Ομιλία του βουλευτή Νότιας Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στο πλαίσιο της συζήτησης για Νόμο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας σχετικά με αμυντική θωράκιση της χώρας

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ανακοινώσω στο Σώμα και στον ελληνικό λαό ότι σήμερα στη Μυτιλήνη πέθανε άλλη μία από τις τρεις γιαγιάδες οι οποίες είχαν βοηθήσει τόσο πολύ και ήταν πρέσβειρες της χώρας μας κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής κρίσης. Έτσι, νομίζω ότι όλοι οφείλουμε να εκφράσουμε τη θλίψη μας για το χάσιμο της Στρατούλας Μαυραπίδη, της δεύτερης γιαγιάς που πέθανε. Λυπάμαι που δεν θα μπορέσω αύριο -δεν προλαβαίνω- να είμαι στην κηδεία της. Θέλω να καταθέσω από την εμπειρία μου στην Ευρώπη πόσο πολύτιμες πρέσβειρες του δικαίου μας υπήρξαν αυτές οι τρεις γιαγιάδες.

Σήμερα αυτό που συζητάμε είναι υπονομευμένο από την αρχή για δύο λόγους. Ο ένας είναι γιατί γίνεται μια συζήτηση για εξοπλισμούς εκτός από τον νόμο του 2014 που η Νέα Δημοκρατία είχε φτιάξει για το πώς πρέπει να γίνονται οι εξοπλισμοί στη χώρα μας. Πρακτικά δηλαδή σήμερα συζητάμε μια απευθείας ανάθεση του ελληνικού κράτους των εξοπλισμών του -της αγοράς του αιώνα, δεν πρόκειται για ένα πράγμα μονάχα- σε ιδιωτικές εταιρείες. Αυτό από μόνο του υπονομεύει θεσμικές λειτουργίες. Αν σκεφτεί κανείς και το πώς σιγά σιγά απαρτίστηκε το πακέτο με τον Πρωθυπουργό πρώτα να το αναγγέλλει και τα επιτελεία μετά να το επιβεβαιώνουν, πάλι κατά παραβίαση των θεσμών, είμαστε σε μία πολύ ιδιαίτερη κατάσταση. Και αν αυτό γινόταν για ένα ζήτημα μονάχα, θα μπορούσε κανείς να πει, εντάξει, είναι έκτακτη ανάγκη. Είναι όμως μανιέρα. Είναι άλλη μια απευθείας ανάθεση. Μένει να δούμε εάν αυτό το πράγμα είναι χρήσιμο ή όχι.

Είναι και συναισθηματικά υπονομευμένη αυτή η συζήτηση. Όποιος πλειοδοτεί στα λόγια, γίνεται εύκολα συμπαθής. Όποιος δηλαδή λέει ότι «γιατί όχι δεκαοκτώ, αλλά είκοσι τέσσερα Rafale» είναι πιο εύκολα συμπαθής, εγώ το καταλαβαίνω. Ο πομπώδης λόγος, ο λόγος που φέρνει τις αρχαίες νίκες, τις νίκες των πολέμων της χώρας μας, όλα αυτά τα πράγματα, είναι ένας λόγος που πείθει εύκολα, χτυπάει στο συναίσθημα. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό.

Είπαν συνάδελφοι και από το ΚΙΝΑΛ και τη Νέα Δημοκρατία: «Καραμανλής - Παπανδρέου διαφωνούσαν σε όλα, συμφωνούσαν στα εξοπλιστικά». Να σας πω, επειδή κάθισα και διάβασα τις συζητήσεις στη Βουλή. Αυτές οι βροντώδεις ομοφωνίες και η πλειοδοσία λόγου που είχαν οι Βουλευτές και που σήμερα επέδειξαν και οι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας πάρα πολύ γρήγορα οδηγούσαν σε ρεπορτάζ, κατηγορίες, μίζες, μη λειτουργικά οπλικά συστήματα, σε δικαστήρια, σε φυλακές, σε αθωώσεις, εκ νέου κατηγορίες ανάμεσα στα κόμματα. Τι ήταν δηλαδή αυτή η ομοφωνία που υπήρχε; Ήταν μια ψεύτικη ομοφωνία. Ήταν μια ομοφωνία η οποία στηριζόταν στο πως θα ικανοποιήσουν με λαϊκισμό ένα λαϊκό συναίσθημα χωρίς να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες. Εμείς σε αυτό δεν θα συμφωνήσουμε. Δεν θέλουμε μια ομοφωνία βερμπαλισμού. Θέλουμε μια ομοφωνία που να μην καλύπτει, αλλά να διασφαλίζει την άμυνα της χώρας μας.

Η άμυνα της χώρας μας είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα. Η άμυνα της χώρας μας έχει να κάνει με τους εξοπλισμούς. Αυτό είναι σαφές. Το αν είναι τα έξι Rafale παραπάνω ή παρακάτω τα οποία θα μας κάνουν ασφαλή χώρα είναι κάτι προς συζήτηση. Και μάλιστα είναι μια συζήτηση που πρέπει κατά την άποψή μου να μη γίνει συναισθηματικά, αλλά να γίνει επιστημονικά σε ένα βάθος που εγώ δεν μπορώ να το προσφέρω στην Ολομέλεια. Αλλά πρέπει να είναι σαφές και για εσάς και για εμάς ότι πάμε χαμένοι αν η ασφάλεια της χώρας μας εξαρτάται από το αν τα Rafale θα είναι είκοσι τέσσερα ή θα είναι δεκαοκτώ ή θα είναι τριάντα ή θα είναι τριάντα δύο.

Επομένως, δεν χρειάζονται αυτές οι πομπώδεις ομιλίες που γίνανε για αυτό το ζήτημα.

