που θα πληρώσει και πάλι το μάρμαρο, αν επιτρέψουμε σε όσους βούλιαξαν τη χώρα. Αν επιτρέψουμε σε αυτούς που χρεοκόπησαν την χώρα να επανέλθουν, να αναλάβουν τη διαχείριση, την κυβέρνηση της χώρας.

Πολίτες της Θεσσαλονίκης, το χάσμα ανάμεσα στα ωραία λόγια και τα άσχημα έργα της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη, δεν περιορίστηκε δυστυχώς μόνο στα οικονομικά θέματα. Το ξέρετε. Το ζήσατε συχνά με πολύ άγριο τρόπο, εδώ στην πόλη σας. Εδώ στη Θεσσαλονίκη, στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας μας, αλλά και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας, εκτυλίχτηκε, δυστυχώς, τον τελευταίο χρόνο μια απίστευτη εκστρατεία αλλοίωσης συνειδήσεων. Μια άθλια εκστρατεία εθνοκαπηλίας και ανείπωτης υποκρισίας. Μια εκστρατεία εκμετάλλευσης των πατριωτικών αισθημάτων του λαού μας. Μια προσπάθεια να δηλητηριάσουν και να διχάσουν, τις ελληνίδες και τους έλληνες.

Πολίτες της Θεσσαλονίκης, δεν θέλω να σηκώσω τους τόνους, παρά το γεγονός ότι σας ομολογώ ότι αυτή η υποκρισία, και η εκμετάλλευση ενός ευαίσθητου εθνικού θέματος, μου προκαλεί αισθήματα οργής και αηδίας, ειδικά τώρα που βγαίνουν στη φόρα τα ντοκουμέντα αυτά που τους ξεσκεπάζουν. Γιατί, ξέρετε, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο, ακόμα κι αν τόσα χρόνια προσπαθούσαν όλα αυτά να τα κρύψουν κάτω από τον ήλιο της Βεργίνας. Οι τελευταίες αποκαλύψεις ήρθαν να ξεσκεπάσουν το πραγματικό πρόσωπο του καθενός.

Να δείξουν ποιος αληθινά είναι πατριώτης, και σηκώνει ακόμα και το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος για να υπηρετήσει την πατρίδα, και ποιος εκμεταλλεύεται για ψηφοθηρικούς λόγους ακόμα και τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Εμείς, με μεγάλο κόπο, με μεγάλο θάρρος, και μακρές διαπραγματεύσεις, εξασφαλίσαμε μια συμφωνία, για την οποία κάθε ελληνίδα και κάθε έλληνας θα πρέπει να είναι περήφανος. Γιατί με τη συμφωνία αυτή εξασφαλίσαμε όχι μόνο τη σύνθετη ονομασία έναντι όλων, αλλά κυρίως την εξάλειψη του αλυτρωτισμού.

Την πιο επίσημη αποδοχή από όλους της ελληνικότητας της αρχαίας Μακεδονίας. Αγάλματα που αμφισβητούσαν αυτή την αλήθεια στη γειτονική χώρα, ξηλώθηκαν. Ταμπέλες με ονόματα δρόμων και δημόσιων χώρων που την πρόσβαλαν, αυτή την αλήθεια, ξεκρεμάστηκαν. Το Σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας άλλαξε, και τα σχολικά τους βιβλία επίσης. Σαν αποτέλεσμα, σήμερα έχουμε στα βόρεια σύνορά μας έναν φίλο, έναν σύμμαχο κι όχι έναν εχθρό.

Σήμερα, τα δικά μας πολεμικά αεροσκάφη και όχι τα τούρκικα προστατεύουν τον εναέριο τους χώρο. Σήμερα, με τον δικό μας στρατό συνεργάζεται ο δικός τους, κι όχι με τον τούρκικο στρατό. Σήμερα, στο κλίμα φιλίας που προωθείται σε όλα τα Βαλκάνια, η Θεσσαλονίκη έχει και πάλι την μεγάλη ιστορική ευκαιρία να γίνει η οικονομική, εμπορική, πολιτιστική πρωτεύουσα όλων των Βαλκανίων. Και Μακεδονία μας, να ξεφύγει από το καθεστώς της περίκλειστης περιοχής και να ηγεμονεύσει ειρηνικά στα Βαλκάνια.

