Επίκαιρη ερώτηση προς τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Νότιας Αθήνας Γιάννη Μουζάλα, με θέμα «Μισαλλόδοξες προτάσεις για δημιουργία κλειστών δομών για μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε ξερονήσια»

Πατώντας στην ατελέσφορη κυβερνητική πολιτική στη διαχείριση του προσφυγικού -μεταναστευτικού ζητήματος στη χώρα και στα πρόσφατα γεγονότα εμπρησμού στην Μόρια της Λέσβου, ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι από την μια άκρη έως την άλλη του δεξιού έως και ακροδεξιού φάσματος επαναφέρουν και πάλι μισαλλόδοξες ιδέες για δημιουργία «Κλειστών Δομών» για μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε ξερονήσια, κάνοντας μάλιστα κάποιοι ειδική αναφορά στην Μακρόνησο αλλά και στο «θανατονήσι» Γυάρος, πεδίο δραματικών στιγμών της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Επαναλαμβανόμενες απαράδεκτες απόψεις που μας φέρνουν στη μνήμη μας εικόνες από το νησί Έλις που αποτέλεσε σταθμό υποδοχής για πάνω από 20.000.000 μεταναστών προς τις ΗΠΑ, μέχρι τα μέσα του 20ου αι. Οι εκφέροντες τέτοιες αθλιότητες είναι σαφές ότι λειτουργούν είτε σαν «λαγοί», είτε σαν φορείς αντιλήψεων τις οποίες θέλουν να ενσταλάξουν όσο το δυνατόν περισσότερο στους πολίτες εν είδει μιθριδατισμού.

Το κολαστήριο της Μακρόνησου αποτέλεσε τόπος μαρτυρίου για χιλιάδες Έλληνες πολίτες που διώχθηκαν και βασανίστηκαν ανηλεώς για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση καθόλη την περίοδο από τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι και το 1954. Επιπροσθέτως, την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων είχαν μεταφερθεί στο νησί αρκετοί Τούρκοι αιχμάλωτοι που έμειναν μέχρι την υπογραφή ειρήνης οπότε και επέστρεψαν στην Τουρκία. Ενώ το 1922 – 1923 δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι πρόσφυγες «φιλοξενήθηκαν» στην Μακρόνησο, η οποία λειτούργησε ως λοιμοκαθαρτήριο. Αρκετοί πρόσφυγες δεν άντεξαν και έχασαν τη ζωή τους εκεί. Η Μακρόνησος ως γνωστόν, προστατεύεται από την ελληνική πολιτεία ήδη από το 1989, όταν κηρύχθηκε χάρη στις ενέργειες της αείμνηστης Μ. Μερκούρη, εξ ολοκλήρου ως ιστορικός τόπος, ενώ για την προστασία των καταλοίπων της σύγχρονης ιστορίας θεσμοθετήθηκαν από το 1995 ειδικές χρήσεις γης. Τελικά, τον Ιούνιο του 2019, όλη η Μακρόνησος κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος. Το γεγονός αυτό ολοκλήρωσε το πλέγμα της διαχρονικής προστασίας της Μακρονήσου από την Ελληνική Πολιτεία.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

Αν διαψεύδει επισήμως τις εν λόγω πολιτικά απαράδεκτες και ανιστόρητες προτάσεις στελεχών του ευρύτερου χώρου της Δεξιάς και αν δεσμεύεται για τη μη υλοποίηση τους.

επισυνάπτεται το πλήρες κείμενο της επίκαιρης ερώτησης

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς: Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου

Θέμα: «Μισαλλόδοξες προτάσεις για δημιουργία κλειστών δομών για μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε ξερονήσια»

Πατώντας στην ατελέσφορη κυβερνητική πολιτική στη διαχείριση του προσφυγικού -μεταναστευτικού ζητήματος στη χώρα και στα πρόσφατα γεγονότα εμπρησμού στην Μόρια της Λέσβου, ορισμένοι συντηρητικοί κύκλοι από την μια άκρη έως την άλλη του δεξιού έως και ακροδεξιού φάσματος επαναφέρουν και πάλι μισαλλόδοξες ιδέες για δημιουργία «Κλειστών Δομών» για μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε ξερονήσια, κάνοντας μάλιστα κάποιοι ειδική αναφορά στην Μακρόνησο αλλά και στο «θανατονήσι» Γυάρος, πεδίο δραματικών στιγμών της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Επαναλαμβανόμενες απαράδεκτες απόψεις που μας φέρνουν στη μνήμη μας εικόνες από το νησί Έλις που αποτέλεσε σταθμό υποδοχής για πάνω από 20.000.000 μεταναστών προς τις ΗΠΑ, μέχρι τα μέσα του 20ου αι. Οι εκφέροντες τέτοιες αθλιότητες είναι σαφές ότι λειτουργούν είτε σαν «λαγοί», είτε σαν φορείς αντιλήψεων τις οποίες θέλουν να ενσταλάξουν όσο το δυνατόν περισσότερο στους πολίτες εν είδει μιθριδατισμού.

Το κολαστήριο της Μακρόνησου αποτέλεσε τόπος μαρτυρίου για χιλιάδες Έλληνες πολίτες που διώχθηκαν και βασανίστηκαν ανηλεώς για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση καθόλη την περίοδο από τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι και το 1954. Επιπροσθέτως, την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων είχαν μεταφερθεί στο νησί αρκετοί Τούρκοι αιχμάλωτοι που έμειναν μέχρι την υπογραφή ειρήνης οπότε και επέστρεψαν στην Τουρκία. Ενώ το 1922 – 1923 δεκάδες χιλιάδες Πόντιοι πρόσφυγες «φιλοξενήθηκαν» στην Μακρόνησο, η οποία λειτούργησε ως λοιμοκαθαρτήριο. Αρκετοί πρόσφυγες δεν άντεξαν και έχασαν τη ζωή τους εκεί. Η Μακρόνησος ως γνωστόν, προστατεύεται από την ελληνική πολιτεία ήδη από το 1989, όταν κηρύχθηκε χάρη στις ενέργειες της αείμνηστης Μ. Μερκούρη, εξ ολοκλήρου ως ιστορικός τόπος, ενώ για την προστασία των καταλοίπων της σύγχρονης ιστορίας θεσμοθετήθηκαν από το 1995 ειδικές χρήσεις γης. Τελικά, τον Ιούνιο του 2019, όλη η Μακρόνησος κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος. Το γεγονός αυτό ολοκλήρωσε το πλέγμα της διαχρονικής προστασίας της Μακρονήσου από την Ελληνική Πολιτεία.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
Αν διαψεύδει επισήμως τις εν λόγω πολιτικά απαράδεκτες και ανιστόρητες προτάσεις στελεχών του ευρύτερου χώρου της Δεξιάς και αν δεσμεύεται για τη μη υλοποίηση τους.

Ο ερωτών βουλευτής

Μουζάλας Ιωάννης