ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

04/12/2019

Αλ. Τσίπρας: H ανευθυνότητα του κ. Μητσοτάκη σε κρίσιμα εθνικά θέματα γεννά ανασφάλεια και εγκυμονεί σοβαρούς εθνικούς κινδύνους

Αλ. Τσίπρας: H ανευθυνότητα του κ. Μητσοτάκη σε κρίσιμα εθνικά θέματα γεννά ανασφάλεια και εγκυμονεί σοβαρούς εθνικούς κινδύνους



Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην σημερινή συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 

Έχω την αίσθηση τις τελευταίες μέρες ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έχει αρχίσει, να το πω λαϊκά, να ρετάρει και να φαίνονται πολύ έντονα οι αδυναμίες, παρά το γεγονός ότι υπάρχει μια πανίσχυρη μιντιακή και επικοινωνιακή ομπρέλα η οποία έχει στηθεί. Παρ’ όλα αυτά, όμως, ούτε αυτή μπορεί πια να κρύψει ούτε τα σκάνδαλα, ούτε την ανικανότητα, ούτε την ασυνεννοησία, ούτε και τη fake αριστεία.

Όλο αυτό βέβαια που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα, τις τελευταίες μέρες πολύ πιο έντονα, θα ήταν αντικείμενο σκωπτικής αντιμετώπισης, αν δεν αφορούσαν όμως τις ζωές μας και αν δεν λάμβαναν χώρα και σε κρίσιμους τομείς που αφορούν τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, κρίσιμων εθνικών θεμάτων, ή της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης.

Διότι το να καλύπτει ψευδόμενους και απατεώνες υφυπουργούς ή διωκόμενους για σκάνδαλα συμβούλους και συνεργάτες, ο πρωθυπουργός, ή να διορίζει παντού σε κρατικές θέσεις με κριτήρια αναξιοκρατικά και πελατειακής δοσοληψίας, ήταν κάτι το οποίο μπορεί κανείς να το ανέμενε.

Εμάς δεν μας εκπλήσσει τόσο πολύ.

Αλλά το να χειρίζεται με τόση μεγάλη ανευθυνότητα κρίσιμα εθνικά θέματα, είναι νομίζω κάτι το οποίο ξεπερνά τη δυνατότητα της ανοχής, όχι της δικής μας αλλά της κοινωνίας, ακόμα και της σιωπής ενός στρατευμένου μηχανισμού που υπηρετεί την κυβέρνηση στον χώρο της επικοινωνίας.

Και το λέω αυτό, διότι πιστεύω ότι είναι μείζον ζήτημα. Η ανευθυνότητα αυτή γεννά ανασφάλεια και εγκυμονεί κινδύνους σοβαρούς, εθνικούς κινδύνους.

Εδώ και πέντε μήνες παρακολουθούμε μια κυβέρνηση που προσπαθεί να υποβαθμίσει την τουρκική προκλητικότητα στην Κύπρο, στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στο Αιγαίο.

Αυτοί που μας κατηγορούσαν τον περασμένο Ιούνιο, όταν συγκαλέσαμε – επειδή ήταν Σαββατοκύριακο – το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, το ΚΥΣΕΑ, για να συντονιστούμε στο πώς θα αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που από τότε είχαν αρχίσει να εντείνονται, μας κατηγορούσαν τότε ότι δραματοποιούμε δήθεν τις εξελίξεις. Μόλις ανέλαβαν την διακυβέρνηση, άρχισαν να κρύβουν κάτω από το χαλί τις εξελίξεις, την ένταση.

Και όταν στις 25 Σεπτεμβρίου, ο κ. Μητσοτάκης στο περιθώριο της Συνόδου του ΟΗΕ, συνάντησε τον Πρόεδρο Ερντογάν, έγινε ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός στην Ιστορία που συνάντησε Τούρκο Πρόεδρο εν μέσω έντονων προκλήσεων και παραβατικότητας και δεν έθεσε το θέμα των προκλήσεων στο Αιγαίο.

Παρόλα αυτά, εκείνη την ημέρα η κυβέρνηση διέρρευσε από το Μέγαρο Μαξίμου, ότι η συνάντηση αυτή πήγε καλύτερα του αναμενομένου.

Τόσο καλά πήγε, που επί δύο μήνες οι προκλήσεις σταματημό δεν είχαν.

Φανταστείτε, δηλαδή να μην είχε πάει και καλύτερα του αναμενομένου τι θα γινόταν.

Και όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση αποφάσιζε να κρύβει αυτές τις προκλήσεις κάτω από το χαλί, να της αφήνει αναπάντητες, να μην ενεργοποιεί τις κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας που πετύχαμε, μαζί με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιούνη που συμμετείχα τον περασμένο Ιούνη και να ακολουθεί μια πολιτική, μια στρατηγική της αδράνειας και του κατευνασμού των γειτόνων μας, με το βλέμμα βέβαια στραμμένο στις προσφυγικές ροές.

Αποκορύφωμα αυτής της στρατηγικής ήταν οι δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, που ευθέως συνέδεε τις προσφυγικές ροές με το Συριακό, αλλά και τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα θυμάστε, όταν έθεσα το ζήτημα αυτό στον πρωθυπουργό, που με αποκάλεσε ψεύτη στη Βουλή και αμέσως μετά οι δηλώσεις αυτές - διότι προφανώς ήταν δηλώσεις υπαρκτές και μαγνητοσκοπημένες - είδαν το φως της δημοσιότητας

Εμείς εγκαίρως προειδοποιήσαμε, ότι αυτή η πολιτική είναι όχι μόνο λανθασμένη, αλλά και καταστροφική. Είναι διπλά επιζήμια.

Διότι, και αχαλίνωτες θα γίνουν οι προκλήσεις, και οι ροές θα ενταθούν.

Και δυστυχώς επαληθευτήκαμε.

Με την πρωτοφανή ενέργεια να προχωρήσει η Τουρκία σε μια νομικά ανυπόστατη Συμφωνία καθορισμού ΑΟΖ με τη Λιβύη, παρακάμπτοντας την Κρήτη, τα νησιά μας στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο και φυσικά το μισό το Διεθνές Δίκαιο, αν όχι ολόκληρο.

Και η κυβέρνηση, δυστυχώς όχι μόνο βρέθηκε απόλυτα αιφνιδιασμένη και απροετοίμαστη σε μια τέτοια εξέλιξη, που θα έπρεπε τουλάχιστον να είχε προβλέψει την πιθανότητα να συμβεί, όχι μόνο δεν είχε προετοιμάσει κανένα σχέδιο διπλωματικής αντίδρασης, αλλά κατελήφθη από τον απόλυτο πανικό και άρχισε τις σπασμωδικές κινήσεις.

Βγαίνουν, λοιπόν χθες, επίσημες πηγές του υπουργείου Άμυνας και διαρρέουν στο ΑΠΕ, μια μέρα πριν την κρίσιμη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο στο Λονδίνο, ότι με πρωτοβουλία της Αθήνας παγώνουν τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με την Τουρκία.

Μία μέρα μόνο πριν τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν. Και όλοι έχουν την αίσθηση ότι πρόκειται για μία απόφαση της κυβέρνησης, η οποία ελήφθη σε κάποιο κυβερνητικό όργανο με την ευθύνη του πρωθυπουργού για ένα τόσο κρίσιμο θέμα.

Και λίγες ώρες αργότερα, βγαίνουν πηγές του Μεγάρου Μαξίμου και αδειάζουν το Υπουργείο Άμυνας, λέγοντας ότι οι τεχνικές συζητήσεις για τα ΜΟΕ θα πραγματοποιηθούν κανονικά.

Ελληνικές πηγές οι μεν, ελληνικές και οι άλλες. Ελληνικές "πηγές" εναντίον ελληνικών "πηγών", λίγες ώρες πριν ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντήσει τον Τούρκο πρόεδρο.

Κι εγώ διερωτώμαι και το λέω με θλίψη, το λέω με θλίψη πραγματικά. Διότι, ξέρετε τα θέματα αυτά, το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι κριτική στην κυβέρνηση και να κερδίσεις κάτι από αυτό. Αλλά είναι κρίσιμα θέματα για τη χώρα. Διερωτώμαι, είναι αυτή εικόνα σοβαρής και υπεύθυνης κυβέρνησης που χειρίζεται τόσο κρίσιμα εθνικά θέματα;

 

Ποιος αποφασίζει για το αν θα ακυρωθούν οι όχι, αν θα παγώσουν ή όχι, αν θα ανασταλούν ή όχι τα ΜΟΕ με τη Τουρκία;

 

Υπάρχουν αρμόδια κυβερνητικά όργανα; Συνεδριάζουν;

Υπάρχει το ΚΥΣΕΑ;

Υπάρχει ο Πρωθυπουργός ή ασχολείται μόνο να καλύπτει τα ρουσφέτια στον κρατικό μηχανισμό και τους ψευδόμενους υπουργούς που παριστάνουν τους πτυχιούχους χωρίς πτυχίο;

Έχουν άραγε τη στοιχειώδη γνώση να χειριστούν αυτά κρίσιμα εθνικά θέματα ή οι γνώσεις τους περιορίζονται στο πώς να διορίσουν κομματικά στελέχη και στο πώς να νομοθετήσουν υπέρ της διαφθοράς;

 

Δεν μπορεί η ίδια η κυβέρνηση του τόπου να αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης. Παράγοντα αποσταθεροποίησης της χώρας σε κρίσιμες στιγμές.

Πού είναι το επιτελικό κράτος που μας έταξαν;

Ποιος αποφασίζει και πώς;

Δυστυχώς πολύ σύντομα αποδεικνύεται σαθρό το μοντέλο διακυβέρνησης και η αίσθηση που μας δίνει είναι ότι βρίσκεται σε βέρτιγκο.

 

Και οφείλουν γρήγορα να συνέλθουν.

Γιατί τα πράγματα είναι σοβαρά και επαναλαμβάνω διαχειρίζονται εθνικά θέματα κρίσιμα.

 

Έστω και ετεροχρονισμένα, έστω τώρα, αφού στην πρώτη συνάντηση που είχαν τον Σεπτέμβριο δεν έθεσε τα ζητήματα, καλώ τον πρωθυπουργό να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων:

- Να ζητήσει να σταματήσουν οι προκλήσεις και η παραβατική συμπεριφορά. Δεν οδηγεί πουθενά.

- Να ανακληθεί αυτή η απαράδεκτη και νομικά ανυπόστατη Συμφωνία με τη Λιβύη, που προσβάλλει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στον θαλάσσιο χώρο νότια της Κρήτης.

- Να τερματιστεί αυτή η παραβατική συμπεριφορά στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου. Και αυτό δεν οδηγεί πουθενά.

- Και βεβαίως να τηρηθεί με καλή θέληση και από τις δύο πλευρές, η κοινή δήλωση Ε.Ε. – Τουρκίας. Να βοηθηθεί η Τουρκία για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έχει, αλλά να τηρήσει τη Συμφωνία.

Αυτά είναι τα κρίσιμα θέματα που πρέπει να θέσει σήμερα ο πρωθυπουργός στον Πρόεδρο Ερντογάν, που καλώς τον συναντά. Γιατί οι δίαυλοι επικοινωνίας πρέπει να παραμένουν ανοιχτοί και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Εγώ δεν θα πω κακώς τον συναντά, όπως μας έλεγε τότε ο κ. Μητσοτάκης, στις δύσκολες στιγμές.

Αλλά, εμείς είχαμε στρατηγική. Και ούτε μια στιγμή δεν κρύψαμε τα προβλήματα κάτω από χαλί. Ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε, όταν είχαμε 5 χιλιάδες προσφυγικές ροές την ημέρα, να πάμε ένα βήμα πίσω από τις εθνικές μας θέσεις για την υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Το βέρτιγκο όμως της κυβέρνησης δεν εξαντλείται στον πανικό και την πρωτοφανή ασυνεννοησία μεταξύ των υπουργών στη διαχείριση των ελληνοτουρκικών ζητημάτων.

Αλλά και στη διαχείριση του προσφυγικού.

Πέντε μήνες αλαλούμ και παλινδρομήσεις,

Πέντε μήνες δίχως σχεδιασμό.

Διότι πώς να έχουν σχέδιο, όταν πρέπει να εφαρμόσουν παράλληλα δύο στρατηγικές που συγκρούονται μεταξύ τους;

Από τη μία πλευρά, η στρατηγική που υιοθετεί την ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος, που σέβεται τον άνθρωπο και το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, μια στρατηγική που ακολουθούσε η δική μας η κυβέρνηση, που όμως αποδεικνύονται, εδώ και πέντε μήνες ανίκανοι να υλοποιήσουν, με ορατά τα αποτελέσματα στα νησιά και την ενδοχώρα.

Και από τη άλλη μια στρατηγική, με την ρητορική της οποίας κέρδισαν τις εκλογές, η ακροδεξιά ρητορική ότι «τους πρόσφυγες τους έφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα» και ότι «δεν ήλεγχε τη χώρα» και ότι με του που θα εκλεγούν «θα τους ρίξουν στη θάλασσα, θα τους επιστρέψουν στην Τουρκία».

Διότι είναι "λαθροεισβολείς" και διότι έρχονται εδώ για να καταλάβουν καίρια πόστα στον κρατικό μηχανισμό. Να διεισδύσουν και να αλώσουν τη ήθη και τα έθιμα της χώρας μας. Τα είπε και ο κ. Σαμαράς στο συνέδριο της Ν.Δ. προχθές.

Και, βεβαίως, παλαντζάροντας σε αυτές, πατώντας στις δύο βάρκες, εγκλωβισμένοι σε αυτές τις αντιφάσεις και στα αδιέξοδα, δεν μπορούν να είναι καθόλου αποτελεσματικοί.

 

Τη μια κατήργησαν με το που ήρθαν το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Η χώρα που δέχεται τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και μεταναστών, δεν έχει υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Την άλλη μετατρέπουν την ευθύνη της διαχείρισης σε μπαλάκι του τένις, ανάμεσα σε τέσσερεις υπουργούς. Τον αρμόδιο – αναρμόδιο, απ’ ότι φαίνεται, αναπληρωτή υπουργό, τον κ. Κουμουτσάκο, τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, τον κ. Χρυσοχοίδη, τον υπουργό Εσωτερικών, τον κ. Θεοδωρικάκο, τον υπουργό Άμυνας, τον κ. Παναγιωτόπουλο.

Και στο τέλος, επειδή το μπαλάκι του τένις δεν μπορούσε να αντέξει ανάμεσα σε αυτούς τους τέσσερεις, πήγε στον υφυπουργό. Σε έναν υφυπουργό. Η ευθύνη πήγε σε έναν υφυπουργό, τον υφυπουργό Άμυνας, τον κ. Στεφανή.

 

Και βγαίνει ο υφυπουργός, μαζί με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, πριν από 15 μέρες και μας παρουσιάζει μετά βαΐων και κλάδων ελαίας, την περίφημη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος, τα κλειστά κέντρα κράτησης στα νησιά, λέγοντας μάλιστα ότι θα αντικαταστήσουν αυτά τα κέντρα τα κλειστά, τις σημερινές υπάρχουσες ανοιχτές δομές.

Και πανηγυρίζανε. Κλείνει η ντροπή της Μόριας, μας έλεγαν. Της Μόριας που την παρέλαβαν στις 5 χιλ. και σήμερα έχει φτάσει 15 χιλ.

Και έρχεται, πριν αλέκτωρ λαλήσει, η Ευρωπαία Επίτροπος και στέλνει επιστολή στον κ. Χρυσοχοϊδη και το λέει ότι αυτά τα οποία ετοιμάζετε, αυτά τα οποία σχεδιάζετε, είναι έξω από το ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο, τα κλειστά κέντρα. Και ζητάει εξηγήσεις.

