Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής «επί της πρότασης 30 βουλευτών της ΝΔ για τη διεύρυνση του αριθμού των διερευνώμενων αδικημάτων που ενδέχεται να τέλεσε ο πρώην Αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατά την άσκηση των καθηκόντων του»

Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Για δεύτερη φορά στην ιστορία του κοινοβουλίου, βιώνουμε αυτή την εικόνα των άδειων κυβερνητικών εδράνων.
Η πρώτη φορά ήταν πριν από επτά μήνες, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια και της ψήφισης, για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τον κ. Παπαγγελόπουλο. Σήμερα είναι η δεύτερη φορά, σε μια πρωτοφανή διαδικασία επίσης για τα χρονικά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, διότι πολλές Προανακριτικές Επιτροπές έχουν συσταθεί, αλλά, εξ όσων γνωρίζω, και νομίζω δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που γίνεται διεύρυνση κατηγορητηρίου.
Βεβαίως, πριν από επτά μήνες, ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του με την απόφαση να απέχουν από την διαδικασία, έστειλαν ένα μήνυμα υποκρισίας αλλά και δειλίας, ατολμίας.
Δεν είχαν την τόλμη να σταθούν απέναντι από τον άνθρωπο που κατηγορούν, που σέρνουν σε μια διαδικασία προειλημμένης απόφασης ως προς την κατάληξη της, από ό,τι φαίνεται, και να αντικρούσουν τα επιχειρήματα του. Αλλά, ταυτόχρονα, ήταν και μια απόφαση βαθειάς υποκρισίας. Τι ακριβώς παριστάνει ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του απέχοντας και τότε και σήμερα από τη διαδικασία;
Ότι δεν αποφασίζει αυτός, δεν κινεί τα νήματα αυτός για τη στάση της ομάδας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στην Προανακριτική Επιτροπή; Ερήμην του κ. Μητσοτάκη και του στρατηγικού του επιτελείου και της κυβέρνησης εξελίσσεται όλη αυτή η διαδικασία;
Αυτό θέλει να μας πει; Ή μήπως θέλει να μας πει ότι αυτός που πραγματικά κινεί τα νήματα δεν είναι ο ίδιος, αλλά είναι ο κ. Σαμαράς και η ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος του; Τι από τα δύο θέλει να μας πει ο κ. Μητσοτάκης με την  απουσία του; Και πριν από επτά μήνες και σήμερα.
Πριν από επτά μήνες, από αυτό εδώ το βήμα, είχα αναφερθεί «στον πιο δειλό ρεβανσισμό στην ιστορία».
Γιατί ενώ είναι φανερό πως το πρόβλημά του κ. Μητσοτάκη δεν είναι ο Παπαγγελόπουλος, είναι προφανώς η στάση του ΣΥΡΙΖΑ και τότε και τώρα,  το μέτωπο απέναντι στη διαφθορά, αλλά και εγώ προσωπικά.
Ενώ λοιπόν αυτό ήταν και είναι το πρόβλημα, επέλεξε ο κ. Μητσοτάκης να στοχοποιήσει τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης.
Είχα πει ότι αυτή η στάση είναι μια στάση που τον καθιστά κατώτερο των περιστάσεων. Σήμερα όμως μπορούμε να καταλάβουμε γιατί απουσίαζε και τότε και τώρα. Είναι προφανές ότι βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στην παράδοση που έχει η παράταξή του να καταφεύγει στον πολιτικό ρεβανσισμό των ειδικών δικαστηρίων, από την μια μεριά, και στην παράδοση που έχει η οικογένειά του απέναντι στον κ. Σαμαρά, από την άλλη πλευρά. Βεβαίως, κατανοώ ότι του είναι δύσκολο να έρχεται εδώ και να δηλώνει πολιτική υποταγή στους σχεδιασμούς της ακραίας συνιστώσας του κόμματός του.
Εδώ όμως θα μου επιτρέψετε να πω και να κάνω την εκτίμηση ότι δεν θα έρθει ούτε στο μέλλον. Δεν θα είναι παρών ούτε στο μέλλον να τοποθετηθεί. Ούτε όταν θα φέρει την προειλημμένη απόφαση παραπομπής του κ. Παπαγγελόπουλου σε Ειδικό Δικαστήριο και δεν θα είναι εδώ ούτε στο μέλλον, ακριβώς διότι όλα όσα έχουν αποκαλυφθεί καθιστούν αυτή την υπόθεση από μόνη της –δεν ξέρω αν είναι τελικά ή όχι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους- αλλά είναι επιβεβαιωμένα το «μεγαλύτερο φιάσκο προανακριτικής επιτροπής από συστάσεως του ελληνικού κράτους».
Έλα όμως που στην προειλημμένη απόφαση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας να προχωρήσει σε αυτόν τον χυδαίο αντιπερισπασμό, από ό,τι φαίνεται, προέκυψαν κάποιες μικρές δυσκολίες. Ποιες είναι αυτές οι δυσκολίες; Ασήμαντες, βεβαίως.
Δεν προκύπτει κατηγορία και καμία αιτία παραπομπής σε ό,τι αφορά τον πυρήνα της επιχείρησης του αντιπερισπασμού.
Δηλαδή τη μετατροπή του σκανδάλου σε υποτίθεται σκευωρία.
Και επειδή όταν η πραγματικότητα και η αλήθεια δεν σας βοηθά, τόσο το χειρότερο για τη πραγματικότητα και την αλήθεια.
Αποφασίσατε να μη κολλήσετε σε αυτές τις μικρές  λεπτομέρειες.
Αφού βρήκατε τον κατηγορούμενο, δεν θα κολλήσετε στην έλλειψη κατηγορητηρίου.
Θα το κατασκευάσετε. Θα το διευρύνετε σε μια, επαναλαμβάνω, πρωτοφανή διαδικασία διεύρυνσης και θα το κατασκευάσετε.
Και αυτό κάνετε σήμερα.
Μόνο που από μόνη της αυτή η επιλογή να καταθέσετε πρόταση διεύρυνσης του κατηγορητηρίου, επτά μήνες μετά, αυταπόδεικτα σηματοδοτεί τη χρεοκοπία της ρητορικής σας περί δήθεν σκευωρίας στην υπόθεση Νοβάρτις.
Σας είχα προειδοποιήσει πως ό,τι και να κάνετε, δεν μπορείτε να παραγράψετε το σκάνδαλο Νοβάρτις, από το μυαλό, από τη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Δεν μπορείτε να το παραγράψετε, πρώτα από όλα γιατί είναι υπαρκτό.
Γιατί είναι πανθομολογούμενο από κάθε πολιτική πτέρυγα, σε ανύποπτο χρόνο, και κυρίως γιατί είναι ορατό και το ίδιο το σκάνδαλο και οι επιπτώσεις του στην ελληνική κοινωνία.
Και οι πολιτικοί υπεύθυνοι του σκανδάλου είναι επίσης γνωστοί και για κάποιους εξ αυτών εξακολουθεί η εναντίον τους έρευνα από την ποινική δικαιοσύνη, παρά την επιχείρηση τρομοκράτησης των δικαστών.
Γι’ αυτό και όσο παρατήρησα και άκουσα τις τοποθετήσεις όσων ανέβηκαν σε αυτό το βήμα από την πλευρά της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, παρατήρησα μια ένοχη σιωπή. Τη σιωπή τους απέναντι στο σκάνδαλο αυτό καθεαυτό. Καμία αναφορά στην υπόθεση.
Η προανακριτική δε επιτροπή την οποία στήσατε, παρά τις μεθοδεύσεις σας να αποκλείσετε δυο μέλη της μειοψηφίας, κίνηση πρωτοφανή, επίσης, στα κοινοβουλευτικά χρονικά, να τρομοκρατήσετε ανεπιτυχώς τους προστατευόμενους μάρτυρες, να απευθύνετε προσκλητήριο πολιτικού ρεβανσισμού σε οποιονδήποτε πρόθυμο να συνδράμει με ή χωρίς ανταλλάγματα -θα φανεί το επόμενο διάστημα-  στον σχεδιασμό σας.
Παρόλα όσα επιχειρήσατε στην εξεταστική, το μόνο που ανέδειξε είναι η χρεοκοπία του βασικού σας αφηγήματος, ότι η Νοβάρτις δεν ήταν σκάνδαλο αλλά ήταν μια σκευωρία.