Αυτά, με δυο λόγια, είναι αυτά που πετύχαμε εμείς. Αλλά αλήθεια αυτοί τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια; Και τι έκαναν το τελευταίο διάστημα; Επένδυσαν για μήνες στην εθνικοφροσύνη που έχει ανάγκη από εχθρούς και προδότες. Οργίασαν με μια προπαγάνδα που μας γύριζε δεκαετίες πίσω, στιγματίζοντας, όλους εμάς, όλους εσάς -όλους όσοι είχαν διαφορετική άποψη- σαν προδότες, και μειοδότες. Έφτασε, μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης, να υποστηρίζει δημόσια, ακόμα και σήμερα, χωρίς ίχνος ντροπής, ότι ανταλλάξαμε την Μακεδονία με τις συντάξεις. Κι όλα αυτά ενώ ήξεραν και ξέρουν τα δικά τους έργα και τις δικές τους ημέρες.

Όλα αυτά, ενώ ήξεραν και ξέρουν ότι από το 2005, με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο είχαν παραδώσει το όνομα της Μακεδονίας στους γείτονες. Είχαν δεχτεί με επιστολές στον Πρόεδρο της Αμερικής, σε όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες, όχι μόνο τη συνταγματική ονομασία τους, ως Δημοκρατία της Μακεδονίας. Όχι μόνο με αυτή την ονομασία να μπορούν να αναγνωριστούν διεθνώς. Αλλά, είχαν δεχτεί επίσης, και καμιά αλλαγή να μην γίνει στο Σύνταγμα τους, καμιά αλλαγή στην πρόκληση να εμφανίζονται διεθνώς ως οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καμία πρόνοια αντιμετώπισης αυτού του τοξικού αλυτρωτισμού.

Όλα αυτά, πολίτες της Θεσσαλονίκης, τα ήξερε καλά ο κ. Μητσοτάκης. Αλλά παρίστανε τον αγανακτισμένο Μακεδονομάχο. Και σήμερα παριστάνει τον Κινέζο. Κάνει πως δεν έχει καταλάβει τίποτα. Αλλά ξέρετε κάτι, και εμείς όλα αυτά τα ξέραμε. Τα ξέραμε, αλλά διαπραγματευόμασταν, εκείνη την ώρα, προσπαθώντας να αναιρέσουμε προς όφελος της χώρας τις δικές τους υποχωρήσεις. Αυτοί, είχαν καβαλήσει τον Βουκεφάλα και κορόιδευαν τον κόσμο. Και για να δείτε όμως ποιοί σκέφτονται και ποιοι δρουν εθνικά, πατριωτικά και όχι κομματικά: εμείς που όλα αυτά τα ξέραμε δεν είπαμε κουβέντα, δεν μιλήσαμε ποτέ, αν και δεχόμασταν καταιγισμό από κατηγορίες και βρισιές.

Δεν μιλήσαμε, ακόμα κι όταν μας καθύβριζαν οι αυτουργοί αυτών των υποχωρήσεων. Γιατί; Γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτό θα έκανε κακό στη διαπραγμάτευση. Γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτό θα έθιγε τα συμφέροντα της χώρας, όσο κι αν θα βόλευε τα συμφέροντα της κυβέρνησης στην εσωτερική αντιπαράθεση. Εμείς δεν μιλήσαμε, κ. Μητσοτάκη, τόσον καιρό, γιατί εμείς αγαπάμε την Ελλάδα, με αφοσίωση, σοβαρότητα, ανιδιοτέλεια, με θυσίες, αν χρειαστεί.

Η παράταξη της δημοκρατίας και της προόδου, η Αριστερά της αντίστασης και των αγώνων, το έχει αποδείξει πολλές φορές αυτό στο διάβα της ιστορίας. Πάντοτε βάζαμε το πατριωτικό συμφέρον πάνω από το κομματικό συμφέρον. Από τα χρόνια του Βενιζέλου, από το έπος του 40 και τα χρόνια του ΕΑΜ μέχρι σήμερα η Αριστερά, η Δημοκρατική παράταξη βάζει πρώτα την Ελλάδα. Έτσι κι εμείς, πιστοί στις παραδόσεις που εκπροσωπούμε, βάζουμε πρώτα το συμφέρον της Ελλάδας. Και είμαστε περήφανοι που με τις προσπάθειές μας έχουμε κάνει την πατρίδα να είναι πιο ισχυρή, πιο δυνατή στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ευρώπη. Όλοι να αναγνωρίζουν το κύρος, την αξιοπιστία της πατρίδας μας.