Και μετά επανέρχεται ο κ. Χρυσοχοΐδης με επιστολή που στέλνει στην Επίτροπο – θα δει το φως της δημοσιότητας σήμερα - και της εξηγεί ότι τελικά δε θα κλείσουν οι υπάρχουσες δομές, όπως έλεγε ο υπεύθυνος συντονιστής και κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Πέτσας, 15 μέρες πριν, αλλά θα λειτουργούν παράλληλα.

Με δυο λόγια ο υπουργός Χρυσοχοίδης με επιστολή του στην Ευρωπαία Επίτροπο διαψεύδει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Πέτσα και τον υφυπουργό συντονιστή Στεφανή, διαβεβαιώνοντας ότι όχι μόνο δε θα κλείσει η Μόρια, αλλά ότι θα λειτουργούν παράλληλα κλειστά και ανοιχτά κέντρα.

 

Με συγχωρείτε είναι αυτή κυβέρνηση;

Είναι αυτό συντονισμός;

Είναι αυτή υπεύθυνη στάση;

Είναι μπάχαλο.

Υπάρχει συνεννόηση;

Υπάρχει πρωθυπουργός;

 

Εμείς διαχειριστήκαμε πιο δύσκολες καταστάσεις. Πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις.

Η χώρα ήταν σε συνθήκες χρηματοπιστωτικής ασφυξίας. Βρεθήκαμε σε αδυναμία να πληρώσουμε συντάξεις και δεν ήμασταν μόνο κομματική κυβέρνηση.

Βρεθήκαμε να διαχειριζόμαστε προσφυγικές ροές των 5000 την ημέρα.

Με την Τουρκία επίσης σε μια όξυνση, μετά το πραξικόπημα αν θυμάστε, να προκαλεί και με συμβάντα αρνητικά όπως τους δυο αξιωματικούς που βρέθηκαν και συνελήφθησαν στον Έβρο, και με άλλα συμβάντα δύσκολα στο Αιγαίο.

Αλλά καταφέραμε και φέραμε εις πέρας αυτές τις δυσκολίες. Μπορεί λάθη να κάναμε, αλλά αυτήν την εικόνα δεν την δώσαμε ποτέ προς τα έξω.

Αυτήν την εικόνα της ασυντόνιστης, της ξεκούρδιστης μηχανής.

 

Και αυτή η εικόνα, επαναλαμβάνω, δεν είναι θλιβερή για την κυβέρνηση είναι θλιβερή για τη χώρα.

Και αυτό είναι το χειρότερο.

Είναι μια εικόνα ανικανότητας.

Και βεβαίως το ίδιο συμβαίνει και σε όλα όσα εσείς βιώνετε ως βουλευτές στο Κοινοβούλιο. Διότι και στο νομοθετικό έργο αυτή την εικόνα βλέπετε, της ανικανότητας.

 

Η νομοθετική εξουσία ασκείται μέσα από νομοσχέδια πρόχειρα, διαδικασίες του επείγοντος και του κατεπείγοντος και νυχτερινές τροπολογίες.

Και κανένα από τα νομοσχέδια που φέρνουν προς ψήφιση δεν ρυθμίζει, δεν ενισχύει, δεν απηχεί στην κανονική πορεία μίας ευρωπαϊκής χώρας στον 21ο αιώνα.

 

 

 

 

Μέσα σε πέντε μόλις μήνες, έδειξαν ποιο είναι το όραμά τους για τη χώρα: Η παλινόρθωση. Η επιστροφή στο πιο σκοτεινό μας χθες, αυτό που έκανε τη χώρα έρμαιο στα χέρια μίας επιτήδειας διεφθαρμένης ελίτ, στις αιτίες δηλαδή που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, σ’ αυτές αναφέρομαι. Θα έλεγα ότι η παλινόρθωση του παλιού πολιτικού συστήματος πραγματοποιείται μέσα από δύο βασικούς κορμούς νομοθετικού έργου στη Βουλή:

Ο πρώτος κορμός υλοποιεί το λεγόμενο επιτελικό Κράτος το οποίο όμως δεν είναι καθόλου επιτελικό. Εγώ θα το ονόμαζα ετσιθελικό Κράτος. Γιατί αν ήταν επιτελικό τέτοιο μπάχαλο δε θα βλέπαμε.

Ο δεύτερος κορμός νομοσχεδίων υλοποιεί το κράτος – οδοστρωτήρα στα δικαιώματα. Το κράτος – οδοστρωτήρα απέναντι στη μεσαία τάξη και στους αδύναμους.

 

Και εξηγούμαι λοιπόν τι εννοώ. Ετσιθελικό κράτος είναι το κράτος των κολλητών, των χορηγών, των συγγενών και φίλων. Της αναξιοκρατίας. Το πελατειακό κράτος. Και είναι ετσιθελικό γιατί ο κ. Μητσοτάκης μας λέει: Έτσι θέλω, έτσι κάνω, γιατί μπορώ – έχοντας επιβάλει σιωπητήριο στην 4η εξουσία, στη μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ της χώρας. Κι εδώ έχουμε εκατοντάδες, πλέον, παραδείγματα. Ελάχιστα από αυτά να συνέβαιναν επί ημερών μας, θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Εκατοντάδες παραδείγματα διορισμού ημετέρων.

