Σημεία από τη συνέντευξη του Νίκου Φίλη στον Χρήστο Κυμπιζή και την κυριακάτικη Kontra News. Ολόκληρη εδώ
Για ελληνοτουρκικά:
 Ο νέος κατάπλους του Όρουτς Ρέις στην Ανατολική Μεσόγειο, οι συμβολικού χαρακτήρα προκλήσεις στα Βαρώσια στην Κύπρο, οι NAVTEX για τουρκικές ασκήσεις στο Αιγαίο, συνιστούν μια κλιμάκωση της στάσης της Άγκυρας. Η ελληνική κυβέρνηση κινείται χωρίς πυξίδα. Μοιάζει να σύρεται από τις εξελίξεις (…) Οι θέσεις της αλλάζουν ανάλογα με το ακροατήριο. Ο κ. Μητσοτάκης, σε δηλώσεις του στον διεθνή Τύπο κάνει λόγο για θαλάσσιες περιοχές που διεκδικούνται από την Ελλάδα και την Τουρκία, ενώ απευθυνόμενος στο εσωτερικό μιλάει για ελληνική υφαλοκρηπίδα.
 Πρέπει να ειπωθεί, επιτέλους, στον ελληνικό λαό η αλήθεια. Η αντιπαράθεση Τουρκίας - Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, αφορά στη διεκδίκηση μιας αμφισβητούμενης με βάση τη διεθνή νομιμότητα θαλάσσιας περιοχής. Αυτή η περιοχή, θα κατανεμηθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ή με διάλογο ή με πόλεμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αποκλείσει το δεύτερο ενδεχόμενο, εκτός βέβαια αν η Τουρκία απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας. Συνεπώς, εμείς ως κυβέρνηση θα εργαζόμασταν, για έναν διάλογο με τη γειτονική χώρα, που θα κατέληγε είτε στην επίλυση των διαφορών μας είτε στη Χάγη.
Για το «πολιτικό Κέντρο»:
 Το πολιτικό Κέντρο ήταν πάντα μια ρευστή κατάσταση και αντιστοιχούσε στο τεράστιο πλήθος μικρών και μεσαίων ιδιοκτητών, μικροεπιχειρηματιών, επιστημόνων, ελεύθερων επαγγελματιών, δημοσίων υπαλλήλων και μεσαίων αγροτών που στα ανοδικά χρόνια του οικονομικού κύκλου, αποσπούσαν ένα μέρος του παραγόμενου πλούτου, διασφαλίζοντας μια διαρκή κοινωνική άνοδο. Αυτή η πορεία διακόπηκε βάναυσα με την κρίση και τα μνημόνια που μαζί με τους πιο ασθενείς, τσάκισαν και τη μεσαία τάξη (…) Σήμερα είναι ο μεγάλος πολιτικός χαμένος της κρίσης.
 Όσοι πλαισιώνουν το εγχείρημα της ριζοσπαστικής Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη, ασχέτως αν προέρχονται από την Αριστερά ή την Κεντροαριστερά των προηγούμενων δεκαετιών, το κάνουν ως Δεξιοί, όχι ως κάτι άλλο.
 (…) ο ευρύς συνασπισμός εξουσίας που επιδιώκουμε θα ήταν καλύτερα αν μπορούσε να εκφραστεί πολυκομματικά και όχι μονοκομματικά. Η αυτοεξαίρεση του ΚΙΝΑΛ και άλλων δυνάμεων από μια τέτοια σύμπραξη, επιβάλλει στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία (...) να διευρύνει κατά πολύ τα όρια της πολιτικής του επιρροής.