ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

10/04/2020

Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ: Έγκλημα, αλλά και τιμωρία…

Τομέας Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ: Έγκλημα, αλλά και τιμωρία…



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ

Ήταν μια νέα γυναίκα 35 χρονών, σαν πολλές άλλες. Ή μήπως όχι; Αυτή ήταν κρατούμενη, ρομά και πέθανε αβοήθητη στην Ε΄ πτέρυγα των γυναικείων φυλακών Ελεώνα Θηβών, ενδεχομένως από τον κορονοϊό . Άλλη μια περισσευούμενη του κόσμου αυτού, αόρατη, που ο θάνατος της δεν σημαίνει και πολλά, για πολλούς. Ένας τυχαίος αριθμός, μια από το σωρό, χωρίς ταυτότητα, μία χωρίς όνομα. Αλλά είχε όνομα: Αζιζέλ Ντενίρογλου…. Και σύμφωνα με όσα λένε συγκρατούμενές της σε λίγο καιρό θα αποφυλακιζόταν .

Δεν πρόλαβε. Την πρόφτασε ο ιός ή μήπως η αδιαφορία των κρατούντων. Μα είπαμε, περισσευούμενη ήταν στον κόσμο των πολλών, των ισχυρών, των «κανονικών». Δεν είχε τη δυνατότητα, την ευκαιρία να σώσει τη ζωή της, να παλέψει γι αυτήν. Εγκλωβισμένη στην κανονικότητά τους, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη… Αβοήθητη, μόνη, ένας αριθμός.

Στην κοινωνία των φυλακών δεν ισχύουν, ως φαίνεται, οι νόμοι του κράτους. Το «απαγορεύονται οι συναθροίσεις», ανατριχιαστικό, αλλά αναγκαίο στις σημερινές συνθήκες, γίνεται εξαναγκασμός, υποχρέωση, δεδομένο στις φυλακές, που οι άνθρωποι στοιβάζονται μέσα σε κελιά και θαλάμους, ο ένας πάνω στον άλλον.

Και ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξήγγειλε, έστω, κάποια τσιγγούνικα και δειλά μέτρα, μέχρι σήμερα καμία μέριμνα, κανένα ουσιαστικό μέτρο, καμία «αποσυμφόρηση», δεν έχει προκύψει. Οι φυλακές στενάζουν, τα κρατητήρια είναι γεμάτα, οι μεταγωγές συνεχίζονται, οι υπάλληλοι πηγαινοέρχονται, οι κίνδυνοι μεγαλώνουν.

Ήταν μια γυναίκα μόλις τα 35 της χρόνια. Πέθανε. Και η ανησυχία εύλογη, όπως και η αγωνία για τη ζωή, η αντίδραση, η εξέγερση. Μόνο που η απάντηση, αυτή τη φορά από τον μηχανισμό εξουσίας δεν ήταν η αδιαφορία, ήταν η βία, η καταστολή.

Η ζωή των ανθρώπων, εγκλείστων και υπαλλήλων κινδυνεύει. Οι υποσχέσεις, τα μεγάλα λόγια, είναι πλέον περιττά. Αυτό που δεν έγινε χθες πρέπει να γίνει σήμερα και δεν είναι άλλο, από αυτό που έχει εφαρμοστεί σε μια σειρά χώρες: «αποσυμφόρηση». Τρόποι υπάρχουν και έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ανάπηροι, ηλικιωμένοι, ασθενείς, μωρομάνες, μικροποινίτες, προφυλακισμένοι με εξαίρεση τα «ειδεχθή εγκλήματα» , όσοι και όσες τείνουν να εξαντλήσουν την ποινή τους, είναι μερικές μόνο κατηγορίες, που άμεσα χρειάζεται να βγουν με όρους από την φυλακή.

Η καθυστέρηση δεν είναι κοινωνικά αθώα, είναι ένοχη και διόλου ουδέτερη…



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