Δήλωση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ & μέλους της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) του ΕΚ, για την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας

Η έκθεση της οργάνωσης «Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα» για το 2020 κατατάσσει την Ελλάδα στην ομάδα των προβληματικών χωρών σε ό,τι αφορά την Ελευθερία του Τύπου· λίγες μόλις θέσεις πιο πάνω από την Ουγγαρία του Όρμπαν.

Η πανδημία μάλιστα, σύμφωνα με τους 8 μεγαλύτερους διεθνείς οργανισμούς για την Ελευθερία του Τύπου, αποτέλεσε την ιδανική ευκαιρία για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να περιορίσουν τον έλεγχο των κυβερνητικών αποφάσεων και ενεργειών από τα ΜΜΕ.

Η Ελλάδα δυστυχώς δεν αποτελεί εξαίρεση.

Με αφορμή τον κορωνοϊό, από τα τέλη Μαρτίου απαγορεύθηκε στους υγειονομικούς συντάκτες η αυτοπρόσωπη παρουσία στην καθημερινή ενημέρωση του Υπουργείου Υγείας. Κάτι απολύτως θεμιτό, στις συνθήκες πανδημίας που βιώνουμε, το οποίο όμως συνοδεύεται από έναν «βολικό» περιορισμό:

Οι συντάκτες έχουν το δικαίωμα για μία μόνο ερώτηση εβδομαδιαίως, η οποία κατατίθεται γραπτώς και απαντάται όταν το επιλέξουν οι αρμόδιοι, χωρίς να τους παρέχεται η δυνατότητα να επανέλθουν με διευκρινίσεις εάν η απάντηση θεωρηθεί ανεπαρκής.

Η περίοδος που διανύουμε είναι γεμάτη προκλήσεις για την αδέσμευτη και αντικειμενική ενημέρωση, κι αυτό χωρίς να λάβουμε υπόψιν μας το καθεστώς του «Ενιαίου Αρχισυντάκτη» υπέρ της κυβέρνησης που παρατηρούμε στα μεγάλα ΜΜΕ:

• Αποκαλυπτικά ρεπορτάζ δε βλέπουν ποτέ το φως της ημέρας και τα μέσα που τα ανέδειξαν, λοιδορούνται

• Κατάφωρα σκάνδαλα αποσιωπώνται προκλητικά εκτός αν πλημμυρίσουν τα κοινωνικά δίκτυα

• Δημοσιογράφοι μετατρέπονται σε φερέφωνα της κυβερνητικής γραμμής

• Fake news ανάγονται σε είδηση και οι πραγματικές ειδήσεις γίνονται αόρατες

Οι ειδήσεις που προβάλλονται σε αυτά τα μέσα ενημέρωσης μοιάζουν προϊόντα ενός εργοστασίου μαζικής παραγωγής ειδήσεων, μονόπλευρων, πανομοιότυπων, με «γαλάζιο» περιτύλιγμα.

Στις συνθήκες της πανδημίας και της κατάρρευσης της διαφημιστικής αγοράς η κυβέρνηση επέλεξε να ενισχύσει τα ΜΜΕ, όχι με κανόνες και διαφάνεια, αλλά μέσα από ένα σύστημα που πιο πολύ μοιάζει να υποκρύπτει εξαγορά, παρά στήριξη. Δωράκια εκατομμυρίων σε ζεστό χρήμα, αλλά και χάρισμα οφειλών σε καναλάρχες, χωρίς ακόμη να έχουμε μάθει πού και πώς μοιράζονται τα χρήματα.

Όμως η ελευθεροτυπία είναι πυλώνας της δημοκρατίας. Και όταν η δημοσιογραφία φιμώνεται, αλλοιώνεται, προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του συστήματος, η ελευθερία του Τύπου τραυματίζεται και η Δημοκρατία εκφυλίζεται.

Για αυτό και η προάσπισή της Ελευθερίας του Τύπου δεν είναι μόνο υπόθεση κλαδική, συντεχνιακή, των Δημοσιογράφων και των Σωματείων τους. Είναι υπόθεση όλης της Κοινωνίας και του καθένα από μας ξεχωριστά. Είναι η καθημερινή μας επιλογή να στηρίξουμε τα Μέσα που δίνουν τον αγώνα για λίγο παραπάνω φως μέσα στο σκοτάδι που επιβάλλει μια μονοχρωμία «βολική» για την εξουσία. Είναι το μικρό λιθαράκι που μπορεί να βάλει κάθε πολίτης για να υπάρχουν διαφορετικές φωνές.

Για να υπάρχει τελικά Δημοκρατία.