Άρθρο της Ράνιας Σβίγκου, υπεύθυνης από την Π.Γ του ΣΥΡΙΖΑ για τον Τομέα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων  στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα»

Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή απαιτεί μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική

Η απόφαση της κυβέρνησης να αποστείλει πυραύλους Patriot, καθώς και στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας στη Σαουδική Αραβία, αποτελεί μια πρωτοφανή, για την ελληνική διπλωματία, εμπλοκή σε επιχειρήσεις μεταξύ τρίτων χωρών, η οποία δεν τελεί υπό την αιγίδα Διεθνών Οργανισμών και γίνεται χωρίς την παραμικρή κάλυψή τους.

Η συγκεκριμένη κίνηση της κυβέρνησης της ΝΔ δεν ενισχύει τη διεθνή θέση της χώρας μας. Αντίθετα, εξαιτίας της, γινόμαστε μέρος των διενέξεων στη Μέση Ανατολή, σε μια δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο για την ευρύτερη περιοχή.

Τη στιγμή που οι διάφορες δυνάμεις που εμπλέκονται στη Μέση Ανατολή, για την επικράτηση των ανταγωνιστικών τους συμφερόντων, όχι μόνο δεν επιλύουν τα χρόνια ανοιχτά ζητήματα της περιοχής, αλλά δημιουργούν και νέα, η Ελλάδα οφείλει να παραμείνει μέρος της λύσης, παράγοντας συνεργασίας, σταθερότητας και ειρήνης. Αυτή είναι μια πάγια θέση της εξωτερικής μας πολιτικής, την οποία κανένας ως τώρα δεν τόλμησε να την αλλάξει. Στο επίκεντρο των διπλωματικών προσπαθειών της χώρας μας, θα πρέπει να βρίσκεται η εμμονή στον διάλογο, η ειρηνική επίλυση των ζητημάτων, η τήρηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, από όλες τις πλευρές.

Για να είμαστε, βέβαια, μέρος της λύσης, οφείλουμε, καταρχάς, να είμαστε παρόντες στο διπλωματικό πεδίο. Όπως ήμασταν παρόντες τα προηγούμενα χρόνια, κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, από το 2015 η διεθνής θέση της χώρας μας αναβαθμίστηκε. Δεν είναι μόνο η μεγάλη διπλωματική επιτυχία της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ας θυμηθούμε τη Διάσκεψη των Ευρωπαϊκών χωρών του Νότου, τον διάλογο για την κοινωνική Ευρώπη, τις προσπάθειες της κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, τον εκδημοκρατισμό των θεσμών της ΕΕ, αλλά και για την δίκαιη και αλληλέγγυα κατανομή των προσφύγων εντός της ΕΕ.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού αλλά ταυτόχρονα προσπάθησε να ανοίξει δρόμο για την ειρήνη και τη συνεργασία, τόσο στο ονοματολογικό της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, όσο και στη σχέση με την Τουρκία. Οι δίαυλοι επικοινωνίας, διατηρήθηκαν συνεχώς ανοιχτοί, και στο πιο υψηλό επίπεδο. Φτάσαμε πιο κοντά από ποτέ, τα τελευταία χρόνια, στην επίλυση του Κυπριακού στο Κρας Μοντανά, ενώ ξεκίνησε ξανά ο διάλογος για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και Ασφάλειας. Ταυτόχρονα, όμως, τον Μάρτιο 2018, ο Αλέξης Τσίπρας έδρασε καταλυτικά για την έκδοση των πρώτων καταδικαστικών συμπερασμάτων Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις ενέργειες της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και τον Ιούνιο 2019 τις πρώτες ευρωπαϊκές κυρώσεις για τις ενέργειές της έξω από την Κύπρο.

Αντίθετα, η ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική είναι εκτός της λογικής της ΝΔ. Ήταν απούσα, στη Διάσκεψη του Βερολίνου για την Λιβύη. Εκεί που θα έπρεπε να βρισκόμαστε, για να θέσουμε το ζήτημα του παράνομου, από την πλευρά του Διεθνούς Δικαίου, Συμφώνου Τουρκίας-Λιβύης, για τον καθορισμό ΑΟΖ. Κι όμως, η χώρα μας δεν προσκλήθηκε καν, και, από ότι φαίνεται, δεν θα προσκληθεί ούτε στην επικείμενη, νέα διάσκεψη, στο Μόναχο. Σε αντίθεση με τον πρόεδρο της Τουρκίας, ο οποίος, κατά τα άλλα, αν πιστέψουμε την κυβέρνηση, είναι διεθνώς απομονωμένος.

Η εξωτερική πολιτική της ΝΔ, είναι, από τη μια πλευρά, μια πολιτική αδράνειας και αναβλητικότητας, μια πολιτική μη λύσης των ανοιχτών ζητημάτων, μη ανάληψης πρωτοβουλιών, η οποία συνδυάζεται με μια μονομερή πρόσδεση στην εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό, άλλωστε, διαφάνηκε, τόσο από τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη, στο Atlantic Council, σχετικά με την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού στο Ιράκ, όσο και από την πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου για την αναβάθμιση της διμερούς αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας και ΗΠΑ σε τέσσερις εγκαταστάσεις. Κάτι το οποίο έγινε χωρίς αντισταθμίσματα και διαβεβαιώσεις, χωρίς συνεξέταση των συμφερόντων της χώρας μας, σε αντίθεση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όταν έκανε την αρχική διαπραγμάτευση της συμφωνίας.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της ΝΔ, σιωπά, ως τώρα, απέναντι στη λεγόμενη «συμφωνία του αιώνα», του προέδρου Τραμπ, σχετικά με την επίλυση του Παλαιστινιακού. Ούτε μια δήλωση, για ένα σχέδιο το οποίο βρίσκεται σε αντίθεση με τα Ψηφίσματα και τις Αποφάσεις του ΟΗΕ.

Όμως, η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν επιτρέπει αδράνειες και απουσίες. Και οι σχέσεις μας με την Τουρκία δεν μπορούν και δεν πρέπει να στηρίζονται ούτε στην αδράνεια και την ασάφεια, ούτε σε επικοινωνιακά παιχνίδια, για εσωτερική κατανάλωση. Χρειάζονται διπλωματικές πρωτοβουλίες, διεθνείς και πολυμερείς συνεργασίες, μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Χρειάζεται μια συνολική εθνική στρατηγική, για τη θέση της χώρας μας στην ευρύτερη περιοχή, και στον σύγχρονο, πολυπολικό κόσμο, με συνεννόηση της κυβέρνησης με τα υπόλοιπα κόμματα.