Επειδή ορθώς έχει ειπωθεί, ότι η επανάληψη της ιστορίας, από έναν σπουδαίο φιλόσοφο, η επανάληψη της ιστορίας είναι είτε φάρσα είτε τραγωδία, εγώ θέλω να σας πως το εξής, ότι εδώ κινδυνεύετε να είναι ταυτόχρονα και τραγωδία και φάρσα.
Τραγωδία θα είναι οι δικονομικοί και πολιτικοί χειρισμοί σας και φάρσα τα πενιχρά αποτελέσματά τους.
Μια φάρσα που η κοινωνία την παρακολουθεί, την ώρα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλα προβλήματα και με πολύ μεγάλες νέες προκλήσεις.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συνειδητά σήμερα  δεν θα ασχοληθώ με τις λεπτομέρειες των μαρτύρων και κυρίως των δικαστικών λειτουργών που εξετάσθηκαν.
Ο κ. Παπαγγελόπουλος, άλλωστε, αποδόμησε μια προς μια τις εις βάρος του καταθέσεις.
Ούτε σκοπεύω να μιλήσω ξανά, το έχω κάνει αρκετές φορές, θα το κάνω αν χρειαστεί και στο μέλλον για την ουσία του μεγάλου σκανδάλου της Νοβάρτις, που, σήμερα, προκειμένου να συγκαλύψετε, ενοχοποιείτε αυτούς που το ανέδειξαν.
Άλλωστε, όπως προείπα, η δική σας ένοχη σιωπή σήμερα για την ουσία του σκανδάλου είναι αρκετή. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα.
Υπάρχει όμως και μια ακόμη ένοχη σιωπή σήμερα, από το πρωί που ακούω τις τοποθετήσεις σας.
Σε όλη αυτή την διαδικασία, δεν λέτε κουβέντα για όσα κατέθεσε στην Προανακριτική τις προηγούμενες ημέρες η τέως Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η κ. Δημητρίου.
Για το πώς, με το θεσμικό της κύρος και την επιστημονική της επάρκεια, έριξε φως σε όλα όσα είχαν συμβεί στη θητεία της.
Στις συκοφαντίες και στις κατασκευασμένες διαστρεβλώσεις.
Η τέως εισαγγελέας που αποδεικνύει ότι σε αυτό τον τόπο υπάρχουν δικαστές που τιμούν το λειτούργημά τους και τη δικαιοσύνη.
Μακριά από πολιτικές  σκοπιμότητες.
Πολλές φορές, όμως, αυτοί οι δικαστές βαδίζουν έναν δρόμο μοναχικό, με μοναδική πυξίδα πάντα τις αξίες τους.
Είμαι σίγουρος ότι οι ίδιοι οι Δικαστές αυτής της χώρας μπορούν να κρίνουν ό,τι συμβαίνει αυτούς τους επτά μήνες. Και σήμερα και ό,τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα σε αυτή την ιστορία της προανακριτικής.
Όμως και η κοινωνία παρακολουθεί.
Αναρωτιέται για την ευθυκρισία και την ελευθεροφροσύνη των λειτουργών της Πολιτείας.
Απογοητεύεται.
Απομακρύνεται.
Απομακρύνεται από την αναγκαία σχέση εμπιστοσύνης και προς την πολιτική, αλλά και προς τη Δικαιοσύνη.
Αυτό όμως την παράταξη σας δεν την ενδιαφέρει, ίσως ποτέ δεν την ενδιέφερε.
Και το αποδεικνύετε για ακόμα μια φορά και με τον τρόπο που λειτουργείτε στην υπόθεση της προανακριτικής για τη δήθεν σκευωρία.
Ποιος, όμως, είναι εκείνος που δεν το περίμενε;
Δεν έχουμε ξεχάσει ότι στο έδαφος της παράταξής σας έχουν στο παρελθόν φυτρώσει στελέχη που καταδικάστηκαν για συμμετοχή σε παραδικαστικά κυκλώματα. Θα σεβόσασταν τώρα μια κοινοβουλευτική επιτροπή;
Αλλά το θέμα δεν είναι να ψάχνουμε τι έγινε  χθες. Να δούμε τι γίνεται σήμερα. Έχουμε να πούμε πολλά αν ψάξουμε για το χθες. Εγώ λέω ας αφήσουμε το χθες.
Το θέμα είναι τι κάνετε και σήμερα. Αυτούς τους μήνες που είσαστε στη διακυβέρνηση του τόπου και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, που ο λαός μας, η χώρα, βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτοφανή περιπέτεια. Και την ώρα που εσείς παριστάνετε τους τιμητές για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και την ώρα που ο λαός μας βρίσκεται σε αυτή την περιπέτεια αγωνιά για τη ζωή, την υγεία και το μέλλον του.
Μέσα στην πανδημία, οι κύριοι που απουσιάζουν εδώ από τα κυβερνητικά έδρανα έδειξαν το πρόσωπο το πρόσωπο της πολιτικής και ηθικής τους κατάπτωσης.
Είτε με το περιβόητο voucher της κοροϊδίας χιλιάδων επιστημόνων της χώρας μας, μεταξύ αυτών και των δικηγόρων, συλλειτουργών της Δικαιοσύνης.
Με στόχο να δώσουν σε κάποιους ημέτερους περισσότερα από 80 εκ. ευρώ για προγράμματα ψευτοκατάρτησης.
Είτε με το νέο καθεστώς «θεσμοποιημένης διαφθοράς», που φτιάξατε, φτιάξανε, προβλέποντας πλείστες έκτακτες παρεκκλίσεις από τους κανόνες διαφάνειας και ελέγχου των απευθείας αναθέσεων.
Ένα καθεστώς που φοβάμαι ότι θα μας συνοδεύει μέχρι το φθινόπωρο.
Αποτέλεσμα αυτού; Πολλές περιπτώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε απευθείας αναθέσεις.
Απευθείας αναθέσεις ακόμη και εκατομμυρίων ευρώ, όπως η προμήθεια υγειονομικού υλικού, από την 6η Υγειονομική Περιφέρεια, μάσκες δηλαδή, για την προστασία απέναντι στον κορωνοϊό, αντί ποσού 20€ η κάθε μία και με συνολική αξία άνω του 1,5 εκ. ευρώ. Απευθείας ανάθεση. Σας σταματήσαμε την τελευταία στιγμή. Πόσα άλλα αλήθεια γίνονται που δεν τα γνωρίζουμε;
Μια περίπτωση που συνοδεύτηκε από καταγγελίες για τριπλασιασμό της τιμής σε σχέση με άλλες περιπτώσεις και για ύπαρξη συγγενικών σχέσεων ανάμεσα στον αναθέτοντα και τον ανάδοχο. Είναι άραγε λαϊκισμός να τα λέμε αυτά; Ή μήπως είναι αθλιότητα όταν τα διαπράττουν στελέχη της κυβέρνησης και να βρίσκονται ακόμα στη θέση τους;
Την ίδια ώρα, η νεοσύστατη Εθνική Αρχή Διαφάνειας, που θα έπρεπε όλα αυτά να τα ελέγχει, τελεί υπό την αρχή ενός ανδρός, με ανενεργά τα άλλα όργανα διοίκησής της, χάριν του ευνοούμενου του κ. Μητσοτάκη διοικητή της.
Οι δε ελεγκτές της, διακοσμητικοί.
Έχουν παροπλιστεί αναλαμβάνοντας τους ελέγχους κατά του καπνίσματος και, ατελέσφορα, τους ελέγχους για τον κορωνοϊό.
Και με όλα όσα γίνονται, μοιάζουν με τροχονόμους που σφυρίζουν φάλτσα όσο περνάνε από δίπλα τους νέα σκάνδαλα, νέας διαπλοκής.
