Πόσο λυπηρό είναι να αποχαιρετά κανείς τη Μαριανίνα Κριεζή, αυτή την ευαίσθητη και ταλαντούχα στιχουργό, αυτό το διαχρονικό κορίτσι με τον ανατρεπτικό λόγο στον στίχο της.

Η Μαριανίνα Κριεζή είναι αυτή που πήγε ένα βήμα παραπέρα το παιδικό τραγούδι στην θρυλική Λιλιπούπολη, δημιουργώντας ευρηματικές ευφάνταστες εικόνες, καλώντας τα παιδιά να εμπνευσθούν από μια ``Μπόσσα Νόβα Του Ζαχαροπλαστείου``, από το ``Χορό Των Μπιζελιών``, από ένα ``Τσιφτετέλι Της Γρίπης``. Τι μεγάλη διαχρονικότητα έχουν αυτά τα τραγούδια και τι διευρυμένο ακροατήριό διαφορετικών ηλικιών. Ένα τρυφερό σημείο αναφοράς πολλών γενιών.

Η συνεργασία της με τη Λένα Πλάτωνος, λίγο αργότερα στην αρχή της δεκαετίας του ’80, σ` έναν δίσκο πολύ μπροστά από την εποχή του, το Σαμποτάζ, έναν δίσκο πρωτοπορία στον ηλεκτρονικό ήχο, ξάφνιασε τα ακούσματα της νεότητας μας με τραγούδια όπως η "Πτήση 201" ή το "Κοπερτί".

Συναντήθηκε και με άλλους σπουδαίους συνθέτες και ερμηνευτές, όμως ακόμα και αν είχε μόνο αυτούς τους δύο δίσκους- σταθμούς στην καριέρα της, θα είχε σίγουρα αφήσει το ίχνος της στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Ένα αντίο Μαριανίνα με έναν δικό σου στίχο: ``Που πάει ο καιρός που φεύγει;`