Σημεία συνέντευξης της αναπληρώτριας τομεάρχη Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτή Β2 Δυτικού Τομέα Αθήνας, στον ρ/σ FLASH 99,4

Για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, η Χ. Καφαντάρη είπε ότι η κ. Σακελλαροπούλου έχει αποδείξει ότι είναι άξια γυναίκα – κι αυτό παίζει ρόλο στη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Υπήρξε και Πρόεδρος του ΣτΕ, αν και η ΝΔ δεν είχε στηρίξει την υποψηφιότητά της τότε, οπότε φαίνεται ότι την πρότεινε ο Πρωθυπουργός και για να ανταπεξέλθει στα εσωτερικά προβλήματά του κόμματός του. Αποτελεί σίγουρα μία εξαιρετική περίπτωση. Ωστόσο, μια απάντηση από τη ΝΔ «γιατί όχι Παυλόπουλος» δεν την έχουμε ακόμη.

Ως προς την εξωτερική πολιτική ανέφερε ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ψύχραιμοι, να λέμε λίγα και να κάνουμε πολλά. Κανείς δεν πρέπει να μας θεωρεί δεδομένους γιατί σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορείς ούτε να διαπραγματευτείς ούτε να διεκδικήσεις κι αυτό έχει να κάνει και με την αμυντική συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ. Χρειάζεται εθνική ομοψυχία αλλά και πιο ενεργητική εξωτερική πολιτική. Επί κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. υπήρξε πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική: διεθνείς συμφωνίες, συναντήσεις των χωρών του Νότου, τριμερείς και τετραμερείς, η χώρα μας αποτελούσε σταθεροποιητικό παράγοντα στην Αν. Μεσόγειο και είχε αναβαθμιστεί. Η απομόνωση της χώρας από διεθνείς συναντήσεις, επιπέδου όπως του Βερολίνου, είναι πλέον εμφανής, όσο κι αν η Κυβέρνηση και τα φερέφωνά της προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Αυτή η εικόνα της χώρας πρέπει να αλλάξει με πιο ενεργητική, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Η Βουλευτής ερωτηθείσα για την Προοδευτική Συμμαχία ανέφερε ότι «ο κόσμος ανταποκρίνεται στο δημοκρατικό – προοδευτικό κάλεσμά μας. Υπάρχουν αποφάσεις της Κ.Ε., έγινε η επιτροπή ανασυγκρότησης. Άλλωστε, πρέπει να γίνει προσπάθεια να αποτυπωθεί το ποσοστό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και πολιτικά, όχι μόνο με την έννοια της ψήφου. Ο κόσμος που συστρατεύεται θέλει να έχει συμμετοχή. Η προσπάθεια συνεχίζεται και υπάρχει αισιοδοξία γιατί ο κόσμος βλέπει τη λαίλαπα της πολιτικής της Κυβέρνησης που ξεθεμελιώνει καθετί συλλογικό και δημοκρατικό. Παράδειγμα, στην Υγεία: Αναβάλλονται χειρουργεία, κλείνουν τμήματα, καρκινοπαθείς δεν έχουν φάρμακα κα. Κατάσταση που μας πάει πολύ πίσω, ενώ εμείς τα αντιμετωπίζαμε σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες, σφιχτών μνημονίων και βαθειάς επιτήρησης. Τώρα, σίγουρα έχουμε δεσμεύσεις αλλά μετά τα μνημόνια έχουμε και περισσότερη ελευθερία. Το αποθεματικό που δόθηκε από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη πώς χρησιμοποιείται; Μόνο για τις τράπεζες; Χωρίς να προσφέρουν λύση ούτε στο θέμα των πλειστηριασμών, των κόκκινων δανείων κλπ; Τι θα γίνει με όλα αυτά; Ο κόσμος τα βλέπει όλα αυτά και θέλει να αντισταθεί με την δημιουργία ενός προοδευτικού – δημοκρατικού πόλου που θα αντιμετωπίσει όλη αυτήν την καταστροφική πολιτική».

Στο θέμα των προσφυγικών ροών λόγω κλιματικής κρίσης, η αν. τομεάρχης Περιβάλλοντος τόνισε ότι αυτό είναι μόνο μία παράμετρος της κλιματικής αλλαγής. «Δεν είναι μόνο λόγια και διαπιστώσεις η κλιματική αλλαγή. Έχει γίνει κλιματική κρίση και αφορά όλους τους τομείς και όλες τις πολιτικές. Στο συγκεκριμένο θέμα, πραγματικά, υπάρχει προσφυγιά λόγω αυτής της κρίσης. Έχει ασχοληθεί και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ σχετικά. Σαφώς, οι προσφυγικές ροές από τις πολύ φτωχές περιοχές και αυτές που πλήττονται ιδιαίτερα (ΝΑ Ασία, νησιά κλπ.) αυξάνονται γιατί ο πληθυσμός εκεί πρέπει να επιβιώσει. Συμμετέχω από το 2012 σε όλες τις Διασκέψεις του ΟΗΕ για το Κλίμα, τις λεγόμενες COP , και από τότε, στη Ντόχα του Κατάρ, θυμάμαι τους αρχηγούς από Φιλιππίνες και άλλα νησιά να λένε «Κάντε κάτι, χανόμαστε». Βυθίζονται τα νησιά λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Από τότε το σύνθημα ήταν «Ή τώρα ή ποτέ. Αν όχι εδώ, που;». Από τότε ζητούσαν να αποφασιστούν μέτρα, αλλά αυτό έχει να κάνει και με χρηματοδότηση. Στην τελευταία Διάσκεψη, στην COP25 στη Μαδρίτη, οι «μεγάλοι» δεν τα βρήκαν στο οικονομικό, πως θα συνεισφέρει κάθε χώρα, και ιδιαίτερα για το μηχανισμό δικαιωμάτων αερίων του θερμοκηπίου. Να σημειωθεί ότι η ΕΕ που συνεισφέρει κατά 40% στο Ταμείο για το Κλίμα, ρυπαίνει κατά 9%των παγκόσμιων εκπομπών αερίων. Αποτελεί αναντιστοιχία αυτό και άλλες χώρες δεν συμμετέχουν καν. Πρέπει να υπάρχει αναλογία σε σχέση με τις χώρες, πως ρυπαίνουν, πόσο συνεισφέρουν, τι μέτρα παίρνουν κλπ. Δεν είναι μόνο λόγια πια. Τι θα κάνουμε στο τέλος του αιώνα; Θα περιορίσουμε την αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμό; Δυστυχώς, σύμφωνα με τα στοιχεία, γύρω στους 3 βαθμούς θα ανέβει η θερμοκρασία στο τέλος του αιώνα. Γι’ αυτό χρειάζονται διεθνείς πρωτοβουλίες, αποδέσμευση από τα ορυκτά καύσιμα – ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει ένα φιλόδοξο ΕΣΕΚ, αλλά η Κυβέρνηση παρουσίασε το δικό της, στο οποίο παρά τους φιλόδοξους στόχους εγείρονται ερωτηματικά σχετικά με την υπερβολική χρήση φυσικού αερίου που δεν είναι οικολογικά ουδέτερο. Όλα αυτά, βέβαια, συνδέονται και με την οικονομία, την αγορά, αλλά και με συμφέροντα».