Τελευταία πράξη της επιχειρούμενης, διά χειρός Κεραμέως, διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου και παράδοσής του στα ιδιωτικά συμφέροντα είναι το νομοσχέδιο που συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής με τίτλο «Νέοι ορίζοντες για τα ΑΕΙ».

Η Υπουργός Παιδείας, που αν και δε φοίτησε σε ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, έχει την ακλόνητη πεποίθηση ότι γνωρίζει πώς θα το αναβαθμίσει μην ακουμπώντας τα χρόνια προβλήματα της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης, ενώ συνεχίζει να υπονομεύει το θεσμό και τη λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων με συνεχόμενα, κυκλωτικά χτυπήματα.

Εξίσωση των πτυχίων των κολεγίων με εκείνα των ΑΕΙ, καταργήσεις και συγχωνεύσεις πανεπιστημιακών τμημάτων, εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής που άφησε 40.000 νέους και νέες εκτός Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης δείχνοντάς τους πονηρά το δρόμο προς τα κολέγια, προετοίμασαν το έδαφος για τους «νέους ορίζοντες» της κ. Κεραμέως η οποία νομοθετεί, ως συνήθως, χωρίς την ελάχιστη διαβούλευση και ακαδημαϊκή συναίνεση.

Για ποιους διαμορφώνονται όμως αυτοί οι νέοι ορίζοντες; Για τους σπουδαστές, την επιστημονική γνώση και έρευνα ή για τα συμφέροντα της αγοράς, τα κολέγια και τους managers;

Το νέο μοντέλο διοίκησης, χωρίς λογοδοσία, χωρίς ελεγκτικούς μηχανισμούς και θεσμικά αντίβαρα, οι υπερεξουσίες του Πρύτανη και του Συμβουλίου Διοίκησης, η κατάργηση του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ, η πολυδιάσπαση και κατά συνέπεια υποβάθμιση πτυχίων και η πλήρης εμπορευματοποίηση των μεταπτυχιακών σε ένα πανεπιστήμιο με προσωπικό που δε θα ανανεώνεται, διώχνοντας τους νέους επιστήμονες στο εξωτερικό, αποτελούν τη συνταγή με την οποία η Υπουργός φιλοδοξεί να αναβαθμίσει τη θέση των πανεπιστημίων στη διεθνή κατάταξη. Η ανάδειξη των πανεπιστημιακών αξιωμάτων μέσω της μεθόδου «ο διορίσας του διορίσαντος» παραπέμπει σε καθεστώς Ερντογάν.

Και φυσικά, από το «κόσκινο» Κεραμέως δεν περνούν τα παιδιά των φτωχών, μη προνομιούχων οικογενειών τα οποία μάλλον προορίζει αποκλειστικά για ψυκτικούς, εργάτες κ.ο.κ. Στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για δημόσια χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, ενώ αυτά υποχρεούνται να αναζητούν μόνα τους οικονομικούς πόρους για την επιβίωσή τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τα δωρεάν μεταπτυχιακά να κλείσουν, ενώ οι υποτροφίες για οικονομικά αδύναμους να ισχύουν μόνο για φοιτητές με εξαιρετικές επιδόσεις, ανεξάρτητα από τις ανάγκες τους.

Η Κυβέρνηση της ΝΔ, που παρέλαβε πανεπιστήμια της γνώσης, προετοιμάζει ανώνυμες εκπαιδευτικές επιχειρήσεις.

Τώρα βέβαια καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο χρειάζεται πανεπιστημιακή αστυνομία. Τέτοιο πλήγμα στην εσωτερική δημοκρατία και τέτοια ακύρωση του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητου, μόνο με καταστολή των εύλογων πολιτικών διαμαρτυριών μπορούν να εφαρμοστούν.​