Βασικά σημεία της ομιλίας του βουλευτή Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ στην εκδήλωση του «ΠΡΑΤΤΩ» με θέμα «Το μέλλον της προοδευτικής παράταξης»

 Η τυπική και όσο περνάει ο χρόνος και ουσιαστική, έξοδος της χώρας από τις σκληρές μνημονιακές δεσμεύσεις τον Αύγουστο του ΄18 και το αποτέλεσμα των πρόσφατων εθνικών εκλογών, οριοθετούν μια νέα φάση, μια νέα μεταπολίτευση, με ένα σαφή συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων. Διαμορφώνεται ένας πολιτικός διπολισμός που δεν είναι παγιωμένος, αλλά σε κίνηση και με ενδεχόμενη αναδιαμόρφωση και που βεβαίως δεν είναι ο κλασικός δικομματισμός της μακράς μεταπολιτευτικής περιόδου.

Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει έδαφος, ούτε για τη στρατηγική του «ώριμου φρούτου», δηλαδή την αναμονή για μια περίπου νομοτελειακή ενδοσυστημική εναλλαγή στη διακυβέρνηση Επίσης είναι σαφές ότι ηττήθηκε και χρεοκόπησε ιστορικά η στρατηγική των μικρότερων ή της μεγάλης αριστερής παρένθεσης, στην οποία εκινείτο η ηγεσία της ΝΔ και όχι μόνο.

Το «αντί-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο κεφαλαιοποιήθηκε πολιτικά με την αυτοδυναμία της ΝΔ. Συνεχίζει όμως να τροφοδοτεί μια ιδιότυπη «αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση» ως υπεράσπιση από το διαμορφούμενο μιντιακό τραστ όλων των κυβερνητικών πολιτικών, αλλά και ως ακραία ομολογημένη άποψη μέσα στη ΝΔ για τη «θεσμική θωράκιση» απέναντι σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο επανόδου της Αριστεράς στη διακυβέρνηση.

Η συγκρότηση και ενδυνάμωση του προοδευτικού πόλου, με ραχοκοκαλιά το ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία, στη Βουλή και στο πολιτικό σύστημα, εδράζεται προφανώς στη διαμόρφωση μίας προγραμματικής και κινηματικής ευρύτερης «αντινεοφιλελεύθερης συμμαχίας». Δεν περικλείεται στο στερεότυπο μιας γενικόλογης «αντιδεξιάς» ή «αντίΝΔ» πολιτικής και σύμπραξης. Πρέπει και μπορεί να αντιστοιχηθεί με τα βήματα και τις προσπάθειες που γίνονται σε κλίμακα Ευρώπης για τη διαμόρφωση της Προοδευτικής Συμμαχίας.

Την ανασυγκρότηση, την ενδυνάμωση, τη μαζικοποίηση και την κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ, την αντιλαμβανόμαστε και την υπηρετούμε ως λαϊκή επιταγή και ως αναγκαία ωρίμανση των προϋποθέσεων στη νέα φάση που δεν χαρακτηρίζεται από το δίπολο μνημονιακές - αντιμνημονιακές δυνάμεις. Για να υπάρξει ως ρεαλιστική πηγή έμπνευσης και μιας νέας πολιτικοποίησης, ιδιαίτερα της νεολαίας και των εργαζομένων, ως μια εναλλακτική δύναμη και πρόταση διακυβέρνησης προς την παρούσα κυβέρνηση και τις πολιτικές νεοσυντηρητισμού και αυταρχισμού, που αυτή ήδη παράγει.

Εργαζόμαστε ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η «καρδιά» της ευρύτερης αριστερής, της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Η διαδικασία αυτή, με το ισχυρό μάλιστα ενδεχόμενο να γίνουν οι επόμενες εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής, κατάκτηση την οποία θα πρέπει ανοικτά να υποστηρίξουν όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις, προϋποθέτει ένα ευρύ πεδίο με συμπράξεις και συμπορεύσεις στους κοινωνικούς χώρους. Βεβαίως καθιστά αναγκαία και την ωρίμανση συμμαχιών και συνεργασιών στο πολιτικό πεδίο με δυνάμεις μέσα και έξω από τη Βουλή.

Οι διεργασίες αυτές πρέπει να εξελιχθούν στο έδαφος μιας νέας ριζοσπαστικής και οικολογικής οπτικής για την υπεράσπιση και διεύρυνση τόσο των νομοθετικών πρωτοβουλιών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις οποίες είχαμε κατοχυρώσει στο προηγούμενο διάστημα, όσο και για την από κοινού υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών, της ανθρωπιστικής κουλτούρας και του πολιτισμού. Να δοκιμαστούν και να ωριμάσουν με συγκλίσεις και συνέργειες στο κορυφαίο «κοινωνικό ζήτημα», τα δικαιώματα και τις εγγυήσεις της εργασίας, που πρώτα έχουν μπει -όπως είναι φανερό- στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης και αυταρχικής διακυβέρνησης.

Η Συμφωνία των Πρεσπών έσπασε την υγειονομική ζώνη που το διευρυμένο, μέχρι τότε, αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο επιχειρούσε να επιβάλει και οδήγησε σε οριζόντιες ανασυνθέσεις το πολιτικό σκηνικό. Στη νέα φάση μαζί και με τις εξελίξεις του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, επηρεάζει και συμπυκνώνει διακριτές και ενδεχομένως συγκρουσιακές για το μέλλον πολιτικές και στρατηγικές στο χώρο της Δεξιάς και της κεντροδεξιάς. Η στάση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ σε αυτό το ζήτημα, αποτελεί ιστορικό ατόπημα και ακραία υπονόμευση των προσπαθειών για προοδευτικές συγκλίσεις. Ταυτόχρονα η Συμφωνία αυτή αποτελεί την πειστική απάντηση στο εσωτερικό της χώρας και διεθνώς, ότι η αριστερή, η προοδευτική διακυβέρνηση, όπως και με την αντιμετώπιση του μείζονος προσφυγικού - μεταναστευτικού ζητήματος λειτουργεί έξω και ενάντια από πολιτικούς καιροσκοπισμούς ότι αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστική δύναμη απέναντι στο δεξιό λαϊκισμό και τις τάσεις απομονωτισμού και ξενοφοβίας που ενδυναμώνονται στην Ευρώπη και που προφανώς εγκλώβισαν και το πολιτικό σύστημα της Δεξιάς και της κεντροδεξιάς στη χώρα μας σε ακροδεξιά στρατηγική.