Σημεία συνέντευξης του Γιάννη Μπαλάφα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ Β3’ Νοτίου Τομέα Αθηνών, στο Κανάλι της Βουλής (στο δημοσιογράφο Λ. Πέγκο)

Για το προϋπολογισμό του 2023

Ο προϋπολογισμός του 2023 που συζητείται στη Βουλή είναι υπερβολικά αισιόδοξος, έως “αφύσικος”. Βλέποντας τα στοιχεία του εντοπίζουμε ότι δεν μπορεί να είναι έγκυρος. Για παράδειγμα, σε σχέση με το πληθωρισμό που κινείται σταθερά τους τελευταίους μήνες από 9-12% και με τις συνθήκες που επικρατούν προβλέπουν ότι θα πέσει το 2023 στο 3,1%. Επίσης, η ιδιωτική κατανάλωση από 7,2 το 2022 θα πάει στο 1,8. Ένα καθόλου αισιόδοξο γεγονός για τα νοικοκυριά και τον πολίτη. Οι εξαγωγές από 10,3 πάνε στο 1,8 που είναι επίσης πολύ απαισιόδοξη πρόβλεψη. Ταυτόχρονα, έχουμε το παράδοξο ότι οι επενδύσεις θα πάνε από το 10 στο 16, αλλά η απασχόληση θα μειωθεί από το 9,6 στο 0,2 και η ανεργία θα μειωθεί από το 12,9 στο 12,6. Δεν υπάρχει λογική, ούτε αξιοπιστία στα στοιχεία αυτά. Και επειδή υπάρχει η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων όπου απαιτήθηκαν σημαντικές προσαρμογές, έχουμε κάθε λόγο να θέτουμε ζήτημα αξιοπιστίας.

Για τα εγκαίνια (ξανά) στο Ελληνικό

Εκτός από τις κορδέλες που βλέπουμε να ξανακόβονται στο Ελληνικό, η πρώτη ήταν το Ιούλιο του 2020, υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Αυτό είναι η μεγάλη καθυστέρηση στην έναρξη των έργων. Να θυμίσω ότι αμέσως μετά τις εκλογές ο Κ. Μητσοτάκης δήλωνε ότι «θα μπουν οι μπουλντόζες από την πρώτη βδομάδα». Τρεισήμισι χρόνια μετά όχι μόνο δεν έχουν μπει μπουλντόζες, αλλά έχουν μετατρέψει την έκταση της επένδυσης σε τεμαχισμένα οικόπεδα για υψηλά βαλάντια. Ο καταρχήν σκοπός του έργου, δηλαδή η δημιουργία χώρων πρασίνου – πολιτισμού – και άλλες αξιοποιήσεις προς όφελος όλων των πολιτών του λεκανοπεδίου, δεν υπάρχει ούτε στα χαρτιά.

Για τις υποκλοπές, τα πορίσματα και τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν μειωμένο ενδιαφέρον των πολιτών για αυτό το ζήτημα

Λαμβάνοντας υπόψη την όποια αξιοπιστία έχουν οι δημοσκοπήσεις σήμερα, θα ήθελα να πω ότι δεν συμφωνώ με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων για το ζήτημα των υποκλοπών και του κατά πόσο απασχολεί τους πολίτες. Και αυτό γιατί στα ζητήματα που αφορούν την αξιοπρέπεια του Έλληνα, όπως το ζήτημα των υποκλοπών - γιατί δεν είναι μόνο θέμα δημοκρατίας, ενοχλείται πολύ περισσότερο από ότι φαίνεται στις δημοσκοπήσεις. Έχουμε την εμπειρία παρελθόντων χρόνων που οι αντιδημοκρατικές πρακτικές ήταν καθημερινότητα και ξέρουμε πόσο ευαισθητοποίησαν τους πολίτες.

Για την ακρίβεια

Σημερινά στοιχεία δείχνουν άλλο ένα αρνητικό ρεκόρ. Η μεγαβατώρα στην Ελλάδα είναι 274,85ευρώ όταν στις γειτονικές μας χώρες Βουλγαρία και Ιταλία είναι στα 170, για να μην αναφερθώ σε Ισπανία και Πορτογαλία που είναι πολύ χαμηλότερα.

Χθες, ο Αλ. Τσίπρας είχε συνάντηση με τους εκπροσώπους των αρτοποιείων, οι οποίοι τον ενημέρωσαν ότι εξαιτίας του τεράστιου ενεργειακού κόστους πολλά αρτοποιεία κλείνουν. Υπάρχει ένας εξαιρετικά προβληματικός συνδυασμός για την υγιή επιχειρηματικότητα. Από τη μία πλευρά έχουμε τραγικά αυξημένο κόστος και από την άλλη μείωση του τζίρου. Να θυμίσω ότι οι επαγγελματικοί φορείς είχαν κριτικάρει έντονα τον Κ. Μητσοτάκη μετά την ομιλία του στη ΔΕΘ, εξαιτίας της παντελούς έλλειψης μέριμνας σε μέτρα στήριξης των επιχειρηματιών και της μεσαίας τάξης.

Είναι γεγονός ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει αξιοποιήσει τα περιθώρια που η ίδια η Κομισιόν μέσω της “εργαλειοθήκης” της έχει επιτρέψει, προκειμένου να τιθασεύσει η κάθε χώρα τη δική της ακρίβεια.

Για την εγκληματικότητα και την αίσθηση ασφάλειας

Υπάρχει αυξημένο πρόβλημα εγκληματικότητας, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την εσπευσμένη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ δείχνουν αύξηση των ανθρωποκτονιών από 232 το 2021 στις 241. Οι βιασμοί από 242 έχουν ανέλθει στους 353 και τα γενετήσιας ελευθερίας εγκλήματα έχουν φτάσει από 924 το 2021 στα 1388 για το 2022. Αυτό δεν δείχνει κάμψη της εγκληματικότητας. Όσα αποκαλύπτονται τις τελευταίες μέρες συνιστούν πρωτοφανή περιστατικά για μια ευνομούμενη πολιτεία. Οπότε έχουμε όλο το δικαίωμα να μιλάμε για επιδείνωση της κατάστασης. Είναι προφανές ότι δεν κριτικάρουμε και δεν απευθυνόμαστε κυρίως στους αστυνομικούς που επιχειρούν, αλλά στην πολιτική ηγεσία που είναι υπεύθυνη για τις κατευθύνσεις που δίνει.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι προφανώς δεν είναι ζήτημα πολιτικής ταυτότητας τα δυσώδη εγκλήματα των παιδοβιασμών στον Κολωνό. Ούτε είναι ζήτημα κόμματος. Όμως, θα εθελοτυφλούσα αν δεν ανέφερα ότι διακρίνω μία προσπάθεια συγκάλυψης γύρω από ονόματα και πρόσωπα. ​