Κοινή ανακοίνωση των τμημάτων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Τουρισμού, Κοινωνικής Πρόνοιας και Αλληλεγγύης και Εργατικής Πολιτικής σχετικά με την σχεδιαζόμενη συνεργασία του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας και του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων σε «συνέργειες» που εστιάζονται στα εξής (αντιγράφουμε από το ΔΤ):

«Απασχόληση παιδιών σε ξενοδοχειακές μονάδες, μεγαλύτερα από 16 ετών, που διαβούν σε δομές φροντίδας ανηλίκων.

Απασχόληση ατόμων με αναπηρία σε ξενοδοχειακές μονάδες, με κάλυψη του κόστους εργασίας τους από τρέχοντα προγράμματα του ΟΑΕΔ.

Κάλυψη υλικών αναγκών των πιο ευάλωτων αλλά και των δομών φροντίδας και φιλοξενίας».

Αποτελεί γεγονός ότι οιεπιλογές της υφυπουργού Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Δ. Μιχαηλίδου μαρτυρούν την απουσία γνώσης του  πεδίου της κοινωνικής πρόνοιας, της φροντίδας των ευάλωτων ανήλικων παιδιών και της ομαλής ένταξής τους στον κοινωνικό σύνολο. Δείγματα για την απουσία  της αρετής της ενσυναίσθησης έχει δώσει και στο παρελθόν η κ. υφυπουργός ωστόσο έως σήμερα δεν είχε φτάσει στο σημείο να περιγράφει την εκτός νομικού πλαισίου ανήλικη εργασία ως «ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας». Μια κυβέρνηση που έχει ως βασικό ενδιαφέρον, κατά δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού, την επικοινωνία, δίνει νέα νοήματα στις λέξεις: «όσοι άνω των 18 διαμένουν σε ορφανοτροφεία θα βρουν καλές δουλειές και οι έφηβοι 16-18 θα βρουν καλοκαιρινές θέσεις μαθητείας που τους ενδιαφέρουν».

Οι καλές θέσεις εργασίας –αλλά και οι κακές αρκετά συχνά- έχουνως προαπαιτούμενο τις βασικές ικανότητες και δεξιότητες  που οι έφηβοι λαμβάνουν στην σχολική τους εκπαίδευση. Επιπλέον το σχολείο αποτελεί τόπο κοινωνικοποίησης, διαμόρφωσης της ταυτότητας, αναζήτησης και διεκδίκησης των ονείρων των εφήβων. Κάθε πολιτεία οφείλει ναπαρέχει στην νέα γενιά τα απαραίτητα εφόδια, ερεθίσματα και να κατοχυρώνει το δικαίωμα σε μια ζωή καλύτερη από εκείνη των προηγούμενων γενεών. Πολύ περισσότερο στους  νέους και τις νέες που έχουν έρθει αντιμέτωποι από νωρίς με όλες τις αντιξοότητες που προκαλεί η απουσία οικογενειακού περιβάλλοντος. Στοιχειώδη ζητήματα που θα θεωρούσε κανείς λυμένα στον 21ο αιώνα σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε.

Με την απαράδεκτη ανακοίνωσή της – που αποτελεί ένα νέο και πολύ μεγαλύτερης σημασίας ολίσθημα και ατόπημα,η κ. υφυπουργός αποκαλύπτει την στοχευμένη πολιτική της Κυβέρνησης. Μια πολιτική που επιδιώκει να καταδικάσει παιδιά σχολείου σε εργασίες  μειωμένων προσόντων και αμφισβητούμενες αμοιβές, ανεπαρκείς για αξιοπρεπή και ανεξάρτητη διαβίωση και αφετέρου να στηρίξει φίλια συμφέροντα στο χώρο του τουριστικού κλάδου ‘’προμηθεύοντας’’ φτηνά εργατικά χέρια.

Πολιτική που συνάδει απόλυτα και με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο κος Μητσοτάκης τις ανάγκες της κοινωνίας και την  κοινωνική κινητικότητα.

Ποιο νομικό πλαίσιο καλύπτει την προϋπόθεση της «έγκρισης γονέα» για τα (ανήλικα) παιδιά ιδρυμάτων, που στερούνται των γονέων τους και πως αυτό μπορεί να γίνει αποδεκτό από τον οποιονδήποτε; Ποιες είναι οι νομικές συνέπειες από την εφαρμογή ενός τόσο έωλου και αμφισβητούμενου εργασιακού πλαισίου σε επιχειρήσεις διάσπαρτες σχεδόν σε όλη την επικράτεια, καθιστώντας επιπλέον ουσιαστικά αδύνατη κάθε εποπτεία και έλεγχο; Ποιος θα λογοδοτήσει και σε ποια αρχή για κάθε περίπτωση παραβίασης εργατικής νομοθεσίας, παρενόχλησης ή ακόμη και εξαφάνισης των ανηλίκων;

Κι επειδή καιροφυλακτεί η σχετικοποίηση ξεκαθαρίζουμε ότι είμαστε αντίθετοι στην συμφωνία όπως περιεγράφηκε. Διότι ακόμη κι αν τροποποιηθεί κάποια νομική διάταξη και καταστεί νόμιμη, είναι ανήθικη, αντίκειται στα εργασιακά και κοινωνικά ήθη της χώρας μας. Το κεκτημένο της σύγχρονης Ελλάδας να δίνει την δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να φοιτούν στο δημόσιο δωρεάν σχολείο για δώδεκα χρόνια δεν τέθηκε υπό αμφισβήτηση ούτε τα μαύρα χρόνια των μνημονίων. Δεν θα εγκαταλειφθεί ούτε σήμερα, ούτε ποτέ. Τα παιδιά χωρίς οικογένεια, θα έχουν πάντα την κοινωνία με τα ευαίσθητα αντανακλαστικά της να υπερασπίζεται τα δικαιώματά τους. Δεν θα είναι ποτέ μόνα όταν η «δήθεν φροντίδα» τα διαφοροποιεί και τα απομονώνει.

Η θέση των παιδιών είναι στα σχολεία. Όλων των παιδιών. Χωρίς υποσημειώσεις, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς κατώτερους θεούς.