Στα δε τραπεζικά στελέχη που κατηγορούνταν για κακουργηματικές πράξεις απιστίας, όχι μόνο τον τροχονόμο, τον βαστάζο και τον υπηρέτη κάνατε, κάνανε, οι κύριοι που απουσιάζουν. Και εσείς βεβαίως συνηγορείτε, νομοθετώντας μέσα στην πανδημία, σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, που εδώ βρισκόμασταν σε έκτακτες συνθέσεις, και νομοθετούσαν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Νομοθετώντας μέσα στην πανδημία διάταξη εξυπηρέτησης με την οποία ενώ όλες οι άλλες προθεσμίες είχαν ανασταλεί κανονικά, η τετράμηνη προθεσμία που αφορούσε τη δίωξή τους αφέθηκε κατ’ εξαίρεση να τρέξει και έτσι με κλειστά δικαστήρια να λάβουν τα τραπεζικά αυτά στελέχη την πολυπόθητη και, πιθανότατα, συμφωνημένη με την κυβέρνηση, ασυλία.
Θέλετε να μιλήσουμε λοιπόν για δικαιοσύνη; Και χθες αλλά και σήμερα και πάντα; Ναι, να μιλήσουμε για δικαιοσύνη.
Θέλετε να μιλήσουμε για παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη και χθες και σήμερα; Να μιλήσουμε. Τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, επί κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, υπουργός παρά τω πρωθυπουργό να κάνει παρέμβαση για μια δίκη που συγκλονίζει το πανελλήνιο και να παίρνει θέση εναντίον της αγόρευσης της εισαγγελέως, εν θερμώ, ενώ η δίκη της είναι σε εξέλιξη. Ποιος θα τολμούσε να το κάνει αυτό;
Και μετά, αφού είδε ότι η παρέμβασή του έπεσε στο κενό, δεν επηρεάστηκαν οι δικαστές, ότι ξεσηκώθηκε κύμα αγανάκτησης από την κοινή γνώμη, να δηλώνει ότι, όσα ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό του διαδικτύου, ήταν προσωπικές απόψεις ενός απλού πολίτη. Δεν τις κατέθεσε με την ιδιότητα του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργό. Με τη θεσμική του ιδιότητα. Λες και δικαιούται ο υπουργός και μάλιστα ένας υπουργός που είναι παρά τω πρωθυπουργό να μας λέει ότι σχολιάζει την επικαιρότητα με την ιδιότητα του απλού πολίτη και όχι με τη θεσμική του ιδιότητα. Θα μας τρελάνετε τελείως.
Βεβαίως, συνεχίζει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Και αυτό είναι το θέμα. Δεν είναι αν διέπραξε ατόπημα. Πράγμα το οποίο φανερώνει το πόσο σέβεται τη δικαιοσύνη και τις διαδικασίες της ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αλλά, επιτρέψτε μου σ’ αυτό εδώ το σημείο, μιας και αναφέρθηκα στο τι θα γινόταν αν ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια τέτοια ανάρτηση,  επιτρέψτε μου να πω ότι υπήρξε κεντρικό πολιτικό σας σχέδιο καθόλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας  να δημιουργήσετε την εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τάχα μου μια πολιτική δύναμη θεσμικού αναλφαβητισμού και θεσμικής ανεπάρκειας, όπως λέγατε. Γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τους θεσμούς, δεν τους σέβεται.
Και προφανώς δεν σας είχαμε δώσει κανένα δικαίωμα να το λέτε αυτό, αλλά ήταν η άμυνά σας. Ήταν η άμυνά σας απέναντι στη διακηρυγμένη πρόθεσή μας να ανταποκριθούμε στο λαϊκό αίσθημα, το οποίο λαϊκό αίσθημα ήταν αυτό που απαιτούσε δικαιοσύνη, που απαιτούσε να αφεθεί η δικαιοσύνη να ανασάνει, να είναι απερίσπαστη για να αποδοθεί το δίκιο.
Και αρχίσατε τότε, με τη βοήθεια φυσικά  γνωστών μέσων ενημέρωσης, να μας χρεώνετε από την πρώτη ημέρα δήθεν αντιθεσμικά πολιτικά σχέδια, για κάθε δικαστική εξέλιξη που θα κατέτεινε στην κάθαρση, στη διαλεύκανση υποθέσεων διαφθοράς.
Οποιαδήποτε αποστολή στοιχείου στη Δικαιοσύνη βαφτίστηκε παρέμβαση.
Οποιαδήποτε έρευνα, θεσμική παρεκτροπή.
Παρόλα αυτά, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και η ιστορία θα το κρίνει αυτό, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που ανέπτυξε πολιτικές που απελευθέρωναν τη Δικαιοσύνη από μεγάλο μέρος διαχρονικών της προβλημάτων.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή, η θεσμικά αναλφάβητη όπως την λέγατε, που άφησε πίσω της νέους θεσμούς στη δικαιοσύνη, μέσω της θέσπισης νέων θεμελιωδών νομοθετημάτων, ιδίως κωδίκων, και εμβληματικών νομοθετημάτων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πρωτοστάτησε στη δημιουργία νέων θεσμών όπως η ευρωπαϊκή εισαγγελία.
Συνέβαλε καθοριστικά στη στελέχωση μετά από χρόνια των δικαστηρίων και των εισαγγελιών.
Ενίσχυσε την Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών.
Και, τέλος, ολοκλήρωσε σημαντικά έργα ηλεκτρονικής δικαιοσύνης, των οποίων η αξία φάνηκε ιδιαίτερα τις μέρες της πανδημίας.
Το κυριότερο όμως είναι ότι με την τακτική και ορθολογική διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων, αφήσαμε πίσω ενισχυμένη την ιδέα της ευθύνης και της ηθικής ακεραιότητας των δικαστικών λειτουργών.
Από την άλλη, ας συγκρίνει ο ελληνικός λαός τι έχει κάνει η κυβέρνηση των απόντων σήμερα από τη διαδικασία, τους 8 αυτούς μήνες που είναι στην εξουσία.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, λοιπόν, ήταν αυτή η οποία μας κατηγορούσε –και εμένα προσωπικά- ότι δεν σέβομαι τους θεσμούς, επειδή μια πρώην δικαστικός έγινε νομικός σύμβουλος στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Και μόλις εξελέγη, δύο πρώην ανώτατοι δικαστικοί έγιναν στελέχη της κυβέρνησης, όχι σύμβουλοι. Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ο ένας και υφυπουργός Δικαιοσύνης ο άλλος.
Αυτός είναι ο σεβασμός κι αυτή είναι η υποκρισία.
Και τώρα που μιλάμε, η κυβέρνηση καταγγέλλεται ότι βρίσκεται πίσω και από ένα εν εξελίξει πραξικόπημα στη μεγαλύτερη ένωση δικαστικών λειτουργών, στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αφού μέσω της στάσης του υπουργού Δικαιοσύνης απέναντι στα αιτήματά της, έχει η ίδια η κυβέρνηση προκαλέσει την τεχνητή καρατόμηση του σημερινού Δ.Σ., με στόχο μέχρι το νέο δικαστικό έτος η Ένωση να μείνει σε αναγκαστική αφωνία, διότι είναι ενοχλητική η φωνή της. Κι αυτό γιατί είναι η Ένωση που τόλμησε να καταγγείλει τις αντιδραστικές πολιτικές που φέρνει η απούσα σήμερα κυβέρνηση στις εργασιακές σχέσεις και στα δικαιώματα των πολιτών.
Είναι η ίδια Ένωση της οποίας τα διαβήματα επάνω σε πρακτικά ζητήματα οργάνωσης και στελέχωσης των δικαστηρίων η κυβέρνηση απαξιώνει συνειδητά.
Βεβαίως, θα έχετε παρατηρήσει ότι ούτε οι καταγγελίες αυτές, ούτε τα διαβήματα αυτά έτυχαν του ελάχιστου ενδιαφέροντος των ΜΜΕ. Σε αντίθεση, σας θυμίζω,  με την παραμικρή νύξη επί των ημερών μας που έβρισκαν τεράστιο ενδιαφέρον και προβολή από τα ΜΜΕ. Ήταν το βασικό θέμα στα δελτία των ειδήσεων για ημέρες.
Αλλά εντάξει, δεν πήγαν χαμένα, δεν πήγαν τζάμπα, 20 εκατομμύρια για διαφημιστική προβολή δεξιά και αριστερά χωρίς λογοδοσία σε μέσα ενημέρωσης. Έπιασαν τόπο.