 

Από τον διορισμό ενός σεκιουριτά χωρίς πτυχίο -του κ. Κοντολέοντος ως διοικητή της ΕΥΠ επειδή έκανε εξυπηρετήσεις στον κ. Μητσοτάκη όταν ήταν στην αντιπολίτευση - μέχρι τον διορισμό ενός τοπικού κομματικού στελέχους της δεξιάς, του κ. Πατέρα, ως διοικητή νοσοκομείου στην Καρδίτσα.

 

Τα απαιτούμενα προσόντα τα περιέγραψε εύγλωττα ο ίδιος ο κ. Πατέρας, ο οποίος είχε επιχειρήσει να διορισθεί -είχε βάλει φαίνεται στο μάτι αυτή τη θέση του διοικητική του νοσοκομείου- και επί των ημερών μας ξέρετε. Διότι τότε είχε προσεγγίσει του ΑΝΕΛ και είχε έρθει με το αίτημα να γίνει διοικητής του νοσοκομείου. Αλλά εμείς είχαμε διαδικασίες που για πρώτη φορά έγιναν, συνεντεύξεων, βιογραφικών, κρίσεις και δεν μπόρεσε να διεισδύσει προφανώς ο συμπαθής κος Πατέρας. Τα απαιτούμενα, όμως, προσόντα τα περιέγραψε εύγλωττα ο ίδιος σε συνεντεύξεις του: Κουβαλάς ψήφους; Αν κουβαλάς ψήφους και τις φέρνεις στον κ. Μητσοτάκη και διορίζεσαι στη θέση που επιθυμείς.

 

Πιστεύω ότι αυτή είναι μια αδιανόητη συμπεριφορά για πολιτικό αρχηγό, που παραπέμπει στον ασπρόμαυρο ελληνικό κινηματογράφο και τη μαύρη εποχή των κομματαρχών του `50 και του `60.

 

Διπλασιάζουν, επίσης, τους μετακλητούς, ξηλώνουν τη διοίκηση του ΚΕΘΕΑ, ξηλώνουν τη διοίκηση του ΚΘΒΕ, βγάζουν ανθρώπους που δεν βρέθηκαν εκεί λόγω της κομματικής τους ταυτότητας, ανθρώπους με γνώση και έργο, αγωνιώντας να δημιουργήσουν οπουδήποτε χώρο για να βολέψουν τους εαυτούς τους ή τα δικά τους παιδιά. Και βεβαίως αυτό το κράτος του κομματικού στρατού και της fake αριστείας, αυτό το "έτσι Θέλω" του κ. Μητσοτάκη δεν κάμπτεται ακόμη και μπροστά σε αντικειμενικά ζητήματα, όπως το δήθεν πτυχίο του Υφυπουργού Εξωτερικών από το Πανεπιστήμιο Columbia.

 

Κι εδώ δεν πρόκειται για λαθάκι στο βιογραφικό, όπως προσπαθούν να μας πουν. Ο ίδιος έδινε συνεντεύξεις στις οποίες μιλούσε για την αποφοίτησή του από το Columbia,ο ίδιος. Και τις έδινε στην Καθημερινή. Και αναρωτιέμαι: τι αξιοπιστία μπορεί να έχει ένας υφυπουργός, όταν λέει ψέματα για τον ίδιο τον τίτλο σπουδών του; Πριν από λίγους μήνες, με τον προηγούμενο ποινικό κώδικα, γίναμε μάρτυρες καθαριστριών να οδηγούνται στο εδώλιο του κατηγορούμενου επειδή δήλωσαν ότι έχουν πτυχίο και δεν είχαν. Αλλά οι καθαρίστριες οδηγήθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ο υφυπουργός, ο άριστος, είναι ακόμα στη θέση του.

 

Ποιος πρωθυπουργός, όμως, κρατάει ένα τέτοιο μέλος στην κυβέρνησή του και δεν το αποπέμπει; Μόνο ο κ. Μητσοτάκης, γιατί έτσι θέλει και γιατί μπορεί. Και σήμερα έρχεται μια ακόμη είδηση για τον κύριο Διαματάρη, που σε οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση χώρας ΕΕ, πλην ίσως στην Ουγγαρία του Όρμπαν να συνέβαινε αυτό που συμβαίνει εδώ, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα αυτή η εξέλιξη θα ανάγκαζε τον πρωθυπουργό να τον αποπέμψει. Ο κος Διαματάρης μπορεί να μην έχει ούτε μάστερ, ούτε πτυχίο αλλά έχει σύμβουλο που τον πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι, με κακουργηματική δίωξη για απιστία και απάτη στην ΕΑΒ. Θα ιδρώσει, έστω τώρα, το αυτί του κου Μητσοτάκη; Τι λέτε, πάμε ένα στοίχημα; Εγώ λέω όχι. Δεν θα ιδρώσει, γιατί έτσι θέλει και γιατί μπορεί.

 

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ούτε ο κος Πατέρας ούτε ο κος Διαματάρης ούτε οι σύμβουλοι με τις ποινικές διώξεις. Το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Μητσοτάκης που έχει χτίσει μια κυβέρνηση ανίκανη μεν να διαχειριστεί στοιχειώδη σοβαρότητα τα κρίσιμα εθνικά θέματα, αλλά πολύ ικανή στη πελατειακή δοσοληψία, στην αναξιοκρατία, στη πολιτική εξαπάτηση και στη διαπλοκή.

