ΣΗΜΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Ν. ΒΟΥΤΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ 15.02.2020

• Αποδεικνύεται σωστή η επιλογή μας να υπάρξει ανοικτή συλλογική διαδικασία αποτίμησης για την ιστορική πορεία που διανύσαμε ως κόμμα και τη φάση διακυβέρνησης της χώρας. Πέραν όσων αναφέρθηκαν γι’ αυτό το έξοχο κείμενο που αποτελεί οπωσδήποτε βάση για περαιτέρω επεξεργασία σημειώνω ότι αποτελεί ένα σημαντικό όπλο για την Αριστερά στη μάχη της ηγεμονίας για το πολιτικό σύστημα. Επιπλέον αποτελεί μια αναγκαία αντιστοίχηση με πνεύμα αναστοχασμού με την ιστορικότητα διαμορφωμένη μέσα από τις εμπειρίες, τις αξίες μας αλλά και το κρίσιμο μέγεθος του συσχετισμού δυνάμεων. Αποτελεί ωρίμανση για το κόμμα καθώς παράγει ένα ανώτερο επίπεδο συζήτησης και βεβαίως παράγει ένα αντίπαλο υπόδειγμα στις τάσεις αλαζονείας, αυταρχισμού, καθεστωτισμού των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας.

• Καταθέτω και πάλι την αισιοδοξία μου από την επαφή με πάρα πολύ κόσμο στις συγκεντρώσεις που γίνονται στο πλαίσιο αυτής της πρωτότυπης υβριδικής διαδικασίας για τη διαμόρφωση του νέου ΣΥΡΙΖΑ με τα χαρακτηριστικά που έχουμε συμφωνήσει και έχουν αποτυπωθεί στην προγραμματική διακήρυξη. Θέλω να τονίσω ότι με προεξάρχοντα ρόλο του προέδρου του κόμματος από την δήλωση του στις 7 Ιουλίου μέχρι και σήμερα έχουμε κινητοποιηθεί συλλογικά, έχουμε δώσει συνθετικές λύσεις σε όλα τα ερωτήματα που είχαν τεθεί, έχουμε διαμορφώσει από κοινού και με τους συντρόφους της προοδευτικής συμμαχίας έναν πειστικό οδικό χάρτη για τη διεύρυνση, την ανασυγκρότηση, και συμφωνώ για την προσθήκη στον τίτλο του ονόματος του κόμματός μας. Απορρίπτω, στο όνομα των συνθέσεων και των συναινέσεων, συγκρουσιακές αντιλήψεις που οδηγούν σε χαρακώματα, σε κυνήγι μαγισσών και σε αναζήτηση εσωτερικών εχθρών. Ας είναι ένα επιπλέον στοιχείο ανανέωσης και τομής μέσα στη συνέχεια της αριστεράς η απομάκρυνσή μας από τέτοιες λογικές.

• Υπάρχει μία διαφορετική προσέγγιση που εκτιμώ ότι είναι περισσότερο θέμα παρεξήγησης παρά διαφορετικής στρατηγικής αντίληψης και αναφέρομαι προφανώς στο μείζον ζήτημα της ικανότητας διακυβέρνησης και εκδημοκρατισμού του κράτους και των σχέσεων με τις διάφορες εξουσίες. Ένα ζήτημα που όλοι ξέρουμε ότι σφραγίστηκε και από τις μεγάλες δυσκολίες που διαμόρφωσε απέναντί μας το γνωστό αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Πρέπει να μείνουμε σταθερά στη διεκδίκηση της ηγεμονίας και όχι της κυριαρχίας δια της επιβολής. Η “θεσμική προσήλωση” για την Αριστερά γνωρίζουμε ότι εμπεριέχει συμμετοχή και σεβασμό στις θεσμικές διαδικασίες και τις πρόνοιες του Συντάγματος με στρατηγική δημοκρατικής μεταρρύθμισης των θεσμών, δημιουργία νέων θεσμών και ριζοσπαστικής ανανέωσης αντιλήψεων και προσώπων με “κανόνες, διαφάνεια, αξιοκρατία”.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία που δεν αποκλείει ρίξεις και τομές μπορείς “να ξηλώσεις το σαράκι και να καθαρίσεις το πεδίο”. Το ίδιο ισχύει προφανώς και για τις σχέσεις που παράγονται ανάμεσα στις διακριτές, κατά το Σύνταγμα, εξουσίες και για την αντιμετώπιση ιδιαίτερα τόσο των σχέσεων στο “βαθύ κράτος” όσο και με τη δεσπόζουσα σχέση και τις πρακτικές μέσα στην οικονομική ολιγαρχία και την μιντιοκρατία.

Είμαι σαφής, η άποψή μου είναι ότι προφανώς δεν υπάρχουν δύο διαφορετικά στάδια παρέμβασης για τον εκδημοκρατισμό, δηλαδή πρώτα καθαρίζουμε το τοπίο και ύστερα λειτουργούμε με τους σωστούς κανόνες στις σχέσεις που παράγονται μέσα στο κράτος και σε συνθήκες διακυβέρνησης. Επ’ αυτού άλλωστε τις χειρότερες εξετάσεις δίνει επί επτά μήνες η Νέα Δημοκρατία, παραμένοντας προφανώς πιστή στα δεξιά δόγματα που οδήγησαν σε καθεστωτικές αντιλήψεις, στο πελατειακό σύστημα και βέβαια στη χρεοκοπία της χώρας.