Δήλωση της Αν. Τομεάρχη Περιβάλλοντος και Ενέργειας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία

Στη συζήτηση για το πτωχευτικό νομοσχέδιο πέρασε στα «ψιλά» ακόμα μια τροπολογία που αφορά στην επένδυση του Ελληνικού. Και αυτή όπως και οι προηγούμενες είναι εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.

Το 2011 επανήλθε το δικαίωμα επιφανείας που κατάργησε ο Αστικός Κώδικας το 1945. Το δικαίωμα αυτό αφορά στην αξιοποίηση του εδάφους και του «αέρα» ενός ακινήτου χωρίς να αγοραστεί το έδαφος, δηλαδή αποτελεί «αέρινη στήλη» που δεν περιλαμβάνει το υπέδαφος, δεν είναι αγορά, και κάποια στιγμή λήγει. Αφορά δε στα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ και όσα εντάσσονται στις διατάξεις του ν.3986/2011 (ουσιαστικά όλα τα δημόσια ακίνητα)και βεβαίως στο ακίνητο του Ελληνικού που έχει μίγμα κυριότητας και επιφάνειας ως δικαιώματα.

Με την τροπολογία δύναται να γίνει κατάτμηση από τον επιφανειούχο – επενδυτή χωρίς τη συναίνεση του κυρίου της γης (ελληνικό δημόσιο, ΤΑΙΠΕΔ, ΕΤΑΔ, κλπ). Εύλογα μας δημιουργούνται ερωτηματικά για αυτήν την τροπολογία, δεδομένου ότι για κάθε μεταβολή ο νόμος απαιτούσε τη συναίνεση του ελληνικού δημοσίου. Αυτό από μόνο του είναι προβληματικό και αντίθετο με τη λογική του 3986/2011 και την αιτιολογική έκθεση του, που ήθελε παρακολούθηση του δημοσίου στις επενδύσεις με δικαίωμα επιφανείας. Τίθεται σοβαρό ζήτημα, καθώς στα κτίσματα που θα επιστρέψουν στο ελληνικό δημόσιο μετά από 99 χρόνια, θα έχουν επέλθει χωρικές μεταβολές εν άγνοια του ελληνικού δημοσίου. To σίγουρο είναι ότι η διάταξη αυτή είναι εις βάρος του ελληνικού δημοσίου και προς όφελος των επενδυτών του Ελληνικού.

Η τροπολογία επεκτείνει το δικαίωμα επιφανείας και δίνει επιπλέον δικαίωμα διανομής και μάλιστα χωρίς τη συναίνεση του κυρίου της γης. Επομένως μετατρέπει το δικαίωμα επιφάνειας σε «όχημα» απόκτησης κυριότητας ακινήτου χωρίς ανάλογο τίμημα. Σε απλά ελληνικά ο επενδυτής αποκτά κυριότητα σε συγκεκριμένο τμήμα χωρίς τίμημα!

Για το θέμα της σύστασης φορέα, δε γίνεται αντιληπτή η αναγκαιότητα δεδομένου ότι υπάρχει η εμπειρία της ΕΤΑΔ, του ΤΑΙΠΕΔ και της ΕΕΣΥΠ. Υπάρχουν φορείς εκμετάλλευσης ακινήτων και εμπειρία.

Όσον αφορά την αποζημίωση χρήσης μετά τη λήξη της μίσθωσης, ο Αστικός Κώδικας στο άρθρο 601 προβλέπει ότι καθορίζεται με βάση το τελευταίο μίσθωμα, και μπορεί να αξιωθεί μεγαλύτερη αποζημίωση δικαστικά. Γιατί να αποφασίσει ο φορέας; Υπάρχει ο φόβος ότι, ό,τι αφαιρείται από τη Δικαιοσύνη, μπορεί να οδηγήσει σε διαφθορά.

Και φυσικά δεν ήρθε ειδική διάταξη για την επένδυση του Ελληνικού αλλά κατατέθηκε γενική διάταξη προφανώς γιατί υπήρχε διάθεση απόκρυψης των πολύ ευνοϊκών όρων για τον επενδυτή.

Κι εδώ για πολλοστή φορά επισημαίνουμε ότι κάνοντας τα χατίρια του επενδυτή υπάρχει ρίσκο για την ασφάλεια δικαίου της επένδυσης. Η ρύθμιση συνδέεται με τη διαγωνιστική διαδικασία, την αξιολόγηση της προσφοράς του επενδυτή και το τελικό τίμημα. Είναι μια πονηρή διάταξη. Εάν η διάταξη αυτή ίσχυε κατά τη διαγωνιστική διαδικασία τότε θα είχε αποτιμηθεί και βεβαίως το τίμημα θα ήταν κατά πολύ υψηλότερο… ομοίως σήμερα μπορεί ο οποιοσδήποτε που έλαβε μέρος στο διαγωνισμό να προσφύγει αφού άλλαξαν οι όροι του εκ των υστέρων! Η ΝΔ πρέπει να καταλάβει ότι δεν γίνονται έτσι οι επενδύσεις, δεν ανακάμπτει έτσι η οικονομία και δεν ευημερεί σε καμιά περίπτωση η κοινωνία.

Καταλαβαίνουμε την ανάγκη της ΝΔ να τα δώσει όλα στους ιδιώτες, όλα στους επενδυτές.. αυτή άλλωστε είναι και μια βασική διαφορά μεταξύ μας… Εμείς νομοθετούσαμε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και όχι την ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων των επενδυτών. Στη προσπάθεια σας να τα δώσετε όλα στους επενδυτές ρισκάρετε την ασφάλεια δικαίου των επενδύσεων. Εμείς προχωρήσαμε τις επενδύσεις σεβόμενοι πάντα τη φυσική και πολιτιστική μας κληρονομιά και πάντα προς όφελος του Ελληνικού Δημοσίου.