ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

07/12/2019

Δημ. Παπαδημούλης: 6 μήνες μετά, ο Μητσοτάκης παλινωδεί στο προσφυγικό-μεταναστευτικό και στα εθνικά θέματα

Δημ. Παπαδημούλης: 6 μήνες μετά, ο Μητσοτάκης παλινωδεί στο προσφυγικό-μεταναστευτικό και στα εθνικά θέματα



Συνέντευξη στην ιστοσελίδα indicator.gr: Η κυβέρνηση της ΝΔ πιάστηκε απροετοίμαστη

Στηρίζω τον συλλογικό μας σχεδιασμό για τη διεύρυνση, την ανασυγκρότηση και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, όπως τον παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας και εγκρίθηκε ομόφωνα

Ο Μητσοτάκης είναι αναγκασμένος να ξεχάσει όσα έλεγε προεκλογικά για ‘ψηφαλάκια’ - Πώς είναι δυνατόν να πείσει τον ομοϊδεάτη του στο ΕΛΚ, Όρμπαν, να δεχθεί πρόσφυγες, όταν δεν μπορεί να πείσει τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες της ΝΔ;


Σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα indicator.gr ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, επισημαίνοντας ότι «η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παλινωδεί ανάμεσα στην προεκλογική της ρητορική, σύμφωνα με την οποία ‘’για όλα φταίει ο Τσίπρας’’, και στην αισθητή πραγματικότητα. Τώρα ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν γεωπολιτικοί λόγοι - ότι παίζει με τις στρόφιγγες ο Ερντογάν». Τόνισε, επίσης, ότι «η λύση στο προσφυγικό είναι μία αναλογική κατανομή των προσφύγων σε όλα τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια γενναία μεταρρύθμιση των πολιτικών ασύλου, η οποία όμως μπλοκάρεται συστηματικά στο συμβούλιο, όπου οι κυβερνήσεις των κρατών του Βίσεγκραντ μαζί με ορισμένες ακόμη έχουν μπλοκάρει τα πάντα».
Όσον αφορά την τουρκική προκλητικότητα, τόνισε πως «η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέρασε μία περίοδο αυταπατών, θεωρώντας ότι με μια πολιτική κατευνασμού, φιλίας, τα πράγματα θα κυλήσουν ομαλά. Δυστυχώς, αυτή η πρόβλεψη διαψεύσθηκε και συνετρίβη στο έδαφος της πραγματικότητας και η κυβέρνηση πιάστηκε απροετοίμαστη. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έγινε, με το ενδοκυβερνητικό αλαλούμ για τα λεγόμενα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης - άλλα από το Υπουργείο Άμυνας, άλλα από το Μαξίμου», ενώ για τις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και το εγχείρημα της διεύρυνσης δήλωσε πως «ως ένας από τους συν-ιδρυτές, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του βασικού πολιτικού προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, προσυπογράφω ένα σημείο από την ανακοίνωση της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ: ‘για τον ΣΥΡΙΖΑ των πολλών και όχι των παλιών’».

Link δημοσίευσης


Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

- Αναφορικά με τις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, πώς βλέπετε το εγχείρημα της διεύρυνσης και ανασυγκρότησης. Θεωρείτε ότι είναι εφικτό να υπάρξει περαιτέρω γεφύρωση με στελέχη από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και είναι δυνατό να κρατηθεί η αριστερή ταυτότητα;

