Αποχαιρετώ τον Γιάννη Θεωνά εκ μέρους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ της οποίας υπήρξε πολύτιμο μέλος.

Τον αποχαιρετώ με μεγάλο σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη, αντίστοιχη με αυτήν που μας περιέβαλε και ο ίδιος όλα αυτά τα πρωτόγνωρα ενδιαφέροντα και δύσκολα όμως, χρόνια της κοινής μας πορείας.

Ήταν πάντα συντροφικός, φιλικός, ευγενής, μετριοπαθής, αλλά και με ιδεολογική σταθερότητα, σθένος και επιμονή. Κράτησε τη ζωή του με σεμνότητα και ανιδιοτέλεια στο πλευρό των εργαζομένων και των απλών ανθρώπων, χωρίς να έχει την αγωνία των μεγάλων αξιωμάτων. Με τεκμηριωμένο λόγο, ενωτικό και προωθητικό, πρωτοστάτησε στην ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος θεωρώντας ότι η ισχυρή πολιτική έκφραση προΰποθέτει αλλά και τροφοδοτεί την ισχυρή συνδικαλιστική δράση. Αποδείχθηκε πρωτοπόρος και διορατικός.

Υπήρξε σημαντικό στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς, που διαμόρφωσε την ιδεολογική του ταυτότητα μέσα από το εργατικό κίνημα. Στην μεγάλη πολιτική του πορεία πάντα διατηρούσε μια στάση αρχών όταν διαφωνούσε χωρίς να αποστρατεύεται αλλά και χωρίς να συμβάλλει σε στείρες αντιπαραθέσεις.

Άνθρωπος των ανοιχτών οριζόντων, των συνεργασιών, επιχείρησε να μπολιάσει με επιστημονική εγγυρότητα και γνώση τον μαζικό και συνδικαλιστικό χώρο από θέσεις κομβικές στην ΟΤΟΕ και την ΓΣΕΕ ως γενικός γραμματέας, αλλά και ως διοικητής του ΙΚΑ.

Η προσφορά του στην εργατική τάξη είναι πολύ μεγάλη. Ταυτόχρονα όμως, είχε πάντα έγνοια να μεταγγίσει στις νεότερες γενιές των αριστερών τις δικιές του εμπειρίες και γνώσεις και την αναγκαιότητα της κοινής δράσης.

Ως στέλεχος του συνδικαλιστικού κινήματος της ΟΤΟΕ και μετά της ΓΣΕΕ αλλά και ως πολιτικός, ασχολήθηκε επίμονα και με συνέπεια με το συνταξιοδοτικό ζήτημα, θεωρώντας ότι αυτό όφειλε να είναι κεντρικό μέλημα της αριστεράς. Δηλαδή η υπεράσπιση των συντάξεων και των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Σήμερα κατανοούμε πόσο δίκιο είχε.

Υπήρξε αριστερός ευρωπαΐστής διότι πίστευε ότι η δράση του εργατικού κινήματος και της αριστεράς απαιτεί ευρύτερους ορίζοντες από τα εθνικά όρια.

Για την αντιεθνικιστική του θέση και δράση διακινδύνευσε την ίδια του τη ζωή. Το 1993 σε συγκέντρωση στην Μακεδονία όταν δέχτηκε δολοφονική επίθεση από εθνικιστή. Ήταν η δύσκολη χρονιά της εθνικιστικής έξαρσης για το μακεδονικό ζήτημα.

Εξελέγη ευρωβουλευτής από το 1994 έως το 2000, οπότε αποχώρησε από το ΚΚΕ.

Το 2000 υπήρξε συνιδρυτής της Κίνησης για την Ενότητα της Αριστεράς (ΚΕΔΑ) και συμμετείχε στον Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς. Εκεί συναντά ανθρώπους και συλλογικότητες με μακρά θητεία αλλά με διαφορετικές πολιτικές διαδρομές. Πρόκειται για μια δύσκολη περίοδο με ατέρμονες διαδικασίες και αμφισβητήσεις.

Ο Γιάννης Θεωνάς σε αυτές τις διαδικασίες αναζητούσε πάντα την κοινή γλώσσα, τον κοινό τόπο, όπου μπορούσαν να συναντηθούν και να συνεργαστούν τα ρεύματα της αριστεράς. Και κάθε φορά που αυτή η συνεργασία φαινόταν να μην πραγματοποιείται, επανερχόταν με επιμονή, μαζί με τον Γιάννη Μπανιά, για την επανεκκίνηση.

Αυτός όλος ο χώρος με τον Συνασπισμό, και με άλλες συλλογικότητες της αριστεράς και τους ανένταχτους, αποτέλεσαν την πρώτη Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και δικό του έργο.

Αυτή είναι η παρακαταθήκη που αφήνει σε εμάς, στον προοδευτικό χώρο, στον συνδικαλισμό και το μαζικό κίνημα του τόπου μας. Ενότητα, μέσα από διάλογο αρχών και κοινή δράση, παρακαταθήκη αναγκαία και επίκαιρη όσο ποτέ. Του είμαστε ευγνώμονες. Μας λείψει πολύ.