Να σας πω και κάτι άλλο. Η άμυνα της χώρας μας έχει να κάνει με την αμυντική βιομηχανία. Εστάλη στα βράχια η αμυντική βιομηχανία. Βγήκαν Βουλευτές και είπαν «καμία εταιρεία δεν θα πάρει τίποτα μέχρι στιγμής». Τα ακούσαμε χθες στη Βουλή: «Από τις συμφωνίες αυτές που κατ’ ανάθεση δίνουμε σε ιδιωτικές εταιρείες. Καμία, ούτε για τις φρεγάτες, ούτε για τα αεροπλάνα, ούτε για τη συντήρηση έχουμε εγγυήσεις».

Έχουμε περάσει μαύρες μέρες και εμείς όταν ήμασταν κυβέρνηση και εσείς όταν αναγκαστήκατε και υποστείλατε κατά 50% τις εξοπλιστικές δαπάνες, όπου ξέραμε ότι έχουμε τα όπλα, αλλά δεν έχουμε τις σφαίρες, ότι έχουμε τα όπλα, αλλά δεν έχουμε τα ανταλλακτικά, ότι έχουμε τα αεροπλάνα, αλλά δεν πετάνε. Ο τρόπος με τον οποίο αναθέτετε αυτή τη στιγμή τη συντήρηση μάς οδηγεί σε τέτοιους κινδύνους, εκτός από του ότι η ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας αποτελεί έναν πολύ μεγάλο παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης και σταθερότητας. Είπανε όλοι, η Γαλλίδα Υπουργός είπε ότι «εδώ δημιουργούνται δυόμισι χιλιάδες θέσεις εργασίας». Εδώ πόσες; Καμία. Καμία μέριμνα, καμία ευθύνη.

Η άμυνα κατ’ εμάς έχει να κάνει με το πόσο σαφές είναι σε αυτή την Κυβέρνηση ποιο είναι το ζήτημα που θα πάνε στη Χάγη. Γιατί εμείς έχουμε μπερδευτεί και ο ελληνικός λαός έχει μπερδευτεί γενικά με τις θαλάσσιες ζώνες. Εάν είναι κόκκινη γραμμή τα έξι μίλια ή τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Οι ΑΟΖ Λιβύης - Τουρκίας εάν είναι μια πληγή που την υπέστη μεν, επειδή η Κυβέρνηση δεν προέβλεψε, ή όχι. Εάν τα τουρκικά καράβια, το Piri Reis, μπορεί επί μήνα να έρχεται και να διασπά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και εμείς να λέμε ότι κάνει πολύ θόρυβο και δεν μας ενοχλεί. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε ευτυχισμένοι που δεν επέβαλε κυρώσεις. Εάν η απεμπόληση του EastMed και το αμερικάνικο υπόμνημα είναι μια προσβολή στην εθνική μας κυριαρχία και κυρίως, την εθνική προοπτική που είχε δοθεί από όλους μέσα από αυτό.

Επίσης, η άμυνά μας έχει σχέση με το ότι η Κυβέρνηση έχασε τον πόλεμο του covid-19 με είκοσι τέσσερις χιλιάδες νεκρούς -και θα πάμε στις είκοσι οκτώ μέχρι τον Μάιο. Η Κυβέρνηση έχασε τη μάχη της ενεργειακής φτώχειας που ζει ο λαός μας. Η άμυνά μας σχετίζεται με την ανεργία. Η άμυνά μας σχετίζεται με το ότι το 39% των νέων, οι τέσσερις στους δέκα, είναι άνεργοι. Ο Πτωχευτικός Κώδικας βγάζει τον κόσμο από τα σπίτια. Ο βίαιος θάνατος των μικρομεσαίων είναι η άμυνά μας. Ο πληθωρισμός και η φτώχεια είναι η άμυνά μας. Η επάνοδος στα μνημόνια και η δημοσιονομική μέγγενη είναι η άμυνά μας.

Προσέξτε, δεν ισχυρίζομαι ότι η φτώχεια θα επηρεάσει τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Ισχυρίζομαι ότι ο δικός σας πατριωτισμός δεν παίρνει υπόψη τους Έλληνες και δεν μπορεί να τους βοηθήσει, δεν τον αφορά στο να υπερβούν αυτές τις δυσκολίες.

Τελειώνοντας, κύριοι συνάδελφοι, στις ομιλίες σας χρησιμοποιείτε έναν περίτεχνο λόγο που μπερδεύει τα πράγματα. Δεν τα κάνει πιο σαφή.

Λέει ο κ. Μητσοτάκης: «Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην καταγγελία μιας συμφωνίας και στη νέα από μηδενική βάση». Το λέτε σοβαρά αυτό; Άνθρωποι που διαπραγματευτήκατε στις προσωπικές σας επιχειρήσεις, σε επίπεδο κράτους, είναι το ίδιο;

Λέει η κυρία Μπακογιάννη: «Την αξιοποίηση της Αλεξανδρούπολης την ήθελε και ο ΣΥΡΙΖΑ» και την θέλει. Αυτό που δεν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και σας κατηγορεί είναι η εκχώρηση, η πλήρης εκχώρηση της Αλεξανδρούπολης. Λέει ανώτατος αξιωματούχος «Αυτή είναι η Ελλάδα μας από το Καστελόριζο σε Έβρο. Σας την παραχωρούμε, γιατί ξέρουμε ότι θα είναι σε καλά χέρια». Εμείς δεν την παραχωρούμε, κύριοι και πιστεύω ότι και ο αξιωματούχος εκφράσθηκε λάθος, αλλά αυτές είναι οι διαφορές μας.

Ευχαριστώ πολύ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ / EUROKINISSI