Η Ελλάδα, όμως, παρά τα μεγάλα βήματα που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια, βρίσκεται τώρα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ζωή μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Και το κρίσιμο ερώτημα είναι: Θα συνεχίσουμε όλοι μαζί μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω; Θα συνεχίσουμε μπροστά σε ένα αύριο ασφάλειας για όλους τους πολίτες; Ασφάλεια για την εργασία, τα δικαιώματα, στις ίσες ευκαιρίες; Προστασία των πιο αδύναμων, επένδυση στους νέους, στήριξη στους απόμαχους της δουλειάς; Δίκαιη ανάπτυξη, από την οποία θα ωφελείται ο καθένας και η καθεμιά ανάλογα με την προσφορά του; Υγεία, Παιδεία, κοινωνική προστασία, για όλους; Η θα γυρίσουμε πίσω, στις μαύρες εποχές της ανασφάλειας; Στις εποχές της παράδοσης της ζωής,νμας στην κερδοσκοπία; Στις εποχές της παράδοσης των δικαιωμάτων μας στην ολιγαρχία; Της παράδοσης της δημοκρατίας στον αυταρχισμό και στην αστυνομία, και της χώρας στα γεράκια του ΔΝΤ;

Κάποιοι λένε, πολίτες της Θεσσαλονίκης, ότι αυτά είναι κινδυνολογίες. Δεν κινδυνολογώ. Προειδοποιώ. Επισημαίνω τον κίνδυνο. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος. Είναι εδώ αυτός ο κίνδυνος. Γιατί, όσο κι αν κρύβεται ο κ. Μητσοτάκης τις τελευταίες μέρες και αποφεύγει τον διάλογο, αποφεύγει την προγραμματική συζήτηση, έστω και με μισές κουβέντες, η αλήθεια έχει ήδη αποκαλυφθεί. Έστω και με μισές κουβέντες, που μετά αναιρούνται και μετά ξαναλέγονται. Ο κ. Μητσοτάκης, σε αυτή την προεκλογική περίοδο, χωρίς να πει τίποτα ακριβώς, τα έχει πει όλα.

Τι θέλει να κάνει αν εκλεγεί; Θέλει άραγε να μειώσει τη φορολογία; Ατυχήσατε. Κύμα μεταρρυθμίσεων πρώτα και μετά βλέπουμε. Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι, η φορολογία. Κύμα μεταρρυθμίσεων. Και ποιες μεταρρυθμίσεις είναι αυτές; Μεταρρυθμίσεις, λέει, για να πάρει το μπράβο από τους δανειστές και να μειώσει τα πλεονάσματα. Μα εμείς ήδη έχουμε καταφέρει να μειώσουμε τα πλεονάσματα από το ’20 και μετά, καταθέτοντας ένα μέρος από τις θυσίες και τους κόπους του ελληνικού λαού, 5,5 δις από τη ρευστότητα που καταφέραμε να έχουμε στα δημόσια ταμεία. Όχι, λέει αυτός. Όχι, δεν συμφωνώ με αυτό το σχέδιο. Μεταρρυθμίσεις για να τους δελεάσουμε. Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις; Αποκαλύπτονται μία – μία τις τελευταίες μέρες.

Ιδιωτική Παιδεία, ιδιωτική Υγεία, ιδιωτικά ιατρεία του ΕΣΥ που θα εξοπλίζουν όμως και θα επανδρώνουν εργαζόμενοι που θα πληρώνονται από το δημόσιο, από τον Έλληνα φορολογούμενο για να ασκούν υπηρεσίες του ιδιώτη. Εφτά μέρες δουλειάς, άγνωστο πόσες ώρες, αφού το οχτάωρο είναι ξεπερασμένο. Παρωχημένες αντιλήψεις του παρελθόντος. Ξεπούλημα της ΔΕΗ, αλλαγή της σύμβασης για το Ελληνικό, με πρόβλεψη για λιγότερο πράσινο, και περισσότερο μπετόν. Ιδιωτική επικουρική ασφάλιση, μαύρη τρύπα στις συντάξεις. Αυξήσεις στο ρεύμα και στα φάρμακα. Και το τελευταίο, αυτό που μας έσκασε προχτές. Πιστοληπτική γραμμή, δηλαδή νέο μνημόνιο, και ενίσχυση των τραπεζών με τα δισεκατομμύρια που με τις θυσίες του λαού μας συγκεντρώθηκαν.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, υπάρχει άραγε κάτι που σε αυτή την προεκλογική περίοδο, ακόμα και αν προσπάθησε να κρυφτεί με πολύ μεγάλη προσπάθεια, να κρυφτεί ο κ. Μητσοτάκης, υπάρχει κάτι που δεν είπε; Μην πει κανείς ότι δεν είδε. Μην πει κανείς ότι δεν άκουσε. Μην πει κανείς ότι δεν ξέρει. Με όλα αυτά πάνω στο τραπέζι, πολίτες της Θεσσαλονίκης, δεν χωρούν πια αυταπάτες, για το σχέδιο που έχουν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι να μας ξαναγυρίσουν στις μαύρες μέρες των μνημονιακών πολιτικών.

Και μιας και φωνάζετε αυτό το σύνθημα του ’80, που ακούγονταν τότε στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, επιτρέψτε μου να απευθυνθώ σήμερα και στους ψηφοφόρους του σημερινού ΠΑΣΟΚ. Όλων αυτών που πιστεύουν ακόμα στις ιδέες του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, όχι στη σημερινή ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Στους ανθρώπους μιας μεγαλύτερης από τη δική μου γενιά, της γενιάς των μεγάλων αγώνων. Στη γενιά του 114, στη γενιά που έζησε την αποστασία. Στη γενιά του Πολυτεχνείου αργότερα,, και στη γενιά της Αλλαγής της δεκαετίας του ’80.

Να απευθυνθώ στον κόσμο αυτό, που ότι και να του λέει η σημερινή ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, πραγματικά, αυτό το σύνθημα το πιστεύει. Πραγματικά, δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά. Και θέλω να τους ρωτήσω ειλικρινά: Αλήθεια, τι σχέση μπορείτε να έχετε εσείς με το ΚΙΝΑΛ; Η Πρόεδρός του δήλωσε ότι θα συνεργασθεί και πάλι με τη ΝΔ. Η πρόεδρός του δήλωσε ότι θα δώσει ψήφο ανοχής στον Μητσοτάκη. Εάν, λοιπόν, όλοι εσείς ψηφίσετε σήμερα το ΚΙΝΑΛ, δίνετε εντολή διακυβέρνησης στη δεξιά. Και μάλιστα, σε μια δεξιά ακραία και ακραία νεοφιλελεύθερη.

Σας ζητώ, λοιπόν, ειλικρινά, προσωπικά, στον καθένα και την καθεμιά από εσάς. Απευθύνομαι σε εσάς, τους ψηφοφόρους του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ, να το ξανασκεφτείτε. Και σας καλώ όλους και όλες να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Να βάλετε κι εσείς ένα λιθαράκι χρήσιμο, και ένα αποφασιστικό βήμα για τη μεγάλη ανατροπή. Γιατί νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με μια ψήφο την Κυριακή, σημαίνει ότι την επόμενη μέρα, αμέσως την επόμενη μέρα, θα έχουμε προοδευτική κυβέρνηση με τη συμμετοχή, θέλουν δε θέλουν, όλων των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου, παρά τις διαφορές μας. Ενώ η νίκη της Ν.Δ. με μία ψήφο θα σημαίνει παλινόρθωση. Θα σημαίνει παλινόρθωση της πιο ακραίας εκδοχής της δεξιάς. Και είναι κρίμα αυτό να συμβεί και με τη δική σας ανοχή ή με τη δική σας στήριξη.

Καλούμε, λοιπόν, όλους τους προοδευτικούς, όλους τους δημοκρατικούς πολίτες να συστρατευτούν σε αυτή τη μεγάλη μάχη που δίνουμε. Τη μεγάλη μάχη για τη μεγάλη εκλογική ανατροπή της ερχόμενης Κυριακής. Και θέλω να απευθυνθώ και σε όλους τους δημοκράτες, στους πατριώτες, τους προοδευτικούς πολίτες, στους αριστερούς και στις αριστερές όλων των αποχρώσεων και όλων των γενεών. Αυτών που πορευτήκαμε μαζί, που χωρίσαμε κάποια στιγμή, αλλά ξαναβρισκόμαστε στους δρόμους του αγώνα, στους δρόμους της διεκδίκησης, στους δρόμους της πάλης. Γιατί για εμάς, ακούστε, για εμάς, δεν είναι μόνο κρίσιμο να κρατάς ψηλά τα λάβαρα του αγώνα και της αντίστασης, αλλά είναι κρίσιμο και να μην δραπετεύεις από τη μάχη για την προστασία των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας. Να μην το βάζει στα πόδια, να δίνεις τη μάχη, ακόμα και αν χάνεις, αν έχεις ήττες, αν έχεις πληγές, να στέκεσαι όρθιος και να παλεύεις.

Αλλά απευθύνομαι σ’ αυτόν τον κόσμο, τους πολίτες της Αριστεράς όλων των γενεών και όλων των αποχρώσεων, που ξέρω ότι συνέβαλαν αποφασιστικά στο μεγάλο θαύμα του 2015 και του Γενάρη και του Σεπτέμβρη και του Ιούλη. Και απευθύνομαι σήμερα, από δω, από την Θεσσαλονίκη, σε όλους αυτούς, από την πόλη των μεγάλων αγώνων του εργατικού κινήματος, την Θεσσαλονίκη της Πρωτομαγιάς του ΄36, απευθύνομαι από την Θεσσαλονίκη, τρεις μέρες πριν την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση.
Και απευθύνω σε όλους και όλες, παρά τις διαφορές μας, προσκλητήριο ενότητας, πάλης και αγώνα για την μεγάλη πολιτική ανατροπή.

Γιατί τώρα, πολίτες της Θεσσαλονίκης, μας λένε κάποιοι, θέλετε δεύτερη ευκαιρία. Τους απαντάμε. Είναι η πρώτη ευκαιρία που ζητάμε να κυβερνήσουμε με το δικό μας πρόγραμμα, χωρίς εντολές, χωρίς πιέσεις, χωρίς εκβιασμούς. Η πρώτη ευκαιρία να δει ο κόσμος, ο ελληνικός λαός, πώς μπορεί να κυβερνήσει μια κυβέρνηση Αριστεράς, μια προοδευτική κυβέρνηση, χωρίς να έχει τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη από τους δανειστές.

Φίλες και φίλοι, στον δρόμο αυτό, στον δρόμο της πάλης και του αγώνα, απευθυνόμαστε σε όλες τις Ελληνίδες και σε όλους τους Έλληνες και κυρίως απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς που στην προηγούμενη εκλογική μάχη επέλεξαν είτε την αποχή είτε τα μικρότερα προοδευτικά, δημοκρατικά κόμματα,, και το επέλεξαν από άποψη διότι ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα δυσαρέσκειας, διότι μας πιστώνουν πράγματι, ότι βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια, αλλά μας χρεώνουν ότι είχαν την προσδοκία αυτό να γίνει συντομότερα, είχαν την προσδοκία να πετύχουμε περισσότερα. Εμείς τους λέμε. Δεν μεμφόμαστε εσάς γιατί έχετε μεγάλες προσδοκίες. Δεν έχουμε πρόβλημα, ίσα-ίσα θεωρούμε ότι οι πολίτες πρέπει να έχουν προσδοκίες, μεγάλες προσδοκίες, ιδιαίτερα από μας, από την Αριστερά. Τους λέμε όμως, ότι τώρα η μάχη που έχουμε να δώσουμε είναι μια μάχη που αφορά όλους και όλες.
Τώρα το δίλημμα δεν είναι να εκφραστεί ένα μήνυμα ή όχι, να αποτυπωθεί ή όχι στην κάλπη. Αλλά το διακύβευμα είναι αν θα έχει η χώρα τη δυνατότητα να προχωρήσει μπροστά, οι εργαζόμενοι, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία να συνεχίζουν να βλέπουν ελαφρύνσεις και στήριγμα, ή αν θα γυρίσουμε πίσω στις μαύρες μέρες της λεηλασίας. Και θέλω να απευθυνθώ και σε όλους εκείνους που τους έχουν ποτίσει το μυαλό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει μια ταξική επιλογή, να στηρίξει τους αδύναμους και όχι τους μεσαίους. Και θέλω να απευθυνθώ σε όλες και σε όλους αυτούς, και να τους ρωτήσω. Αλήθεια, τι επιλογή θα κάνατε εσείς αν στο σπίτι σας από τα τρία σας παιδιά το ένα ήταν αδύναμο; Δεν θα παίρνατε ένα πιάτο φαί από τα άλλα δύο για να δώσετε σε αυτό το αδύναμο, να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του;
Δεν ήταν επιλογή ταξικής μονομέρειας. Ήταν επιλογή κοινωνικής ευθύνης, κοινωνικής δικαιοσύνης και επιλογή δημοκρατικής ευθύνης να στηρίξουμε τους συμπολίτες μας που το ΄15 ήταν σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης, έψαχναν να βρουν φαγητό στα συσσίτια και στους κάδους των απορριμμάτων. Γιατί, ναι, αυτό ήταν το σχέδιο του ΔΝΤ, να οδηγήσει και την Ελλάδα σαν τις άλλες χώρες της Βαλκανικής σε 1/3 αποκλεισμένων και περιθωριοποιημένων, σε 1/3 φτωχών και λεηλατημένων. Αυτό αποφύγαμε όλα αυτά τα χρόνια με μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια.
Και θέλω, σε όλους αυτούς, να απευθυνθώ και να τους πω. Αλήθεια, όταν εμείς στηρίξαμε τα δημόσια νοσοκομεία με 19 χιλιάδες προσλήψεις, όταν καταργήσαμε το 5ευρω και δώσαμε ελεύθερη πρόσβαση στους ανασφάλιστους, αυτό το κάναμε μόνο για τους αδύναμους; Οι μεσαίοι όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους, αρρωσταίνουν οι γονείς τους, σε ποια νοσοκομεία τους πηγαίνουν; Σε δημόσια ή σε ιδιωτικά;

