Παρεμβάσεις Αλέξη Τσίπρα στην παρουσίαση των προγραμματικών θέσεωντου ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για την Εργασία

Το’ χει η μέρα σήμερα, το 150άρι είναι της μέρας. Μόνο που το δικό μας δεν είναι one-off για να εμβολιαστούμε, αλλά είναι σε μηνιαία βάση για τους εργαζόμενους. Η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν είναι δώρο αλλά για μια ουσιαστική και μελετημένη παρέμβαση που έχει στόχο τόσο την ενίσχυση του εισοδήματος, όσο όμως και της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας, με την τόνωση της ενεργούς ζήτησης.
Έχει αποδειχθεί παντού ότι μια τέτοια παρέμβαση μπορεί να δώσει δυναμική στην οικονομία. Σε μια οικονομία που, ας μην ξεχνάμε, έχει ταλαιπωρηθεί. Για πάρα πολλά χρόνια ο μισθός είναι καθηλωμένος. Η Ελλάδα είναι η 5η από το τέλος σε αξία αγοραστικής δύναμης μισθού σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δική μας άποψη δεν είναι ότι έχουμε ν’ ανταγωνιστούμε, και μάλιστα προς τα κάτω, χώρες με εξαθλιωμένες εργασιακές σχέσεις, δε θέλω ν’ αναφερθώ τώρα για να μην κάνουμε αρνητική κριτική σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μπορούμε ν’ ανταγωνιστούμε με την έννοια τη θετική, δηλαδή να έχουμε μια υγιή προσπάθεια, άμιλλα θα έλεγα εγώ, αύξησης της παραγωγικότητας, αν επενδύσουμε στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες, στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Αυτό είναι το σχέδιό μας για την επόμενη μέρα.

***

Εγώ να κρατήσω από την παρέμβαση του κ. Καββαθά ως πολύ ευχάριστο και αισιόδοξο μήνυμα, το ότι είναι θετικός ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας στην αύξηση του κατώτατου μισθού.
Έχω να παρατηρήσω ότι δεν ήταν ποτέ οι εκφραστές της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας αυτοί οι οποίοι έθεταν τη βασική αντίθεση στη λογική της αύξηση του μισθού. Αυτοί οι οποίοι πάντοτε, είτε δημόσια, όχι τόσο, κυρίως παρασκηνιακά και υπογείως, έθεταν διαρκώς ζήτημα για τη μείωση του μισθού, ήταν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κύκλοι που πρόσκεινται στον Σύνδεσμο των Βιομηχάνων, αυτοί οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν έχουν να κερδίσουν και πάρα πολλά πράγματα από την αύξηση της ενεργού ζήτησης στην ελληνική οικονομία, είτε για λόγους που έχουν να κάνουν με εξαγωγές, είτε με την οικονομία κλίμακας στις επιχειρήσεις τους.
Δεν τους αφορά τόσο αυτό, τους αφορά η συρρίκνωση του δικού τους κόστους, του εργασιακού κόστους και εκείνο που βρίσκουν εύκολο κάθε φορά, είναι το μισθολογικό κόστος. Άρα, ο εργαζόμενος.
Άρα λοιπόν εγώ κρατάω ως πολύ θετικό το μήνυμα αυτό, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι θα έπρεπε να εκφράσει ας πούμε μια δυσαρέσκεια, δεν εξέφρασε, βάζει το θέμα της διαπραγμάτευσης στους κοινωνικούς εταίρους.
Και εμείς είπαμε ότι αποτελεί στόχο, επιδίωξη και δέσμευσή μας η επαναφορά της διαπραγμάτευσης μέσω της εθνικής συλλογικής σύμβασης στους κοινωνικούς εταίρους. Θεωρούμε όμως απαραίτητο αυτό να γίνει μετά από την εναρμόνιση του μισθού στην πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας, μετά από τόσα πολλά χρόνια καθήλωσης. Και όταν μιλάμε για κατώτατο, ο κατώτατος συμπαρασύρει όλα τα μισθολογικά κλιμάκια.

***
Ήταν ένα πολύ ενθαρρυντικό μήνυμα από μια κυβέρνηση συνεργασίας προοδευτικών δυνάμεων στην Ισπανία, που ακολουθεί ένα άλλο παράδειγμα, μαζί με αυτή του Αντόνιο Κόστα στην Πορτογαλία, από την πλειονότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που δυστυχώς βρίσκονται σε μια συντηρητική κατεύθυνση.
Νομίζω όμως ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει το αντιπαράδειγμα, ακριβώς διότι η κυρίαρχη προπαγάνδα και οι κατασκευασμένες τρομολαγνικές έρευνες και μελέτες Ινστιτούτων μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος κι ότι αν εφαρμοστεί ένας άλλος δρόμος, θα καταστραφεί η οικονομία.
Το παράδειγμα λοιπόν της Ισπανίας μας δείχνει ότι υπάρχει ο δρόμος της στήριξης των εργασιακών δικαιωμάτων και της αύξησης του κατώτατου μισθού και είναι ένας δρόμος που δεν καταστρέφει την οικονομία, αντιθέτως την κάνει την οικονομία πιο παραγωγική.
Και νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντική η ύπαρξη αυτών των προοδευτικών κυβερνήσεων και θεωρώ είναι και μια πυξίδα για μας ν’ ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο, διεκδικώντας, όποτε κι αν έρθει η επόμενη κάλπη, να βγάλει, μέσα από την απλή αναλογική, γιατί αυτό είναι το σύστημα των εκλογών που θα έχουμε στην επόμενη εκλογική διαδικασία, τη δυνατότητα να προκύψει μια προοδευτική κυβέρνηση που θα φέρει σημαντικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και της κοινωνίας.
Σημασία έχει να βάζει κανείς στόχους και οι στόχοι αυτοί να βρίσκουν ανταπόκριση στην επιθυμία του λαού, των εργαζομένων, της κοινωνίας. Αλλιώς, ο πολιτικός διάλογος και τα κόμματα, αν αυτά τα λένε και αυτά τα οποία προτείνουν δεν βρίσκουν ανταπόκριση ή αποδοχή από την κοινωνία και από τους πολίτες, είναι ένας διάλογος κενός περιεχομένου.
Νομίζω ότι ακριβώς γι` αυτό έχουμε προχωρήσει μ’ αυτή την πολύ σοβαρή δουλειά και προγραμματική επεξεργασία, για να τονίσουμε, να αναδείξουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις γα τον αναγκαίο κοινωνικό μετασχηματισμό, για να πάμε την οικονομία και την κοινωνία ένα βήμα πιο μπροστά.