Η στάση σας όμως αυτή τόσο απέναντι στην αρχή, στην αξία του πλουραλισμού όσο και απέναντι στην αρχή της δικαιοσύνης και της ελεύθερης βούλησης των δικαστών είναι μια στάση που προσβάλλει την ίδια τη δημοκρατία. Και δεν συναντά κανείς εύκολα, τέτοιου είδους μεθοδεύσεις, δεν τις συναντά κανείς εύκολα σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, παρά μονάχα μπορούμε να συγκρίνουμε τέτοιες μεθοδεύσεις με παρόμοιες που γίνονται σε χώρες που έχουν στοχοποιηθεί για το έλλειμμα δημοκρατίας στην Ευρώπη, όπως η Πολωνία , όπως η Ουγγαρία του κ. Όρμπαν,
Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Το έχω ξαναπεί από αυτό εδώ το βήμα. Με την κρίση αυτή που μας βρήκε τις μέρες αυτές, τις μέρες της πανδημίας, δεν κινδυνεύουν μονάχα οι άνθρωποι και η υγεία τους, δεν κινδυνεύει μονάχα η εργασία και η οικονομική, η κοινωνική συνοχή. Κινδυνεύουν και οι θεσμοί.
Έχω επανειλημμένα τονίσει την ανάγκη να μην επιτρέψουμε να μπει η ίδια η δημοκρατία μας σε καραντίνα.
Η δημοκρατία μας βρίσκεται  με την κρίση αυτή μπροστά σε μεγάλες απειλές και σε μεγάλους κινδύνους.
Η πιθανότητα η χώρα να βρεθεί μπροστά  σε μια νέα περιπέτεια πολύ μεγάλης ύφεσης και λιτότητας, ενδέχεται να χτυπήσει καίρια και τις υπηρεσίες της Δικαιοσύνης.
Διότι μια τέτοια περίοδο, η Δικαιοσύνη έχει πολλά σοβαρά έργα να επιτελέσει, μαχόμενη να μην επικρατήσουν νέες ανισότητες και αδικίες εις βάρος των αδυνάμων και εκ μέρους των ισχυρών και εκ μέρους της κατεστημένης στη χώρα μας διαπλοκής, πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, του απόντος και σήμερα Πρωθυπουργού από το Κοινοβούλιο και των απόντων υπουργών του, έχει φανεί ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να υπηρετήσει αυτούς τους σκοπούς της Δικαιοσύνης γιατί δεν τη θέλει ως έναν ανεξάρτητο θεσμό, αλλά  ως έναν ελεγχόμενο θεσμό. Ως ένα παίγνιο, απαξιώνοντάς την μάλιστα, απαξιώνοντας διαδικασίες απονομής της, ακόμη και αυτή, τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης που κατά το Σύνταγμα έχει αναλάβει η ίδια η Βουλή.
Απόδειξη της απαξίωσης είναι και η απουσία. Απόδειξη της απαξίωσης είναι και η πρωτοφανής αυτή διαδικασία διεύρυνσης κατηγορητηρίου.
Η πρόταση λοιπόν αυτή  σήμερα κατ’  εμάς είναι άλλη μια απόδειξη. Η διεύρυνση του κατηγορητηρίου είναι άλλη μια απόδειξη εργαλειοποίησης  της θεσμικής διαδικασίας, προκειμένου να πετύχετε προειλημμένες, προαποφασισμένες πολιτικές σκοπιμότητες.
Ταυτόχρονα όμως, όπως τόνισα εξαρχής, είναι και η απόδειξη της αποτυχίας σας.
Είναι το απόλυτο φιάσκο του αφηγήματός σας περί δήθεν σκευωρίας στην υπόθεση Νοβάρτις.
Είναι το φιάσκο της ίδιας της προανακριτικής διαδικασίας που διεξάγεται.
Και στη νομιμοποίηση αυτού του φιάσκου εμείς δεν πρόκειται να συμβάλουμε.
Θα σας αφήσουμε αύριο να αναλάβετε μόνοι σας την ευθύνη στη διαδικασία της ψηφοφορίας.
Αυτή είναι η δική μας απάντηση στον ευτελισμό των έως τώρα διαδικασιών και στην περαιτέρω εμπλοκή της Δικαιοσύνης σε τοξικούς μικροπολιτικούς σχεδιασμούς.
Σας ευχαριστώ.