 

Έρχομαι τώρα στον δεύτερο κορμό των νομοθετημάτων της κυβέρνησης που αφορά στο Κράτος - Οδοστρωτήρα. Κατακτήσεις που κερδήθηκαν με μεγάλο κόπο, με συνεχή μάχη απέναντι στους Θεσμούς και σε πολύ δύσκολες περιόδους, γκρεμίζονται μέσα σε 5 μήνες, όχι γιατί έχουμε πια τους Θεσμούς να μας το ζητάνε, η χώρα έχει βγει από τα μνημόνια, αλλά γιατί το ζητάνε άλλοι παραδοσιακοί Θεσμοί, κι αυτοί και τότε το ζητάγανε, αλλά το κάνανε bypass στην Τρόικα. Και αναφέρομαι στον ΣΕΒ και τους φίλους και χορηγούς του κ. Μητσοτάκη, οι οποίοι βεβαίως τι ζητάνε; Ζητάνε να έχουν τις λιγότερες δυνατές υποχρεώσεις απέναντι στους εργαζομένους τους. Και βεβαίως όλο αυτό ντύνεται με τον ιδεολογικό μανδύα, όπως ντύθηκε στα χρόνια των μνημονίων, ότι δήθεν το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας της χώρα θα λυθεί με τη συρρίκνωση του εργασιακού κόστους και με τη συμπίεση της εργασίας.

 

Κι έτσι λοιπόν έχουμε σχεδόν όλες τις μεγάλες μάχες που κερδίσαμε, με μεγάλο κόπο, από τον Αύγουστο του 2018 μέχρι και τις εκλογές, μέσα σε λίγους μήνες να παίρνονται πίσω. Είτε με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής είτε δήθεν με τον τελευταίο περιβόητο δήθεν αναπτυξιακό νόμο του κ. Γεωργιάδη. Καταργούνται εκ νέου οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που επαναφέραμε. Καταργείται η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Καταργήθηκε η επεκτασιμότητα. Και βεβαίως έχουμε έναν ασφυκτικό περιορισμό στο δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στη διαιτησία.

 

Κι αυτά τα μέτρα, ξέρετε, δεν λειτουργούν μόνο αυτοτελώς, δίνουν παράλληλα το σύνθημα στην αγορά εργασίας, ένα σύνθημα στους εργοδότες ως μία πρώτη κίνηση σε ένα ντόμινο εργασιακής λαίλαπας που θα ακολουθήσει. Γι` αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι τρεις μόλις μήνες μετά την εκλογή της ΝΔ, ο Οκτώβρης ήταν ο χειρότερος Οκτώβρης σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΡΓΑΝΗ στο ισοζύγιο προσλήψεων – απολύσεων, όχι από τα χρόνια του Μνημονίου, όχι των τελευταίων 8 ετών, των τελευταίων 18 ετών με αρνητικό ισοζύγιο 126.000 χαμένες θέσεις εργασίας. Και το κυριότερο με αντιστροφή του δείκτη του ισοζυγίου μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης. Εμείς καταφέραμε να το φτάσουμε στο 60-40 υπέρ της σταθερής απασχόλησης και τώρα έχει πάει 60-40 υπέρ της μερικής και εκ περιτροπής.

 

Αυτά τα μηνύματα παίρνουν οι εργοδότες και αυτά τα μηνύματα παίρνουν μεγάλοι ιδιωτικοί φορείς, όπως η Τράπεζα Πειραιώς, που προχώρησε στην απόλυση 24 υπαλλήλων, επειδή διαφωνούσαν να αντεχθούν σε μια άλλη εταιρία του ομίλου, σπάζοντας ένα μορατόριουμ 40 χρόνων που ίσχυε στον πιστωτικό τομέα, να μη σπάνε συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Και φοβάμαι, και το λέω αυτό με πλήρη γνώση, ίσως αυτό είναι ένα από τα φαινόμενα τα πολλά που θα έχουμε στο μέλλον. Θα πολλαπλασιαστούν στο μέλλον.

 

Εκτός όμως από την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, το κράτος - οδοστρωτήρας προχώρησε σε μία σειρά από νόμους που αποτελούν επίδειξη των προθέσεών του για κατάλυση του κράτους δικαίου και εγκαθίδρυση της ανομίας των ελίτ. Εκείνοι που έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα, οι ελεγχόμενοι για τα λεγόμενα "εγκλήματα του λευκού κολάρου", βγαίνουν πλέον ατσαλάκωτοι στην κοινωνία, περνούν από το νομοθετικό πλυντήριο που ψήφισε η κυβέρνηση, ειδικά για αυτούς, και θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν πίσω τα δεσμευμένα χρήματα - τα κλεμμένα δηλαδή - και ζουν στην υγειά των κορόιδων. Και ταυτόχρονα, όσα τραπεζικά στελέχη έχουν αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη για κακουργήματα αποκτάνε ασυλία. Και με αυτό τον τρόπο βεβαίως, είναι με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια, όχι δύο.

