Α​νάρτηση του Ευρωβουλευτή ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΠΣ/The Left & Μέλους της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης & Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) του Ε/Κ για την εκ των υστέρων συνυπογραφή από μεριάς της Ελληνικής κυβέρνησης της κοινής δήλωσης καταδίκης του σκοταδιστικού αντι-ΛΟΑΤΚΙ νόμου της Ουγγρικής κυβέρνησης

Οι συνθήκες τις εποχής μας είναι τέτοιες που η διαφορά ανάμεσα στην ανθρωπιά και τον αποκλεισμό, την Ευρώπη και το Βίσεγκραντ, την Αριστερά και τη δεξιά είναι πιο καθαρή από ποτέ.

Όταν την προηγούμενη εβδομάδα το Ουγγρικό Κοινοβούλιο υπερψήφιζε τον αντιδραστικό νόμο που απαγορεύει την «προώθηση της ομοφυλοφιλίας», κάποιοι μίλησαν, υπέγραψαν, ένωσαν τις φωνές τους ενάντια στον σκοταδισμό.

Κάποιοι, όχι όλοι.

Ο κύριος Μητσοτάκης επέλεξε αρχικά για μια ακόμη φορά στη διετία τη λάθος πλευρά της ιστορίας, επέλεξε να μην συστρατευθεί η Ελλάδα με τους υπέρμαχους της ελευθερίας, της διαφορετικότητας και της συμπερίληψης, αλλά με τους εχθρούς τους, μην υπογράφοντας τη σχετική κοινή δήλωση, παρά μόνο αφού ζύγιασε τις πρώτες αντιδράσεις.

Με κάθε οπισθοδρομικό νομοσχέδιο, κάθε νέα συντηρητική στροφή, κάθε χάδι στην ακροδεξιά, η χώρα μας κάνει άλλο ένα βήμα σε ένα βισεγκραντιανό μονοπάτι στα μέτρα του σκοταδισμού, της αντίδρασης, της μισαλλοδοξίας.

Ένα μονοπάτι στρωμένο με alt-right ρητορική, λόγο μίσους και επένδυση στον διχασμό.

Ένα μονοπάτι που ήδη οδηγεί σε καταστρατήγηση δικαιωμάτων, περιφρόνηση της δημοκρατίας και εργαλειοποίηση των θεσμών της.

Και, αν κρίνουμε από το ιστορικό της νέας δεξιάς στην Ευρώπη, οι ντόπιοι εκπρόσωποί της μας επιφυλάσσουν ακόμα πολλά.