Ομιλία του Γιώργου Παπαηλιού, βουλευτή Αρκαδίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στην Ολομέλεια της Βουλής, στις 20.03.2023, επί του Ν/Σ του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Ο ανομολόγητος σκοπός του νομοσχεδίου είναι η ιδιωτικοποίηση-η εμπορευματοποίηση του νερού
Η κυβέρνηση επιχειρεί το ξεπούλημα δημόσιων και κοινωνικών αγαθών
Το νερό-τα ύδατα, ως κοινωνικό αγαθό, είναι και πρέπει να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία: H ενέργεια και το νερό, ως δημόσια κοινωνικά αγαθά,  να προστατεύονται απολύτως και να μην αποτελούν αντικείμενο συναλλαγής, με οποιονδήποτε τρόπο και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να παραδώσει, ή μάλλον τα παραδίδει όλα στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και στην αισχροκέρδεια
Η πρόσβαση στο νερό χαρακτηρίζεται ανθρώπινο δικαίωμα
Με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ του «συστήματος Μητσοτάκη» «θα πούμε το νερό νεράκι».
Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί και μετά να αποσυρθεί και η κυβέρνηση, προκηρύσσοντας εκλογές.
 

Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος  Παπαηλιού, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας  για τη «Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων …»  είπε, μεταξύ των άλλων, τα εξής :

Η ατεκμηρίωτη επίθεση του Υπουργού Ενέργειας στις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης-Αποχέτευσης αποδεικνύει τον ανομολόγητο σκοπό του νομοσχεδίου, την ιδιωτικοποίηση-την εμπορευματοποίηση του νερού. Και αυτή η επίθεση γίνεται κατά των δημοτικών φορέων, οι οποίοι σηκώνουν το βάρος της παροχής καθαρού νερού και σε προσιτές τιμές. Κατ΄ αυτών που υποτίθεται ότι, με το υπό κρίση νομοσχέδιο, θα παραμείνουν υπό τον έλεγχο του Δημοσίου.

Πάντως, αν αυτοί οι φορείς έχουν αποτύχει, μη παρέχοντας  καθαρό νερό και σε καταχρηστικές τιμές, για τα οποία μάλιστα δεν χορηγούνται από τις ΔΕΥΑ τα απαραίτητα στοιχεία,   ο έλεγχος από πλευράς του Δημοσίου από ποιόν ασκείται. Μήπως από την  Γενική Διεύθυνση Υδάτων του Υπουργείου Ενέργειας (;), δηλαδή από το Δημόσιο. Και πάντως γιατί καταργήσατε την Ειδική Γραμματεία Υδάτων ;  

Το «επιτελικό κράτος» του «ανήξερου» κυρίου Μητσοτάκη και των «αρίστων» του, μέρα με τη μέρα αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπό του, με χαρακτηριστικά, την έλλειψη διαφάνειας, δημοκρατίας και λογοδοσίας, αλλά και σχεδιασμού και κανόνων για όλα τα κρίσιμα ζητήματα.

Όλα αυτά τα ελλείμματα αποτυπώνονται στο υπό κρίση νομοσχέδιο.

Με το νομοσχέδιο, επιχειρείται  να θεσπιστούν   μεγάλες αντιμεταρρυθμίσεις που αφορούν τη διαχείριση των δημοσίων αγαθών,  του νερού και  των απορριμμάτων αλλά και τον τομέα της ενέργειας-την ενεργειακή δημοκρατία, με την υποβάθμιση σε βαθμό εξαφάνισης των ενεργειακών κοινοτήτων.

Το νομοσχέδιο, που είναι ουσιαστικά  τρία νομοσχέδια, εισάγεται προς ψήφιση λίγο πριν τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη των εκλογών και εν μέσω  κλίματος ισχυρότατης αμφισβήτησης της νομιμοποίησης της κυβέρνησης, που εκδηλώνεται με γενικές απεργίες και τεράστιες συγκεντρώσεις : Ο κόσμος ζητά εξηγήσεις και απόδοση ευθυνών για το τραγικό δυστύχημα-το «έγκλημα» των Τεμπών, ζητά  την παραίτηση της κυβέρνησης, τη διενέργεια εκλογών αμέσως, ζητά πολιτική αλλαγή.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει όλα αυτά με τη γνωστή μέθοδο της συγκάλυψης, της επικοινωνιακής προσέγγισης και της διάχυσης των ευθυνών, ώστε η ίδια και ιδίως ο πρωθυπουργός να παραμείνουν αλώβητοι.

Αντί αυτών, με το νομοσχέδιο, η κυβέρνηση επιχειρεί το ξεπούλημα δημόσιων και κοινωνικών αγαθών και ταυτόχρονα προωθεί ρυθμίσεις που αποτελούν προεκλογικά ρουσφέτια σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ως προς τον κρίσιμο φυσικό πόρο, το νερό, τη διαχείρισή του και την παροχή του σε όλους, (και) αυτό επιδιώκεται να προσφερθεί-προσφέρεται σε πολυεθνικά συμφέροντα. 

Αυτό μάλιστα γίνεται, παρά το γεγονός, ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας με διαδοχικές αποφάσεις του, έκρινε ότι κάτι τέτοιο είναι αντισυνταγματικό και απολύτως παράνομο, αφού το Σύνταγμα προβλέπει, ότι  οι εταιρείες ύδρευσης και αποχέτευσης υπόκεινται στον ευθύ έλεγχο του Δημοσίου, δια της κατοχής τουλάχιστον της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου τους. Και μάλιστα, αναγνωρίζοντας τη ζωτική σημασία του νερού και τη διαφοροποίησή του από κάθε άλλο «προϊόν» της αγοράς, ακύρωσε ως παράνομη και αντισυνταγματική την ένταξη της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο «Υπερταμείο» (στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας).

Σύμφωνα με το Σύνταγμα αλλά και με τις αποφάσεις του ΣτΕ, στον τομέα της υδροδότησης δεν νοείται ούτε η ύπαρξη αγοράς, ούτε η δραστηριοποίηση κερδοσκοπικών επιχειρήσεων, ώστε να απαιτείται η ρύθμισή τους από Ανεξάρτητη Αρχή.

Και ενώ αυτά προβλέπονται από το Σύνταγμα και τις αποφάσεις του Στε, εισάγεται προς ψήφιση το υπό κρίση  νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο οι κρατικές αρμοδιότητες ρύθμισης και ελέγχου όλων των φορέων παροχής της δημόσιας υπηρεσίας ύδρευσης και αποχέτευσης αφαιρούνται από το αρμόδιο Υπουργείο και ανατίθενται στην ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), που μετονομάζεται σε «Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων».

Οι ρυθμιστικές αρχές  όμως έχουν ως αποστολή την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς και τη διασφάλιση των αρχών του ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στους συγκεκριμένους τομείς.  Δεδομένου, όμως, ότι η δημόσια υπηρεσία ύδρευσης και αποχέτευσης, ούτε έχει, ούτε επιτρέπεται να ιδιωτικοποιηθεί, η υπαγωγή της στη ρυθμιστική αρμοδιότητα της ΡΑΕ είναι ασύμβατη και αντισυνταγματική, όπως αναφέρεται και στην «Έκθεση» της Επιστημονικής  Υπηρεσίας της Βουλής.

Το νερό-τα ύδατα, ως κοινωνικό αγαθό, είναι και πρέπει να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο.

Με το νομοσχέδιο επιχειρείται  η ιδιωτικοποίησή του (του νερού) και των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, με τρόπο που αυτό να καθίσταται εμπόρευμα-προϊόν συναλλαγής.

Στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης αυτού του σκοπού-αυτής της επιδίωξης, σχεδιάζεται η δημιουργία «αγοράς» για την παροχή υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης, με την επέκταση των αρμοδιοτήτων της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας και με τη θεσμοθέτηση της Ρυθμιστικής Αρχής Υδάτων, η οποία θα μπορεί να σχεδιάζει και να προτείνει συγχωνεύσεις των παρόχων υπηρεσιών ύδατος, με κριτήρια τον έλεγχο της οικονομικής βιωσιμότητάς τους και την πλήρη ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδρευσης. 

Σε αυτό το πλαίσιο, ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτική εκμετάλλευση του νερού και αλλάζει ο τρόπος λειτουργίας των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης-Αποχέτευσης.

Αυτά θα έχουν ως συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια, με σοβαρή επιβάρυνση των πολιτών, των αγροτών και των επιχειρήσεων.

Και επιχειρείται, σε μία εποχή, κατά την οποία η διαχείρισή του (του νερού) αποκτά στρατηγική σημασία, αφού είναι παρούσα η κλιματική κρίση, με τη μείωση των αποθεμάτων νερού.   

Ας υπομνηστεί, ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είχε προταθεί, κατά τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, η ενέργεια και το νερό, ως δημόσια κοινωνικά αγαθά,  να προστατεύονται απολύτως και να μην αποτελούν αντικείμενο συναλλαγής, με οποιονδήποτε τρόπο και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Εν μέσω της ενεργειακής κρίσης, η κυβέρνηση προωθεί τη ριζική αλλαγή  του θεσμικού πλαισίου για τις ενεργειακές κοινότητες, δηλαδή το ουσιαστικό εργαλείο που έχουν οι πολίτες για να αντιμετωπίσουν την ενεργειακή φτώχεια και να συμμετάσχουν στην ενεργειακή μετάβαση, καταργώντας ουσιαστικά τον ιδρυτικό νόμο του 2018 για τις ενεργειακές κοινότητες και ακρωτηριάζοντές τες. Έτσι διαμορφώνεται ένα πολυδιασπασμένο θεσμικό πλαίσιο κατακερματίζοντας και υποβαθμίζοντας τις δραστηριότητες τω ενεργειακών κοινοτήτων.

Η συμμετοχή των πολιτών στην ενεργειακή μετάβαση με τη χρήση των ΑΠΕ είναι αφενός προτεραιότητα και αφετέρου απαραίτητο στοιχείο για τη δίκαιη μετάβαση σε ένα νέο αποκεντρωμένο ενεργειακό σύστημα, στον αντίποδα της χρηματιστηριακής λογικής της αγοράς ενέργειας και της συγκέντρωσης της ηλεκτροπαραγωγής σε ελάχιστους ισχυρούς. 

Με την εφόρμηση της κυβέρνησης της ΝΔ  στις δημόσιες υποδομές (τη ΔΕΗ και τα ενεργειακά δίκτυα, τώρα και την ύδρευση-αποχέτευση)  αλλά και στην ιδιωτική περιουσία, την περιουσία των πολιτών (π.χ. την πρώτη κατοικία) , ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να παραδώσει, ή μάλλον τα παραδίδει όλα στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και στην αισχροκέρδεια αλλά και δεσμεύσει τη χώρα για δεκαετίες στην ιδιωτική διαχείριση των πάντων, της ύδρευσης, της αποχέτευσης, της άρδευσης αλλά και της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Πρόκειται για επιλογή, που μεταφέρει στους πολίτες και τις επιχειρήσεις υψηλό κόστος, προκειμένου να αποκομίζουν υπερκέρδη οι ελάχιστοι ισχυροί. Σε αυτό το πλαίσιο, περιορίζεται η πρόσβαση όλων στα βασικά αγαθά, και ειδικά στο βασικότερο όλων,  το νερό, η πρόσβαση στο οποίο χαρακτηρίζεται (από τον ΟΗΕ) ανθρώπινο δικαίωμα, αφαιρούνται περιουσία και αποφάσεις από τους Δήμους και το αρμόδιο Υπουργείο και απομακρύνεται η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αφού μοναδικό κριτήριο είναι το κέρδος των ιδιωτών!

Με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ του «συστήματος Μητσοτάκη» «θα πούμε το νερό νεράκι». Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί και μετά να αποσυρθεί και η κυβέρνηση, προκηρύσσοντας εκλογές.

.