Αμερικανικές εκλογές εν μέσω πανδημίας και παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.

Μετά από μια θητεία Τραμπ που ακόμα κι αν χάσει ,όπως ευχόμαστε, και εύχεται σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης, που και οι συνεργάτες του θα ήθελαν να ξεχάσουν, θα έχει αφήσει βαθιά το στίγμα της στους Αμερικανικούς θεσμούς και ανασφάλεια στην παγκόσμια κοινότητα.

Πώς φθάσαμε όμως εδώ, πώς εξελέγη και με τι θεσμικά αντίβαρα κυβέρνησε εσωτερικά και πώς έχουν διαμορφωθεί οι διεθνείς θεσμοί ώστε να μην μπορούν να αντιδράσουν όταν συμβαίνει «δημοκρατικό ατύχημα» σε μία πολύ μεγάλη χώρα.

Στη διεθνή σκηνή αμφισβήτηση της κλιματικής αλλαγής, σαμποτάρισμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, πισωγύρισμα και αθέτηση των συμφωνιών για τα πυρηνικά όπλα, σύγκρουση με την Κίνα, απαξίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην εσωτερική πολιτική, τοξικός ακροδεξιός λαϊκισμός, ρατσισμός, ξενοφοβία, αντιμεταναστευτική υστερία, προσπάθεια αποδιοργάνωσης της – έστω και κολοβής– Αμερικανικής δημόσιας υγείας και από την άλλη φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, ψεύτικες ελπίδες για προστατευτισμό της εσωτερικής αγοράς, και συνθήματα που έρχονται κατευθείαν από τις φασιστικές οργανώσεις προ του Β΄ παγκοσμίου όπως το «πρώτα η Αμερική».

Τι κενά άφησε η Αμερικανική πολιτική ώστε ο Τραπμ να κινητοποιήσει και τελικά να εκπροσωπήσει τους φτωχούς λευκούς περιθωριοποιημένους Αμερικανούς;

Γιατί το αριστερός ή το σοσιαλιστής να εκπέμπεται στο λόγο του Τράμπ ως κάτι σαν βρισιά για τους αντιπάλους του; Γιατί μετά από μία τόσο καταστροφική θητεία Τράμπ, οι δημοκρατικοί με τον Μπάιντεν δεν είναι ακόμη σίγουροι ότι θα κερδίσουν;

Τι μπορεί τελικά να εμπνεύσει τους πολίτες σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο ώστε να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να ξαναπιστέψουν σε συλλογικές αξίες και δράσεις ;

Ποια προοδευτική πολιτική αφήγηση θα μπορούσε να συμπεριλάβει δημιουργικά τους ανθρώπους που ζουν ή φοβούνται ότι θα ζήσουν στο περιθώριο της κοινωνίας; τους αποξενωμένους από την τεχνολογία, τους ανέργους του διανοητικού κεφαλαίου;

Πολύ μακριά από την Αμερική και πολύ κοντά σε κάθε έναν από εμάς, θα προστεθούν άλλοι περίπου 500.000 άνεργοι (σύμφωνα με τους δείκτες πτώσης του ΑΕΠ) τους επόμενους μήνες και η κυβέρνηση κάνει ευκολότερες και χωρίς κόστος τις απολύσεις, εδώ και τώρα, μέσα στην πανδημία, με συνοπτικές διαδικασίες.

Αντιμετωπίζουμε τους πρόσφυγες σαν ένα πρόβλημα που δεν αφορά ανθρώπους και ανθρώπινες ζωές, αλλά ως πεδίο άσκησης ακροδεξιού αυταρχισμού και επίδειξης δύναμης στους αδύναμους.

Με αγωνία λοιπόν τα αποτελέσματα των εκλογών στις ΗΠΑ και με πολλά ερωτηματικά και για εκεί αλλά και για εδώ.

*Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι Βουλευτής στη Β1 εκλογική περιφέρεια Βορείου τομέα Αθηνών, τομεάρχης Εσωτερικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία