Ευθεία επίθεση προς την Κυβέρνηση της ΝΔ εξαπέλυσε ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, χαρακτηρίζοντας «τροχονόμο του μαύρου πολιτικού χρήματος» τη ΝΔ, με αφορμή τις πρόσφατες αλλαγές της Κυβέρνησης στον ποινικό κώδικα σχετικά με το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

«Πόσους τραπεζικούς λογαριασμούς και offshore στην Ελλάδα και στο εξωτερικό θα αποδεσμεύσετε, ως τροχονόμοι του «μαύρου» πολιτικού χρήματος; Πόσες ροές, εισροές, εκροές ως τροχονόμοι του πλιάτσικου θα ανακατευθύνετε; Με πόσα πρωτοσέλιδα των Financial Times για «πλυντήριο βρώμικου χρήματος στην Ελλάδα» θα προβληματιστείτε ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας; Πόσα τέτοια πρωτοσέλιδα συγκροτούν για εσάς τον ορισμό της ήττας της πολιτικής;», ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ.Τριανταφυλλίδης στην τοποθέτησή του κατά τη συζήτηση επί των αναθεωρητέων διατάξεων το Συντάγματος.

H τοποθέτηση του κ. Τριανταφυλλίδη:

ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρώτον, να υπομνήσουμε ότι πραγματικά αποτελεί προσβολή και για τον ομογενειακό ελληνισμό, αλλά και για τη Βουλή να έχουμε φτάσει περίπου στον επίλογο των εργασιών της Συνταγματικής Αναθεώρησης και να μην έχει οριστικοποιηθεί τι ακριβώς προβλέπεται στις διατάξεις 51 παράγραφος 4 και 54 παράγραφος 4 και να υπάρχει ένα νέφος, μια ομίχλη, μια αβεβαιότητα για το τι ακριβώς προβλέπουν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Θα εξηγήσω και στη συνέχεια, στο δεύτερο μέρος της ομιλίας μου, ότι είναι μικροκομματική προτεραιότητα γι’ αυτούς που δεκαπέντε χρόνια από το 2001 –όσον αφορά τη διάταξη 51.4- μέχρι το 2015 που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ, ουδόλως είχαν ασχοληθεί με την ομογένεια, καμιά πρεμούρα και ευαισθησία δεν είχαν για την υλοποίηση της συνταγματικής πρόβλεψης ως εκτελεστικοί νομοθέτες, παρότι συμπλήρωναν και τις διακόσιες ψήφους, γιατί συγκυβέρνησαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Έτσι, για να μην έχουμε αυτές τις όψιμες ευαισθησίες, οι οποίες βέβαια αποτυπώνονται και στην πράξη.
Ο πολίτης που μας παρακολουθεί θα αναρωτιέται γιατί να τον αφορά η Συνταγματική Αναθεώρηση. Δέκα χρόνια μνημονιακού ολετήρα, χαμένες ζωές, ταραγμένες ψυχές, ελπίδες μάταιες για μια καλύτερη ζωή. Τι και σε ποιον να πιστέψουν; Αποχή και απόσυρση για ένα σημαντικό τμήμα των πολιτών είναι το αποτύπωμα της κρίσης, της διαρραγείσας σχέσης πολιτών, πολιτικών, πολιτικής και κομμάτων.
Ποιος αξιόπιστα, με δημοκρατική ευαισθησία αλλά και διάθεση αυτοκριτικής, θα αποκαταστήσει το χαμένο σήμα της σύνδεσης και της σχέσης πολιτών και πολιτικών, είτε σαν φυσικά μεγέθη, είτε σαν άσκηση πολιτικής;
Οι πολίτες θα αναρωτιούνται γιατί οι διατάξεις του νέου Συντάγματος έχουν σχέση με τη ζωή τους, με την καθημερινότητά τους, με την οικογένειά τους. Γιατί οι δύο κεντρικές δικές μας στοχεύσεις για την μετά το μνημόνιο περίοδο, δηλαδή εμβάθυνση της δημοκρατίας, ανάσχεση του νεοφιλελευθερισμού, τους αφορούν; Απαντήσεις έτοιμες, προκάτ, δεν υπάρχουν. Αγώνας και βιωμένο παράδειγμα. Ό,τι ζητάς από τους άλλους, πρέπει πρώτα εσύ να το εφαρμόζεις στον εαυτό σου.
Η φωνή του αείμνηστου πρύτανη του Ποινικού Δικαίου του Ιωάννη Μανωλεδάκη μάς ακολουθεί και μας συνέχει: «Φροντίστε να παλέψουμε για το αδύνατο, για να μη βιώσουμε το αδιανόητο». Σταθμίζεις και επηρεάζεις με την παρουσία σου ή την απουσία σου στόχους, σκοπούς, συσχετισμούς δύναμης και τελικά συμφερόντων.
Απλό το ερώτημα όλων ημών και υμών, των πολιτών: Ποιους πρέπει να υπηρετεί το νέο Σύνταγμα της μεταμνημονιακής περιόδου; Μα, προφανώς τα συμφέροντα των πολλών. Το Σύνταγμα αποτυπώνει τα όριά μας, τα όρια του πολιτικού μας συστήματος και λέει ουσιαστικά: «Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω».
Γιατί αναφερόμαστε στην ανάσχεση του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, καθώς και της εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών; Γιατί απλά, Έλληνες πολίτες, όταν αδυνατίζει το αριστερό χέρι του κράτους, αυτό που εγγυάται τις ενισχύσεις στους αδύναμους, τα δικαιώματα των πολιτών, τη δικαιοσύνη, την ισονομία, την ισοπολιτεία, την αξιοκρατία από όλους, με όλους, για όλους, τότε αυτόματα ενισχύεται το δεξί χέρι του αυταρχισμού, το χέρι που με την επίκληση του νόμου και της τάξης, law and order, αμφισβητεί, υποτάσσει, καθυποτάσσει όταν χρειαστεί, ακόμη και με την «βορίδεια αναγκαστικότητα της βίας», δικαιώματα, ελευθερίες και διεκδικήσεις.
Αυτά σημείωνε η ταπεινότητά μου από το ίδιο αυτό εδώ Βήμα της Βουλής στις 13 Φεβρουαρίου του 2019. Από τότε, από το πρώτο στάδιο δηλαδή της αναθεώρησης, μεσολάβησαν οι εκλογές της 7ης Ιουλίου και η απόφαση του ελληνικού λαού, που στο δίλημμα: «Με αυτούς που μας έβαλαν ή με αυτούς που μας έβγαλαν από τα μνημόνια;» είπε κατά πλειοψηφία: «Με αυτούς που μας έβαλαν, με αυτούς που μας χρεοκόπησαν, αυτοί ξέρουν». Και η λαϊκή ετυμηγορία, όσο αντιφατική αν είναι ή αν φαίνεται, είναι πάντα και απόλυτα σεβαστή.
Μετά από δέκα συναπτά χρόνια μνημονιακού κανιβαλισμού όπου η οικονομία επιχείρησε να εξοντώσει τις έννοιες της «πόλις», της πολιτικής, του πολίτη, τις έννοιες της δημοκρατίας, του διαλόγου και της σύνθεσης, της ίδιας της Βουλής στον τόπο που γεννήθηκαν, επιχειρούμε να αποκαταστήσουμε τις τρωθείσες σχέσεις με όχημα το Σύνταγμα. Σχέση πολυτραυματισμένη, όπου το Σύνταγμα, ο καταστατικός χάρτης των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων ενός εκάστου και όλων μαζί, όχι απλά δεν έμεινε αλώβητος, αλλά κονιορτοποιήθηκε για να βαπτιστεί το κρέας ψάρι και να εξυπηρετηθούν οι τρέχουσες μνημονιακές ανάγκες και οι δείκτες. Οι κοινωνικές ανάγκες βαπτίστηκαν εμμονές, τα κοινωνικά δικαιώματα βαπτίστηκαν απαιτήσεις χωρίς αντίκρισμα. Τα δημόσια αγαθά, παιδεία και υγεία, βαπτίστηκαν περιττές πολυτέλειες. Το Σύνταγμα έγινε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που δεν έρχονταν καν στη Βουλή.
Το κυρίαρχο χρώμα το μαύρο. Μαύρο παντού, όπως το χαμένο σήμα της δημοκρατίας, κατά Αυγερόπουλο. Τα ερωτήματα είναι καυτά και υπαρξιακά για τη δημοκρατία μας. Θα αποκαταστήσουμε, θα επαναφέρουμε τον αναποδογυρισμένο πίνακα αρχών και αξιών κατά Ιωάννη Κάπρη ή θα αποδεχθούμε και να συνομολογήσουμε την ήττα της πολιτικής και των πολιτικών, αφού πολιτικοί, γιατροί και δημοσιογράφοι τα «πιάνουν», τους τα «χώνουν», τους μιζάρουν οι πολυεθνικές; Ή να το πω σεμνά, όπως το ανακοίνωσε ο Αντιπρόεδρός σας, θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι εταιρείες όπως η Novartis μπορεί να δίνουν χρήματα σε πολιτικούς ή σε γιατρούς ή δεν ξέρω εγώ σε όποιους άλλους, όμως σώζουν ζωές.