 

Και την ασυλία στους τραπεζίτες για υποθέσεις απιστίας και την ασυλία στους εαυτούς τους, αφού μεταξύ των υποθέσεων για τις οποίες εξασφαλίζεται η ασυλία είναι και τα δάνεια των κομμάτων τους. Τα 400 περίπου εκατομμύρια δανεικά και αγύριστα. Αλλά και δίνουν ασυλία στους χορηγούς τους, αφού εδώ ανήκουν και τα περίφημα θαλασσοδάνεια των μεγάλων ΜΜΕ. Και ύστερα αναρωτιέται κανείς γιατί μπορεί ο κ. Μητσοτάκης. Εντάξει γιατί θέλει. Να, και γιατί μπορεί. Το ερώτημα βέβαια είναι: Για πόσο θα μπορεί; Και το ερώτημα είναι: Για πόσο αυτή η κοινωνία θα μένει απαθής; Και το ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς, ώστε να σηκώσει φωνή αντίστασης, διαμαρτυρίας απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα τη θλιβερή.

 

Διότι, η θεσμοποίηση της ανομίας, δυστυχώς ξεκινάει από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας. Χρειαζόταν να έρθει μια κυβέρνηση της Αριστεράς για να αλλάξει στο Σύνταγμα το άθλιο αυτό άρθρο 86. Αλλά ακόμα και αυτό το βήμα έγινε μισό. Έγινε κάτω από την πίεση τη κοινής γνώμης, αλλά έγινε μισό. Ήσασταν εσείς εδώ που το ζήσατε μέσα στην αίθουσα της βουλής, την επίμονη άρνηση της κυβέρνησης να δεχτεί την ερμηνευτική δήλωση που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ στο άρθρο 86 του Συντάγματος, ώστε να μην μπορεί κανείς πια να ισχυριστεί ότι η δωροδοκία, το λάδωμα ανήκει στα καθήκοντα του υπουργού. Όμως πώς να το δεχτεί αυτό ένα πολιτικό σύστημα του οποίου το παρελθόν είναι συνυφασμένο με τα σκάνδαλα, με τα λαδώματα με τις χρεοκοπίες της χώρας; Γιατί εν μέρει και αυτά οδήγησαν στη χρεοκοπία της χώρας.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι, θα ήθελα πριν κλείσω την εισήγησή μου, να κάνω μία αναφορά στο νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων, που κατατέθηκε προχθές το βράδυ στη Βουλή.

 

Θέλω να υπενθυμίσω ότι ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ανοίξει το συγκεκριμένο θέμα και είχε συστήσει την επιτροπή για την ψήφο των εκτός επικρατείας εκλογέων, αποτελούμενη από εγνωσμένου κύρους προσωπικότητες και όχι από κομματικά στελέχη. Ήμασταν εξαρχής το μόνο κόμμα που είχε πρόταση για το ζήτημα αυτό, και φέραμε στον δημόσιο διάλογο την πρόταση αυτή, την πρόταση της επιτροπής, όχι τη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα να μη λειτουργήσουμε με αμιγώς κομματικά κριτήρια, αλλά να φορέσουμε τη φανέλα της εθνικής και όχι τη κομματική φανέλα. Να μιλήσουμε δηλαδή με όρους Δημοκρατίας απατώντας σε ένα ώριμο αίτημα των Ελλήνων της διασποράς, να συμμετέχουν στα πολιτικά πράγματα του τόπου, χωρίς όμως να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης ή εργαλείο ή και να μπαίνουν σε μικρο-υπολογισμούς που αφορούν τους εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς. Χωρίς δηλαδή αυτοί οι θεσμικοί μεταρρύθμιση να έχει στόχο να μεταβάλλει τους εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς.

 

Κι έπειτα, για να υπάρξει διακομματική συναίνεση, όταν το θέμα τέθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση, εμείς κάναμε υποχωρήσεις από την αρχική μας θέση. Είναι γνωστό αυτό. Και κάναμε υποχωρήσεις από την αρχική μας θέση, διότι επαναλαμβάνω, ότι ο ίδιος ο νόμος ορίζει την πλειοψηφία των 2/3, αλλά έχει σοφία ο νομοθέτης ως προς αυτό, διότι τα ζητήματα αυτά δεν μπορούν να προωθούνται με κομματικές πλειοψηφίες.

 

Όμως το νομοσχέδιο που κατατέθηκε από την κυβέρνηση έχει ελλείμματα, παρά το γεγονός ότι βασίζεται στο πλαίσιο της συνισταμένης των κομμάτων στη διακομματική επιτροπή. Και λέμε μόνο ότι είναι σε άλλη κατεύθυνση από αυτό που θέλαμε εμείς. Λέω, έστω από αυτή συνισταμένη. Έχει προβλήματα. Δεν ανταποκρίνεται ούτε στο αίτημα των Ελλήνων της διασποράς να εκλέγονται τουλάχιστον, να έχουνε δικαίωμα στο εκλέγεσθαι ούτε στην ανάγκη, κι αυτό είναι κρίσιμο, για διαυγή κατοχύρωση της συμμετοχής των Ελλήνων του εξωτερικού στην εκλογική διαδικασία.

