Άρθρο της Αναπληρώτριας Εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία Τάνιας Καραγιάννη στην Κυριακάτικη Kontra News

Υπολογίζεται ότι τα τελευταία 40 χρόνια στη χώρα μας έχουν καεί δασικές εκτάσεις που αντιστοιχούν στο 15% περίπου της συνολικής της έκτασής της. Έχουμε ζήσει μεγάλες τραγωδίες, ικανές για να πειστούμε επιτέλους ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα φαινόμενα φυσικών καταστροφών, ιδίως αυτά των πυρκαγιών. Από την καταστροφική πυρκαγιά της Ηλείας το 2007, την τραγωδία στο Μάτι το 2019, έως την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων το 2021 στην Β. Εύβοια και τα αποκαΐδια της Πεντέλης σήμερα, τα παθήματα είναι πολλά και τα μαθήματα ακόμα περισσότερα. Το ζήτημα είναι αν τα ενστερνιζόμαστε και αν είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε.

Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να μπορεί να συμβεί -τουλάχιστον όχι- όσο τα ηνία της χώρας βρίσκονται στα χέρια μιας κυβέρνησης που αντί να εγκύψει στις τραγωδίες -έστω αυτές που συμβαίνουν κατά την περίοδο της δικής της διακυβέρνησης- προτιμά να τις αγνοεί επιδεικτικά και ταυτοχρόνως αυτοθαυμαζόμενη να δηλώνει -ούτε λίγο ούτε πολύ- ικανοποιημένη με τα χιλιάδες κενά στην Πυροσβεστική και τις εικόνες αστυνομικών και κατοίκων που επιχειρούν με κουβάδες και ποτιστήρια να σβήσουν τις φλόγες.

Όμως, η μεγαλύτερη τραγωδία δεν είναι αυτή που έχει ήδη συμβεί. Είναι αυτή που θα έρθει, εάν δεν αλλάξουμε κάτι στην εξίσωση. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει όταν εκείνος που κυβερνά παρουσιάζεται κάθε φορά απλώς και μόνο για να αποφανθεί ότι για όλα φταίει κάποιος ή κάτι άλλο.

Δεν γίνεται να φταίει η κλιματική κρίση περισσότερο από την έλλειψη κατάλληλης προετοιμασίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεών της. Δεν γίνεται να φταίει η μορφολογία του εδάφους περισσότερο από την έλλειψη επιχειρησιακών σχεδίων με τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες των περιοχών. Δεν μπορεί η επίκληση του τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Μεσόγειο να αποτελεί μόνιμη δικαιολογία για την έλλειψη επαρκών μέσων δασοπυρόσβεσης ή την ύπαρξη 3,6 χιλ. κενών οργανικών θέσεων στην Πυροσβεστική στην Ελλάδα. Δεν γίνεται να αρκούμαστε σε υποκριτικά χειροκροτήματα στους πυροσβέστες μας, που ομολογουμένως μπαίνουν με αυτοθυσία στη μάχη κάθε φορά, αντί η Πολιτεία να προχωρεί στην ουσιαστική ενίσχυσή τους με πόρους, ανθρώπινους και υλικούς.

Και κυρίως, δεν γίνεται, ενώ μόλις πέρσι η Κυβέρνηση της ΝΔ κατήργησε το σύνολο των κυρωμένων δασικών χαρτών, κλείνοντας το μάτι στους καταπατητές, καθώς κι ένα πρόγραμμα δασοπροστασίας με περισσότερους από 5.000 εργαζόμενους που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, να προσπαθεί σήμερα με μερικά ακόμα επικοινωνιακά σόου να στήσει ξανά οφθαλμαπάτες και να πείσει έστω κι έναν πολίτη ότι «η χώρα είναι θωρακισμένη από τον κίνδυνο της πυρκαγιάς», την στιγμή ακριβώς που σε gros plan ένας από τους πιο ζωτικούς πνεύμονες οξυγόνου στην Αττική καίγεται, περιουσίες χάνονται, ζωές καταστρέφονται.

Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική αντιπαράθεση πάνω στις στάχτες δεν αφορά κανέναν. Η στείρα, εκείνη που δεν γεννά λύσεις, δεν έχει νόημα.

Αυτό που έχει νόημα είναι το σχέδιο. Είναι η αποφασιστικότητα. Είναι η πολιτική βούληση να συνεννοηθούμε και να προετοιμαστούμε κατάλληλα. Για να ανατρέψουμε τη σημερινή εξίσωση. Για να αποφύγουμε νέα και χειρότερα συμβάντα στο μέλλον.
Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να ξεθαφτεί από το συρτάρι το πόρισμα Goldammer για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Ένα πόρισμα που ενώ έτυχε διακομματικής αποδοχής από την προηγούμενη Βουλή, «ξεχάστηκε» μετεκλογικά!
Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι η υλοποίηση μιας μεγάλης διοικητικής μεταρρύθμισης για την αναδιοργάνωση του συστήματος διαχείρισης εκτάκτων αναγκών και την αντικατάσταση της  περίφημης «Πολιτικής Προστασίας», από μια σύγχρονη δομή, έναν φορέα διαχείρισης των έκτακτων αναγκών, με λειτουργική, επιχειρησιακή και επιστημονική αναβάθμιση σε σχέση με τα όσα ισχύουν ως σήμερα.
Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να υιοθετηθεί η ολοκληρωμένη πρόταση Νόμου που ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κατέθεσε από το 2019 για την ίδρυση Εθνικής Αρχής Πολιτικής Προστασίας και Ανθεκτικότητας, η εφαρμογή του περιεχομένου της, καθώς και ο ανασχεδιασμός των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Μα πάνω απ’ όλα, αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια κυβέρνηση που θα έχει την πρόθεση, τη βούληση και το σθένος να συγκρουστεί με τα συμφέροντα και να εφαρμόσει ένα τέτοιο σχέδιο. Μια κυβέρνηση προοδευτική, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.