Παρέμβαση του τομεάρχη Υγείας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στη συζήτηση του ν/σ για τη σύμβαση με τον ΠΟΥ (Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, 14/6/2022)

Η στρατηγική συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην Υγεία ήταν πολιτική επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος δεν ήταν απλώς η τεχνογνωσία και το κύρος του Π.Ο.Υ. αλλά το ιδεολογικό του πρόσημο, η σταθερή προσήλωση στις αξίες της καθολικότητας, της ισότητας, της Π.Φ.Υ. και της Δημόσιας Υγείας. Η ίδρυση περιφερειακού γραφείου του Π.Ο.Υ. στην Ελλάδα, που κυρώθηκε με τον ν. 4542/2018, αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα που αναβάθμισε την αξιοπιστία και τη διεθνή θέση της χώρας.

Η δημιουργία ενός υπο-γραφείου του Π.Ο.Υ. στην Ελλάδα με θεματικό αντικείμενο την ποιότητα της περίθαλψης εξειδικεύει ακόμα περισσότερο τη συνεργασία με τον διεθνή οργανισμό και μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να συμβάλλει στην ενδυνάμωση και αποτελεσματικότητα του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Προϋποθέσεις όμως που η κυβερνητική πολιτική της απαξίωσης των δημόσιων δομών και της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ δεν μπορεί να διασφαλίσει. Προφανώς είναι σωστή η επισήμανση που υπάρχει στο κείμενο της Σύμβασης ότι για την καθολική υγειονομική κάλυψη δεν αρκούν οι υποδομές και οι πάροχοι υπηρεσιών υγείας, αλλά απαιτείται ταυτόχρονα ποιότητα στη φροντίδα και ασφάλεια των ασθενών. Αν όμως η συζήτηση για την ποιότητα της περίθαλψης στη χώρα γίνεται εκτός της νέας πραγματικότητας που έχει διαμορφώσει η πανδημία, δηλαδή της πλήρους αποδιοργάνωσης των δημόσιων δομών και της δραματικής επιδείνωσης της κρίσης στελέχωσης τους, τότε η συζήτηση αυτή κινδυνεύει να αποτελέσει ένα βολικό αντιπερισπασμό απέναντι στο καθολικό αίτημα της γενναίας επένδυσης στο ΕΣΥ και στη Δημόσια Υγεία.

Είναι πρόκληση που μετά από 2,5 χρόνια πανδημικής κρίσης δεν έχει γίνει η παραμικρή αποτίμηση και αξιολόγηση με επιστημονικά έγκυρο και τεκμηριωμένο τρόπο της διαχείρισης που έγινε στη χώρα. Και μάλιστα από μια κυβέρνηση που μιλά συνεχώς για αξιολόγηση και ποιότητα στο Σύστημα Υγείας και στο Κράτος. Ο λόγος είναι προφανής: η αποφυγή του πολιτικού κόστους από την ανάδειξη των εγκληματικών ευθυνών για τις αρνητικές πρωτιές της χώρας στους σκληρούς δείκτες της πανδημίας, για τους αποτρέψιμους θανάτους, την «κοβιντοποίηση» του ΕΣΥ και την έκρηξη των ακάλυπτων υγειονομικών αναγκών.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι, παρά τις κατευθύνσεις και τα προτάγματα του Π.Ο.Υ., στη διάρκεια της πανδημίας και πολλοί ασθενείς «έμειναν πίσω», και η ΠΦΥ δεν στηρίχθηκε με αποτέλεσμα να είναι ο «αδύναμος κρίκος» της διαχείρισης και οι υγειονομικές ανισότητες αυξήθηκαν στην Ελλάδα. Αυτό που προέχει σήμερα είναι η «επούλωση των πληγών» της υγειονομικής κρίσης, η επιστροφή του ΕΣΥ σε μια στοιχειωδώς εύρυθμη κανονικότητα και η ανάσχεση της τάσης παραίτησης και φυγής γιατρών και λοιπών επαγγελματιών υγείας από το δημόσιο σύστημα και τη χώρα. Τώρα είναι η ώρα ενός προοδευτικού σχεδίου για την αναβάθμιση του ΕΣΥ και για τη βιώσιμη προοπτική της δημόσιας περίθαλψης. Με εγγυημένη κάλυψη των νέων αναγκών, με μείωση επιβαρύνσεων για τους πολίτες και εξάλειψη των ανισοτήτων. Αλλιώς η ρητορική για την ποιότητα της περίθαλψης και για τις δυνατότητες του αντίστοιχου γραφείου του ΠΟΥ στην Ελλάδα, θα είναι εκτός υγειονομικής πραγματικότητας και στο απόλυτο κενό.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI