Δήλωση της βουλεύτριας Δυτικού Τομέα Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ και αναπληρώτριας τομεάρχη Περιβάλλοντος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ

Η 2 Φλεβάρη έχει ορισθεί ως Παγκόσμια μέρα Υγροτόπων, μέρα, που πριν 49 χρόνια στη πόλη Ραμσάρ του Ιράν υπογράφτηκε η ομώνυμη συνθήκη, με σκοπό και στόχο την προστασία των υγροτόπων και την διατήρησης τους. Οι υγρότοποι είναι από τα πιο παραγωγικά οικοσυστήματα με πλούσια βιοποικιλότητα και η προστασία τους έχει μεγάλη σημασία τόσο για την πανίδα και την χλωρίδα που φιλοξενούν, όσο και για τη μείωση των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, αλλά και την βελτίωσης των υδατικών αποθεμάτων κάθε περιοχής. Οι υγρότοποι, πέραν των άλλων, προσφέρουν καταφύγιο και σημεία ανάπαυσης στα αποδημητικά πουλιά, στο μεγάλο ταξίδι τους.

Οι υγρότοποι δυστυχώς αντιμετωπίζουν σημαντικούς κινδύνους από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Η αστική επέκταση, οι εκχερσώσεις, η αξιοποίηση παράκτιων περιοχών τους απειλούν. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η εξαφάνιση των υγροτόπων γίνεται με τριπλάσια ταχύτητα από την ταχύτητα αποδάσωσης. Η συνθήκη καλύπτει, παγκοσμίως, 1524 υγρότοπους (δέλτα, έλη, λίμνες φυσικές και τεχνητές, λιμνοθάλασσες, πηγές και ποταμούς). Η Ελλάδα συμμετέχει με 10 περιοχές Ραμσάρ, διεθνούς σημασίας, συνολικής έκτασης 163.501 εκταρίων, μεταξύ των οποίων η τεχνητή λίμνη Κερκίνη, το δέλτα του Νέστου, η Βιστωνίδα, ο Αμβρακικός κόλπος κλπ.

Η χώρα μας έχει νομοθετήσει την αυστηρή προστασία 380 μικρών φυσικών υγροτόπων σε 59 ελληνικά νησιά. Η κυβέρνηση Σύριζα, προώθησε την εκπόνηση διαχειριστικών σχεδίων όχι μόνο των λεκανών απορροής αλλά και τα σχέδια Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας. Η πρόταση για την παγκόσμια προστασία των νησιωτικών υγροτόπων της Μεσογείου θεωρείται σημαντική επιτυχία τόσο για την Ελλάδα, όσο και για το περιβάλλον.

Η προστασία του τόσου σημαντικού φυσικού πλούτου των υγροτόπων περνά μέσα από την ενημέρωση - ευαισθητοποίηση του τοπικού πληθυσμού και των επισκεπτών, την περιβαλλοντική εκπαίδευση και βέβαια την πολιτική βούληση, ώστε να αναδειχθούν οι περιοχές των υγροτόπων με τρόπο συμβατό προς τη διατήρηση της τοπικής φυσικής κληρονομιάς.