Στηρίζω τον συλλογικό μας σχεδιασμό για τη διεύρυνση, την ανασυγκρότηση και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, όπως τον παρουσίασε ο κ. Τσίπρας πριν λίγες ημέρες στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης κι όπως εγκρίθηκε ομόφωνα την επομένη. Αυτό το εγχείρημα ουσιαστικά, προσπαθεί να αποτυπώσει και με όρους πολιτικούς – οργανωτικούς, αυτό που ήδη έχει συμβεί στην πραγματικότητα, στην κοινωνία και στην κάλπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι όταν έχασε στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου, ψηφίστηκε από σχεδόν το 32% του ελληνικού λαού - δηλαδή ένας στους τρεις Έλληνες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Αυτό σημαίνει ότι η νέα ταυτότητα του κόμματός μου, έχει επικυρωθεί με την λαϊκή ψήφο που καθιστά το κόμμα μας, τον βασικό πόλο στον ευρύτερο αριστερό και προοδευτικό χώρο. Δεν πιστεύω ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε λιγότερο αριστεροί, εάν γίνουμε περισσότεροι. Και εγώ θα έλεγα ότι είμαι από τους παλιούς, από τους συνιδρυτές, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του βασικού πολιτικού προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Πριν 30-31 χρόνια γράψαμε το κοινό πόρισμα με τον Γιάννη Δραγασάκη που οδήγησε στη συγκρότηση του Συνασπισμού τότε και, προσυπογράφω με έμφαση μια ατάκα που μου άρεσε από την ανακοίνωση της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, «για τον ΣΥΡΙΖΑ των πολλών και όχι των παλιών». Και δε με φοβίζει ούτε η ένταξη προσώπων και προσωπικοτήτων που είχαν άλλη κομματική και πολιτική προέλευση στον χώρο μας, διότι από τη στιγμή που μετακινούνται σημαίνει ότι αποδέχονται και τις νέες συντεταγμένες.

Για μένα, κ. Κοσμόπουλε, η χρυσή πρόκληση είναι το πρόγραμμα. Εγώ ήμουν, είμαι και θα παραμείνω αριστερός. Πάντα όμως πίστευα σε μία σύγχρονη αριστερά, δημοκρατική, ανοιχτή στις συμμαχίες, ευρωπαϊκή, με έντονο οικολογικό προσανατολισμό. Χαίρομαι γιατί πράγματα που πάντα υποστήριζα και που στο παρελθόν ήταν μειοψηφικά μέσα στο κόμμα μου, τώρα έχουν γίνει «mainstream», όπως λέμε στα νεοελληνικά. Δε με φοβίζει λοιπόν καθόλου αυτό.

Αν κάτι φοβάμαι ή για να είμαι ακριβέστερος, πιστεύω ότι πρέπει να προσέξουμε, είναι την ανάγκη, όλο αυτό το άνοιγμα να χτισθεί σε γερές προγραμματικές βάσεις, να δημιουργήσουμε δηλαδή, ένα πειστικό ελκυστικό πρόγραμμα προοδευτικής διακυβέρνησης, γιατί με αυτό θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε την επάνοδό μας στην κυβέρνηση όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Και δεύτερον, συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες, ανοιχτές, χωρίς διάκριση μεταξύ παλιών και καινούριων, αλλά και μακριά από συγκεντρωτικά ή αρχηγικά πρότυπα που δεν ταιριάζουν ούτε στην εποχή μας, ούτε στο ιδεολογικό πολιτικό προγραμματικό πλαίσιο.


- Άρα θεωρείτε ότι μπορούν να ξεπεραστούν οι αγκυλώσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ;

Πιστεύω στη θεωρία των μεγάλων αριθμών και νομίζω ότι το άνοιγμα που ήδη πραγματοποιείται με την εγγραφή χιλιάδων μελών στις γραμμές του κόμματος θα κάμψει επιφυλάξεις ή και αντιρρήσεις. Και σε αυτό υπάρχουν δύο μεγάλα πλεονεκτήματα, και γι’ αυτό το λόγο δε φοβάμαι και τις διαφορετικές απόψεις. Το πρώτο, είναι ότι ο Τσίπρας είναι αδιαφιλονίκητος ηγέτης, άρα δεν υφίσταται ηγετικό πρόβλημα. Το δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχουν διαφορές πολιτικής στρατηγικής μέσα στο κόμμα.

Επομένως, πιστεύω πάρα πολύ στην αξία της δημοκρατίας και της σύνθεσης και δεν με φοβίζει και η έκφραση διαφορετικών απόψεων. Το κρίσιμο θέμα, όπως σας είπα, είναι το πρόγραμμα, οι συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες και να μην ξεχνάμε ποτέ ότι δεν είμαστε μόνοι μας, ότι ο κόσμος περιμένει από εμάς, πάνω απ’ όλα, μία δυναμική πειστική αντιπολίτευση απέναντι σε μια κυβέρνηση που, όσο κι αν τη στηρίζουν με σχεδόν μονοφωνία τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, έχει πλέον περάσει στη φάση όπου ξεφουσκώνει η περίοδος χάριτος και αρχίζει η φθορά.


- Πολλοί αναφέρουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να βρει τον κατάλληλο αντιπολιτευτικό βηματισμό. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

Σίγουρα πάντα μπορούμε και καλύτερα. Και νομίζω ότι είναι λογικό στην αρχή μετά το τράνταγμα της ήττας, να υπάρχει μία περίοδος σχετικής ανασύνταξης και αναστοχασμού με σκοπό να βρεθούν νέα πατήματα στο καινούριο τοπίο. Νομίζω όμως ότι τα πράγματα πλέον έχουν μπει σε μία σειρά. Εγώ αυτό που θα ήθελα είναι να επιταχύνουμε τους ρυθμούς μας για τη συγκρότηση του προγράμματός μας και να βελτιώνουμε καθημερινά τον συντονισμό μας στην αντιπολίτευση που ασκούμε σε μία κυβέρνηση, η οποία κάθε μέρα που περνά αποδεικνύει ότι είναι βαθιά μπολιασμένη από πάρα πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά της παλιάς κλασικής δεξιάς.


- Θα ήθελα τώρα να περάσουμε σε ένα καυτό θέμα, το μεταναστευτικό – προσφυγικό, το οποίο βρίσκεται ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα. Πως σχολιάζετε τις μέχρι τώρα ενέργειες της νέας κυβέρνησης στο πεδίο αυτό; Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε καλύτερη «συνταγή» αντιμετώπισης;

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σχεδόν μισό χρόνο αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση, παλινωδεί στο προσφυγικό – μεταναστευτικό θέμα ανάμεσα στην προεκλογική της ρητορική, σύμφωνα με την οποία «για όλα φταίει ο Τσίπρας», και στην αισθητή πραγματικότητα. Τώρα ανακαλύπτουν ότι υπάρχουν γεωπολιτικοί λόγοι, ότι παίζει με τις στρόφιγγες ο Ερντογάν. Τώρα ανακαλύπτουν αυτό για το οποίο φώναζαν χρόνια και συνεχίζουν να φωνάζουν: την ελλειμματική στήριξη και αλληλεγγύη της Ευρώπης στην αντιμετώπιση του προσφυγικού. Η λύση στο προσφυγικό, που η αλήθεια είναι ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να επιτύχει, είναι μία αναλογική κατανομή των προσφύγων σε όλα τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια γενναία μεταρρύθμιση των πολιτικών ασύλου έτσι όπως την έχει προτείνει το Ευρωκοινοβούλιο και η Κομισιόν, η οποία όμως μπλοκάρεται συστηματικά στο συμβούλιο, όπου οι κυβερνήσεις των κρατών του Βίσεγκραντ μαζί με ορισμένες ακόμη έχουν μπλοκάρει τα πάντα.

Με απλά λόγια, ο Μητσοτάκης είναι αναγκασμένος πια στο εσωτερικό να ξεχάσει όσα έλεγε προεκλογικά για να πάρει «ψηφαλάκια» και να εφαρμόζει ή τουλάχιστον να προβάλλει ρητορικά την πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα. Αλλά πώς είναι δυνατόν να πείσει τον Όρμπαν, που είναι και ομοϊδεάτης του, να πάρει μερικούς πρόσφυγες στην Ουγγαρία όταν δεν μπορεί να πείσει τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη ή τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας να δεχθεί μερικούς πρόσφυγες στον νομό του, στην πόλη του ή στην περιφέρειά του; Και εκεί εμπλέκονται και τα εσωτερικά της Νέας Δημοκρατίας. Έχουν αλλάξει τρεις ή τέσσερις φορές σχέδιο και αρμόδιο για την αντιμετώπιση του προσφυγικού – τον Κουμουτσάκο, τον Στεφανή, τον Χρυσοχοΐδη. Και ποια γραμμή ακολουθούν για την υλοποίηση της πολιτικής τους για το προσφυγικό; τη γραμμή Σαμαρά; Ο παλιός και πολύ αγαπητός μου σύντροφος και φίλος που δυστυχώς χάσαμε πρόωρα, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, συνήθιζε να λέει μια ωραία γαλλική παροιμία: «Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι». Και λυπάμαι γιατί στην περίπτωση του προσφυγικού – μεταναστευτικού αυτή η παροιμία ταιριάζει άριστα σε αυτό που τώρα αντιμετωπίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.


- Πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθεί όλη αυτή η κατάσταση στο μέλλον;

Δυστυχώς, οι προσφυγικές – μεταναστευτικές ροές θα συνεχιστούν και ενδεχομένως θα αυξηθούν, σύμφωνα με όλες τις μελέτες των ειδικών και του ΟΗΕ. Και επειδή εμείς για λόγους ιστορίας και γεωγραφίας κυρίως είμαστε πύλη εισόδου, θα πρέπει, αντί για μικροκομματικούς καυγάδες, πρώτον, να αναπτύξουμε μια εθνική στρατηγική με ευρύτατη συναίνεση για να πιέσουμε την Ευρώπη, ώστε να είναι αντάξια αυτού του θέματος, βρίσκοντας μια ευρωπαϊκή λύση – απάντηση στο προσφυγικό και να βελτιώσουμε και τον εθνικό σχεδιασμό που σημαίνει μια προσπάθεια κατανομής των προσφύγων σε όλη τη χώρα και βαθμιαίας ένταξης κάποιων από αυτούς και στην οικονομική – κοινωνική δραστηριότητα.

Επίσης, θα πρέπει να αξιοποιήσουμε ολοένα και καλύτερα τους διατιθέμενους κοινοτικούς πόρους, ώστε να έχουμε και καλύτερο αποτέλεσμα. Για να είμαι ειλικρινής, ούτε στα χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τέλεια τα πράγματα. Τώρα, όμως, η κατάσταση εκεί έχει επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο, και δεν το λέω για αντιπολιτευτικούς λόγους, αφού και ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης επισκέφθηκε τη Μόρια τον Ιούλιο ως φρέσκος υπουργός και ισχυρίστηκε πως όλα ήταν ωραία και σήμερα ο αριθμός των ανθρώπων που στοιβάζονται εκεί είναι σχεδόν τριπλάσιος.


- Όπως αναφέρατε κι εσείς προηγουμένως, το προσφυγικό – μεταναστατευτικό, συνδέθηκε με τα γεωπολιτικά δρώμενα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και όπως βλέπουμε η τουρκική προκλητικότητα διαρκώς εντείνεται, ενώ στον καμβά τώρα μπήκε και η Λιβύη μετά τη συμφωνία που υπέγραψαν για τις θαλάσσιες δικαιοδοσίες. Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση χειρίζεται σωστά το θέμα και τι επιπλέον θα μπορούσε να κάνει;

Πιστεύω ότι το πρώτο πράγμα που χρειάζεται κανείς να κάνει για να αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα, είναι να μην έχει αυταπάτες. Και πιστεύω ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέρασε μία περίοδο αυταπατών, θεωρώντας ότι με μια πολιτική κατευνασμού, φιλίας, και σας θυμίζω και τις παλιές κουμπαριές, ότι τα πράγματα θα κυλήσουν ομαλά. Δυστυχώς, αυτή η πρόβλεψη διαψεύσθηκε και συνετρίβη στο έδαφος της πραγματικότητας και η κυβέρνηση πιάστηκε απροετοίμαστη.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που έγινε πριν λίγες ώρες, με το ενδοκυβερνητικό αλαλούμ για τα λεγόμενα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, άλλα από το Υπουργείο Άμυνας, άλλα από το Μαξίμου. Δυστυχώς, η διεθνής στήριξη έναντι της τουρκικής προκλητικότητας δεν είναι αυτή που θα θέλαμε ως Ελλάδα. Ο Τραμπ κάνει πλάτες και στηρίζει τον Ερντογάν, στο ΝΑΤΟ μας λένε να τα βρούμε μεταξύ μας και η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, παρότι είναι στα λόγια σαφής και ισχυρότερη από αυτή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, δε μεταφράζεται σε κυρώσεις, γιατί πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν τα δικά τους οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα και παίζουν παιχνίδι με τον Ερντογάν.

Γι’αυτό τον λόγο ο Μητσοτάκης θα έπρεπε να συγκαλέσει συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής, να επιδιώξει έναν σοβαρό εθνικό σχεδιασμό πάνω σε αυτά τα θέματα, πατώντας πάνω σε μια ρεαλιστική, κατά τη γνώμη μου, διαπίστωση ότι ο Ερντογάν δεν είναι τόσο ισχυρός όσο θέλει να φαίνεται, έχει πάρα πολλά ανοιχτά μέτωπα και δεν του είναι καθόλου εύκολο να προσθέσει κι άλλα.

Πριν από μερικούς μήνες, ο Τσίπρας με τον Αναστασιάδη κατάφεραν να περάσουν μια ομόφωνη απόφαση στην Ευρώπη των 28 για κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Αυτή η απόφαση πρέπει τώρα να εξειδικευτεί και κυρίως να αρχίσει να εφαρμόζεται, κάτι το οποίο είναι έργο και υποχρέωση του Κ. Μητσοτάκη.


- Ωστόσο, από τη στιγμή που δεν είναι τόσο ισχυρές οι δηλώσεις από τους Ευρωπαίους ηγέτες και από τα ευρωπαϊκά όργανα γενικότερα, αυτό δεν αφήνει περιθώριο στον Ερντογάν να γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος; Και πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει, από την στιγμή που υπέγραψε αυτή την συμφωνία με την οποία δείχνει ότι δεν λογαριάζει κανέναν;

Νομίζω ότι αποτελεί προτεραιότητα για την ελληνική εξωτερική πολιτική η ανάπτυξη ισχυρών διεθνών συμμαχιών για την ακύρωση αυτής της προκλητικής και απαράδεκτης συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης, η οποία πάσχει από όλες τις πλευρές και δεν μπορεί να σταθεί. Και νομίζω ότι εκεί, αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινηθεί δυναμικά, σοβαρά και με σχέδιο, μπορεί να λογαριάζει και τη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Από εκεί και πέρα, επειδή ακριβώς ο Ερντογάν είναι έτσι ακριβώς όπως τον περιγράψατε και επίσης απρόβλεπτος, χρειάζεται μια τεράστια διπλωματική εκστρατεία της ελληνικής κυβέρνησης με τη συνδρομή και της αντιπολίτευσης, ο καθένας εκεί που μπορεί και έχει ισχυρότερα ερείσματα, ούτως ώστε να πιέσουμε για την υλοποίηση όλων όσων έχουν μείνει στα χαρτιά, εννοώντας τις κυρώσεις.


- Ας περάσουμε και σε μια τελευταία ερώτηση, η οποία έχει να κάνει με τον Νίκο Γεωργιάδη, ο οποίος πρόσφατα απαλλάχθηκε λόγω παραγραφής για την ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων. Ακούγεται η άποψη ότι για την εξέλιξη αυτή ευθύνεται ο Ποινικός Κώδικας που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Εν τέλει, τι ισχύει, ποια είναι αλήθεια;

Χρειάζεται τεράστιο θράσος πρώτα απ’ όλα για να ισχυρίζεται ο ίδιος ο Γεωργιάδης και οι κολλητοί και υψηλοί προστάτες του στη Νέα Δημοκρατία ότι η αθώωσή του λόγω παραγραφής αποτελεί και πολιτική και προσωπική του δικαίωση, καθώς είναι θύμα σκευωρίας. Αυτά που σας λέω δεν τα δήλωσε μόνο ο ίδιος αλλά και εφημερίδες και έντυπα τα οποία συντάσσονται στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας.

Τώρα όσον αφορά τη γελοία δικαιολογία περί Ποινικού Κώδικα, πρώτα απ’ όλα το συγκεκριμένο εδάφιο του κώδικα ψηφίστηκε τώρα, τον Νοέμβριο, με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, ενώ από τον ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίστηκε. Και εν πάση περιπτώσει, από τη στιγμή που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έφερε τώρα ένα νομοσχέδιο για αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, αυτό με το οποίο η Ελλάδα έγινε πλυντήριο για τα εγκλήματα των «λευκών κολλάρων» και διευκολύνθηκαν τα συμφέροντα ανθρώπων που κατηγορούνται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μπήκε σε διαδικασία αποδέσμευσης ένα ποσό μπλοκαρισμένων καταθέσεων και τιμαλφών ύψους 1,2 δις. Από τη στιγμή που έγιναν όλα αυτά και αν υποθέσουμε ότι υπήρχε κάτι κακό από τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ στους Ποινικούς Κώδικες, γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν το άλλαξε; Ας αφήσουμε τις υποκρισίες, το πράγμα πονάει πολύ γιατί, στην περίπτωση αυτή, όπως και στην περίπτωση του Φλώρου, αποδεικνύεται δυστυχώς ότι συχνά στην Ελλάδα, αντί για την ισχύ του δικαίου, έχουμε την επιβολή του δικαίου των ισχυρών. Και για να περάσω και σε κάτι άλλο, συναφές, απ’ ότι θυμάμαι σε μία καθαρίστρια η οποία ανακριβώς ισχυρίστηκε ότι έχει απολυτήριο δημοτικού για να βρει δουλειά, ενώ είχε τελειώσει μόνο την Ε’ δημοτικού, ρίξαμε δέκα χρόνια φυλακή.

Αντίθετα, στον κατ’ εξακολούθηση ψεύτη και αιώνιο φοιτητή του Κολούμπια, κ. Διαματάρη, η κυβέρνηση προσέφερε αμέριστη στήριξη, πράγμα που σημαίνει ότι το πρόβλημα πια δεν είναι ο Διαματάρης αλλά ο Μητσοτάκης. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί θυμάμαι τη Νέα Δημοκρατία να πηγαίνει σε διαδηλώσεις με σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη», υπουργοί έχουν παραιτηθεί ή εκδιωχθεί γιατί ανακαλύφθηκε ότι είχαν δώσει ψευδή στοιχεία ή ότι τα διδακτορικά τους στηρίχθηκαν σε λογοκλοπή. Στην Ελλάδα, όμως, ο κ. Διαματάρης διόρθωσε το βιογραφικό του, αφαίρεσε όχι μόνο τα περί μεταπτυχιακού αλλά και τα περί πτυχίου και παραμένει υφυπουργός. Κατόπιν αυτού, ισχυρίζομαι ότι όσοι πέρασαν από το Καρτιέ Λατέν, το οποίο είναι κοντά στη Σορβόννη, θα μπορούν να μπουν στη λίστα του μητρώου της Νέας Δημοκρατίας ζητώντας κι αυτοί μια ανάλογη θέση.



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