03/05/2020
Συνέντευξη έδωσε ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης, στους Ιταλούς δημοσιογράφους Άντζελα Μάουρο (Huffington Post Italia) και Στέφανο Καρέρ (Il Sole 24 Ore). Η συνέντευξη Τύπου είχε θέμα «Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσα στην πανδημία», διοργανώθηκε από την πολιτική πρωτοβουλία “SinistraperUn’ AltraEuropa” (Η Αριστερά για μιαν Άλλη Ευρώπη) και μεταδόθηκε ζωντανά μέσω διαδικτύου, από τα κανάλια της οργάνωσης σε Facebook και Youtube.
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης απάντησε σε ερωτήσεις για μια σειρά από θέματα αμοιβαίων συμφερόντων και ενδιαφέροντος των δυο μεσογειακών χωρών – Ελλάδας και Ιταλίας, αλλά και για την έλλειψη αλληλεγγύης που έχει επιδείξει η ΕΕ απέναντι στον Ευρωπαϊκό Νότο, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που αυτός πλήττεται αντιμετωπίζοντας μια σειρά από ζητήματα, όπως η επιδημία του κορονοϊού, το προσφυγικό κ.ά.
Μεταξύ άλλων, ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αναφέρθηκε στα παρακάτω θέματα:
«Η κρίση του κορονοϊού, αναδεικνύει όλα τα ελλείμματα και το απωθητικό πρόσωπο μιας Ευρώπης που ενώ μιλάει για αλληλεγγύη, δεν είναι καθόλου αλληλέγγυα και ενώ μιλάει για ενότητα, εφαρμόζει ως προτεραιότητα τους εθνικούς εγωισμούς, με βάση το τι θέλει η Μέρκελ και ο Ρούτε.
Η ΕΕ δεν αντιμετώπισε με ενότητα και αλληλεγγύη την οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008-2009 και βαστάει ακόμη. Και το πρώτο θύμα αυτής της έλλειψης αλληλεγγύης ήταν ο ελληνικός λαός, κάτι που το βιώσαμε ιδιαίτερα στα χρόνια της κυβέρνησης Τσίπρα.
Η δεύτερη κρίση που αντιμετωπίσαμε τα προηγούμενα χρόνια, ήταν η προσφυγική κρίση. Και η Ιταλία και η Ελλάδα σήκωσαν με ελλιπή ευρωπαϊκή αλληλεγγύη μόνες τους όλες αυτές τις προσφυγικές ροές, με αποτέλεσμα ο ελληνικός και ο ιταλικός λαός να διασώσουν την τιμή μιας Ευρώπης, στην οποία την γραμμή έδινε η ξενοφοβική, ακροδεξιά πολιτική Όρμπαν, που κυριαρχούσε με την ανοχή της Ευρωπαϊκής ελίτ».
«Σήμερα, η κρίση του κορονοϊού, αναδεινύει πάλι το ίδιο δίλημμα: τι είδους Ευρώπη θέλουμε; Μια Ευρώπη όπου επικρατεί το δίκαιο των ισχυρών και αντιμετωπίζει την κρίση του κορονοϊού κάθε κράτος μόνο του και χωριστά;
Ή μια Ευρώπη που με αφορμή την επιδημία, εμβαθύνει την πολιτική της ενοποίηση, τη δημοκρατική της εμβάθυνση και δίνει μια ισχυρή ενιαία, ευρωπαϊκή απάντηση στην ύφεση που φέρνει η κρίση του κορονοϊού αλλά και στην υγειονομική κρίση καθεαυτή;
Πιστεύω ότι είναι ευκαιρία και πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Αριστερά και για πολιτικές πρωτοβουλίες όπως η Sinistra per Un Altra Europa, το να προβάλλουμε το σχέδιο μας για μια πολιτική, δημοκρατική εμβάθυνση της Ευρώπης, με μεγαλύτερη λογοδοσία και διαφάνεια, με ισχυρότερο ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου, με μεγαλύτερο κοινοτικό προϋπολογισμό, με ευρωομόλογα coronabonds, για να δώσουμε έμπρακτα δείγματα αλληλεγγύης. Αν αυτό δεν γίνει, θα κερδίσει το σχέδιο της λαϊκίστικης, αντιευρωπαϊκής άκρας δεξιάς. Και αν κερδίσει η ακροδεξιά στην Ιταλία, αυτό θα είναι η αρχή του τέλους της Ευρώπης».
«Μετά από τις διαδοχικές αναβολές και καθυστερήσεις στο Εurogroup και στη Σύνοδο Κορυφής, έχει αναλάβει να το εκπονήσει ως πρόταση η Κομισιόν στις 6 Μαΐου – και ακούω ότι μπορεί να αναβληθεί για ακόμη μια εβδομάδα. Θα πρέπει να είναι ένα ταμείο μεγάλο, ισχυρό, ύψους τουλάχιστον 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ. Και θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό και ό,τι χρειαστεί να έρθει ως δάνειο, να το δανειστεί η Κομισιόν, Η ΕΕ, όχι τα κράτη μέλη.
Είναι ανάγκη όλες οι χώρες του Νότου, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, σε συμμαχία με τη Γαλλία, να ασκήσουν τη μέγιστη δυνατή πίεση, όχι μόνο για να μην υπάρξουν άλλες αναβολές, αλλά για να ζητήσουν να είναι ισχυρό το Ταμείο, με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και εγγυήσεις και να έχει τη μορφή επιχορηγήσεων προς τα κράτη μέλη. Όχι δανείων, που θα οδηγήσουν σε μια κρίση χρέους όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο».
