· Δημ. Παπαδημούλης: «Ως Ευρωπαϊκή Ένωση, οφείλουμε να είμαστε πιο φιλόδοξοι για να αντιμετωπίσουμε το ντόμινο των προκλήσεων και των συνεπειών από τον πόλεμο στην Ουκρανία: Με περισσότερους και νέους ίδιους πόρους, καινούρια εργαλεία, αύξηση του ευρωπαϊκού Προϋπολογισμού και τροποποίηση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου»

· «’Ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού’, αποδυναμώνουμε τους ιδρυτικούς στόχους των Πολιτικών Συνοχής, την ώρα που οι ανισότητες -περιφερειακές, κοινωνικές και εδαφικές- αυξάνονται και αποτελούν πηγή επικίνδυνων και αρνητικών πολιτικών εξελίξεων, όπως στην Ιταλία με την άνοδο στην εξουσία της πιο δεξιάς κυβέρνησης από την εποχή του Μουσολίνι»

· «Οι Πολιτικές Συνοχής δεν μπορεί να είναι μονίμως η κύρια δεξαμενή χρηματοδότησης και αντιμετώπισης όλων των έκτακτων αναγκών»

· Κεντρικός ομιλητής ο Δημήτρης Παπαδημούλης στην εκδήλωση της Ευρωομάδας της Αριστεράς με θέμα: ‘Το μέλλον της Πολιτικής Συνοχής σε ένα πλαίσιο κρίσης’ (ΒΙΝΤΕΟ)

Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Ευρωομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με θέμα: ‘Το μέλλον της Πολιτικής Συνοχής σε ένα πλαίσιο κρίσης’, ήταν ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Δημήτρης Παπαδημούλης.

Στην ομιλία του ο Έλληνας Αντιπρόεδρος αφού στάθηκε στον τεράστιο αντίκτυπο του πολέμου στην Ουκρανία στις ζωές των ανθρώπων, στις ενεργειακές και μεταναστευτικές πολιτικές εντός της ΕΕ, υπογράμμισε την ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργήσει καινούριους πόρους, να αυξήσει τους ίδιους πόρους και να πάρει πιο φιλόδοξα μέτρα όπως έκανε με την δημιουργία το Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Αλλά και να σταματήσει να καταφεύγει στην προσφιλή αλλά λανθασμένη τακτική της αντιμετώπισης έκτακτων και νέων αναγκών από τα κονδύλια των Πολιτικών Συνοχής. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού για να βρούμε κονδύλια από τις Πολιτικές Συνοχής, αποδυναμώνουμε τους ιδρυτικούς και πάγιους στόχους των Πολιτικών Συνοχής, οι οποίες και θεσπίστηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πριν από την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, πολύ πριν από την οικονομική και κοινωνική κρίση που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ».

Στην ομιλία του ο Δημ. Παπαδημούλης ανέφερε επίσης, μεταξύ άλλων:

«Σε μια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί ακόμη να συνέλθει και να ανακάμψει από τις μεγάλες αρνητικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της πανδημίας, ο πόλεμος στην Ουκρανία ήρθε για να προκαλέσει ένα ντόμινο συνεπειών και προκλήσεων. Για μια ακόμη φορά, η Πολιτική Συνοχής βρέθηκε στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση της ενεργειακής και ανθρωπιστικής κρίσης, κινητοποιώντας μεταξύ άλλων επενδύσεις για στέγαση, υγειονομική περίθαλψη, κατάρτιση για τους εκτοπισμένους. Παράλληλα, στο πλαίσιο του Repower EU που τώρα βρίσκεται σε διαπραγμάτευση και με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την αντιμετώπιση και της ενεργειακής κρίσης, η Πολιτική Συνοχής μπορεί να αποτελέσει δυνητικά μια πρόσθετη πολιτική κονδυλίων για την υλοποίηση εκτάκτων μέτρων από τα κράτη μέλη.

Εμείς δεν λέμε όχι στην αξιοποίηση κονδυλίων με σκοπό την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών. Λέμε όμως ότι δεν πρέπει μονίμως η Πολιτική Συνοχής να είναι η κύρια δεξαμενή από την οποία θα χρηματοδοτούνται όλες οι έκτακτες ανάγκες. Να μην αποδυναμώνεται η Πολιτική Συνοχής προκειμένου να αιμοδοτούνται νέα εργαλεία. Αλλά αντίθετα να ενισχύεται. Κι αυτό είναι μια πάγια θέση της Ευρωομάδας της Αριστεράς, καθώς και της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών στην Επιτροπή Περιφερειών.

Χρειαζόμαστε καινούρια εργαλεία και πόρους στην ΕΕ έτσι ώστε όταν υπάρχει κάτι επείγον να μην πηγαίνουμε αμέσως στα κονδύλια των πολιτικών Συνοχής. Όπως και να τροποποιηθεί το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο. Πρέπει να είμαστε πιο φιλόδοξοι, να αυξηθούν οι ίδιοι πόροι και ο ευρωπαϊκός Προϋπολογισμός. Οι στόχοι που έχουν τεθεί δεν μπορούν να υλοποιηθούν με έναν Προϋπολογισμό της τάξης του 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Καθώς και να ενισχυθεί η κεντρική δημοσιονομική ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι ανισότητες -περιφερειακές, κοινωνικές και εδαφικές- αυξάνονται. Και βλέπουμε ότι αυτό γίνεται και πηγή επικίνδυνων και αρνητικών πολιτικών εξελίξεων. Στην Ιταλία, η ακρίβεια, η φτώχεια και οι ανισότητες εξέθρεψαν την επάνοδο της πιο δεξιάς κυβέρνησης στην ιστορία της Ιταλίας από την περίοδο του Μουσολίνι και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».

.