Αλήθεια, όταν εμείς δώσαμε τη μάχη να στηρίξουμε ένα διαλυμένο κοινωνικό κράτος, με προσλήψεις στην ειδική αγωγή, στο Βοήθεια στο Σπίτι για ποιους το κάναμε αυτό; Μόνο για τους αδύναμους; Όταν εμείς καταφέραμε να βάλουμε σε μια κανονικότητα τα δημόσια σχολεία που άνοιγαν μεν τον Σεπτέμβρη, αλλά είχαν καθηγητές και βιβλία τον Δεκέμβρη, για ποιον το κάναμε αυτό; Μόνο για τους αδύναμους; Όταν εμείς αποτρέψαμε την εκ νέου περικοπή των συντάξεων και δώσαμε αξιοπρέπεια στους συνταξιούχους, που είδαν περικοπές ως και 40% από την κυβέρνηση Σαμαρά, για ποιον το κάναμε αυτό; Για τους αδύναμους και μόνο;
Φίλες και φίλοι, πολίτες της Θεσσαλονίκης, έχουμε λοιπόν και κρίση και μνήμη και δυνατότητα να συγκρίνουμε και να αποφασίσουμε την επόμενη Κυριακή. Αλλά και εμείς που κάναμε και λάθη.. αλλά, να ξέρετε, λάθη δεν κάνει μόνο αυτός που δεν προσπαθεί, λάθη δεν κάνει μόνο αυτός που δεν αγωνίζεται, λάθη δεν κάνει μόνο αυτός που δεν παλεύει. Εμείς, τώρα, έχουμε τη δύναμη, την εμπειρία να διορθώσουμε τις παραλείψεις και τις αβλεψίες μας, και να δώσουμε υλική υπόσταση σε οράματα χρόνων και χρόνων.
Αυτή την ευκαιρία είμαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται πρώτα απ’ όλους η Θεσσαλονίκη να την αφήσει να πάει χαμένη. Είμαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται και η υπόλοιπη Ελλάδα να την αφήσει να πάει χαμένη. Να επιτρέψει δηλαδή σε εκείνους που μας έστειλαν στον Καιάδα, να παριστάνουν σήμερα τους σωτήρες.
Πολίτες της Θεσσαλονίκης, έχουμε μπροστά μας τρεις κρίσιμες μέρες. Την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή. ¨Έχουμε μπροστά μας έναν σημαντικό δρόμο να διανύσουμε. Να ξέρετε ότι αυτό το οποίο σας ζητώ κι αυτό το οποίο σας διατυπώνω τη βεβαιότητά μου ότι μπορούμε να πετύχουμε δεν είναι το πιο αδύνατο που έχουμε ποτέ πετύχει. Κάποτε μας έλεγαν ότι είναι αδύνατον να τα βάλετε με την τραπεζοκρατία των Βρυξελλών και να βγείτε αλώβητοι, είναι αδύνατον να μην βγείτε από το ευρώ, είναι αδύνατον να μην χρεοκοπήσει η χώρα, είναι αδύνατον να ξανακερδίσετε τις εκλογές, είναι αδύνατον να βγείτε από τα μνημόνια, είναι αδύνατον να μην περικοπούν οι συντάξεις. Κι εμείς όλα αυτά τα πετύχαμε.
Τώρα, λοιπόν, σας ζητώ να πετύχουμε και το τελευταίο αδύνατο που θα γίνει δυνατό, με τη δική σας στήριξη, με τη δική σας μάχη, με τη δική σας ψήφο. Και θέλω να το έχετε στο νου σας, οι πιο όμορφοι αγώνες, αλλά και οι πιο όμορφες για όλους μας μέρες, βρίσκονται μπροστά μας. Δεν τις ζήσαμε ακόμα τις πιο όμορφες μέρες. Απλά, αυτό που καταφέραμε ήταν να ξεπλύνουμε τα άπλυτα του παλιού πολιτικού συστήματος, ήταν να βγάλουμε τη θηλιά από το λαιμό μας. Οι πιο όμορφες μέρες για το λαό μας είναι μπροστά μας, και θα τις ζήσουμε μαζί, θα τις δημιουργήσουμε μαζί, θα τις διεκδικήσουμε μαζί. Είναι στο χέρι μας να προχωρήσουμε ενωμένοι, νικηφόρα. Να κρατήσουμε τη ζωή μας στα δικά μας χέρια μας.

Σας καλώ λοιπόν, όλους και όλες, αυτές τις τρεις μέρες, σφιχτά, μαζί με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συμμαχίας. Ούτε λεπτό χαμένο αυτές τις τελευταίες ώρες. Να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του στον δρόμο προς την κάλπη. Να μιλήσουμε με τους ανθρώπους, να πείσουμε τους ανθρώπους, να γεμίσουμε με αισιοδοξία τους ανθρώπους και να γεμίσουμε την άδεια κάλπη από το πρωί της Κυριακής με τα δικά μας όνειρα, με τα δικά μας σχέδια, με τη δική μας βούληση της αισιοδοξίας. Να τη γεμίσουμε με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για τη μεγάλη εκλογική ανατροπή. Σπίτι-σπίτι, χωριό το χωριό, γειτονιά τη γειτονιά, πλατεία την πλατεία σας ζητώ αυτές τις τρεις μέρες να το πιστέψετε, να το πιστέψουμε και να πείσουμε άλλον έναν ο καθένας από μας. Και θα’ ρθει η μεγάλη ανατροπή. Να’ στε βέβαιοι. Θα νικήσουμε. Να’ στε βέβαιοι.

Αξίζει τον κόπο αυτή η νέα γενιά να μην είναι άλλη μια γενιά που θα της πούνε κάποια στιγμή ότι θα ζήσεις χειρότερα απ’ ότι οι προηγούμενες. Αυτή η νέα γενιά με τους δικούς μας αγώνες να γίνει η γενιά που θα ζήσει σε μια καλύτερη Ελλάδα, σε μια δίκαιη Ελλάδα. Το μπορούμε. Μπορούμε να το πετύχουμε. Καλή δύναμη και καλό αγώνα.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