Στις 30 Μαρτίου 2021 εκδόθηκαν ύστερα από πολλές καθυστερήσεις τα οριστικά αποτελέσματα της Προκήρυξης 7Κ/2019 του ΑΣΕΠ για την πλήρωση, μεταξύ άλλων, τριάντα οκτώ (38) θέσεων τακτικού προσωπικού τεχνολογικής εκπαίδευσης στους εποπτευόμενους από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων φορείς πρόνοιας: Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας, Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) και στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών (ΕΙΚ). Η παραπάνω εξέλιξη είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών και των πολιτικών προτεραιοτήτων της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας του – τότε – Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και αρμόδιας της αναπληρώτριας Υπουργού Θεανώς Φωτίου.

Ειδικότερα, με το άρθρο 34 του ν. 4578/2018 (ΦΕΚ 200/03-12-2018) συστάθηκε σημαντικός αριθμός οργανικών θέσεων στα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας των Περιφερειών, στο Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων Ευρυτανίας, στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) και στο Εθνικό Ίδρυμα Κωφών (ΕΙΚ), ενώ στο άρθρο 35 του ιδίου νόμου προβλέπονταν:

«μοριοδότηση με είκοσι (20) μονάδες ανά μήνα για τους πρώτους σαράντα οκτώ (48) μήνες και με επτά (7) μονάδες ανά μήνα για κάθε επόμενο πλέον των σαράντα οκτώ (48) μηνών και μέχρι τους ογδόντα τέσσερις (84) μήνες, για το σύνολο των θέσεων»

για τους εργαζομένους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ιδιωτικού δικαίου (επικουρικούς), αξιοποιώντας ουσιαστικά την εγνωσμένη εμπειρία που απέκτησαν στις μονάδες κοινωνικής φροντίδας της χώρας, δικαιώνοντας επί της ουσίας τις διαχρονικές προσπάθειες τους και αναγνωρίζοντας τις τεράστιες ανάγκες του προνοιακού τομέα.

Η ενίσχυση σε προσωπικό με μόνιμο τρόπο στις δομές παροχής υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας, ήταν η πρώτη που πραγματοποιήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της υπερδεκαετούς κρίσης. Εντούτοις, η αναγκαία εφαρμογή σύγχρονων πολιτικών, όπως αυτή της αποϊδρυματοποίησης και η πανδημική κρίση επιτάσσουν τη συνέχιση αυτών των πολιτικών και την απομάκρυνση από πολιτικές που απλώς συντηρούν το κοινωνικό κράτος. Η Κυβέρνηση, οφείλει να σχεδιάσει και να προβεί στην περαιτέρω ενίσχυση των μονάδων κοινωνικής φροντίδας της χώρας με ανθρώπινο δυναμικό πολλαπλών ειδικοτήτων και πρωτίστως με την ύπαρξη και κομβικής σημασίας ειδικοτήτων (π.χ. μόνιμων κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων, ιδίως σε κάθε μονάδα παιδικής προστασίας όπου σήμερα δεν υπάρχει) οι οποίες θα κατορθώσουν να υπηρετήσουν υπαρξιακού χαρακτήρα αποστολές (π.χ. αναδοχή και υιοθεσία) και να συλλειτουργήσουν προς την κατεύθυνση της παροχής διευρυμένων πλέον υπηρεσιών σε μία κοινότητα, της οποίας η συνοχή συνιστά από σήμερα κιόλας το επόμενο μείζον διακύβευμα της μετά-κορονοϊό εποχής.