 

Θα προσέλθουμε, λοιπόν, με συγκεκριμένες προτάσεις κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου, προτάσεις και τροπολογίες, με στόχο βέβαια την ευρύτερη δυνατή συναίνεση αλλά κυρίως με στόχο τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των απόδημων Ελλήνων να έχουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν στα πολιτικά πράγματα και όχι απλά να διαμορφώνουν τους συσχετισμούς από μακριά, αλλά και με στόχο τη διασφάλιση του αδιάβλητου της κατάρτισης των εκλογικών καταλόγων και της εκλογικής διαδικασίας. Φαντάζομαι ότι ο Γ. Κατρούγκαλος που θα πάρει τον λόγο αμέσως μετά για να κάνει την εισήγησή του για την στάση μας στο νομοσχέδιο αυτό θα δώσει πολύ πιο αναλυτικές λεπτομέρειες και θα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια διεξοδική συζήτηση για να καθορίσουμε της στάση μας.

 

Με δύο λόγια θέλω να σας πω ότι ούτε η ομογένεια και η διασπορά είναι ικανοποιημένη με αυτή τη κατάσταση, ούτε έχουμε εδώ ένα νομοσχέδιο το οποίο πάει ένα βήμα μπροστά διασφαλίζοντας το αδιάβλητο της διαδικασίας. Άρα, πρέπει να γίνουν τουλάχιστον όσες διορθώσεις είναι εφικτό να γίνουν έστω και την τελευταία στιγμή.

 

 

Κλείνω λέγοντάς σας, ότι σε εσάς τους 85, τους 86, μαζί με εμένα, βουλευτές της κοινοβουλευτικής μας ομάδας, πέφτει σήμερα ένα διπλό βάρος.

Το βάρος να είμαστε και οι ογδόντα έξι, ογδόντα έξι ασπίδες της δημοκρατίας μέσα στη βουλή, υπέρμαχοι των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων που καταπατώνται με σχεδόν κάθε νομοσχέδιο που εισέρχεται για συζήτηση. Ακόμη πιο έντονα. Ακόμη πιο δυναμικά. Και από την άλλη πλευρά όμως, να μη μένουμε μόνο μέσα στη Βουλή, να είμαστε δίπλα στους πολίτες και έξω από τη Βουλή, με την ευθύνη μας να στηρίζουμε τις αγωνίες τους, τους αγώνες τους, να τους πληροφορούμε και για όλα όσα συμβαίνουν και δεν τα μαθαίνουν από τα ΜΜΕ. Να ενισχύουμε τους αγώνες τους.

 

Ένας ΣΥΡΙΖΑ που θέτει στο επίκεντρο το άνοιγμα στην κοινωνία έχει ανάγκη και από βουλευτές που ανοίγονται στην κοινωνία. Αυτό λοιπόν που θέλω να σας ζητήσω είναι να εντείνετε τις προσπάθειές σας στο κοινοβούλιο αλλά ταυτόχρονα να βγείτε και έξω. Έξω στον κόσμο που ζητάει να μάθει, να ακούσετε τις αγωνίες τους και να μιλήσετε μαζί τους και να τους ενημερώσετε για τις προσπάθειές μας.

 

Να γίνετε, συνεπώς, το πιο διαδραστικό κομμάτι του νέου ΣΥΡΙΖΑ. Ο ιστός που συνδέει τον πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Και με αυτό τον τρόπο, να σταθείτε στο πλευρό:

-του εργαζομένου που πλήττεται.

-του πολίτη που παίρνει μειωμένο επίδομα πετρελαίου και ακούει στις ειδήσεις ότι αυξάνεται το επίδομα, αλλά παίρνει μειωμένο.

-του αγρότη που βλέπει σήμερα τον λογαριασμό της ΔΕΗ να φουσκώνει.

-του επαγγελματία που βλέπει τις ασφαλιστικές εισφορές του να αυξάνονται.

-του φοιτητή και της φοιτήτριας που ζει τη βία και τον αυταρχισμό ενός νέου συντηρητικού κράτους.

-του νέου και της νέας που μάχεται για δικαιώματα που απειλούνται.

-του πολίτη που αρχίζει να νιώθει ότι άλλα του υποσχέθηκαν και άλλα κάνουν.

 

Αγώνας μέσα στη βουλή για να δίνουμε τεκμηριωμένες απαντήσεις και αντιπολίτευση με επιχειρήματα. Αγώνας και έξω από τη βουλή, για να γίνουμε ένα με τον άνθρωπο, τα προβλήματά του, τις έγνοιες του, τις απόψεις του. Για να γίνουμε ξανά η ελπίδα του κόσμου που μας στήριξε όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και αυτών που πολύ γρήγορα θα απογοητευτούν. Και ήδη έχουν αρχίσει να απογοητεύονται από τη σημερινή κυβέρνηση.

 

Έχουμε λοιπόν, διπλή δουλειά να κάνουμε. Έχουμε διπλή την ευθύνη. Όμως και η ικανοποίηση θα είναι διπλή, όταν θα δούμε όλοι μαζί να ανθίζουν οι καρποί των κόπων μας. Όταν θα δούμε όλοι μαζί μια νέα κοινωνική πλειοψηφία ανήσυχων, προοδευτικών πολιτών να διαμορφώνεται με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν θα δούμε όλοι μαζί τη χώρα μας να επιστρέφει στον δρόμο της δημοκρατίας, της ισότητας, της ισονομίας, των δικαιωμάτων, της δικαιοσύνης. Όταν θα δούμε τη χώρα μας να έρχεται ξανά στη σωστή πλευρά της ιστορίας. 

Καλή δύναμη λοιπόν και καλούς αγώνες.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