«Είναι γεγονός ότι από αυτό το μικρό πακέτο που αποφάσισε το Eurogroup είναι 540 εκατομμύρια ευρώ, ένα μικρό ποσοστό, τα 240 εκατομμύρια από αυτά, είναι από τον ΕΜΣ. Προς το παρόν παραμένουν αχρησιμοποίητα, γιατί καμία χώρα, ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ισπανία ούτε η Ιταλία, καμία κυβέρνηση, δεν κάνει αίτηση για να τα πάρει, γιατί τα δάνεια αυτά συνδέονται με όρους που θυμίζουν μνημόνια και νομίζω ότι είναι λογικό όλες οι κυβερνήσεις να διστάζουν προς το παρόν.
Όλες οι χώρες του Νότου, θα πρέπει να πιέσουν έτσι ώστε και να διευρυνθεί το αντικείμενο που χρηματοδοτείται από το ESM –όχι μόνο δαπάνες για την Υγεία, αλλά και για την ανασυγκρότηση της Οικονομίας– και να μην έχουν ταπεινωτικούς, μειωτικούς όρους που θυμίζουν μνημόνια. Επίσης, να προχωρήσει άμεσα ο κανονισμός και τα κριτήρια για τα άλλα δυο κονδύλια, για το SURE και για την επιχορήγηση των επιχειρήσεων. Γιατί και αυτά δεν έχουν ακόμη ενεργοποιηθεί και δεν έχει αρχίσει η ροή χρήματος προς τα κράτη μέλη και προς την οικονομία».
«Με την κρίση της πανδημίας του κορονοϊού, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει ένα κράτος μέλος, μια κυβέρνηση ή τον Ευρωπαϊκό Νότο ότι “είναι άσωτος και ξοδεύει τα χρήματά του στα ποτά και τις γυναίκες” όπως μας έλεγε ο Ντάισελμπλουμ και οι όμοιοί του τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα έχουμε μια εξωτερική κρίση, η οποία χτυπάει ασύμμετρα τις Ευρωπαϊκές οικονομίες και τα κράτη μέλη. Και γι’ αυτό πρέπει να δοθεί μια ισχυρή ευρωπαϊκή απάντηση με ισχυρή ευρωπαϊκή ομπρέλα προστασίας: Τα κορονο-ομόλογα και τα ευρωομόλογα ήταν μια πρόταση, που παλιά την υποστήριζαν μόνο κάποιες δυνάμεις της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι Νομπελίστες Οικονομολόγοι και ορισμένοι συνδικαλιστές. Σήμερα, την υποστηρίζουν τα 11 από τα 19 κράτη μέλη της Ευρωζώνης στο Εurogroup. Αυτό δείχνει ότι έχουμε κερδίσει έδαφος. Δεν έχουμε όμως χρόνο να περιμένουμε.
Στην Ευρώπη, ο Μητσοτάκης μπορεί να συνυπέγραψε για το κορονομόλογο, όμως ζητάμε από αυτόν να είναι τόσο διεκδικητικός όσο και οι ομόλογοί του, Σάντσεζ, Κόστα και Κόντε. Στη διεθνή διαπραγμάτευση και στη δημόσια συζήτηση, ο Μητσοτάκης δεν υπάρχει. Απλώς υπέγραψε μια επιστολή - από ‘κει και πέρα είναι άφωνος».
Στο εσωτερικό της χώρας τώρα, η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έχει λάβει τα λιγότερα δημοσιονομικά μέτρα για να προστατέψει την οικονομία και την κοινωνία από την ύφεση, την ανεργία και τη φτώχεια. Παρότι η κυβέρνηση Τσίπρα της είχε κληροδοτήσει και ένα μαξιλάρι, ένα buffer, ύψους 37 δισεκατομμυρίων ευρώ, από τα οποία θα μπορούσε τουλάχιστον 20 δισ. απ’ αυτά, να τα ρίξει τώρα στην οικονομία προτού ξεσπάσει η ύφεση».
«Η συζήτηση που είχε ο Αλέξης Τσίπρας με τον Γενικό Γραμματέα του Partido Democratico, Nικόλα Τζινγκαρέτι, εντάσσεται στην προσπάθεια να οικοδομηθεί μια πιο πλατειά, πιο ισχυρή και διεκδικητική συμμαχία, η οποία θα πιέσει έτσι ώστε να υπάρξουν, χωρίς άλλες αναβολές, ικανοποιητικές λύσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο – και όχι το συνηθισμένο business as usual.
Ως ευρωπαϊκή προσωπικότητα μεγάλου βεληνεκούς, παρόμοιες επαφές πραγματοποιεί ο Τσίπρας και με τον ΠΘ της Πορτογαλίας, Κόστα, και με τον ΠΘ της Ισπανίας, Σάντσεθ. Και επειδή δεν πρέπει να επιδιώκουμε απλώς συμμαχίες στο Νότο, αλλά να διαμορφώνουμε ερείσματα όσο μπορούμε μεγαλύτερα και στο κέντρο και στο Βορρά της Ευρώπης, αυτές τις μέρες ο Αλέξης Τσίπρας είχε επικοινωνία και με τον Πρόεδρο των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, τον Βάλτερ Μόργιανς και με τη Συμπρόεδρο των Γερμανών Πρασίνων. Γιατί και μέσα στη Γερμανία, αυξάνονται οι φωνές που ζητούν κορονο-ομόλογα και αλλαγή της στάσης της Γερμανίας στο θέμα αυτό».
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ
