• Συνέντευξη Δ. Παπαδημούλη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο»: «Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όχι μόνο σε εθνικό, ένα μεγάλο σχέδιο, τύπου Μάρσαλ, για την αντιμετώπιση της πανδημίας και της ύφεσης που αυτή θα φέρει, προκειμένου να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι πιο αδύνατοι με νέες επιβαρύνσεις»

• «Η πανδημία θα αλλάξει τα πάντα: Τα συστήματα Υγείας, την οικονομία, τους συσχετισμούς των δυνάμεων, τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αξιολογούμε το παρόν και το μέλλον μας. Το ζήτημα είναι αν θα οδηγήσει τις κοινωνίες μπροστά, με παγκόσμια συνεργασία, ή θα τις πάει πίσω, με περισσότερο αυταρχισμό και λιγότερη δημοκρατία»

• «Είναι ιστορικό καθήκον της Αριστεράς να φτιάξουμε πλατιά κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, προοδευτικά και δημοκρατικά, ικανά να δώσουν μια θετική διέξοδο στην κοινωνία μετά την πανδημία»

Σε συνέντευξή του μέσω Skype στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» και τον Κώστα Αρβανίτη, ο Αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα ακόλουθα:

Η ΕΕ πιάστηκε στον ύπνο με την επιδημία του κορωνοϊού - Στο όνομα της λιτότητας, ξοδεύτηκαν ελάχιστα χρήματα για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας
Η ΕΕ πιάστηκε κι αυτή στον ύπνο με την επιδημία του κορωνοϊού, γιατί επί 15 χρόνια ξοδεύτηκαν ελάχιστα ποσά από την παγκόσμια κοινότητα και την ΕΕ για την αντιμετώπιση των επιδημιών, την ώρα που ξοδεύτηκαν πάρα πολλά χρήματα από ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρείες ή και κρατικούς προϋπολογισμούς, είτε για πυρηνικά όπλα, είτε για το Viagra, είτε για το Alzheimer. Αφήσαμε δηλαδή στις ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρείες την έρευνα και την έστρεψαν εκεί που ήταν τα μεγάλα κέρδη. Και στο όνομα της λιτότητας, ξοδεύτηκαν ελάχιστα χρήματα για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας.
Με το που άρχισε να ξεσπά αυτή η λαίλαπα, η Κομισιόν αντέδρασε ως συνήθως: Too little, too late. Έδωσε κάποια χρήματα από τα αδιάθετα υπόλοιπα του προηγούμενου προϋπολογισμού για να αντιμετωπιστούν κάποιες πρώτες ανάγκες, αλλά δεν γίνεται αυτό που πρέπει: Χρειάζεται ευρωομόλογο για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, κάτι που θα έπρεπε να ζητήσει η κυβέρνηση και μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει να το λέει ο Μητσοτάκης. Το ζητούν χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία και διαμορφώνεται ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο και στο ΕΚ, που το ζητάει.
Γιατί αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, όχι μόνο σε εθνικό, ένα μεγάλο σχέδιο, τύπου Μάρσαλ, για την αντιμετώπιση της πανδημίας και της ύφεσης που αυτή θα φέρει, προκειμένου να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι πιο αδύνατοι με νέες επιβαρύνσεις. Ήδη ο Βρούτσης ομολόγησε ότι στην Ελλάδα χτίζουν πάνω στην κρίση ένα νέο εργατικό δίκαιο, σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.
Δίπλα σε αυτό, είναι φανερό ότι δεν μπορεί κάθε κράτος μόνο του να αντιμετωπίσει μια παγκόσμια επιδημία. Και τα κράτη που προσπαθούν να το κάνουν αυτό –θυμηθείτε με- θα το πληρώσουν περισσότερο. Σε 2 με 4 εβδομάδες στην κορυφή των θυμάτων του κορωνοϊού θα βρίσκονται οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία, γιατί εκεί προτάσσουν την οικονομία, ανεξάρτητα με την πανδημία. Στην Ευρώπη δεν μπορούμε να πάμε έτσι. Χρειάζεται κοινή ευρωπαϊκή πολιτική υγείας και αύξηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, κόντρα στην τσιγγουνιά της γερμανοκρατούμενης και δεξιοκρατούμενης Ευρώπης, ώστε να πέσουν περισσότερα χρήματα για τη στήριξη της δημόσιας υγείας και την αντιμετώπιση των ανισοτήτων που θα φέρει η ύφεση.

Χρειάζεται το «βαρύ πυροβολικό» των πάνω από 400 δισ., που ανήκουν στον ESM, να προσανατολιστεί άμεσα στην στήριξη των συστημάτων Υγείας, της κοινωνικής πολιτικής και των επενδύσεων
Σήμερα αναδεικνύεται το γεγονός ότι η Εθνική Επιτροπή Διαφάνειας, που φτιάχτηκε στην Ελλάδα με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έβαλε λουκέτο, ενώ θα έπρεπε τώρα, που γίνονται ακριβές απευθείας αναθέσεις και διπλασιάζονται τα νοσήλια για τις ιδιωτικές ΜΕΘ, να ενταθεί η διαφάνεια. Με το να βάζει λουκέτο, δεν ευνοεί την καταπολέμηση του κορονοϊού, αλλά την άνθιση της αδιαφάνειας και της διαφθοράς. Κι αυτό αφορά και στην Ευρώπη. Χρειάζεται το «βαρύ πυροβολικό» των πάνω από 400 δισ., που ανήκουν στον ESM, να προσανατολιστεί άμεσα στην στήριξη των συστημάτων Υγείας, της κοινωνικής πολιτικής και των επενδύσεων.
Αυτό είναι το κρίσιμο θέμα και αυτό το ιστορικό και πολιτικό καθήκον μπορεί να το φέρει σε πέρας μόνο ένα ευρύ προοδευτικό και δημοκρατικό μέτωπο. Αν πιστέψουμε τους νεοφιλελεύθερους, οι οποίοι ξαφνικά αγάπησαν, στα λόγια, το δημόσιο σύστημα Υγείας και ξαφνικά ανακαλύπτουν τη σημασία του να ενισχύει το κράτος την οικονομία, τότε θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Γιατί αυτός ο κρατικός καπιταλισμός με τις πολλές υποσχέσεις δεν θα πάει πολύ μακριά.
Θυμίζω την κρίση του 2008 – 2009: Υποσχέθηκαν πολλά και με το που έσωσαν τις τράπεζες, αυξάνοντας το κρατικό χρέος, εφάρμοσαν πολιτικές λιτότητας και φόρτωσαν στους πιο αδύναμους το βάρος της κρίσης. Στην Ελλάδα αυτό το ζήσαμε με τη χρεοκοπία και τα μνημόνια και σήμερα διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα, παρότι με πρωτοβουλία ΣΥΡΙΖΑ τη βγάλαμε από τα μνημόνια, παραμένει ο πιο αδύναμος κρίκος μιας Ευρωζώνης, η οποία συνεχίζει να κυριαρχείται από δεξιές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Η πανδημία θα αλλάξει τα πάντα. Το ζήτημα είναι αν θα οδηγήσει τις κοινωνίες μπροστά, με παγκόσμια συνεργασία, ή θα τις πάει πίσω, με περισσότερο αυταρχισμό και λιγότερη δημοκρατία
Η πανδημία θα αλλάξει τα πάντα: Τα συστήματα Υγείας, την οικονομία, τους συσχετισμούς των δυνάμεων, τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αξιολογούμε το παρόν και το μέλλον μας, το κράτος δικαίου, τους κανόνες δημοκρατίας, τον σεβασμό των προσωπικών δεδομένων. Το ζήτημα είναι αν αυτή η πανδημία θα οδηγήσει τις κοινωνίες, την Ελλάδα, την ΕΕ μπροστά, με παγκόσμια συνεργασία, ή θα τις πάει πίσω, με περισσότερο αυταρχισμό και νεοφιλελευθερισμό, λιγότερη δημοκρατία και μεγαλύτερες ανισότητες.
Ο ακροδεξιός Όρμπαν, που ανήκει στην ευρωομάδα του ΕΛΚ, αξιοποιεί τον κορονοϊό ως πρόσχημα και κλείνει την ουγγρική Βουλή, κυβερνώντας με διατάγματα. Αυτό δείχνει πώς μπορεί ένα καθεστώς να χρησιμοποιήσει την πανδημία ως πρόσχημα, για να οδηγήσει στην υπονόμευση και την κατάργηση της δημοκρατίας.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι ιστορικό καθήκον της Αριστεράς, το στοίχημα δεν είναι δεδομένο αν θα το κερδίσουμε ή όχι, να φτιάξουμε πλατιά κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, προοδευτικά και δημοκρατικά, ικανά να δώσουν μια θετική διέξοδο στην κοινωνία μετά την πανδημία. Η στάση ευθύνης που κρατά αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κρίση δεν έχει καμία σχέση με την αντιπολίτευση αλά ΝΔ, που τη ζήσαμε ως κυβέρνηση και στο Μάτι και στη Μάνδρα και στο Μακεδονικό. Στηρίζουμε την κοινωνία, αλλά δεν αποστερούμαστε του δικαιώματός μας να επισημαίνουμε τα στραβά και να ανοίγουμε δρόμους με θετικές προτάσεις και διεκδικήσεις.