Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για την πρόληψη και αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού μοιάζει να αντιμετωπίζει τη βία και τον εκφοβισμό στα σχολεία ως “φυσικό φαινόμενο” το οποίο οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία -εκπαιδευτικοί, μαθητές/μαθήτριες, γονείς- καλούνται να καταγγείλουν, καταγράψουν και αντιμετωπίσουν “κατόπιν εορτής”.

Εντύπωση προκαλεί η απουσία της διάστασης του φύλου και η ελάχιστη αναφορά στην προσβολή του σεξουαλικού προσανατολισμού των μαθητών και μαθητριών. Άραγε, δεν είναι γνωστό ότι μεγάλο ποσοστό των παιδιών που δέχονται προσβολή της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητάς τους είναι κορίτσια και μάλιστα υφίστανται αυτή τη συμπεριφορά ακριβώς λόγω του φύλου τους; Άραγε, αγνοούν οι υπεύθυνοι/υπεύθυνες του Υπουργείου την απαξιωτική και συχνά βίαιη συμπεριφορά που αντιμετωπίζουν οι μαθητές και μαθήτριες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας;

Μάλιστα, ακριβώς όπως απουσιάζει οποιαδήποτε απόπειρα διερεύνησης των κοινωνικών, οικονομικών ή άλλων αιτίων του φαινομένου, παρόμοια απουσιάζει και η πρόβλεψη για τη διαμόρφωση στο σχολείο ενός κλίματος αλληλεγγύης, συνεργασίας και ασφάλειας.

Για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού απαιτείται μία συμπεριληπτική εκπαιδευτική πολιτική που θα καταπολεμά τα έμφυλα στερεότυπα και θα προωθεί ένα αξιακό σύστημα ισότητας και αποδοχής ανεξαρτήτως φύλου ή κάθε άλλης διάκρισης, ώστε να αποτελεί το σχολείο έναν χώρο ασφαλή για όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες.