ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

10/04/2020

Δημ. Παπαδημούλης: Το Μετέωρο βήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Δημ. Παπαδημούλης: Το Μετέωρο βήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης



Θεμελιακή και παγκόσμια πλέον η αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού και της “κυριαρχίας της αγοράς” στα δημόσια αγαθά, όπως η Υγεία

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφείς προτάσεις, τόσο για το εσωτερικό της χώρας, όσο και συνολικά για την ΕΕ, και αναπτύσσει πρωτοβουλίες διαλόγου με τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις

Άρθρο στο ειδησεογραφικό website «Independent News»

Άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη, δημοσιεύει η ειδησεογραφική ιστοσελίδα IndependentNews, με τίτλο «Το μετέωρο βήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αναφερόμενος στη δύσκολη περίοδο που διανύει η υφήλιος μεσούσης της πανδημικής κρίσης του κορονοϊού Covid19, ο Δημήτρης Παπαδημούλης υπογραμμίζει την ανάγκη να υπάρξει ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική στην Υγεία, τονίζοντας παράλληλα ότι «η στασιμότητα της ΕΕ, που προκαλείται ιδιοτελώς από την Γερμανία και τις χώρες σύμμαχους της, δεν μπορεί να είναι πια ανεκτή».

Η χώρα μας, σύμφωνα και με μελέτη του ΟΟΣΑ, αναμένεται να δεχθεί ισχυρούς κλυδωνισμούς στην οικονομία της λόγω και της «μεγάλης εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό και τη ναυτιλία - που με την πανδημία υφίστανται τεράστια ζημιά», αλλά και επειδή «η νεοφιλελεύθερη διαχείριση από τη ΝΔ αρνείται να αξιοποιήσει έγκαιρα και τολμηρά ένα μέρος από το μαξιλάρι που της κληροδότησε η κυβέρνηση Τσίπρα».

 

Σύμφωνα με τον Δημ. Παπαδημούλη, «η παγκοσμιοποίηση για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια θεμελιακή παγκόσμια αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού και της “κυριαρχίας της αγοράς” στα δημόσια αγαθά, όπως η Υγεία», γεγονός που καθιστά μονόδρομο για την Αριστερά τις «συμμαχίες με τις προοδευτικές δυνάμεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

 

Ακολουθεί το πλήρες άρθρο:

Το Μετέωρο βήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Στη δύσκολη περίοδο που διανύει σήμερα η Υφήλιος, το μόνο βέβαιο είναι… η αβεβαιότητα. Η κρίση της πανδημίας που ενέσκηψε, δοκιμάζει την υγεία, τη ζωή και τις αντοχές εκατομμυρίων πολιτών σε όλο τον κόσμο, πολιτών που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει, με την κρίση να δοκιμάζει τόσο τα οικονομικά των χωρών όσο και των διεθνών Οργανισμών στις οποίες εντάσσονται.

Και ενώ οι εμπειρογνώμονες είναι γενικά σε θέση να εκτιμήσουν ποιά θα είναι η οικονομική επιβάρυνση από την πανδημία του κορονοϊού COVID-19, ο ακριβής αντίκτυπος που θα έχει, ποικίλλει ανάλογα με το πλήθος των ανθρώπων που θα πληγούν, από την σοβαρότητα του φαινομένου και την ήδη υπάρχουσα οικονομική κατάσταση των χωρών.

Ο αντίκτυπος της τρέχουσας επιδημίας, μπορεί μεν να μην αποσαφηνιστεί για αρκετό ακόμη χρονικό διάστημα, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, όμως, που αριθμεί 36 χώρες- μέλη, προβλέπει σοβαρή ύφεση και αύξηση της ανεργίας για το 2020, ενδεχομένως μεγαλύτερη και από εκείνη του 2008.

Σε αυτήν την πολύ δύσκολη συγκυρία, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν απαντά, προς το παρόν, με ενότητα, αφήνοντας το περιθώριο στον κόσμο να σκεφτεί πως κάποιοι όχι μόνον δεν συγκινούνται από τις εκατόμβες των αθώων θυμάτων αλλά καιροφυλακτούν και σκέφτονται πώς να επωφεληθούν μοιράζοντας νέα μνημόνια.
Ευτυχώς υπάρχουν αντιστάσεις. Κι αυτό διότι η δεξιόστροφη κυριαρχία του γερμανικού μοντέλου στην ΕΕ κλυδωνίζεται σήμερα έντονα από τις αντιδράσεις του Νότου, που πλέον πλήττεται από τις ατελέσφορες και μονομερείς απόπειρες της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τα μνημόνια που αποτέλεσαν την προσφιλή μέθοδο αντιμετώπισης των οικονομικών κρίσεων -ασχέτως της αιτίας που την προκάλεσαν- αμφισβητούνται πλέον από μεγάλο αριθμό κρατών μελών στις Συνόδους Κορυφής και από την πλειοψηφία των κρατών μελών στο Eurogroup.

Η στασιμότητα της ΕΕ, που προκαλείται ιδιοτελώς από την Γερμανία και τις χώρες σύμμαχους της, δεν μπορεί να είναι πια ανεκτή.

Η αμοιβαιοποίηση του χρέους που είχε προταθεί από την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις κατά την προηγούμενη κρίση (αλλά χάθηκε κάτω από την ισχύ της Μέρκελ), επανέρχεται στο τραπέζι ως η επιθυμητή λύση για την συνοχή της ΕΕ, αλλά και για την οικονομική και πολιτική Ευρωπαϊκή ενοποίηση. Πολλά κράτη μέλη κατανοούν πλέον ότι δεν μπορούν να ωφελούνται οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες από κάθε κρίση και να διευρύνεται διαρκώς το χάσμα Βορρά-Νότου με κάθε ευκαιρία.

Αναρωτιούνται επίσης, στην πράξη, ποιο είναι το νόημα και η προοπτική μιας τέτοιας ΕΕ. Ακόμη και οι συμβιβαστικές προτάσεις της Γαλλίας, πλέον δύσκολα λύνουν τα προβλήματα, εφόσον η επιβίωση των χωρών του Νότου απειλείται ουσιαστικά με κάθε πράξη και παράλειψη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Για τις δυνάμεις της Αριστεράς και της Προοδευτικής συμμαχίας στο Ευρωκοινοβούλιο, μεταξύ Σοσιαλιστών, Αριστερών και Πρασίνων, δεν υπάρχει άλλη λύση από την επιτάχυνση της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Τα Ευρωομόλογα που εδώ και μια δεκαετία απορρίπτονται από την Γερμανία λόγω ιδιοτελών συμφερόντων, σήμερα είναι απαιτητά από 11 χώρες της ευρωζώνης – δηλαδή την πλειοψηφία του Εurogroup. Εξ ου και η δυστοκία λήψης απόφασης στο Eurogroup, λόγω των πεισματικών αντιστάσεων του Ευρωπαϊκού Βορρά απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο που έχει ήδη κερδίσει ηθικά και πολιτικά την πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών της γηραιάς ηπείρου. Τι μέλλει γενέσθαι;

Η ιστορία γράφεται την στιγμή που συντάσσεται αυτό το κείμενο: Το Εurogroup αναβλήθηκε για τρίτη φορά, οι πιέσεις προς τη Γερμανία είναι ασφυκτικές, όπως και η εμμονή της Γερμανικής και Ολλανδικής ηγεσίας στην λογική «δάνεια από ESM και μετά μνημόνια» των χωρών που θα λάβουν τα δάνεια.
Η χώρα μας, σύμφωνα και με μελέτη του ΟΟΣΑ, σε μια τέτοια περίπτωση θα βρεθεί στην χειρότερη θέση από όλες τις χώρες της ΕΕ, με νέο, ισχυρό κλυδωνισμό της οικονομίας της. Οι λόγοι γι’ αυτό, είναι η μεγάλη εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τον τουρισμό και τη ναυτιλία - που με την πανδημία υφίστανται τεράστια ζημιά, το υψηλό δημόσιο χρέος της Ελλάδας και η νεοφιλελεύθερη διαχείριση από τη ΝΔ που αρνείται να αξιοποιήσει έγκαιρα και τολμηρά ένα μέρος από το μαξιλάρι που της κληροδότησε η κυβέρνηση Τσίπρα. Η ελληνική οικονομία ήδη παρουσιάζει κάθετη πτώση στους ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ.

Τα Ευρωομόλογα, έστω και με τη μορφή κορονο-ομολόγων ειδικού σκοπού, αποτελούν μονόδρομο για μας. Η δε αμοιβαιοποίηση του χρέους αποτελεί μια εκ των ων ουκ άνευ λύση για χαμηλότοκο δανεισμό των πληττομένων Ευρωπαϊκών οικονομιών. Τα βήματα προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι πλέον απαραίτητα στην νέα εποχή που ανατέλλει.

Τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά τον κορονοϊό. Οι θέσεις που θα καταθέσουμε στην νέα κανονικότητα, θα καθορίσουν το πλαίσιο της πολιτικής και της Αριστεράς για τις επόμενες δεκαετίες. Γι αυτό και είναι μονόδρομος οι συμμαχίες με τις προοδευτικές δυνάμεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο.

Κι επειδή οι συμμαχίες δεν μπορεί να γίνουν εν κενώ, αλλά βάσει προτάσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκπονήσει σαφείς προτάσεις τόσο για το εσωτερικό της χώρας όσο και συνολικά για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αναπτύσσει πρωτοβουλίες διαλόγου με τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις επί των προτάσεων αυτών.

Επίσης ήρθε η ώρα για την Σοσιαλδημοκρατία και τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές να τοποθετηθούν: Ως πότε θα μπορούν να συνεργάζονται με τους νεοφιλελεύθερους που διαθέτουν χωριστική λογική, ενώ την ίδια στιγμή προβαίνουν σε προοδευτικές διακηρύξεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο;

Οι ώρες είναι κρίσιμες καθώς αυτήν την στιγμή δημιουργείται μια ευρεία ανακατάταξη πολιτικών κατευθύνσεων κι εξουσιών τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στις ΗΠΑ. Εκτός από την απειλή του Εθνικισμού έχουμε και την ανάδυση ενός νέου προστατευτισμού στην εθνική παραγωγή, όπως αποπειράται να κάνει ο Τραμπ στις ΗΠΑ, απέναντι στην διαφαινόμενη κινεζική κυριαρχία στην παραγωγή και τις εξαγωγές, που συνοδεύονται από παράλληλες δηλώσεις πως ενδέχεται να διακόψει τη χρηματοδότηση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Είναι επίσης γεγονός πως η υγειονομική κρίση που προέκυψε παγκόσμια από την μετάδοση του κορονοϊού και την πανδημία που ξέσπασε, δοκιμάζει σοβαρά και την παγκοσμιοποίηση.

Μέχρι τώρα, ο νεοφιλελευθερισμός προωθούσε την εισβολή της «αγοράς» σε κάθε σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, αποδιοργανώνοντάς το -ειδικά τα δημόσια συστήματα υγείας- και προκαλώντας την κατάρρευσή του. Προωθούσε επίσης την κατάργηση της μαζικής κοινωνικής υγειονομικής κάλυψης και την άνευ όρων κυριαρχία των ιδιωτικών μονάδων υγείας και των προτεραιοτήτων των φαρμακευτικών εταιριών-κολοσσών που καθορίζουν και τις τιμές των φαρμάκων.

Σήμερα, το σκηνικό αυτό έχει καταρρεύσει σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και ειδικότερα στην ΕΕ και τη χώρα μας. Παντού, η σωτηρία αναζητείται στα Εθνικά Συστήματα Υγείας και όπου αυτά δεν υφίστανται, στην επίταξη ιδιωτικών μονάδων, που τίθενται υπό δημόσιο έλεγχο.

Στη χώρα μας οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούσαν απολύσεις και ιδιωτικοποίηση της υγείας αντιμετωπίζοντάς την ως καθαρό εμπόριο, τώρα χειροκροτούν τις ηρωικές προσπάθειες των γιατρών και νοσηλευτών του δημοσίου να βγάλουν τη χώρα από τον κίνδυνο.

Η παγκοσμιοποίηση για πρώτη φορά βρίσκεται αντιμέτωπη με μια θεμελιακή παγκόσμια αμφισβήτηση του νεοφιλελευθερισμού και της «κυριαρχίας της αγοράς» στα δημόσια αγαθά, όπως η Υγεία.

Η δε πανδημία, δίνει την αφορμή να επεκταθεί η αμφισβήτηση και σε πολλά άλλα θέματα. Όπως για παράδειγμα να εξεταστεί σοβαρά η πιθανότητα η έξαρση αυτή των επιδημιών να είναι αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης του ανοσοποιητικού συστήματος του πλανήτη λόγω των συστηματικών καταστροφών των οικοτόπων και της κλιματικής αλλαγής.

Την επόμενη ημέρα μετά την επιδημία του COVID-19, τίποτα δεν θα είναι όπως το ξέραμε. Μπορεί όμως αυτή η εμπειρία, να μας δώσει το απαραίτητο μάθημα σοφίας ώστε να εκτιμήσουμε περισσότερο ό,τι δίνει νόημα στις ζωές μας και να προωθήσουμε μια νέα ποιότητα διαβίωσης που θα εκτιμά την συνεργασία των ανθρώπων και την κοινή μας μοίρα.


Link δημοσίευσης

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