Θα τιμωρήσουν επιτέλους αυτοί που «τα έπιασαν» ή θα παρέχετε ασυλία στους τραπεζίτες για να μη μιλήσουν, να κάτσουν φρόνημα; Πόσους τραπεζικούς λογαριασμούς και offshore στην Ελλάδα και στο εξωτερικό θα αποδεσμεύσετε, ως τροχονόμοι του «μαύρου» πολιτικού χρήματος; Πόσες ροές, εισροές, εκροές ως τροχονόμοι του πλιάτσικου θα ανακατευθύνετε;
Με πόσα πρωτοσέλιδα των Financial Times για «πλυντήριο βρώμικου χρήματος στην Ελλάδα» θα προβληματιστείτε ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας; Πόσα τέτοια πρωτοσέλιδα συγκροτούν για εσάς τον ορισμό της ήττας της πολιτικής; Γιατί εσείς οι απλοί Βουλευτές της περιφέρειας της Νέας Δημοκρατίας, που δεν χρωστάτε σε κανέναν, που φτιάξατε μόνοι σας, με εντιμότητα και καθαρότητα το όνομά σας, στους νομούς και στις πόλεις σας, συμβάλλετε με την ψήφο σας να ονομάζουν εφημερίδες όπως οι Financial Times, το ιερό ευαγγέλιο των τεχνοκρατών, τη χώρα μας, την Ελλάδα μας «πλυντήριο βρώμικου χρήματος»;
Πού είναι ο πατριωτισμός σας; Πού είναι η πατριωτική σας ευαισθησία; Θα ψηφίσετε την ερμηνευτική διάταξη του άρθρου 86, όχι γιατί το προτείνουμε εμείς, όχι γιατί στην προηγούμενη Βουλή το ψήφισαν άλλοι τριάντα πέντε πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, αφού έλαβε εκατόν εβδομήντα εννέα ψήφους, αλλά για να βγούμε όλοι μαζί στους Έλληνες πολίτες και να πούμε ότι για τη δωροδοκία του πολιτικού δεν υπάρχει παραγραφή των δύο κοινοβουλευτικών περιόδων;
Εμείς είχαμε και έχουμε τα κότσια, όπως με τα προνόμια των Βουλευτών και την κατάργηση του αφορολόγητου των Βουλευτών, που ίσχυε από το 1975.
Το αποδείξαμε με τη νομοθετική μας πρωτοβουλία και την ψήφιση, όπου εμείς ζητήσαμε ονομαστική ψηφοφορία για το άρθρο 71 του ν. 4472/2017 και βέβαια εμείς ζητήσαμε την ονομαστική ψηφοφορία και δεν διανοήθηκε κανείς Βουλευτής όλων των κομμάτων από την προηγούμενη Βουλή να μην το ψηφίσει, την κατάργηση του αφορολόγητου των Βουλευτών, που ίσχυε από το 1975. Γιατί πρώτα από μας, το βιωμένο παράδειγμα, αρχίζει η εφαρμογή αυτών που ζητάμε από τους άλλους. Με την πράξη μας και όχι τον κούφιο πολιτικό λόγο ανατρέπουμε κατεστημένες αντιλήψεις και συμπεριφορές διαφθοράς, σήψης, ρεμούλας και πλιάτσικου. Τώρα, εσείς έχετε τα κότσια;
Το ερώτημα που αιωρείται στην Αίθουσα είναι σαφές: Σας κρατάει κανείς;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Βίτσας): Κύριε Τριανταφυλλίδη, σας παρακαλώ ολοκληρώνετε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Σας ευχαριστώ για την κατανόηση.
Λέτε στα τηλεοπτικά πάνελ ότι είναι αυτονόητο, λέτε ότι υπάρχει και νομολογία. Λέτε ότι το έχει πει και ο Άρειος Πάγος, λέτε ότι το έχει πει και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ελάτε λοιπόν, να ψηφίσουμε όλοι μαζί, και οι τριακόσιοι, την ερμηνευτική διάταξη του άρθρου 86 και να θωρακίσουμε από οποιαδήποτε παρερμηνεία, κακοβουλία, και να πούμε σε κάθε Έλληνα πολίτη, σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, πως για όποιον πολιτικό δωροδοκείται, για όποιον πολιτικό «τα πιάνει», του «τα χώνουν», τα έχει αρπάξει γι’ αυτόν και για την πάρτη του, δεν υπάρχει παραγραφή, όπως γινόταν μέχρι χθες. Να πούμε, δηλαδή, ότι δεν καλύπτει ο ένας τον άλλον γιατί τον «κρατάει». Ζητάμε φως παντού, στα πάντα, για τους πάντες!
Ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)